Overlijden huisdier en peuter

Ah wat naar, heel veel sterkte 🥺. Een tijdje terug heb ik onze kat dood in de tuin teruggevonden. Ze was niet ziek en het was echt plotseling.. Onze zoon was toen bijna twee en hem kon ik het minder goed uitleggen. Ik heb toen ook bij het cb navraag gedaan hoe ik dit het beste kon aanpakken. Hij had er namelijk overduidelijk last van. Hij vroeg veel naar haar en werd ‘s avonds vaak overstuur wakker en vroeg dan ook naar haar. Het cb stuurde mij deze link door https://www.nji.nl/opvoeden-en-ouderschap/rouw-bij-kinderen-en-jongeren. Daarnaast adviseerde ze mij om te kijken in de bibliotheek naar boeken. O.a. Woezel & Pip dag lief muisje en Dat is heel wat voor een kat waren boeken die zij ook aanraadde. Nu had ik niet het idee dat die boeken echt werkte maar onze zoon was dan ook nog vrij jong. Hij bleef overstuur ‘s avonds naar haar vragen. We hebben toen een knuffel gekocht die sprekend op haar lijkt. Hij zag de knuffel en noemde deze ook gelijk bij de naam van onze kat. Sindsdien is het helemaal goed gegaan en slaapt deze knuffel altijd bij hem in bed. Nu vraagt hij 3 maanden later met regelmaat nog om naar foto’s en filmpjes van haar te kijken. Ik heb hier een album van staan in mijn telefoon. Deze kijken wij dan en daar wordt hij dan ook helemaal vrolijk van 🥰

Woezel en pip hebben wij ook. Sluit aan bij ons idee van dood (dood is dood en dan kan je niks meer, geen sterretje, hemel oid). Gaat over muisje dat dood gaat en dat je er nog wel aan kan denken aan de leuke herinneringen. Ook duidelijk zijn dat de kat dood gaat. Wij gebruiken hiervoor het woord 'inslapen' maar zou dit niet benoemen aan peuter. De kat gaat dood en dat is verdrietig. Maar is goed heel duidelijk het onderscheid tussen slapen en dood te hebben.

Mijn zus heeft haar kat vorig jaar ook laten inslapen en zij hebben mijn nichtje verteld dat de kat nu in de poezenhemel is. Daar is ze helemaal oké nee, want oma is ook in de hemel en tante ook. Dus ze zijn met z’n allen gezellig bij elkaar!

Sluit me hier bij aan! Tegenwoordig hoor je veel over dat ze zeggen dat ze lang gaan slapen etc. wat als gevolg bij mij nichtje was dat ze dus niet meer wilde slapen want ze was bang.

En natuurlijk veel sterkte! ❤️

Bedankt voor de tips! Ik heb het tegen peuter idd niet over inslapen. Mijn moeder heeft het er nog regelmatig over dat de dierenarts dit tegen mij zei toen ik drie was en onze kat doodging en dat ik toen echt angst had om te slapen. Dus dat doen we zeker niet. Woezel en pip boek lijkt me idd een goeie, bedankt! Voor ons is dood ook gewoon dood idd. Ik zal die link van het CB even lezen.

Ik weet niet of de tip al gegeven is. Maar je kan ook bij het inslapen een pootafdrukje maken of een plukje haar laten afscheren en in een mooi potje doen. Zo kan je thuis een klein plekje maken voor als hij naar hem vraagt. Dan heb je iets tastbaars

Ik twijfel een beetje of je je zoontje mee zou moeten nemen. Dit is ook een behoorlijk emotioneel moment voor jullie. Ik weet niet wat jullie daarna met jullie kat willen, je zou hem/haar namelijk ook nog mee naar huis kunnen nemen om in de tuin te begraven met je zoontje of daarna nog naar het crematorium te brengen. Maar dat je zoontje ieder geval een moment heeft om ook afscheid te kunnen nemen. Je zou nog met je zoontje een tekening/kistje kunnen versieren. Heel veel sterkte de komende tijd met deze lastige beslissing! 🐾

Ik zou hem niet mee nemen denk dat hij enorm verdrietig gaat worden en misschien nachtmerries gaat krijgen.

Wij hebben in februari onze hond (veel te vroeg) in laten slapen 💔. Onze peuter was drie weken daarvoor net drie jaar geworden. Hij is mee geweest naar de dierenarts en ook bij het moment zelf geweest. Hij was er heel rustig onder en superlief voor ons! Hij vroeg vooral of wij verdrietig waren en zei dan: “dat is niet erg, dat mag” of “ik ben niet verdrietig”. Hij heeft het nog wel veel over die dag, maar ik heb niet het idee dat hij er last van heeft gehad. We hebben met hem ook nog boekjes gelezen over de dood (oa een Boom vol Herinneringen). Onze hond zit nu in een urn in de kast en dit weet hij ook. Hij heeft van ons een knuffel gekregen die lijkt op onze hond en die is de eerste weken heel belangrijk voor ‘m geweest. Uiteindelijk zijn kindjes flexibeler dan je vooraf denkt, maar je kunt de inschatting zelf het beste maken! Voor ons is het in ieder geval goed geweest om hem er bij te laten zijn. Het hielp voor ons om er daarna makkelijker met hem over te kunnen praten en ik denk dat het voor zijn eigen verwerking ook goed heeft geholpen. Heel veel sterkte ✨🌈

In dat boek wat ik noemde, hebben ze het trouwens wel over een diepe slaap, maar dit hebben we zelf aangepast. We hebben het tegen hem ook gewoon over “dood”. Mijn oma was drie weken daarvoor overleden en hij heeft nu de koppeling gemaakt dat onze hond nu bij oma in de hemel is en dat ze van haar veel koekjes krijgt. Voor ons is dat prima. Daarnaast was onze dierenarts ook heel begripvol naar hem toe en mocht hij samen met haar een stukje haar afscheren (zelf uitgekozen). Daarnaast hebben we via het crematorium nog pootafdrukjes laten maken.

