Nasleep ziekenhuisopname

Ik weet niet of je iets aan hebt..maar mijn dochter van toen 2j, 2 maanden, is een tijd lang heel bang geweest alleen te blijven doordat mijn man en ik s nachts met spoed met onze 6 dagen oude dochter naar het ziekenhuis moesten en ze dus s nachts wakker werd en wij allemaal weg waren en de buurvrouw op de bank zat te wachten tot oma kwam. Toen ik na een aantal dagen met mijn dochter weer thuis kwam, begon de 'angst' . Uitte zich in slecht inslapen heel veel om papa roepen en daarna mama en daarna weer papa etc. Op een gegeven moment bedacht ik mij ineens dat we haar wel uitleg hadden gegeven maar toch niet echt met haar alles hadden besproken, ze was tenslotte nog zo jong. Toen op een avond nadat het slapen weer moeizaam ging vroeg ik of ze een verhaaltje wilde horen en dat wilde ze wel..en toen ben ik gewoon beginnen te vertellen: er was eens een meisje genaamd (naam dochter) en die kreeg een zusje, etc. Vertelt over t ziekenhuis, dat ze langs kwam en wanneer we weer naar huis mochten en af en toe vroeg ik weet je dat nog? En dan vertelde ze ook dingen. En uitleggen dat de dokters haar weer beter maakten en dat we nu weer thuis zijn en dat we niet kunnen beloven dat we niet meer heen hoeven, maar dat papa en mama zorgen dat er goed voor haar gezorgd wordt. Etc. En dat het oke was dat de zich misschien verdrietig of bang voelde en dat dit niet raar was. Het leek echt alsof er een last van haar afviel alsof ze toen pas beetje kon plaatsen wat er die weken allemaal wel niet was gebeurd. Misschien dat t ook helpt om jou dochter haar eigen verhaal te vertellen zeg maar? Hoeft natuurlijk niet in de details en aangepast op wat ze al begrijpt en woordkeuze voor een 2,5 jarige. Lang verhaal, sorry ;)

Soms is het helaas even niet anders. Ik zou het zoals Marsje aangeeft inderdaad bespreken, mogelijk mat bijvoorbeeld foto's van de ziekenhuisopname. Of boekjes over ziekenhuis als praat aanleiding . Je kan ook altijd bij maatschappelijk werker van kinderafdeling terrecht voor vragen is mij ervaring. Mijn man is momenteel ziek en kan echt bijna niks nu, hopelijk snel operatie maar eerst meer onderzoeken. Dat vindt dochter ook heel lastig. Het fijnst zou zijn als ze even 1 of 2 nachten naar opa en oma gaat maar doen we nu bewust niet ivm haar eenkennig- vastklamp fase . Wij maken gebruik van kns netwerk, opa's en oma's het meest. Maar ook vrienden/familie die naast 'gezellig op bezoek' komen helpen. Voel me bezwaard maar we hebben de hulp van anderen nu echt nodig. En ik zou het voor hey voot anderen ook zo doen. Maar hulp vragen en accepteren voelt toch sons als drempel. En misschien is na operatie met herstel toch noodzakelijk dat ze wel even uit logeren moet. Eigen gezondheid is op termijn ook in belang van je kind. Sterkte met de operatie en vast een goed herstel gewenst!

Heel naar he om je kind zo te zien! Onze zoon heeft op tweejarige leeftijd, bij een vrij eenvoudige operatie, een slaaptrauma opgelopen. Het ging steeds slechter met hem; van huilen als hij alleen op zijn kamer was tot pure paniek en overgeven aan toe. Hij is door de medisch kinderpsycholoog geholpen en na vijf emdr sessies zagen we de rust weer terugkeren in hem. Dit had ik nooit zelf kunnen doen, dus bij twijfel trek aan de bel bij de kinderarts.

Dankjewel voor het delen van je verhaal 🙏. Dat vind ik een mooi idee. Ik heb wel de Bobbi boekje naar het ziekenhuis en de dokter gelezen maar dat gaat natuurlijk niet over haar zelf. Met de foto's kunnen we het verhaal wel vertellen. Dankjewel!

Dat klinkt ook als een pittige tijd. Hopelijk gaat het snel beter met je man en komt er weer rust! Ja hulp vragen is lastig maar soms kun je inderdaad niet anders. Ergens logeren zou heel fijn zijn maar dat hebben we nog nooit gedaan omdat ze een hele slechte slaper is. Ze slaapt meestal bij mij en die nachten durf ik iemand anders niet aan te doen. Daar komt bij dat mijn ouders een uur verderop wonen en mijn schoonouders in Spanje zitten.. Het is maar ingewikkeld allemaal maar we komen er wel uit. Gelukkig is mijn man de eerste 2 weken vrij en werkt daarna veel thuis.

Dat is een goed idee ja. Fijn dat die opties er zijn. Echt heel heftig om je kind zo te zien ja en wat fijn dat de EMDR de rust heeft teruggebracht bij je zoontje. Je wil het zo graag van ze overnemen he.. Ze is hier ook heel heftig aan het dromen dus misschien goed om ook de optie voor therapie te bespreken. Er zal naar verwachting voor haar ook nog een operatie komen dus er komt nog wel meer lading bij..

Ja, houd het zeker in de achterhoofd! En een tip voor bij de operatie; vraag of er een pedagoog meegaat naar de o.k. om haar in bedwang te houden indien nodig als ze onder narcose wordt gebracht. Zo kun jij haar volledig troosten en ben je niet de 'boeman'.