Onenigheid met opa en oma over eten met zoon

Belachelijk van ze en ik geef je volledig gelijk!

Helemaal met jou eens. Zéker over het straffen door hem in zijn bed te zetten. Kindjes die overstuur zijn hebben nabijheid nodig. Kroel je zoontje maar lekker extra na zo'n pittige avond. Succes met opa en oma..

Ik vind zelf jullie beiden wijzen niks. Krijsend op bed niet, maar ook krijsend aan tafel niet. Bed is warme veilige plek zoals jij aangeeft. Maar waarom moet een 2 jarige aan tafel blijven zitten en hou je hier voet bij stuk bij. Eetmoment zou ik buj lastige eter ook positief willen houden. Is hij klaar (na 1 of 20 happen)? Dan wat speelgoed op tafel of lekker op grond spelen. Maar jullie kind, jullie opvoeding. En dus terrecht opmerking dst hij niet meer zonder jou erbij bij je ouders eet als zij jou wijze niet accepteren. Dar mijn ouders zaken net eatbanders doen vind ik prima, maar bed als 'wegzet plek' of als 'straf' is ook over mijn grens heen. Ik zou het op een rustig moment met je ouders bespreken.

Hier helemaal mee eens. Aan tafel blijven zitten dwingend naar een 2jarige toe vraagt ook om slechte associaties met iets wat gezellige familietijd zou kunnen/moeten zijn. Krijsend op bed leggen ook iets wat wij nooit zouden doen voor straf. Laat je kindje lekker zelf ongedwongen bepalen hoeveel hij eet van wat je hem voorschotelt, dat wekt vanzelf de nieuwsgierigheid en vooral op die leeftijd willen ze graag iets van controle hebben. Dwingen en pushen werkt alleen maar averechts. Dat autoritaire van de vorige generaties... Maar goed, je kunt je daar wat in inlezen, wat er anno 2023 geadviseerd wordt. Als je dat wilt. Wat opa en oma betreft, geschreeuw en hardhandig gedoe met 'op bed gooien' zou mijn ding sowieso niet zijn 🙃

Eens, dat werkt hier ook heel goed. M'n vriend en ik zijn allebei getraumatiseerd van hoe het avondeten er vroeger aan toe ging, misschien dat we daarom wat soepeler zijn. Wij bepalen wat ze krijgt en zij bepaalt hoe veel. Als ze klaar is mag ze van tafel, maar ze krijgt niet iets anders te eten. Maar iedereen doet het op een manier die het beste bij henzelf en hun kind past, dus daar kan je van een afstand weinig van zeggen. Ik ben het ook helemaal eens met ts dat bed een veilige plek moet zijn. Aan andere kant weten kinderen prima dat bij andere mensen andere regels gelden. Zo moet mijn dochter van 2 bij oma met bestek eten en bij ons niet. En zo nog meer kleine dingen. Maar oma mag zeker niet straffen op zo'n manier, dan zou ik ook giftig worden.

Och wat vervelend! Snap je volkomen! Geef je zoon maar een extra dikke knuffel Op de opvang hebben wij “wachtbakjes” die op tafel komen wanneer kindjes klaar zijn met eten maar nog niet iedereen. Hier zit wat speelgoed in een kleine boekjes. Is het een idee om zo iets te proberen dat hij wel leert dat we aan tafel blijven tot iedereen (zo goed als) klaar is. Ik snap ook dat je het avond eten als familie moment ziet dat doen wij ook & niet van tafel als nog niet iedereen klaar is. Er zijn tegenwoordig nog maar weinig kinderen die aan tafel blijven zitten tot het eten klaar is. Ik vind dit toch een moment van de dag om even als gezin te zijn.

