Niet lief voor zusje

Ik heb hetzelfde probleem gehad. Mijn oudste (2j) heeft de jongste (3 maanden) haar gezicht open gekrabd uit jaloerzie. Dit deed ze in het begin. Nu is ze heel lief voor haar zus en aait ze. Ik had me toen heel boos gemaakt en verder geef ik complimentjes als ze lief is.

Probeer de oudste er zoveel mogelijk bij te betrekken Heb ook veel 1 op 1 momentjes met de oudste Verder, straffen als op de trap zitten werken averechts. Zou dit niet meer doen

Ik denk dat het helemaal afhankelijk is van je aanpak of in de hoek/ op de trap zetten averechts werkt. Als je kind op aandacht uit is, dan is negatieve aandacht ook aandacht en zou negeren van slecht gedrag en belonen van goed gedrag een goede aanpak kunnen zijn. Belonen dmv aandacht dan dus complimenten/ aai over zijn bolletje/ knuffels/kusjes etc. Veel jonge kinderen hebben nog emotie regulatie problemen, ze weten niet hoe ze uiting moeten geven aan het gevoel dat ze hebben. Duwen, slaan, schoppen, bijten het hoort er helaas allemaal bij. Dan is de aanleiding dus anders en vraagt dit wat mij betreft ook om een andere aanpak. Een kind van 3 kun je vragen wat hij doet, dit afkeuren en vervolgens een consequentie aanhangen. Zo leert het oorzaak/gevolg. Ook kun je daarna in gesprek met je kind, over hoe het wel zou moeten handelen. In de hoek/ op de trap heeft je kind gelegenheid tot rust te komen. Als je nog volle bak in de confrontatie zit is er weerstand en heeft praten echt nog geen zin. En ja het is een fase, mits je je kind helpt met betere alternatieven. En ja het blijft lastig en zoeken naar wat voor jullie en je kind het beste werkt. Succes! 💐

Kun je aangeven waarom dit averechts werkt? Wij zetten dochter (2,5 jaar) op de gang als ze bv haar baby broertje slaat. Ze snapt de link tussen iets doen wat niet mag/niet luisteren en op de gang heel goed. Ze gaat daar vaak huilen. Ik ga redelijk snel naar haar toe, we praten erover en klaar. Werkt hier juist goed!

Met straffen los je niet het onderliggende probleem of mechanisme aan Je creeert op den duur ongezonde patronen

kun je dat verder toelichten en/of heb je daar bronnen voor? en is er altijd een onderliggend probleem? het zijn peuters.. die moeten nog zoveel leren. het is niet dat ik alleen straf. ik geef altijd uitleg waarom iets niet mag en geef een waarschuwing. de consequentie is bij doorgaan even op de gang. daarna altijd even in gesprek en de lucht klaren. wat is daar ongezond aan op langere termijn? ik vind slaan absoluut niet kunnen dus daar mag best even een negatieve consequentie aan zitten. en heb je dan tips voor deze casus: ons neefje van 2 gaat altijd direct naar kindjes en slaat/duwt/trekt/prikt hen. zijn ouders zetten hem altijd verderop, zeggen dat het niet mag en waarom niet en proberen zoveel mogelijk positieve aandacht te geven. het werkt niet. al bijna een jaar lang gebeurt dit en het gaat van kwaad tot erger. ik heb niet alleen het idee dat dit jongetje duidelijkere grenzen nodig heeft maar zelfs dat hij er om vraagt! maar het dus niet krijgt. en dat vind ik zelfs wat zielig.

overigens hebben we het hier over een time-out (in de hoek of op de gang). de meningen zijn verdeeld of dit onder straf valt. ik ben (uiteraard) tegen harde straffen als een tik, koude douche of uitschelden etc. Ook ben ik tegen dingen onthouden (bv geen tv kijken) als dit geen relatie heeft met het ongewenste vertoonde gedrag. Er zijn naar mijn weten onderzoeken die het effect van een time-out erkennen.

overigens hebben we het hier over een time-out (in de hoek of op de gang). de meningen zijn verdeeld of dit onder straf valt. ik ben (uiteraard) tegen harde straffen als een tik, koude douche of uitschelden etc. Ook ben ik tegen dingen onthouden (bv geen tv kijken) als dit geen relatie heeft met het ongewenste vertoonde gedrag. Er zijn naar mijn weten onderzoeken die het effect van een time-out erkennen.

