Netflixen

Wij hebben vaste momenten. Iedere ochtend na de fles (krijgt ze s ochtends bij ons op bed ivm medicatie). Dan kunnen wij even aankleden. Soms met eten koken, dat is 2/3 keer per week. En soms voor het naar bed gaan, 3/5 keer per week. Andere momenten eigenlijk niet, uitzonderingen daargelaten. En nee is hier gewoon nee. "Ik zie dat jij dat graag wil, maar dat doen we een andere keer". En dat gaat bijna altijd goed.

Hier niet elke dag en als ze kijkt meestel de 15-30 min dat ik kook. Ze vraagt er dan zelf om. Tot nu toe gaat hij ook zonder problemen weer uit. Het zijn korte filmpjes die ze kijkt, dus ze mag dan het filmpje dat bezig is afkijken. Ze is ruim 2,5. De jongste van 10 maanden kijkt nog niks.

Nee is nee toch?

Sorry ik vroeg niet naar dit soort tips, ik had het heel duidelijk omschreven waar ik naar op zoek ben.

Onze dochter is in mei 2 geworden. Ze mag even op de tablet (Ze kijkt alleen filmpjes) onder het ontbijt. Zo kan ik tassen pakken en mezelf klaarmaken. Verder mag ze als ik ga koken tot we gaan eten weer kijken. Mits ze opgeruimd heeft. (Ik vind dit dus ideaal: geen hangende peuter aan mn been tijdens hey koken, maar gewoon in de kinderstoel met tablet en vast een bakje met tomaatjes. En al het speelgoed is weer opgeruimd👍)

Geen vaste momenten hier. Ze (3 jaar) kan het 1x vragen en ik leg dan uit waarom het wel of niet mag. Van te voren spreken we af hoeveel afleveringen, meestal 1. Ze let er zelf goed op of de volgende gestart is en drukt m dan uit. Het enige wat ik heb gedaan is consequent zijn. Nee is nee en ja is ja. Maar misschien heb ik makkelijk praten, mijn dochter vraagt er alleen om als ze moe of ziek is. Ze vind andere dingen gewoon leuker dus vraagt eerder om de kralen, stiften, buiten spelen etc. Dus eigenlijk staat ie misschien 2x per week aan met Nijntje.

Oké, misschien een beetje kort door de bocht van mij. Een langer antwoord: Je bent opzoek naar een systeempje om je dochter te vertellen wanneer ze wel en niet mag kijken. Alle manieren die je nu zoekt komen neer op het feit: nu wel en nu niet. Misschien snapt je kind van 2,5 verbanden heel erg goed maar het lijkt mij het aller makkelijkst voor je kind, én voor jezelf dat je zegt “nu mag het wel, en nu mag het niet” Om eindeloos oplossingen te zoeken of andere manieren te vinden waarop je kind naar je luistert maak je het onnodig lastig voor jezelf, zéker met een tweede op komst. Bedenk maar dat je nu een systeempje toepast die straks helemaal niet past in het ritme van je nieuwe baby en je dan weer opzoek moet naar andere omwegen om je beide kinderen een fijne tijd te geven. Ik word al moe van die gedachte. Het klinkt misschien hard om je kind zo kort te houden, maar als je voor jezelf gewoon duidelijk in je hoofd hebt dat ze gewoon naar je moet luisteren omdat jij haar mama bent en weet wat het beste is voor haar.

Dankjewel voor je reactie en wat knap dat ze hem uitzet na een aflevering! Dat kan ik misschien ook met haar gaan oefenen, hoewel ik het idee heb dat ze het concept einde aflevering nog niet echt snapt. Wij zijn er ook heel consequent in qua nee is nee en ja is ja. Ze speelt heel graag en veel en veel samen maar ook graag alleen. Toch zijn er meerdere momenten op een dag dat ze vraagt om iets te kijken en is ze heel verdrietig als het uit moet (terwijl ik dus echt nog nooit het kijken heb verlengd als ze huilt of het er niet mee eens is. Het gaat altijd uit) Als ze kijkt zit ze er ook helemaal in en hoort ze niets meer. Of zou het oost indisch doof zijn? Haha

Dank voor je langere antwoord. Als ik me in haar verplaats vind ik zelf dat het gewoon heel onduidelijk is dat ze de ene ochtend wel na het wakker worden mag kijken en de andere ochtend niet omdat we bv een activiteit gaan doen of omdat ze naar opvang gaat. Zeker als het 3x op rij wél mocht bv.. en dan is het huilen geblazen bij een verandering in het ontstane structuurtje. Echter nooit met een winsituatie voor haar! Ik troost haar wel maar geef haar nooit haar zin. Ik zoek wel erg naar structuur en duidelijkheid bij haar omdat ik merk dat ze daar het beste op gaat. Zodra iets te onderhandelen is of onduidelijk gaat ze voor goud en is ze heel volhardend. Wat ik persoonlijk dan weer niet begrijp omdat we haar nooit haar zin geven. Misschien wel teveel aandacht en begrip voor haar boosheid en verdriet, dat weet ik niet..

Wat knap en dankjewel voor de tipet het opruimen. Dat is wel een goeie!

