Opvoeden om te eten op zijn ‘frans’

Ik moet eerlijk zeggen dat ik deze regels ken van mijn eigen opvoeding rondom eten, en dat ik dit in grote lijnen ook op mijn kind overdraag. Met daarbij dat uitzonderingen/feestdagen/snacken er ook gewoon bij horen. Dus voor mij is het niet mind blowing, maar wel een heel mooi en gezond streven natuurlijk denk ik! :) Wat is het de eetcultuur in Nederland die je storend vindt?

Wat is de "eetcultuur in Nederland " als ik vragen mag? Mijn man en ik zijn allebei Nederlands, ik ben (ongeveer)zo opgevoed met eten, en wij voeden ons kind ook (ongeveer) zo op. Hij eet gewoon volwassen maaltijden (met aanpassing als hij iets echt nog niet mag), hij kan mee naar een restaurant (bijna 1,5 maar blijft gewoon zitten en eet, speelt soms rustig met een speeltje tussendoor) Hij proeft eigenlijk alles en als t niet meteen lekker is wil hij het later nog wel een keer proeven. Eten is hier heen beloning of troost. We eten samen aan tafel en rustig aan. Snacken doen we wel, maar we voeden suikervrij (tot 1,5) en/of suikerarm (zo'n beetje vanaf deze leeftijd) op, dus hij krijgt snackgroenten, een stuk fruit, of soms een soepstengel of een cracker. Hij heeft dit ook echt nodig, dus dat vind ik niet meer dan normaal 😅 Ik volg verder niet echt een methode, we doen gewoon wat voor ons logisch voelt qua eten, drinken en de rest van d'r opvoeding.

Zonder dat ik dit ken is dit wel hoe ik mijn dochter heb opgevoed met eten. Ze is nu 3,5 jaar en een goede eter. Ik denk wel dat je niet altijd in de hand hebt of je kindje een goede eter wordt want er zijn veel kindjes die slecht eten of sterk bepalen thuis wat er op tafel komt maar betekent niet automatisch dat de ouder te kort schiet natuurlijk. Ik denk dat ik ook geluk heb gehad met mijn dochter. Sowieso de eetmomenten heb ik ook ja. Niet snacken, zodat ze echt klaar is voor elke maaltijd en niet nog “vol” zit van een tussendoortje. Ze moet altijd met de pot mee eten, ik weet dat ze niet gek is op rijst bijvoorbeeld maar wij wel dus ik maak gewoon gerechten met rijst. Ze heeft dan de keuze om te eten of niet. Maar als ze niets eet krijgt ze niets meer na het eten. Dus dan met lege buik naar bed. Klinkt echt streng maar het eigenlijk vanzelf😅 ze vraagt er ook niet om. Omdat we in het buitenland wonen in zuid Europa en geen sociaal vangnet hebben nemen we haar over al mee naar toe. Ook naar chique restaurant. Ja soms heeft me dit wel een zweetaanval gekost maar ik heb wel het idee dat ze eten daardoor waardeert (ze vraagt regelmatig of we weer in een restaurant gaan eten😅) en ook weet ze wel manieren hierdoor. Nú zwanger van de tweede. Moet nog blijken dan of het aan de opvoeding ligt of aan het kind zelf haha

Dit is toch gewoon normaal 😅? De gemiddelde Nederlander doet precies hetzelfde.

Dit is precies hoe wij het doen en ik ken dat niet als Franse manier

Dit is ook hoe ik het in beginsel doe. Althans probeer te doen, want mijn kind daar absoluut niet aan mee. Dat is een enorm slechte eter en dat ligt niet aan hoe ik ermee omga, weet ik inmiddels. Sommige kinderen willen gewoon echt niet. Het verschil met Frankrijk is bovendien, dat ze daar vroeg naar de opvang en naar school gaan en daar een uitgebreide warme lunch krijgen. Gezamenlijk en niks meegenomen van thuis. Mijn zoon eet op de opvang en op school ook beter dan thuis. Zien eten van leeftijdsgenoten doet eten. Maar wij zitten altijd maar met de bammetjes opgescheept. Daar wordt hij dus niet echt wijzer van. Ik denk overigens dat jouw voorbeeld over het algemeen in Nederland ook gewoon gevolgd wordt. Dat is in elk geval wat ik om me heen zie en hoor. Ik zie er weinig bijzonders in.