Helemaal met je eens dat ze wat dit betreft jouw aanpak moeten volgen..echter zou ik wel even kritisch naar je eigen aanpak kijken. Eerlijk gezegd vind ik die net zo goed erg namelijk. Op beide manieren straf je je kind en overal is wel te lezen dat straffen icm eten niet werkt. Juist averechts werkt eigenlijk. Hier zou ik dus echt even goed over na denken hoe je dit aan gaat pakken. Maar in dit verhaal gaat het daar niet over. Opa en oma hebben gewoon wat belangrijke punten te doen wat jij doet. En voor straf op bed leggen en laten krijsen vind ik echt een no go dan.

Denk dat ik m'n verhaal niet zo goed verwoord heb, als hij niet meer wilt eten bij ons is dat prima. Vaak als we dat aangeven en zijn bordje aan de kant schuiven is dat goed. Dan is hij zelf ook weer blij. Dat wat iemand hier boven aangeeft van nare ervaring met eten is bij ons dus ook zo. Daarom krijgt hij bijvoorbeeld altijd iets na, bakje griekse yoghurt of een danootje. Wanneer hij dit ook niet wilt is prima. Maar vaak is de strijd dan al voorbij 🤗

Bedankt voor jullie reacties 🤗

Noem het strijd in de bovenstaande reactie Maar dat is het eigenlijk al niet eens. Geeft hij aan dat hij niks wilt is prima haha. Dan moet hij vaak even huilen, dan schuiven we dus dat bord aan de kant en is het goed. Wanneer we hem vragen of hij eruit wilt of wil blijven zitten. Wil hij vaak blijven zitten. Hoe het gister bij mijn ouders ging heeft bij mij ook iets los gemaakt denk ik. Want dit is precies wat ze bij mij deden. Ik werd naar boven gesodemieterd en kon de volgende dag weer eens beneden komen. Bij m'n vriend idem, dus wij willen gewoon voorkomen dat onze zoon een hekel krijgt aan eetmomenten of aan tafel zitten met ons 😊

Je hebt helemaal gelijk over dat opa en oma wel met jou op 1 lijn moeten zitten, jullie kind dus jullie bepalen, niet zij (tot zover redelijkerwijs kan natuurlijk). Dat gezegd hebbende, een kind van 2 heeft geen goed besef van tijd. Dus met jullie aan tafel moeten blijven zitten vind ik persoonlijk zielig. Ik weet dat je daar niet om vroeg. Maar ik zou het eten iets ongedwongener proberen te houden en niet te straffen door aan tafel te laten zitten.

Oh sorry lees nu net dit bericht. Als hij er zelf voor kiest natuurlijk prima! En opa en oma overschrijden grenzen. Zeker opa door zo te schreeuwen 🥲

Als je mijn reactie boven je leest zie je dat dat niet is hoe we het aanpakken. Heb het denk ik iets verkeerd verwoord. Maar het berichtje gisteravond uit boosheid snel getypt 🙈

Even een 'tegengeluid' maar toch ook niet. Ik ben het volledig met je eens dat als jij bepaalde wensen hebt, hier respect voor moet zijn en ik ben het zeker niet eens met het bed als strafplek. Maar probeer je ook te verplaatsen in jouw ouders. Je zoon luistert niet en schreeuwt enorm aan tafel, je ouders zijn waarschijnlijk op leeftijd oftewel oude garde en doen wat ze gewend zijn of zelf ervaren hebben als kind. Ja, je zoon is er maar 1x per maand om te eten.. maar juist daarom snap ik de reactie van je vader 'ik kan niet eten met dat geschreeuw'. Je ouders zijn dit niet meer gewend, jij wel. Natuurlijk had het op een andere manier uitgesproken kunnen worden maar ik vermoedt dat zij inmiddels ook hoog in hun emoties zaten. Ze willen goed voor hem zorgen, doen in hun ogen goed en krijgen dan ook nog de wind van voren. Nogmaals ik begrijp je helemaal en ben het niet oneens maar probeer wat milder te zijn voor je ouders en ga het gesprek aan als jullie allemaal afgekoeld zijn. Leg uit waarom jij het anders wil. Wat betreft een kind dwingen aan tafel te blijven of bord leeg te eten, zal ik niet doen. Ik heb mijn zoon wel altijd geleerd dat het wel zo gezellig is als iemand nog aan het eten is om te blijven zitten.