Oh dat 'er helemaal in zitten' herken ik. Als ik antwoord wil, zet ik het eerst op pauze. Mijn dochter snapt ook niet altijd wanneer het afgelopen is, dus ze drukt m ook wel eens halverwege uit of ik moet haar er aan herinneren. Daar maak ik dan geen punt van. Het zit niet in haar karakter om er gebruik van te maken. Ik weet zeker dat mn jongste het wel gaat doen, stiekem eentje extra. Die zet t wel op n krijsen (om andere dingen). Zelfde aanpak werkt trouwens wel, rustig uitleggen. Ik zeg dan ook gewoon 'ja jammer he, maar we bewaren m voor de volgende keer' en dan krijgt ze een knuffel. Gaat ze dan door, is de aandacht over. Maar meestal wil ze dan al wel helpen met brood smeren of boekje gaan lezen. Wat ik me nog bedacht, ik zeg eigenlijk nooit 'stoppen' of 'uit'. Wel of ze m op pauze wil doen, zodat ze de volgende keer verder kan. En vervolgens doe ik het scherm uit of vraag ik het haar. Zo zet ze m ook op pauze als ze naar de wc moet of water gaat pakken.

Denk dat ze slim is en wél zal begrijpen dat ze geen tv kan kijken als ze die dag naar de opvang moet. Op zon ochtend kan je met opstaan beginnen met de routine benoemen: aankleden, ontbijten en dan jas en schoenen aan en naar de auto/fiets. Lekker enthousiast over hetgene wat jullie gaan doen. Je kan je routine vast maken, maar tv als activiteit. En niet als iets 'vasts' waar ze recht op heeft. Want dan krijg je het inderdaad lastig als er eens echt geen tijd is.

Je kan in Netflix het automatisch volgende aflevering afspelen ook uitzetten. Zo heb je vanzelf al pauzes er tussen. https://help.netflix.com/en/node/121518

Kijk en hier ga je al. De logica voor haar moet zijn dat het mag wanneer jij zegt dat het mag. Zeker als je zegt dat ze goed wil onderhandelen, dan ben ik misschien heel anders opgevoed maar als mama nee zegt dan valt er vrij weinig te halen. Dan kan je op je kop gaan staan maar dan wordt het niet ineens ja.

En waarom niet een schema ophangen met bijvoorbeeld plaatjes hoe de dag verloopt en dan tvtijd erbij? Kan ze iedere ochtend kijken wanneer ze tv mag kijken en jij kan het de avond van te voren ophangen. Magneetbordje, magneetjes met daarop afbeeldingen van de opvang, van avondeten, van slapen en van tv/tablet. Weet zij telkens waar ze aan toe is. Is niet voor ieder kindje geschikt, maar sommigen vinden dit erg prettig.

Bij ons werkt het idd ook niet zo van 'nee is nee' of 'nee, waarom niet? Omdat ik het zeg!' dat vinden mijn man en ik allebei niet fijn om dat zo autoritair te doen en hebben ook het idee dat onze dochter het best snapt als we het met wat meer begrip aan haar uitleggen waarom iets nu niet mag. Consequent zijn is al een goed begin! Wij doen idd ook geen tv als ze naar de opvang gaat 3 dagen per week. Eigenlijk alleen 's avonds als wij koken dan kijkt zij even tv Nijntje of Sesamstraat of zo. Als er tussendoor even tijd is en ze wil graag tv kijken dan pakt ze zelf de afstandsbediening. Maar ze gaat vaak ook liever tekenen of boekjes kijken, hebben veel 'actief speelgoed' waar ze lang mee bezig kan zijn. Afleiden met iets anders als ze er verdrietig van wordt als het even niet kan, ik zeg dan meestal 'wat een goed idee, we kunnen straks als we thuiskomen wel even tv kijken' of zoiets, hou het positief. Een echt systeem is misschien moeilijk omdat het zo vaak verandert met die constante fases 🙈😊 go with the flow 😋

Zoiets wilde ik ook zeggen idd. En dan als je meer vooruit wil denken met haar, dan de avond voor het slapen gaan bijvoorbeeld het schema voor de volgende dag bekijken. Dan weet ze al of er, in dit geval, tijd is voor een filmpje oid. Wel ben ik het ook zeker E242 eens, kinderen hebben de meeste baat bij duidelijkheid en grenzen. Als je dit een aantal x toepast en niet toegeeft, heb je al heel snel geen onderhandelingen of driftbuien meer omdat ze dan goed weet wat ze aan je heeft. Maar ik begrijp uit jouw verhaal dat dat niet jullie manier van opvoeden is. Dat is natuurlijk helemaal aan jullie...dan zou je dus zo'n schema kunnen gebruiken.

Beetje onduidelijk misschien hoe ik reageer 🙈 ik reageer onder jou ELISEEE4 omdat ik jouw aangedragen methode ook wilde zeggen, maar reageer verder naar @ts haha 😉

Wat bij ons heel goed werkt is het samen afspraken maken en deze uittekenen (dochter is net 3). Samen bespreken wanneer ze wat mag (niet moet). Deze afgesproken momenten mag ze dus een schermpje. Soms kiest ze ervoor om te spelen. Vraagt ze er buiten die tijden om, kijk dan samen op het afsprakenblad en trek een conclusie (nu geen tv, straks als ik ga koken zet ik m voor je aan). Ongevraagd overig advies: maak geen afspraken over hoeveel minuten of hoeveel filmpjes als je kind dit (nog) niet kan overzien. Veel kindjes (ook die kunnen klokkijken of tellen) lukt dit niet als ze filmpjes kijken of in een andere ‘flow’ zitten. Die verantwoordelijkheid kunnen de meeste kinderen niet dragen. Je kan wel het einde inluiden met ‘nog een filmpje’ of ‘deze nog en dan klaar’. Blijf er dan bij om hieraan te herinneren.

Wij hebben een weekplanner met plaatjes. 2x per week een halfuurtje tablet. Heel duidelijk dus hij zeurt er niet meer om 🙃😃 je kan t ook zo inzetten voor tv kijken