Ouderschap peuter zwaar

Wat rot dat je deze gevoelens hebt. Ik vind het soms ook heel zwaar hoor. Mag ik vragen of je werkt of ben je thuisblijfmoeder?

Dankjewel voor je reactie! Ik werk vier dagen, mijn man vijf. Ik heb ook net een medische specialisatie afgerond. Maar werk is wel heel erg iets “van mijzelf” en waar ik extra stress van kan ervaren maar ook zeker heel erg van kan opladen. En gelukkig hebben we beide nog ouder(s) nabij die veel kunnen oppassen. Zonder mijn moeder en schoonouders zou ik oprecht niet weten hoe ik het moest doen (diep respect voor mensen die dat niet hebben).

Knap dat je je specialisatie hebt afgerond! Onze situatie is redelijk vergelijkbaar. Ik was de afgelopen maanden thuis omdat ik verlof had na de geboorte van onze tweede, en dat vond ik heel zwaar. Al gingen de dagen alleen met baby (als peuter op de opvang was) wel veel beter dan destijds bij onze oudste, dat ging me nu wel echt makkelijker af! Nu ik weer (4 dagen) werk vind ik het veel beter vol te houden doordat er meer afwisseling is. Maar mijn werk geeft me gelukkig niet veel stress en ik heb regelmatig de mogelijkheid om thuis te werken en jij waarschijnlijk niet. Mijn belangrijkste tip is: probeer niet te streng te zijn voor jezelf! Er is niks mis met je omdat je deze hele lastige fase met je peuter niet leuk vindt! Schaam je niet voor deze gevoelens. Het is soms ook gewoon niet leuk.

Je zegt dat je niet een tweede kindje verdient omdat je niet geniet van je zoontje nu. Maar het is toch ook allemaal even heel pittig? Een miskraam is niet niks hoor! Helemaal als de wens zo groot is. En doe daar nog een verbouwing bovenop en extra zorgen voor je zoon erbij. Nou dan snap ik heel goed dat het allemaal even veel is. En dat mag volgens mij ook best. Dat betekent echt niet dat je niet geschikt bent om moeder te zijn voor twee kinderen. Ik heb verder geen ervaring met twee kinderen maar ik gun je wat meer zachtheid naar jezelf toe. Is het mogelijk om wat rust te krijgen door bijvoorbeeld een nachtje weg te gaan? Even uit de verbouw chaos en wat rust. Daarnaast, is er iemand met wie je over die gedachten kan praten? Een goede vriendin of je moeder eventueel? Misschien POH’er mocht dat mogelijk zijn?

Dankjewel en gefeliciteerd nog met de geboorte van de tweede🥰

Dankjewel 🙏. Ja misschien is dat ook zo, ik doe beide af als “een luxeprobleem en het kan altijd erger”. Soms wel helpend om je gedachten te verzetten maar doet niet recht aan het gevoel. Ik adviseer het anderen ook altijd om Vooral niet zo te denken🥲 adviseren is altijd makkelijker. Ja wij zijn begin deze maand getrouwd en toen samen een nachtje weg geweest en daarna een midweekje naar een vakantiehuisje. Toen ben ik echt heel erg opgeladen en merkte ik hoe erg ik het had gemist om echt even wat leuks met zijn drieën te doen ipv klussen (en bruiloft voorbereiden, dat heb ik ook in mijn eentje gedaan , maar zeker ook een luxeprobleem 🤪🤪🤣 die er ook bij kwam). Dus dat is zeker wel iets wat we moeten herhalen. Ja ik heb inmiddels een verwijzing voor een psycholoog, na jaren eindelijk de stap gezet, dat voelde als te veel/ onnodig en medicaliseren, maar ben er tijdens de verbouwing wel extra achter gekomen dat alle momenten dat ik boos en overprikkeld ben en mijn gezin daaronder lijdt, te maken hebben met schoonmaakissues, dwang eigenlijk. Dus daar hoop ik nu aan te kunnen werken.