Onder andere bij Gabor Mate. Op conscious parent kun je een filmpje vinden. Verder is concious parenting beetje tegenhanger van gedisciplineerd opvoeden dus je krijgt ook in t wetenschappelijke discours beetje twee stromingen Ik zit niet echt in de harde wetenschap meer in de 'populaire' wetenschap als in welke boeken je hebt How2talk2kids, philippa perry etc

Ah wat lastig zeg! Ik kan me voorstellen dat je hier zelf ook boos van wordt als je dat ziet gebeuren. Gedrag is op deze leeftijd eigenlijk altijd communicatie. Je kindje doet niet moeilijk, maar hij heeft het moeilijk. Hebben jullie al eens geprobeerd te achterhalen welk gevoel er onder zijn gedrag zit? Heeft hij meer behoefte nodig aan nabijheid? Of er moeite mee dat hij zijn aandacht nu wil delen? Zelf ben ik niet zo'n voorstander van een time out. Je peuter heeft op het moment dat hij bijvoorbeeld een duw heeft last van hele grote emoties. Eigenlijk heeft hij jullie dan heel hard nodig. Op het moment dat je hem op de trap zet, is hij helemaal alleen met die grote emoties en zeg je daarmee eigenlijk 'als jij je zo voelt, mag je niet bij ons zijn', je raakt op dat moment de verbinding kwijt. Dat bedoel je helemaal niet natuurlijk, want je wil hem duidelijk maken dat zijn gedrag niet oke is. Elk gevoel mag er zijn, maar niet ieder gedrag is oke. Misschien zou je als alternatief kunnen proberen zijn gevoel te benoemen ('Ik zie dat je boos bent, want je geeft je zus een duw'), benoemen dat hij dat mag voelen, maar zijn gedrag daarbij niet oke is ('je mag boos zijn, alleen is het niet oke om je zus te duwen'), benoem wat hij wel mag doen als hij zich zo voelt ('als je de volgende keer boos bent, mag je naar mij komen, dan gaan we samen wat bedenken' of 'als je boos bent mag je wel met je voeten op de grond stampen' of iets anders wat voor jou acceptabel is) en evt een logische consequentie ('Je mag nu even hier spelen, zodat je niet je zus kan duwen'). Misschien is een time out wel effectief hoor. In de zin van, je krijgt het gedrag er wel uit. Alleen pak je dan niet de onderliggende oorzaak aan. Wanneer je je kindje leert hoe hij met bepaalde grote emoties om kan gaan, heeft hij daar later ook veel baat bij. Klinkt trouwens leuk in theorie, maar in praktijk zijn we wel mens en geen robot. En het gedrag van onze kinderen kan ook heel veel met ons doen, dus altijd super koel en rustig blijven is makkelijk gezegd maar ooooooo zo moeilijk soms. Ken je het account verbindend opvoeden op Instagram al? Zij heeft mooie posts staan over gedrag van kinderen en wat je hierbij goed kan doen. https://www.instagram.com/p/Cey2rV-j9VZ/?igsh=c2NkdXE1MngybGx4 Hopelijk gaat het snel beter!

Jullie weten natuurlijk het beste hoe het nu precies gebeurd en wat past bij jullie situatie én bij je zoontje. Ik zou het ook niet weten, maar deze invalshoek zag ik nog niet:. De (felle) reactie kan ook reden zijn voor herhaling? en ook dat kindjes soms iets opnieuw doen om te kijken of het -nog steeds niet mag- of om juist te laten weten dat ze weten dat het niet mag (klinkt tegenstrijdig) Dus dan is het meer een opeenvolging van handelingen en gebeurtenissen dan een uiting van jaloezie of emotie. (daar kan het natuurlijk mee begonnen zijn. maar kan ook gewoon "ontdekken" zijn geweest). ik weet alleen niet tot welke leeftijd dat een rol kan spelen stomste voorbeeld: aflevering van Peppa volgens mij gewoon seizoen 1, zij en George zitten op schoot bij mama big bij de computer. Peppa slaat op de computer. Peppa! dat mag niet Kijk George, zegt Peppa, dít mag dus niet - en doet het dus vrolijk nog een keer. De computer gaat stuk. Weet je nog wanneer het begon/hoe het begon? Streng zijn in regels kan ook heeeeeeel rustig Weet niet of hij ook naar de opvang gaat, maar wat me daar opvalt is dat ze altijd heel kalm, duidelijk en ook een beetje speels (gericht op lerende ervaring van het kindje) met dingen omgaan. Een felle reactie kan de situatie een intensiteit geven. En dan wordt het een stuk complexer, omdat dan ook jullie emoties erbij komen, misschien probeert hij dat ook uit te vogelen? Misschien heb je er wat aan, lijkt me zeker lastig!