Omgaan met boosheid kind

Ik probeer de boosheid te begeleiden, als in "je mag best schreeuwen als je boos bent" "je mag niet mama slaan, maar wel dit kussen als je wil" ik zeg ook dat ik zie dat hij boos is, en dat dat mag, dar ik begrijp wat hem boos maakt. Daarbij blijf ik wel consequent, dus hij krijgt niet alsnog zijn zin, maar boos zijn mag, en dat mag ook geuit worden. Een huilend kind troost ik ook niet perse trouwens, want daarmee vertel je het onbewust ook "wees maar stil". Ik vertel hem dat je verdrietig mag zijn, en dat het dan kan helpen om te huilen, dat huilen mag en dat ik er voor hem ben.

Ik ondertitel wat ik zie (volgens mij vind je dit echt stom, ik zie dat je boos bent etc). En ik leer op een rustig moment wat je kan doen als je boos bent: stampen met je voet, in een kussen slaan, papier verscheuren, zeggen dat het stom is etc.

De boosheid erkennen zonder oordeel Kijken of er iets afgereageerd moet worden Smijten mag niet in een kussen stampen wel Gillen mag niet even uitbrulle/grommen wel weetjewel (Systeem reguleren) En dan de boosheid proberen te sturen en in worden te vatten "Ik ben boos" op wat of wie? Etc en eventueel de andere kant (simpel) belichten Eventueel goedmaak actie Middenweg etc En dan "over?"

Mijn zoon van 8 jaar is vaak boos. Wat hier een mantra is: boos mag je zijn, agressief niet. Willen slaan, schoppen, gooien, de trap op stampen en met deuren slaan is niet ok.