Klinkt alsof je peuter ook een beetje in een cirkel zit.. hij zou nu wel zelf moeten kunnen spelen en ook zeker naar een supermarkt zonder driftbui. Is het nog een idee om een pedagoog in te schakelen om mee te kijken? Ik denk dat daar ook wel iets moet veranderen. Verder goed dat je hulp hebt gezocht voor je zelf! Mijn ervaring rondom twee kids (1,5 en 3,5) is dat het soms uiteraard pittig is. Ook mijn peuter vertoont soms het gedrag wat jij beschrijft alleen is dat maximaal een paar dagen achter elkaar en hebben we meestal gewoon goede dagen en dat is vaak ook een kwestie van gedrag ombuigen wat de ene keer beter gaat dan de andere keer. Ik hoop echt dat je er met hulp een beetje uitkomt want het is zo zonde dat je het nu zo ziet. Sterkte

Dankjewel, ja ik dacht ook wel even dit is niet normaal maar omdat ie hypergevoelig is voor mijn gedrag en stemming (hangt vanaf geboorte al erg aan mij) gaat het nu al veel beter nu ik zelf wat rustiger ben sinds de vakantie . Het is nu idd meestal een paar momenten. Op vakantie verdween het dwarse gedrag na 1 dag. Mja vakantie is niet het echte leven. Ik hoop dat ik die rust nu weer beter kan bewaren. Ik las in een boek dat rode knoppen extra aantrekkelijk zijn om in te drukken als ze hartstikke groot zijn bij jezelf op dat moment 🥲

Klinkt pittig zeg: peuter van 3,5, 4 dagen werken, verbouwing, bruiloft, zwangerschap en daarna een miskraam. Tuurlijk kan het altijd erger maar je hebt veel op je bordje gehad. En de peuter daardoor ook. Ik denk echt dat je liever voor jezelf mag zijn 😉 ik vond zelf 3,5 jaar ook erg pittig, aftellen tot hij eindelijk naar school mocht. Toen hij 5 was kreeg hij de diagnose autisme en later ADHD. Hij bleek permanent overprikkeld te zijn en ik ook in die periode dat hij altijd thuis was als ik thuis was. Ontprikkelen, structuur en rust waren en zijn hier echt een must. Maar ja, dat wist ik nog niet toen hij 3,5 was. Rust, reinheid en regelmaat klinkt ouderwets maar doen veel gezinnen het stiekem goed op. Die van jou misschien ook? Misschien iets om eens over na te denken. Succes 🍀

Dankjewel voor je reactie. 💖 Wat heftig dat hij die diagnoses kreeg. Gaat het nu goed met jullie? Waar ik wel benieuwd naar ben.. Kun je wat meer delen over hoe rust reinheid en regelmaat er bij jullie nu uit ziet? Ik heb het idee dat wij dat wel doen, in de zin van de dagen zijn altijd vast waar hij heen gaat (natuurlijk niet elke dag thuis dan), van de opvang hebben we hem al af gehaald omdat dat totaal niet ging (helaas te lang aangekeken dat wel). De dagstart is hetzelfde van even tv kijken en ontbijten, dan aankleden. Naar bed gaan hetzelfde, met even spelen nog, douchen, boekje en dan ben ik er bij tot hij slaapt. We drinken altijd koffie in de ochtend en dat weet hij, dan mag hij een snoepje. We doen wel wisselende uitjes omdat zowel hij als ik veel vrolijker zijn als we eruit zijn (ik kan serieus goed tegen monkey towns omdat ik hem dan zo zie genieten en hij daar wel goed zelf speelt). Maar is dat dan te druk? Ik ben altijd heel erg benieuwd naar wat die drie r-en dan inhouden, want mijn schoonouders zeggen ook altijd jullie zijn te druk, maarja, zowel mijn moeder als schoonmoeder zaten fulltime thuis als moeder en dat is voor ons gewoon geen optie.

