Negatieve spiraal met peuter, help?

Het eerste wat in me opkomt: hebben jullie een duidelijke dagindeling voor haar? Een 3-jarige kan er baat bij beginnen te krijgen dat de dag gevisualiseerd wordt bijvoorbeeld op een whiteboard, met icoontjes voor opvang/thuis, dutje, eten, ergens naar toe etc. En dat dan meermalen per dag doornemen met haar, wat gaan we de komende uren doen? Misschien wordt het schema nu veel meer bepaald door de baby en is dat onduidelijk voor haar. Het andere: in hoeverre heeft haar gedrag consequenties? Je schrijft dat je niet veel opschiet met de pop in de container gooien. En inderdaad is dat wel wat erg definitief, maar het mag duidelijk zijn dat een pop naar je hoofd gooien compleet onacceptabel is. Dus je zegt bijvoorbeeld: als je met speelgoed gooit, dan gaat het naar zolder/in de kast. Als je iemand pijn doet, ga je op de gang/op de trap/wat dan ook en dan sorry zeggen. Dat levert misschien even meer gehuil op maar dan is het ook duidelijk. Misschien doe je dit al hoor, maar anders is het goed te proberen. Wij proberen zelf niet te luisteren als onze driejarige meteen jammert of in babygeluiden praat. "Praten als een meisje, niet als een baby", wel 50x per dag momenteel. Soms mislukt het ook even en reageren we per ongeluk op een commando van twee woorden, en verder lijkt het soms eindeloos, maar de boodschap moet zijn dat ze alleen iets gedaan krijgt als ze het lief of netjes vraagt. Ik probeer me zelf continu voor te houden dat het alleen maar erger en langduriger wordt door er aan toe te geven, maar het is inderdaad soms heel vermoeiend! Hier begint het gelukkig wel al aardig goed te werken, maar bij vermoeidheid is het weer moeilijker

Dit klinkt als aandacht vragen rondom de komst van ren broertje/zusje. Wat je kunt proberen: - meer 1 op 1 tijd met de peuter waarbij de baby er niet bij is. Al is het eventje wandelen of een puzzel maken als de baby ligt te slapen. Dat soort momentjes zijn super belangrijk - Wat doe je als de baby huilt? Hoe sneu het ook is voor je baby, als ze beide aandacht nodig hebben, ga dan ook regelmatig eerst naar de peuter toe. Ze moeten beide leren dat ze af en toe even moeten wachten. Wees ook kritisch op wat je zegt tegen de peuter. We geven vaak indirect de baby 'de schuld' van dingen. Bijvoorbeeld 'mama kan nu even niet helpen, want de baby is aan het drinken'. - stel consequent duidelijke grenzen en handhaaf die exact hetzelfde. Bespreek dit dus samen met je partner! Bijvoorbeeld eerst een keer waarschuwen waarbij je zegt wat er niet mag en wat de consequentie is, gevolgd door welk gedrag je wel verwacht (je gooit met je speelgoed, dat mag niet, als je dat nog een keer doet dan ga je op de trap / krijg je een time out / mag je de rest van de dag niet meer met dit speelgoed spelen / etc. Ga nu maar weer spelen met ...). Kinderen leren door over grenzen heen te gaan en zullen dat ook bewust doen om te leren waar de grenzen liggen. Als je de grens continu ergens anders legt dan snappen ze er gewoon geen bal van en krijg je dus veel meer gedoe. - praat met je peuter nadat de situatie weer gekalmeerd is. Wat is er gebeurd, welke emotie had je kind en hoe moet ze met die emoties omgaan. Emotieregulatie is echt iets dat ze nog moeten leren. Het heet niet voor niets de peuterpubertijd, ze zitten net als in de pubertijd met zichzelf in de knoop. Daar moeten jullie haar doorheen helpen. - pick your battles: enigszins tegenstrijdig met bovenstaande maar je wilt ook niet de hele dag alleen maar strijd. Dat werkt niet motiverend voor je peuter, zuigt jouw energie en houd je gewoon niet vol. Het betekent echter niet dat het gedrag volledig grenzenloos mag zijn, maar soms is goed eten bijvoorbeeld belangrijker dan netjes met bestek eten. Om maar een voorbeeld te noemen Succes! Deze fase is kneiterzwaar, maar je legt hierin wel de basis voor de komende jaren. Het is echt het investeren waard!

Hoi! Wat een mooie vraag stel je! Het eerste in wat mij opkomt: hoe is de relatie tussen jou en jouw dochter? Is die oke en warm genoeg? Is er genoeg bewuste aandacht voor haar naast de new born? Misschien is het een idee om vooral aandacht te hebben aan qualitytime, 1 op 1. Praten jullie met jullie dochter over de veranderingen? Die waren er vermoedelijk ook akkoord voor de geboorte van haar broertje of zusje. Om uit de spiraal te raken kan het helpen dat jij en je partner samen afspreken welk gedrag jullie willen begrenzen (kinderen hebben grenzen nodig) en welk gedrag je negeert. Daarnaast kun je iets leuks gaan doen met je dochter of haar favoriete maaltijd koken: voeg altijd bewust iets positiefs toe aan de dag met als doel in verbinding te blijven. Als je je eigen emoties voelt opkomen, wat ik me erg goed kan voorstellen in jullie situatie, dan kun je je een reactie ook even uitstellen. Eerst even tot 10 tellen of naar de wc gaan. Al lijkt me wat hierboven genoemd wordt ook zeker handig: een bepaalde structuur is heilig. Dat biedt voorspelbaarheid en dus zekerheid. En: praat met je partner! Bespreek samen jullie visie op opvoeden. Succes mama!