Nee hoor, mijn ouders zijn 49 en 54. Hij is daar elke dinsdag samen met z'n zusje. Maar eens in de maand eet hij daar omdat ik dan een avonddienst werk 😊 Dankje voor je reactie 🤗 Ik heb hierboven ook vermeld dat ik het berichtje te snel heb getypt en wat info heb weggelaten. Maar dat heb ik hierboven nog eens uitgelegd haha

Ik snap je punt grotendeels, alleen denk ik dat het voor opa en oma soms ook best lastig kan zijn. Jij bent misschien inmiddels een beetje gewend aan zijn geluid en kan dat negeren. Opa en oma misschien niet. Ik probeer ook zoveel mogelijk aan mijn ouders te vragen wat ik zelf ook doe, maar dat kan niet altijd 100%. Dus als dit een keer gebeurd zou ik mij persoonlijk daar over heen kunnen zetten, structureel het bed als straf gebruiken lijkt mij dan weer geen goede oplossing. Van tafel gaan, omdat opa en oma niet tegen zijn geluiden of gewoon iets minder geduld hebben, kan dan misschien wel. Realiseer je dat we niet allemaal hetzelfde zijn, en heb eens een gesprek over wat jou grenzen zijn en wat die van hun zijn. Dan kan je daar met elkaar afspraken over maken. Ik denk namelijk als ik verhaal lees dat her best lieve opa en oma zijn die niet van kwade wil zijn (maargoed dat is wat ik uit je verhaal opmaak, dus intrepetatie).

Wij hebben de "regel" pappa en mamma bepalen wat je eet, jij bepaald hoeveel. Zowel man als ik hebben slechte associaties met verplicht je bord leeg eten en MOETEN proeven. Allebei nu zeer slechte eters. Ik vind het avondeten ook echt wel een momentje om gezellig samen te zijn. Mijn ervaring is dat ze een ronde slecht eten de volgende ronde makkelijk weer inhaalt. Over slapen. Helemaal eens. Naar bed moeten mag naar mijn mening geen straf zijn. Slapen is heerlijk en je bed een paradijs. Helemaal niet flink overstuur, arm ventje

Haha 49 en 54 zijj voor mij oud genoeg om op een andere manier naar opvoeding te kijken. Ik ben zelf 37 en ben ook met een veel hardere hand opgevoed. Ik merk dit ook in de reactie van oma en ook van SM, die vind dat ik mijn kind maar gewoon moet laten huilen bijvoorbeeld 'want dat deden ze vroeger ook.. '

Mijn ouders zijn opzich super hoor. Maar hun wil is wet, sorry zeggen kunnen ze niet. Ik heb vroeger een hele moeilijke jeugd gehad en ik denk ook misschien wel iets trauma van hun opgelopen door hun manier van opvoeden. Mijn opa en oma beamen dit ook en vinden het vreselijk hoe het ging bij ons thuis af en toe. Dus dat mijn vader dit schreeuwde over de telefoon verbaasde me eigenlijk ook niks. Dit deden ze vroeger ook bij mij. Niet eten? Prima, werd zo naar boven gebracht. Kon als 3/4 jarig meisje zelf m'n pyjama aangaan trekken en mocht de volgende ochtend weer beneden komen. Ik kan me er daarom iets bij voorstellen van hoe het gisteren ging en dat vind ik vreselijk. Misschien daarom ook de boosheid richting mijn ouders omdat ik dit natuurlijk niet wil voor m'n zoon

Nou precies dat dus 🙄en ik snap hun huis, hun regels. Ben ik ook een voorstander van want zo leert hij dat het overal anders is. Maar dit vond ik een beetje te ver gaan