Ja gaat nu goed met ons gelukkig. Ik periodes met spanning zie je wel dat hij meer autistisch is. Klinkt alsof jullie inderdaad al veel routine aanbrengen, wat goed! Wij merken bij onze zoon dat beeldschermtijd een enorme trigger is. De beeldschermtijd ‘s ochtends hebben we laatst geschrapt en is een wereld van verschil. Alleen van 5 uur tot het avondeten heeft hij nog beeldschermtijd en dat gaat veel beter. Verder toen hij jonger was hadden we een weekkalender hangen met icoontjes wanneer hij wat had. Dat gaf hem veel rust om te weten waar hij aan toe was. Wanneer we minder afspraken hebben zit hij beter in zijn vel. Ook supermarkt waren veel prikkels voor hem, zeker voor de weekboodschappen. Klein boodschapje lukt wel. Je geeft aan dat hij daar vaak driftbuien heeft, ik vraag me af of dat geen overprikkeling is. Wij laten inmiddels weekboodschappen bezorgen en ik denk nog max 1x per week naar de winkel voor max 5 producten Mijn zoon heeft na de lunch altijd een uur zelfdoetijd op zijn slaapkamer. Dat is echt ontprikkeltijd voor hem. Soms als hij heel goed in zijn vel zit doen we korter of mag hij meteen buiten spelen. We zijn toen meteen van zijn dutje overgestapt op zelfdoetijd (eerst omdat ik het nodig had hahaha). Dan speelt hij, leest hij boekjes of momenteel luistert hij luisterboeken via de app van de bibliotheek wat ik op een Bluetooth speaker in zijn kamer afspeel. Zijn bedtijd is al vroeg voor zijn leeftijd (9 jaar nu), 19:30. Dan bed klaar maken en tot rust komen in bed, dus ook weer ontprikkelen met een boekje, luisterboek, etc. En om 20:15 gaat de lamp pas uit. Monkey Town wisselde bij ons per keer, meestal werkte het heel goed (voor z’n ADHD moet de energie er uit en daar is een binnenspeeltuin heel goed voor) maar soms overprikkeld na afloop.

Nou dit dacht ik ook! Het is veel hoor, wat je omschrijft allemaal. Medische specialisatie, verbouwing, werk, gezin, miskraam. Het klinkt alsof de lat extreem hoog ligt voor jezelf. En mogelijk dat je de lat ook best hoog legt voor je kindje? Ik bedoel dat natuurlijk helemaal niet rot en volgens mij kan jij heel goed reflecteren en weet je het zelf het beste. Wij hebben ook een gevoelig mannetje thuis. En inderdaad RRR en hij is nu bijna 5 en hij kleed zich sinds een maand pas zelf aan (en nog steeds niet altijd), mee naar de wc en helpen met eten ook vaak nog. Vaak en snel overprikkeld en zoekt dan houvast bij ons! Dusja ook RRR... ik zie ook ergens dat je vraagt hoe dat eruit ziet. Wat wij deden rond die leeftijd. - weekplanning met magneetjes (hielp super). - altijd goed aankondigen, verwachtingen uitspreken, dag doornemen 's ochtends. - 1 taak tegelijk geven (hij is ook perfectionistisch en vindt het vreselijk als iets niet lukt). - 1 activiteit per dag, dus niet 's ochtends en s middags iets groters ondernemen. - na een dag opvang bijkomen.. dus in de ochtend aanrommelen (wij hebben maar 1 dag opvang, jij vermoedelijk meer). - standaard eten om 17.30 uur, daarna de dag rustig afbouwen (geen scherm, even spelen samen, boekjes lezen en naar bed). - helpen dus als het nodig is, hij was nog maar 3,5 (is nog echt jong!). - reinheid snap ik nooit zo trouwens haha. - Geduld.... zijn (dromerige en slome) tempo volgen, vertragen (wordt het gezelliger van). Heb je een idee waarom hij nog zo driftig wordt met boodschappen? Zou je dat voor kunnen zijn? Succes hoor! Je doet het echt helemaal niet verkeerd en volgens mij ben je een super lieve mama, alleen al doordat je er zo mee bezig bent. Zie dat zelf ook maar 😉 niet te streng zijn voor jezelf!

O en sensorisch speelgoed! Klei/zand etc. Er zijn trouwens onderzoeken dat schermen in de ochtend niet zo verstandig zijn (alle leeftijden), hoe en wat precies weet ik niet. Iets met de dopamines gok ik, maar mogelijk zou je die uit het ochtendritueel kunnen halen een tijdje? Monkey town kan best een keer hoor, super leuk. Zou het niet wekelijks doen. Wij deden in het weekend heel vaak niks. Of ja dan mag hij mee helpen in de tuin of een rondje mee hardlopen (op de fiets), maar plannen dan bewust geen bezoek/grote activiteiten. En trouwens dat je het even wat zwaarder vindt, maakt je helemaal geen slechte mama he!

Dankjewel! Hier heb ik echt wat aan. Ik ga ook zo n kalender kopen, denk dat dat wel helpt voor hem. Want hij wordt altijd wakker met dezelfde vraag: waar moet ik vandaag naar toe? (En als hij naar de gastouder moet dan altijd huilen, al heeft ie daar super naar zijn zin). Dus dat houdt hem altijd zo bezig. Terwijl hij de dagen wel kent. Wat goed ook dat dat lukt zo’n momentje, ik krijg dat met geen mogelijkheid voor elkaar. Hij wil echt niet zelf op zijn kamer spelen (en ja die behoefte aan zelf rust herken ik zo erg, hij slaapt al vanaf 1 jaar en 2 maanden niet meer Overdag thuis). Fijn dat jullie hier zoveel tools in hebben nu, heel knap!