Ik ken dit boek of deze methode niet, maar ik kan me voorstellen dat dit in de basis heel erg afhangt van hoe en wat jullie zelf thuis eten. In mijn oren klinkt dit niet als een methode maar gewoon als een leefstijl. Sinds ik ben verhuisd naar Spanje eet ik dingen waar ik in Nederland nog nooit van had gehoord, koken is hier nooit snel of simpel en elke maaltijd is een feestje. Hier kijkt men héél anders tegen eten aan dan in Nederland. Ik weet 100% zeker dat mijn kindje (momenteel zwanger van de 1e) dankzij de cultuur en mijn Spaanse partner alles van wat op dat lijstje staat, automatisch zal meekrijgen. Soms verbaas ik me tijdens etentjes met vrienden over wat hun kids allemaal eten - kindjes van 4 die slakken in de paella eten, of gamba's met hoofd en al oppeuzelen - ik ken niet 1 Nederlands kind dat zo'n lekkerbek of avonturier is tbh haha. Hier wordt dat gewoon met de paplepel ingegoten - en ik vraag me af hoe realistisch dit is voor een typisch Nederlands gezin omdat wij in Nederland oprecht over het algemeen héél anders eten, afhankelijk van gezin natuurlijk haha. Dus ik denk dat het daar start en dat er dan geen methode of boek voor nodig is

Hier gelukkig ook zo'n avontuurlijke eter 😂 die van ons probeert echt alles, is dol op olijven, garnalen (ook gamba idd), mosselen, groenten, pasta, rijst, ik ben weinig tegengekomen dat hij niet lust, en nog niets wat hij niet wilde proberen 😅 Nou eten wij ook best afwisselend, vinden koken heerlijk (hij helpt op zijn manier ook al mee 🥰) en is koken en tafelen hier echt een familie aangelegenheid . Ik geloof wel dat je dan alsnog vette pech en een slechte eten kan hebben trouwens, maar ik denk wel dat de kans kleiner is 🤷‍♀️

Precies hetzelfde hier! Op de opvang eet mijn dochter alles. Thuis is het drama. En ik ben zo consequent als kan, maar ze vertikt het gewoon. Ik vind hetgeen hierboven beschreven wel echt een heel mooi uitgangspunt hoor, dat sowieso. Maar of dat per definitie er voor gaat zorgen dat je een makkelijke eter krijgt? 🤷🏼‍♀️

Heb je al een kind van de leeftijd dat het mee kan eten? Deze french food rules klinken namelijk (voor mij) heel idyllisch als je leven met een peuter gewend bent 😂 mooi streven maar denk dat we ook lief voor onszelf mogen zijn als de praktijk soms anders uitpakt dan je had bedacht. Wij letten wel op dat we voldoende variatie aanbieden, maar bijv ‘eat your veggies’: ik dwing haar nooit om iets te eten. Ook ‘no snacking’: ik vind het belangrijk dat ze naar haar eigen hongergevoel leert luisteren en ik daar responsief op reageer waar mogelijk. We hebben een kleine eter dus er gaan vaak maar paar hapjes per keer in. Heel interessant model wel, dank voor het delen en succes met implementeren!

Grappig, ik doe dat ook maar mijn kind is nu in de fase dat alles wat groente is, vies is. Voorheen stal hij de groente van ons bord. Ik kook nu niet anders dan voorheen, dus is het voor mij bewijs dat het gewoon 'zo'n fase is'. Jammer dan, dan gaat hij zonder iets te eten naar bed (soms wil hij zelfs geen toetje). Ik blijf gewoon aanbieden en ooit is deze fase voorbij.

Ik denk dat sommige dingen ook niet te letterlijk moeten worden opgevat. Wij dwingen hem bijvoorbeeld ook nooit om iets te eten, maar bieden wel veel verschillende groenten aan, die we ook op verschillende manieren bereiden (elke keer iets anders bedoel ik, niet bij elke maaltijd 100 opties zegmaar 😅) Ook bieden wij door de dag heen groentes aan als snack, zo stimuleren we hem om groentes te eten.