Je hebt al uitgebreide tips gekregen, maar misschien helpt deze ook nog. Onze dochter is een stuk jonger, maar kan heel vurig zijn. Bij haar helpt het heel goed om keuzes te krijgen, zo houdt zij een mate van autonomie, en houd ik toch stiekem nog wat controle. Ze mag bijvoorbeeld kiezen welke trui ze aankrijgt, wat ze op brood krijgt, welke knijpfruit ze wil. Het zijn maar kleine keuzes, maar ze geven mijn dochter het gevoel dat haar keuzes en haar mening gehoord worden. Veel zelf doen in dingen als douchen en aan-/uitkleden, maar waar nodig ook juist samen. Mijn dochter kan prima zelf haar trui uit doen, maar soms wil ze liever dat ik het doe. Prima. Dat is mij de strijd niet waard. Het lijkt me wel superheftig om zoveel alleen te moeten doen, diep respect daarvoor.

Hoe gaat het met jou, lukt het nog om op te laden en iets voor jezelf te doen? Misschien kan je iets uitbesteden als je hier financieel de mogelijkheden voor hebt of een netwerk hebt dat je kan aanspreken. Ze zeggen niet voor niets it takes a village to raise a child. Het is nog een beetje vroeg, maar sporten helpt mij heel erg. Als je hier niet de mogelijkheid tot hebt , kan je ook rondjes om je huis wandelen met de babyfoon buiten (deed ik als ik geen oppas had en man in het buitenland zat) Het gevoel dat je lichaam ook van jou is en dat je beweegt is mij heilig.

Ik zou persoonlijk geen strijd maken om dit soort dingen. Wil je niet douchen? Dan niet. Ons zoontje is 9 maanden en houdt niet van douche en niet in bad. Als ik ga douchen laat ik de deur open staan en als hij mee wilt douchen kruipt hij vanzelf onder de douche. Wil je niet eten? Dan niet. Ze krijgen vanzelf wel een keer honger. Ik denk door altijd overal een strijd mee aan te gaan. Dat je in deze vicieuze cirkel blijft.

Wat fijn dat jullie de tijd hebben genomen zo fijn te reageren! @ElsjeA ik ben inderdaad wel bezig met duidelijke routines bij het opstaan en naar bed gaan maar nog niet echt visueel. Vind het ook lastig want er zijn ook spontane dingen. Consequenties probeer ik wel maar eigenlijk walst mn peuter gewoon over mij heen🙈 @Pluis01 het gedrag is al van afgelopen maanden dus zal niet alleen daarvan zijn. Met de geboorte was wel een hele grote piek in gedrag maar dit is wel weer verminderd. We doen echt heel veel 1 op 1. Naar buiten en de moestuin, naar de bioscoop, een spelletje een puzzeltje en tekenen. Als de baby huilt zegt ze zelf pakken! Ook al zeg ik dat geeft niet hij mag even huilen zegt ze nee hij heeft honger 🤣 maar ik herken wel het de baby de schuld geven en kan daar echt nog bewuster naar kijken wat ik zeg. @moeder S de relatie is gewoon goed maar zou wel hechter mogen. Ik heb het in het begin erg moeilijk gehad in mn eentje opvoeden waardoor ik soms lelijker tegen haar heb gedaan dan bedoeld. Ik denk wel dat dit uiteindelijk invloed heeft. Ik denk zeker nog wel dat er wat te behalen valt mer aanwezig zijn en niet in mn telefoon gedoken zitten maar dit is vaak ook een vlucht van me @kleintje2023 ik probeer ook zo veel mogelijk zelf te laten doen en te laten kiezen maar het is lastig want als iets ook maar 1 seconden niet lukt gaat ze dus al gillen en gooien. Het is niet dat ze dan hulp vraagt o.i.d. en als je ziet het lukt niet en je hier hulp aan is het vaak ook niet goed. @irisiris opladen lukt niet echt. Ook al heb ik een uurtje voor mezelf lukt het me nog niet goed. Hier moet ik nog een weg in vinden. @mamabeertjexx Ik heb heel lang geen strijd gemaakt maar ze eet inmiddels al sinds ze 1 jaar is niet dus al 2 jaar eet ze alleen lekkers en geen voeding. En als je zegt oke dan douchen we niet gaat ze ook gillen en huilen. Dus het wordt sowieso een negatief moment. We proberen het allebei iedere dag met de beste intenties maar op de een of andere manier lukt het niet.

Volgens mij hoort dit gewoon bij de leeftijd. Misschien kun je eens advies vragen aan de maatschappelijk werker van je CB. Die van ons had gouden tips die echt werkte.