Nachtangst, tips?

Ook wel bekend als nachtangst!

Jaa mijn dochtertje (inmiddels 2.5 jr) had dit ook. Ik weet even niet vanaf hoeveel maanden. Ik kende ‘nachtschade’ helemaal niet. Het begon bij onze dochter met overgeven snachts.. soms 3 a 4x per nacht. Wij begrepen er niets van. Tot ik op onderzoek uitging en dus uitkwam bij ‘nachtschade’… Wij hebben die groente toen een tijd niet meer gegeven.. na een tijdje zijn we het langzaam gaan opbouwen. Inmiddels eet ze alles en nergens geen last meer van.

Ik zou de titel even laten aanpassen; nachtschade is wat anders...dat zijn planten 🙈 Google maar eens..

Ja dat lukt me niet. Had het al in de reacties gezet!

Volgens mij kan je dat vragen via rapporteren; 3 puntjes bij je bericht!

Nachtschade in de tekst moet zijn nachtangst*

Je bedoelt dus verlatingsangst neem ik aan? Kunnen ze inderdaad last van hebben tussen de 8 en 18 maanden. Niet oppakken vind ik vrij achterhaalt. Ik snap dat je geen dingen waar je straks lastig van afkomt niet wilt toe passen. Maar een jong kindje van 13 maanden huilt in mijn ogen ook niet zomaar en vraagt blijkbaar om geborgenheid. Hele lastige situatie hoor. Je zou je kindje ook in bed kunnen leggen en boven nog een beetje gaan 'rommelen'. Zodat je kindje doorheeft dat jij nog niet weg bent gegaan. Misschien dat je kindje daar rustig van word. En anders gewoon bij je nemen. Het is dan even niet anders. Deze fase gaat ook weer over gelukkig.

Als het nachtangst is in de zin van: je kindje word 2 uur nadat hij sliep huilend wakker, dan geef ik je als tip mee om bij het bedje van je kindje te gaan staan en je hand op zijn rugje te leggen. Als ons zoontje bv een keer ziek is en hij wordt ook meerdere malen wakker dan, passen we hetzelfde toe. Dit geeft voor ons zoontje in ieder geval genoeg geborgenheid en rust waardoor hij snel weer in slaap sukkelt.

Hier komt het vooral voor wanneer hij eigenlijk oververmoeid is. Misschien kan je daarop letten? Ik kon het inderdaad ook niet over mijn hart verkrijgen om hem niet op te pakken maar dit hielp ook niet (maakte het ook niet erger zoals vaak wordt gezegd). Enige wat wel hielp was zachtjes neuriën en als hij het toeliet een hand op hoofdje of rug. Dan duurt het vaak nog wel een paar minuutjes tot hij weer gekalmeerd maar het lijkt hierdoor wel korter te duren en minder intens

Wij hebben dit ook een tijdje gehad, denk in totaal een week of 5, 6. Hij is nu bijna 2 en nu geen last meer van. Wat bij hem hielp was altijd even samen naar beneden en lief tegen hem fluisteren en alle lampen uit laten. Gewoon even knuffelen en bij hem zijn dus. Dan na 10 minuutjes weer aangeven dat papa en mama ook verder gaan slapen en hij ging toen altijd zonder problemen weer in zijn bedje liggen

Nee het is echt 2 uur nadat hij slaapt schreeuwend wakker worden met ogen open, maar je ziet dat hij niet wakker is eigenlijk. Echt zoals de symptomen van nachtangst beschrijven.

Ja dit is het.. Ik ga dat dan toch proberen. Wel echt lastig !

Onze dochter heeft dit ook, zij is nog maar 8 maanden. Voor 't eerst gezien met 6 maanden. Schrok me toen wild want ze huilt nooit maar toen heel hard. Ze keek me ook aan maar zag me niet. Toen ik haar wilde troosten werd ze wakker en schrok ze van mij waardoor ze nog harder huilen moest 🙈 Als het nu gebeurt laten we haar en met een paar minuten slaapt ze weer verder alsof er niets gebeurd is

Hier ook al een hele periode. Ze is nu 13 maanden en ze wordt compleet paniek en overstuur/keihard krijsend wakker. Dan wil ze ook echt naar een lichtje toe en naar beneden. Dit doen we dan ook maar, anders wordt ze gewoon niet stil. Een half uurtje later is ze weer rustig en moe en dan brengen we haar weer naar bed toe.

Hi Mandy, Hier ook last van. Mijn zoontje is nu net 2. De eerste keer dat ik dit heb meegemaakt was hij nog onder het jaar. Nu is hij ziekjes en heeft hij er weer al een aantal nachten achter elkaar last van. Hij word ook wakker. Hard huilen. Maar als ik of mijn partner dichterbij komen duwt hij ons weg, gaat slaan. Het duurt de laatste tijd echt wel langer dan een half uur. Ik weet soms ook echt niet meer wat ik kan doen.. soms lijkt het juist te werken om hem toch iets te laten zien wat hem ‘ uit’ de situatie haalt. Want laten huilen werkt hier niet. lees graag hier mee.

Ik ben 29 en heb het al mijn hele leven. Als kind veel nachtmerries en nu als volwassene wanneer ik gestrest ben of in een andere omgeving slaap (vakantie bijv.) ga ik soms 's nachts keihard gillen. Man (en anderen in huis) schrikt zich helemaal kapot. Ik weet er zelf vaak niks meer van, behalve dat ik de volgende ochtend een zere keel heb. Het is vooral voor jullie heel rot om te zien en te horen, maar waarschijnlijk krijgt hij er zelf niet veel van mee. Denk dat met name personen die wat hooggevoelig zijn dit kunnen hebben.

Mijn oudste van 7 heeft het. Ik vond het ook erg eng in het begin. Meestal probeer ik gewoon bij hem te zitten tot hij weer in slaap valt. Mijn man doet meestal het slaapkamer licht aan zodat hij wakker wordt maar ik las dat je ze juist niet wakker moet maken. Maar ik denk ergens dat het toch per kind verschilt.