Niets goed kunnen doen bij peuter

Mijn dochtertje is nu 21 maanden en die is inmiddels al een maand of 3 zo, ik kan dr afentoe ook wel achter het behang plakken😅 ik bedenk me bij alles maar 'het is een fase'.

Leuk he, die fase? 🙄 Ik herken het van mijn oudere dochter. Het kan een beetje helpen om keuzes te geven zodat ze wat autonomie zal ervaren; Wil je de banaan of appel? (Eventueel beide klaarmaken en klaarzetten als kiezen moeilijk is) Pak je zelf je jas of zal ik hem pakken? Verder een lange adem en hopen dat ze uiteindelijk het ook zelf eens gaat zijn met haar eigen keuzes. Oververmoeidheid en overprikkeling zoveel mogelijk vermijden. En voor de rest komt het écht vanzelf!

Hier ook! Mijn zoon is ook 2 (en 2 maanden) en al vanaf dat hij anderhalf is in de peuterpubertijd. Maar sinds kort gaat er blijkbaar steeds iets mis, het gaat steeds niet hoe hij verwacht dat het moet gaan. Maar hoe hij verwacht dat het moet gaan, ben ik nog niet uit🤷🏼‍♀️

Herkenbaar. Wat SevyFay zegt klopt indd. Ik merk dat zodra mijn dochter 4 keuzes krijgt, dat ze van de stress geïrriteerd raakt (gebeurt vaak bij opa en oma uit goede bedoeling). Ik probeer haar wel vaak zelf te laten kiezen; welke jas wil je aan? Wil je een banaan of een mandarijn (en dan laten zien, zodat ze het eventueel aan kan wijzen). Blijft lastig hoor. Soms moet ik ook gewoon weglopen, want dan raak ik zelf gefrustreerd omdat ik haar dan niet begrijp.

Heeel herkenbaar. Frustrerend he. :( Wat me helpt om kalm te blijven is bedenken dat het voor je kindje ook moeilijk is, ze doet het niet met opzet. Net als pubers, er is van alles gaande qua ontwikkeling in de hersenen. En het is een fase. Tijdens zo'n bui herhaal ik dat vaak in mn hoofd (het is een fase het is een fase het is een fase). En idd de tips die hier genoemd worden, niet te veel keuzes geven. En zelf dingen laten doen, dat helpt ook echt goed. Het gaat beter worden, sterkte!

Ik herken het soms ook. Om heel eerlijk te zijn geef ik dan gewoon een knuffel. En zeg ik on zinnetje waar hij rustig van wordt. Misschien dat je zoiets kunt introduceren. Een zinnetje of liedje/melodie. Meestal wordt hij er rustig van maar soms duwt hij me ook gewoon weg. Ze hebben het hartstikke moeilijk wanneer ze moeilijk en lastig zijn. Ik probeer dat in gedachten te houden en probeer op die manier rustig te blijven. Het vergt wel geduld, maar ik word er rustiger van dan als ik mijn frustratie de kans geef. Ik kwam een keer het advies tegen: "Als je geen raad weet, probeer dan op z'n minst geen onderdeel van de chaos te zijn." En dat advies helpt wel.

*ons zinnetje

Heel herkenbaar ik geef me dochter 2 keuzes als ze iets wil of niet weet wat ze wil dat werkt vaak erg goed . Als ze een volle driftbui heeft laat ik haar gang gaan zolang ze zichzelf geen pijn kan doen en geen dingen stuk maakt mag ze zo boos zijn als ze zelf wil en ze heeft veel minder driftbuien . Verder is het gewoon de fase doorkomen want het is voor iedereen lastig je kind snapt zijn eigen gevoelens niet en papa en mama weten niet wat er in het hoofd van hun kind omgaat

Geen tips, wel herkenning. Al doe ik alles wat hij wil gaat het hem niet snel genoeg of wil die het allemaal niet meer. Hij gilt alleen maar, gooit met dingen en slaat mij en zijn zus veel (althans poging tot, we treden streng op). Ik heb het inmiddels opgegeven en bij elke driftbui ga ik erbij zitten en laat ik hem maar krijsen. Echt doe je ding jochie. Vanzelf komt hij dan wel knuffelen of een speen doet ook wonderen. Tegen m'n vriend is die wel rustiger, nog wel de driftbuien maar die duren minder lang. Hij is echt zijn maatje en troost. Ik de slechterik 🤣💀

