Nachtangst peuter

Wat vervelend zeg! Ik heb een soort gelijke ervaring met m’n dochter van 6. Alleen zij had het voornamelijk met inslapen. Dan was ze heel bang en verdrietig, maar ook snachts werd ze wakker in paniek. Elke nacht weer. Ik heb contact gezocht bij een kindercoach. Wat bij ons werkte waren de volgende tips: - de angsten overdag bespreekbaar maken en relativeren (bestaan draken echt, kan er een wolf op je kamer zitten, etc) - benoemen dat je best dingen eng mag vinden, maar dat je er niet bang voor hoeft te zijn - haar laten weten en ervaren dat wij (de ouders) haar altijd (willen) helpen en er altijd voor haar zijn - we hebben samen een bakje gemaakt waar ze haar gedachten in kon stoppen, dan waren ze uit haar hoofd. Mijn dochter tekende haar angst, stopte deze in het doosje en dan was het uit haar hoofd. Deze werkte heel goed en ik kreeg een beeld van haar angst - en de laatste tip was : wat je aandacht geeft groeit. Dus we zeiden niet (meer) voor het slapen gaan dat ze niet bang hoefde te zijn , etc. Maar we sloten de dag af met iets positiefs. Bijvoorbeeld: wat was het leukste van de dag? Of ik gaf haar complimenten (waarom vind ik je zo leuk? Omdat....) Ik hoop dat je wat hebt aan mijn tips. En contact zoeken met een kindercoach kan je ook helpen! Ik vond het echt een aanrader! Succes 🍀

Dankjewel voor je reactie! Soms heb ik het idee de enige ouders te zijn met een kind die dit heeft. Hoe vaak het wel niet weggewuifd wordt als: stel je niet aan, dat is gewoon een nachtmerrie.... ik kan er zo boos van worden.. ik las laatst iets over een "droomhuisje", een heel leuk lief huisje waar een fee in woont die je post kunt sturen en die terug schrijft (wij dus haha!) Misschien dat ik daar hetzelfde idee mee kan krijgen als wat jullie hebben gedaan! Soms werkt het om, als ze weer een beetje wakker is, te zeggen, dromen zijn niet echt, papa en mama wel. Wij moeten haar wel echt wakker wakker maken omdat ze er anders echt in blijft hangen en na 10 minuten weer opnieuw begint... het is zo lastig 🥺

Lastig is dat hè! Maar ik geloof dat er veel meer kinderen zijn zoals de onze. En ik laat me echt niet afschepen met het zijn maar nachtmerries. Daarom heb ik ook hulp gezocht. En dat was erg prettig om begrepen te worden en hulp / handvatten te krijgen. Ik vind dat idee van een droomhuisje ook heel leuk! En ik geloof ook echt dat het fijn is voor kinderen! Altijd het proberen waard!

Wat fijn dat je dit serieus neemt. Ik had hier als kind heel veel last van en was vaak doodsbang bij het in slaap vallen. De huisarts vond het onzin en deed er niks mee. Ik de k dat een doosje voor gedachten mij als kind zeker had geholpen want ik had altijd het gevoel dat mijn hoofd wild werd, ik kan het nog steeds lastig verwoorden. Misschien vervelend om te horen maar ik had tot begin 30 (!) ook last van nachtangst. Volgens mij is dit wel zeer uitzonderlijk. Ik ben in ieder geval nooit iemand tegen gekomen die er last van had. Ik heb wel eens gedacht dat het met stress te maken had, maar het gebeurde gewoon af en toe. Mijn man vroeg in het begin wat er was, die schrok zelf ook natuurlijk, want dan riep ik bijvoorbeeld dat er een insect in bed zat. Wat mij goed hielp is als hij juist zei dat alles in orde was, niks aan de hand. Dan viel ik weer in slaap en kon ik mij er vaak ook niks van herinneren. Op een gegeven moment is het vanzelf overgegaan. Sorry helaas geen tips dus, maar het is denk ik voor jullie dochter al een heel fijn idee dat jullie zo met haar meedenken en er voor haar zijn.

Lief van je, dankjewel!! Onze dochter is zoiezo een gevoelig zieltje, en vooral voor mijn kant. Zodra ik eens boos op haar wordt, verontschuldigd ze zich nog zeker een half uur, echt sneu.. de paniek in haar ogen is gewoon hartverscheurend om te zien als ze aan aanval heeft.. en dat wegwuiven van alle kanten ben ik echt zat. Wij kennen ook niemand die dit heeft of herkend dus het is zo lastig om het aan te kaarten in een gesprek

Ik was als kind 's nachts ook ontzettend angstig. Uiteindelijk hebben mijn ouders een kleine radio op mijn kamer gezet met zo'n nachtelijk praatprogramma. Op de 1 of andere manier hielp me dit enorm! M'n fantasie ging niet meer met me aan de haal en door het gemurmel op de achtergrond viel ik makkelijk in slaap. Wie weet helpt zoiets?

Hoi hoi Ja dat is lastig idd. En zeker als ze je niet serieus nemen Mijn jongste heeft het ook en vooral als alle lichten uit staat en die is 6 jaar En wij hebben allemaal sterren op het plafon opgeplakt en die geven licht snacht en daar staart ie naar en dat helpt voor hem perfect want sinds we dat hebben gedaan slaapt ie als een roosje Want wij werden steeds afgescheept met dat ie tijd aan het rekken was of dat ie aandacht wou en ik wist echt wel beter en ben gewoon gaan uitproberen😁

Onze dochter had/heeft dit ook, vooral sinds een paar nachten koortshallucinaties toen ze een keer bronchitis had. Wordt jouw dochter s nachts vaak wakker en/of is het inslapen het probleem? Zoals al eerder geschreven is het wat zoeken naar balans tussen het serieus nemen/haar gevoelens erkennen maar er ook niet te veel nadruk op leggen. Je schrijft dat ze er weinig last van heeft als ze overdag genoeg uitrust. Maar dat is misschien ook na een schooldag wel te realiseren? In de kleuterklas van mijn dochter zaten overigens ook kinderen die om 12u werden opgehaald, in mijn beleving accepteren de andere kinderen dat gewoon als een gegeven en wordt er niet mee geplaagd ofzo.

Hier hielp het trouwens redelijk goed om handvatten te geven om zelf macht/controle te hebben over de nachtelijke monsters, vooral als dit steeds specifieke figuren zijn. Bijv een 'wegjaagspreuk' of een 'toverstaf'. En dat vooral een beetje luchtig en grappig houden, in de trant van 'als je die gebruikt wordt het monster zo bang dat ie in z'n broek plast'. Dat vond ze dan zo grappig dat ze bijna hoopte het monster te zien ;-) Maar dat zal voor elk kind anders zijn wat aanslaat...

Hoi hoi, bedankt voor je reactie! Jinthe heeft het eigenlijk altijd na 1/1,5 uur op bed liggen als ze oververmoeid is. Voor de rest zijn er geen triggers of gevoelens die mee spelen. Ze stottert helaas ook sinds een half jaar dus vandaar mijn vrees voor pesten.. daarvoor loopt ze nu bij een logopedist. Omdat het al steevast 2 jaar nonstop is, begin ik nu verder te zoeken naar mogelijke oplossingen, want "de tijd zal het leren" lijkt niet echt te werken🙈

Als overdag voldoende slapen/rusten voor haar de oplossing is dan zou ik dat zeker blijven doen, juist als ze straks naar school gaat! Na schooltijd gewoon lekker even op de bank of in bed. De speelafspraakjes, zwemles etc komt allemaal later wel...