Overlijden oma

Och meiske, wat een verdriet. Ik heb mijn moeder nog maar kan mij zo gigantisch goed voorstellen waar jij nu doorheen gaat. Ik denk dat je het beste kan zeggen dat oma naar de hemel/een sterretje is. Dat er kwade beestjes/celletjes in oma zaten die niet weg wilden gaan. En dat dat alleen kan gebeuren als je heel oud bent. Zoiets? Mijn neefje heeft leukemie en zo legden ze het begrip kanker uit aan de kindjes zelf en aan de broertjes en zusjes. Kwade celletjes doormiddel van kwade smileys en de goede cellen met happy smileys. Weet niet of je er wat aan hebt.

Hee meis, kinderpsycholoog hier (helaas niet zo gespecialiseerd in de kleintjes). kan me voorstellen dat je je zorgen maakt. Vraag hierover ook zeker je vragen bij het CJG, Consultatiebureau of de huisarts of zo iemand. Die kleintjes verwerken nare (traumatische) dingen anders dan grotere kinderen. Wat kan helpen soms is om het spelenderwijs met haar te bespreken/door te spelen (koop een dokterssetje ofzo).

Daarbij is de kans groot dat ze wel aanvoelt dat oma er niet meer is, maar nu er niks meer van begrijpt of op zoek is naar een soort uitleg. Ik denk door het met haar (op passende manier) te bespreken je haar woorden geeft aan iets wat ze toch wel voelt. Misschien kan je een mooi voorleesboekje vinden wat kan helpen?

Mijn ervaring als pedagoog; peuters zijn niet gek! Ze krijgen stiekem een hoop mee van wat je denkt dat ze niet gehoord hebben. En je kunt best eerlijk zijn: mensen gaan dood, net als planten en dieren. Gelukkig de meeste pas als ze heel oud zijn. En je kunt ze ook wel uitleggen dat de dokter niet iedereen beter kan maken, maar de meeste wel. Juist door er heel eerlijk te zijn, voorkom je dat ze bang wordt van iets. Niets is enger dan het onbekende en ze hebben echt wel in de gaten dat je dingen niet zegt. Dus hoe moeilijk zo'n gesprek ook is, mijn advies zou zijn om het gesprek wel aan te gaan. Er zijn ook verschillende boekjes: die van Nijntje gaat vooral over de dagen van overlijden-uitvaart. Kikker en vogel gaat over dood gaan. En zo zijn er vast nog meer.

Ik ben voorstander van de waarheid benoemen, maar dan op kinderniveau. Geen sterretje aan de hemel of in de hemel wonen, maar gewoon de dood benoemen en uitleggen wat het is. Naargelang de leeftijd natuurlijk. Mijn schoonvader stierf vorig jaar toen onze zoon 14 maanden was. Wij hebben altijd gezegd dat opa dood was en niet meer zou terugkomen. Als we het nu over hem hebben (hij is bijna 2), leggen we het soms al iets meer uit, maar nog steeds beperkt. Maar wel steeds eerlijk. Zo benoemen we nu ook dat hij heel erg ziek was. Ik vind het zelf heel belangrijk om te kaderen. Als onze zoon ooit vragen heeft (zoals bv. gaat iedereen die ziek is dan dood?), dan wil ik daar ook zo eerlijk en duidelijk mogelijk op antwoorden. Ik put daarbij ook vooral uit mijn eigen ervaring. Als kind kreeg ik nooit de waarheid te horen toen mijn papa kanker had en niet meer kon genezen. Mijn mama heeft nooit gelogen om bestwil (alle dokters die ze zag raadden indertijd ook af om me de waarheid te zeggen), maar mensen in mijn omgeving deden dat wel. Van ‘papa zal we genezen’ tot ‘alles komt goed’. Toen hij stierf kwam dat heel hard aan en heb ik ook enorm met die leugens en mooiere voorstellingen die ze van de dood maakten geworsteld. Ik heb altijd gezworgen om zelf heel eerlijk om te gaan met het onderwerp ‘dood’ als ik zelf een kind had. Bang zijn daarvan mag, dat is niet abnormaal, maar ik ga niet liegen en geen dingen mooier maken dan ze zijn.

Ik weet niet of je kindje hier al aan toe is/oud genoeg voor is, maar ik vind het ook altijd goed om een gesprekje zo te sturen dat je je kind uitnodigt om vragen te stellen. Als ze ergens een vraag over kunnen bedenken (dan is dat dus wat in hun hoofdje speelt), dan zijn ze er ook aan toe om daar het eerlijk antwoord op te horen. Op een kinderlijk niveau natuurlijk. Door goed te luisteren naar de vragen kun je mooi peilen op welk niveau je moet afstemmen.

Er zijn boekjes, ook voor die leeftijd, die over overlijden gaan. Volgens mij heeft Nijntje er 1 (opa pluis?), maar er zijn er vast meer!

Mijn man de papa van mijn dochter is overleden toen ze 2 was zeer plotseling we moesten van iedereen zeggen om ons heen papa is een sterretje en papa slaapt nu ...nooit doen !!!! Grootste fout ooit nu 5 jaar later en 10 psychologen verder en heftige trauma en slaapstoornissen omdat ze heeft denkt dat als je slaapt je een sterretje kan worden in de hemel dus dat je niet meer wakker wordt !! Beste tip dood is dood en je ademt niet meer er zijn boekjes over de dood . Wij als ouder mogen kinderen niet voor de gek houden is mij nu verteld en wees duidelijk en eerlijk. Bij mij werkt dat nu redelijk ze is nu bijna 7 maar is ruim 4,5 jaar lang hele nachten in de weer geweest om te voelen aan mijn mond of ik nog adem en geen ster ben geworden enz . Sterkte en succes ❤

Mijn moeder leefde al niet tien mijn kinderen werden geboren. Oudste is nu 3 en kunt nu te snappen dat ik geen moeder meer heb want opa G is samen met A en niet met een oma G. Als ze vragen stelt vraag ik haar hoe ze zelf denkt dat het zit. Nemen haar ook mee naar begraafplaats een ze weet dat daar mensen liggen die niet meer leven/overleden zijn. Is voor kinderen best normaal en hoort bij het leven. Kan het zijn dat het nu bij je kindje meer leeft omdat het nu even bij jou ook meer leeft? Mijn kinderen zijn er ook altijd drukker mee rond verjaardag van mijn moeder etc omdat ik er dan toch meer mee bezig ben in mijn hoofd. Kinderen spiegelen veel is mijn ervaring. Misschien zoekt ze die knuffel nu ook meer op om te knuffelen omdat die behoefte om met jou moeder te knuffelen nu wat meer leeft?

Och wat sneu. Dus zeggen dat ze een ster zijn of naar de hemel gaan is niet goed? Mijn schoonvader ligt op sterven vandaar mijn vraag. Schoonfamilie is gelovig dus vandaar mijn hemel/ster vraag.

Sterkte deze tijd! Ster/hemel kan wel hoor. Slapen niet!!

Wij hebben aangegeven dat oma een sterretje is en altijd over hem waakt. Maar wel daarbij uitgelegd dat oma een sterretje is geworden omdat ze ziek was en de dokters haar niet meer beter konden maken. Boekje van Nijntje heeft erbij geholpen.