Hier eten ze vanaf dag 1 mee met de pot (begonnen met 6 maanden- Rapley methode). Dus wat punt 3 betreft doe ik het ook. Net als punt 4, we eten áltijd samen, en 9 en 10. De rest… not so much. Zo bepaal ik wat er op tafel staat, zij wat ze er van eten. Eat your veggies is bijvoorbeeld niet per definitie goed - een kind in de groei heeft op momenten soms veel meer behoefte aan eiwitten en koolhydraten. Ik heb goede groente eters maar merk het meteen wanneer ze een groeispurt krijgen. Dan laten ze de groente juist staan en willen ze juist extra vlees/vis/aardappel/pasta/rijst enzo. Groente is dan tijdelijk ‘loze vulling’. Eten is hier altijd een gezellig moment, nooit strijd. Als ze niet willen eten dan eten ze niet, maar kletsen we gewoon gezellig over de dag (met de jongste nog in babygebrabbel uiteraard ;)). Proeven hoeft ook nooit, of 3 hapjes eten ofzo. Maar ze proeven dus altijd alles, gewoon vrijwillig. Soms pas de 2e of 3e keer, maar er is niets wat ze niet eten. Ik werd als kind altijd geforceerd en heb met veel dingen daardoor nog steeds negatieve associaties. En ze geven ook zelf aan als ze honger hebben en krijgen dan ook altijd wat. Hun eigen hongergevoel volgen vind ik belangrijker dan ze (te?) grote maaltijden op vaste momenten opdringen.

Heerlijk hè! Moet altijd zo hard lachen om dit soort topics 🤭

Hier wel hoor! Eten echt alles, willen alles proberen wat ze op mijn bord zien liggen. Ok slakken vind ik zelf echt niet lekker dus die heb ik niet geprobeerd 🤪. Maar die van 2 eet camembert & blauwe kaas, olijven, gamba’s, heeft een sprinkhaan en oester geproefd (goedgekeurd) en is dol op haring 🤷‍♀️.

Hoezo zou je erom lachen? Ik denk dat het goed is om een bepaald beeld of idee te hebben van hoe je iets (in dit geval eten met je kindje) wil aanpakken, hoe je dat voor je ziet en wat je ermee wil bereiken. Dat het in de praktijk niet elke dag zal lukken omdat dreumessen/peuters zich nou eenmaal niet altijd laten leiden, betekend toch niet dat je t niet kan nastreven 😅. Er zullen fases zijn dat het goed gaat en fases dat het minder goed gaat, maar ik denk dat een goede opvoeding rondom eten wel belangrijk is 🤷‍♀️.

Jaaa ik dacht ook dat ik zo’n kind zou krijgen maar helaas! Ik hoop het voor je hoor, maar dit ligt echt heel erg aan hoe je kind is.

Maar is dat dan niet gewoon omdat zij dát aanbieden. Ik ken niet zoveel Spaanse kinderen, wel Franse en ik ken er daar maar weinig van die spruitjes eten, of witlof, of haring.

Op de opvang eet zoon niet eens alles. Ze hebben wel eens soep gemaakt voor alle groepen (4 of 5 groepen waren dat), de kindjes mochten helpen koken. Er was er welgeteld één die weigerde en dat was die van mij. Hij had wel keurig mee gekookt, maar eten daar trapte hij mooi niet in. Hij eet wel beter daar, als in wat betere hoeveelheden en ook wel eens groenten die hij thuis weigert, of wat ander beleg dan thuis. Maar ook daar houdt het niet over.

Wij doen ons best. Helaas is warm eten momenteel even een dikke nee van hem. We blijven aanbieden. Ik zit express dicht bij zodat hij van mijn bord mee kan eten. Maar echt iets naar binnen komt er niet. Ja een broodje of fruit of kwark... ik lees wel eens dat je geen alternatief moet aanbieden maar hij was een gigantisch goede eter dus ik hoop dat het een fase is. Hij leert nu zelf eten met bestek dus ik hoop dat als hij dat onder de knie heeft hij weer wat meer wil proberen . Wel heel leuk wat je hebt gepost. Ga er ook eens over lezen want zoals ik zei.. die van ons zit vast in een fase en ik wil vooral dat feestje aan tafel hebben. Niet dat oud Hollandse kwartiertje en weg.