Jep, je kindje is 2 🤷‍♀️ Bij mij helpt het enorm dat ik me heb ingelezen over de redenen/oorzaken/achtergronden en dat ik dus weet waarom ze zich op deze leeftijd zo gedraagt. Tijd nemen, weinig verwachten, zoveel mogelijk zelf keuzes geven en laten helpen, er een spelletje van maken, begrip tonen... En gewoon een keer extra tot 10 tellen. Bestaan best veel hulpmiddelen om het jezelf en je kindje makkelijker te maken ❤️

Ik heb een mbo diploma pedagogisch medewerker en hbo diploma social work dus ik ben heeeelemaal doodgegooid met alles over de ontwikkeling van het kind etc. Toen ik nog in die doelgroep werkte kon ik er ook heel goed mee omgaan, maar met je eigen kind is het toch flink anders. Ik weet dat het "normaal" gedrag is, maar toch kan mijn hoofd het soms niet aan en dan denk ik stopp alsjeblieft stap erover heen. Wat ook stom is, want ze is net 2 jaar en ze kan nog zoveel niet begrijpen. Maar als 24/7 mama is het toch moeilijk om eindeloos geduld op te brengen dag en nacht☠️

Dat is een mooie zin! Ik hoorde ook nog: Je kind is niet moeilijk, je kind heeft het moeilijk. Maar ohhhhhh af en toe zo moeilijk om dat te herinneren tijdens zo’n mega driftbui 😭 echt ellendig. Sterkte voor ons allemaal ❤️

Mijn dochter van 1,5 zit ook al in de peuterpuberteit. Ik laat haar soms flink uitrazen zodat ik ondertussen ook tot 10 kan tellen. Vervolgens knuffel ik haar en zeg gewoon eerlijk dat ik soms niet begrijp wat ze wil. Vervolgens zitten we samen voor de speelgoedkist en kijken we weer wat we samen kunnen doen. Dan is het weer even goed. Meestal gebeurt dit als ze overprikkeld is of te lang binnen is. Dus soms gaan we juist expres naar buiten als ze een pest humeur heeft. Al is het eventjes een blokje om of naar de speeltuin. En ik las dat jij ook 24/7 met haar bent? Mss advies om dan even afstand te nemen door een dagje weg te gaan en je man de zorg op zich te laten nemen (of oppas als je geen partner hebt).

Je mag echt gewoon geïrriteerd zijn. Ook al snap je het etc. Ik vind het onzin dat je als moeder eindeloos geduldig en begripvol moet zijn! Kan die van mij ook met alle kennis die ik heb af en toe heeeeel goed achter 't behang plakken.

Hier niet zo extreem, maar wel regelmatig driftbuien. Als het zo ver is loop ik tegenwoordig gewoon even weg, maar wel in het zicht. Vanavond met naar boven lopen ging ze ‘alsof’ op de trap slapen (waarommmm???) toen ze daar na 5 minuten nog lag ben ik langs dr heengelopen. Toen ging ze heel dramatisch doen naast me. Ik was de was opvouwen en laat dr dan even. Zeg dan af en toe dingen als ‘mama is hier, huil maar even enz’ dan na een tijdje komt ze kroelen. Dit gebeurt als ik zelfbeheersing heb. Soms loop ik gewoon weg (naar andere kant van het huis) gil een keer heeeel hard en loop dan terug en kan weer rustig met haar praten 😂

Hier hetzelfde, fase 😆😅 hopelijk snel weer het engeltje Ipv bengeltje

Wat fijn om te lezen dat niet alleen wij zo'n kleine drift kikker van 2,5 jaar hebben 🤣 Mijn man vroeg een mij (ik heb in de kinderopvang gewerkt) of dit normaal gedrag was. Uhm.. geen idee, dit doen ze alleen thuis 🤣😂 dus heb hem dit net even laten lezen 😁 Maar Pfoeh wat is het soms lastig. Ik ben ook 24/7 thuis bij de kindjes en heb veel geduld, maar nu met een baby van 7 weken erbij vind ik het rete zwaar af en toe 😅 Wij geven ook keuzes en overleggen veel, maar soms is ook niks goed.