Heel veel sterkte 😞💫

Allereerst, veel sterkte de komende tijd. Heel pijnlijk om een geliefd huisdier te moeten laten gaan. Onze hond is een paar maanden geleden overleden. Mijn dochter van 1,5 jaar oud begreep het nog niet maar mijn dochter van 3,5 zeker wel. We hebben haar verteld dat de dierenarts de hond niet meer beter kon maken en dat de hond dood was gegaan. En dat dood gaan betekende dat ze hond niet meer thuis zou komen. Ze was verdrietig en zei dat ze dat heel jammer vond maar ging daarna weer snel spelen. Zo nu en dan begint ze erover en dan spreken we erover. Dat vind ze erg fijn. Kinderen verwerken dit soort dingen toch een beetje op hun eigen manier. Ze zijn ook pragmatisch: mijn dochter wilde niet dat de hond nog naar huis kwam want de hond was dood en dan kon hij niet meer lopen dus ja, dan hoefde de hond ook niet meer naar huis. 🫣 Voorlezen is denk ik altijd fijn. Wij hebben weleens het verhaal van Dikkie Dik en Mimi de oude kat voorgelezen aan onze dochter (voordat onze hond overleed). Konden we aan refereren en dat was erg fijn.

Als eerst heel veel sterkte. Ik heb onze zoon vorig jaar mee naar de dierenarts genomen toen we onze hond in lieten slapen. Hij was toen 3,5. Afscheid genomen, en hij weet nu ook dat hij dood is. Soms heeft hij het er nog over. Ik zou je zoon meenemen is ook goed voor zijn verwerking en dan “weet”hij waar de kat is. Zelf geen boekjes erover gekocht dit was al voldoende. Ook hebben we een foto van de hond in de woonkamer en dan inene kijkt hij naar hem en praat er weer over.

Hoi Papaya, wat verdrietig dat je nu deze beslissing moet nemen, maar het klinkt wel als de beste beslissing voor je kat! Ik ben zelf dierenarts, en voer dus regelmatig euthanasiën uit. Mijn ervaring met jonge kinderen erbij is dat het altijd verwonderlijk en mooi is hoe ze er allemaal op hun eigen manier mee om gaan, met vaak juist veel interesse en vragen en ideeën waar wij als volwassenen nooit over nadenken. Dit zorgt vaak toch wel voor mooie en grappige momenten. Kinderen die wat ouder zijn die hebben er meestal juist meer moeite mee en maken ook wel met regelmaat de keuze om bijvoorbeeld niet bij de laatste injectie te zijn, maar deze kinderen zijn dan ook oud genoeg om dit zelf te bepalen. Het komt inderdaad ook vaak voor dat we samen een plukje vacht kiezen om af te scheren wat dan mee naar huis gaat, en een kat gaat ook vaak in een prachtig zelfgeknutselde/versierde doos weer mee naar huis of naar het crematorium waar de jonge kindjes dan weer met trots over vertellen welke mooie tekening ze voor hun dier hebben gemaakt bijvoorbeeld. Ik denk dat het heel goed is om van te voren iets van een boekje te lezen met ze, en je kan ook van te voren met je dierenarts bespreken hoe je het graag zou zien. Ik leg zelf bijvoorbeeld alle handelingen van te voren uit en vermijd ook de woorden 'valt nu in slaap' en 'inslapen'. Ook leg ik altijd uit wat ze kunnen verwachten, zoals dat de oogjes bijvoorbeeld open blijven, dat de ademhaling stopt op een gegeven moment, dat er soms nog wat spierspasmes te zien zijn enz. Maar als een ouder bij mij aan zou geven heel graag zelf aan hun kind uit te willen leggen wat er gebeurt zodat je het precies in je eigen woorden kan zeggen dan zou ik daar ook absoluut achter staan. Ik wens je heel veel sterkte toe! ❤️

Wat naar, heel veel sterkte! Wij hebben er veel over gepraat met ons kindje en boekjes gelezen. Hij was wel wat jonger (2 jaar). Uit ervaring weet ik dat er heel wisselende reacties van kinderen in de spreekkamer zijn tijdens een euthanasie. Zeker niet altijd positief. Met wisselend bedoel ik van hysterisch gillen dat de hond of kat niet dood mag (ondanks alle goede voorbereiding van de ouders) tot kindjes die echt niet begrijpen wat er gebeurd en het eng vinden. Soms moeten ouders dan ook met het kind naar buiten lopen. Er zijn kindjes geweest die zich "vervelen" en van alles gaan doen wat de ouders vervelend vonden. En uiteraard gaat het heel soms ook goed. Zelf wilde ik ons zoontje niet bij het inslapen van ons hondje hebben. Hij heeft daarna nog wel een aai gegeven toen hij eenmaal overleden was en is weggegaan. Een dier kan ook wisselend reageren op de narcose die ze krijgen. Dat gebeurd echt niet altijd maar spiertrekkingen, heel diep zuchten en heel soms epilepsie komt wel voor. Zelf zou ik het bij zo'n jong kindje dus niet doen. Nogmaals heel veel sterkte 🫶