Niet streng genoeg?

Ik denk niet dat een mama ooit té lief kan zijn!

Je gevoel volgen! Wil je strenger zijn: doen. Werkt het nu voor jou op een andere manier: niet erg. Niet jezelf de schuld geven van iets, het zal over een tijdje echt weer anders zijn. Sterkte en lekker genieten!

Streng zijn is ook een vorm uit liefde! ❤️

Ik denk dat duidelijk zijn het belangrijkste is want kinderen proberen en als je duidelijk en consequent bent zal ze ook bij jou sneller gaan slapen . En wees niet te streng voor jezelf die van mij luistert ook beter naar haar vader als naar mij en we doen het zelfde

Ik herken een beetje wat je zegt, onze zoon is nu 15 maanden en hangt de hele dag aan mij en minder aan mijn partner. Na een goed gesprek hierover zei mn partner dat ik automatisch hem optil als hij naar me toekomt of naar me reikt. Dat houdt het dus in stand. Nu laat ik hem wat vaker zeuren en pak m zeker niet te snel op en had al na een dag effect. Hij gaat nu meer naar papa! Dus probeer vooral eens wat uit, hou het even vol om effect te zien en doe vooral wat bij jou past.

Je hoeft dit zeker niet als falen te zien. Onze dochter accepteert ook veel sneller iets van mijn vriend of de opa’s en oma’s. Ze is mij iets meer aan het testen merk ik ook, omdat wij een hele hechte band hebben. Dus ze kan zich wat meer laten gaan en nog meer zichzelf zijn. Ik probeer vooral duidelijk te zijn in mijn communicatie en dit niet als ‘streng’ te zien. Dus ‘mama gaat even naar beneden de afwas doen en dan kom ik daarna weer bij je kijken.’ 1,5 is mss nog net iets te jong om dit direct te begrijpen, maar als je consequent blijft en dagelijks dezelfde dingen herhaalt zal ze het herkennen en begrijpen.

Onze dochter sliep na 3 maanden af en aan ziek te zij geweest (en dus ook nooit een volle week opvang) ook tussen ons in. Is daarna moeilijk geweest 'er vanaf te komen'. Maar wat is probleem, dan gezellig samen slapen. We waren ook gewoon te moe het te doorbreken, zijn nu weer bezig dit te proberen. Bij opa en oma gaat het makkelijker, ben ik soms ook jaloers op. Maar is nu eenmaal gewoonte geworden en ook lief te zien hoeveel rust en veiligheid onze nabijheid haar brengt. Mijn moeder zeurt somsnook dst ze haar eigen bedjenzou moeten slapen. Dan geef ik haar aan wiens probleem dat is, als wij dat voor nu prima vinden dan moet zei zich daar niet mee bemoeien.

Hier precies hetzelfde gehad. Mijn zoontje vertikte het om bij mij te slapen en bij mijn man binnen een paar minuten. We doen allebei hetzelfde, ook nagevraagd. Toen ervoor gekozen om hem wel nog naar bed te brengen, maar als het lastig werd nam mijn man het over. Nu een drietal week later slaapt hij ook gewoon weer bij mij makkelijk, alsof hij denkt, anders komt toch mijn vader en moet ik ook gaan slapen. Dus kortom, maak je niet gek, je bent een goede moeder, niet te lief. Het zijn fases! Zorg er wel voor dat jij en je man hetzelfde ritueel volgen, dat schept duidelijkheid! Succes! Je kan het ☺️

Ik haak hier even op aan. Denk je dat echt niet? Voor een jonge baby wellicht niet. Maar op den duur.. een kindje heeft toch duidelijkheid, grenzen en tegenspraak nodig? Lijkt me juist ook heel gezond.

Het is ook wat je onder lief zijn verstaat denk ik? Dat betekent voor mij niet dat ik alles toesta bijv. Lief zijn betekent voor mij wel dat ik er altijd ben, als hij boos op me is sta ik naast hem, als hij iets niet wil, en het moet toch, sta ik naast hem etc. Ik geloof ik in consequent en duidelijk zijn, in autonomie recepeteren van het kind, maar dat kan allemaal met liefde. En in die zin kan je idd nooit te lief zijn.

Het is denk ik maar net wat je verstaat onder lief inderdaad! Ik vatte hem inderdaad op als in alles toelaten en toestaan en oneindig blijven vasthouden en aandacht geven. Ipv ook grenzen stellen en duidelijk zijn. Als ik eens wat strenger ben omdat iets niet mag ziet dat er echt niet altijd lief uit :’) en als ik haar een time-out geef ben ik er in feite ook niet altijd. Een kind gaat ook vast wel eens tegen je zeggen ‘ik vind je niet lief / ik vind je stout’. Lijkt me eigenlijk heel gezond. Ik zie altijd maar lief zijn voor je kind niet als een doel. Neemt niet weg dat wat ik voor mn kind doe altijd met liefde is, maar niet altijd lief. Dat is voor mij een verschil.

Met te lief is in mijn geval denk ik toch te snel toegeven, niet consequent genoeg al ben ik hier wel echt mee bezig. Als mn dochtertje blijft huilen kan mijn vriend met zijn wat hardere stem 1x zeggen en nu is klaar dan luistert ze en gaat ze liggen als ik dit probeer precies hetzelfde, blijft ze door krijsen Ze klemt zich ook echt aan me vast. Ik denk dat ze merkt dat ik consequenter probeer te zijn. Moeilijke battle dit...

Hier de periode ook gehad. Ik heb toen toch regelmatig het mijn vriend laten overnemen. Mijn vriend had heel erg de neiging als ik zei ga maar even naar papa door dan te zeggen ja hij wilt bij jouw zijn (moet zeggen dat dit ook echt niet leuk was voor mijn partner omdat het echt met veel gebrul er aan toe ging). Maar dan zei ik toch ja en als je toegeeft houden we dat alleen maar in stand. Ook het naar bed brengen is een tijdje drama geweest als ik het deed. Dus liet ik het wel eens vaker mijn partner doen. Of als ik hem dan toch naar bed bracht daarna mijn partner te sturen en zelf niet meer er naar toe te gaan. Bij mij hield hij ook stand terwijl mijn partner en ik dus bewust exact hetzelfde delen. Dit is gelukkig overgegaan met name toen ik het bed ritueel iets meer ging uitbreiden met nog rustig op de slaapkamer samen een boekje lezen. Misschien ging het hem ook soms te snel van gezellig bij mama en ineens naar bed. Hij trekt nog steeds meer naar mij zeker als er iets is. Maar het hevige overstuur raken is hier gewoon weer overgegaan. Leek toch ook een fase te zijn.