Dankjewel 🙏 😘 Hier heb ik ook zeker wat aan! Ik denk dat ik de lat wel hoog leg ja en onbewust ook voor hem nu je het zo zegt. Al wil ik dat heel hard van niet, maar is moeilijk uit te schakelen.

Ja ik heb wel een tijdje geen schermen gedaan en geen dingen als paw patrol omdat ie daar heel erg chagrijnig en vervelend van wordt, ik merk dat altijd als ik hem bij mijn schoonouders ophaal, dan zit ie altijd voor de tv met paw patrol als ik hem ophaal en is ie super humeurig en dwars. Maar bij ons in de ochtend sluipt t er toch ook weer in..

Ik bedacht me nog, toen onze zoon 3,5 jaar was hadden we een traphekje in zijn slaapkamerdeur want kon niet op de trap. Die deden we dicht met zelfdoetijd, dat gaf rust voor zowel hem als ons, want dan kon hij geen stiekeme plannetjes maken. En een time timer zodat hij kon zien hoe lang het nog duurde. Je zou kunnen beginnen met 5 minuten en dan langzaam opbouwen. Het als iets leuks brengen. Er was hier nooit strijd over (het was niet zo dat we het hekje op slot deden en hij er huilend bij stond ofzo)

Heb je nog meer tips hoe dit aan te pakken? Ik ben het nu een weekje aan het oefenen (misschien te kort) maar het is echt drama, hij vraagt eigenlijk al aandacht als de timer nog bij wijze van aan moet, en begint al als ik begin van we gaan even zelf spelen met: “dat kan ik niet”. En ik doe t nu met een beloningssysteem, maar die beloningen krijgt hij niet want het lukt dis niet. Vervolgens is het dus ervoor (om uberhaupt te starten) en erna (omdat hij de beloning niet krijgt) strijd. Vanmorgen was het zo erg dat hij drie kwartier heeft gekrijst en overstuur was. Op de trap zetten (omdat hij mij ging slaan) maakt het erger, dan schopt en slaat hij tegen de deur. Het enige wat werkte was hem bij me nemen maar dan begon het na 5 minuten opnieuw. Ik zat hier te zoeken naar topics over zelf spelen maar ik zag alleen ouders die zoiets vroegen over hun kind van 1.5. En dan antwoorden anders dat die van hen al een half uur zelf speelt. Dan denk ik de mijne is 3?! Ik ben echt wanhopig. Wat ik denk wat erachter zit is gewoon pure onzekerheid. Dus daarom wil ik hem ook weer niet t veel opleggen wat mislukt. Gisteren waren we bijv tennissen en voor een kind van 3 jaar kan hij dat echt heel goed (sorry trotse moeder) maar dan zeg ik bijv op de terugweg was leuk he de tennis. “Ja maar ik kan het niet”. En toen we keken naar de volwassenen op de baan “waarom kunnen zij het zo goed, ik kan het niet”. En dan zeg ik jij kan het ook; en je bent pas 3!” Dan zegt ie als ik zo groot ben als zij kan ik het nog niet. Dat is toch vreselijk?! Ik weet niet meer wat ik moet doen om hem wat veerkracht of zelfvertrouwen mee te geven. We geven hem veel autonomie en kraken hem nooit af. Als dat zelf spelen dan niet lukt, en hij krijgt zijn beloning niet, wordt t gevoel van falen nog erger in mijn optiek. Sorry lang verhaal, een wanhopige moeder hier. 🤯

Ik zou je niet druk maken om het zelfstandig spelen. Onze oudste van 7 kan al sinds hij klein is ontzettend rustig en lang zelf spelen. Onze jongste van 4 juist niet, sinds kort houd hij het wat langer vol, maar ik moet hem echt helpen/sturen/dingen klaarleggen. Als hij met zn broer speelt dan gaat het wel weer goed. Dus met een broertje/zusje vermaken ze zich ook weer sneller.

Dat is rot voor hem en jullie om te lezen! Via de GGD kun je laagdrempelig advies aan een opvoedadviseur vragen. Zij denken met je mee. Hij is wel erg jong voor zulke gedachten.