Pesten.

Juist dan moet je als juf zijnde dit soort problemen meteen aanpakken. Kleuters kunnen ontzettend gemeen zijn en weten al heel goed dat iemand pijn doen niet hoort. Ze hebben alleen begeleiding nodig om met hun emoties om te leren gaan.

Ja, de juf inderdaad...niet boze moeders 😉.

Ik ben vroeger als kind veel gepest toen ik naar een nieuwe basisschool ging ivm verhuizen naar een andere stad. Mijn moeder is toen 1 keer heel duidelijk geweest tegen de ergste pester en dat hielp. Ik zou het als mijn kind gepest wordt en de leerkracht doet zo laks, precies hetzelfde doen! Zoals gezegd ben ik zelf leraar geweest (op de basisschool) en weet dat het niet echt wenselijk is, maar als school er niets aan wil doen, dan zou ik ook naar het kind en z’n ouders toe gaan. Ook zou ik echt willen adviseren om met de directeur in gesprek te gaan. Het kan zijn dat die niet weet hoe laks z’n personeel met pesten om gaat!

De moeder is een gevalletje " ik vind het hilarisch dat mijn zoon z'n middelvinger opsteekt op een foto van een kinderfeestje"

Er is niks mis mee om als moeder zijnde een ander kind aan te spreken op zijn gedrag toch? Het is alleen moeilijk om dat kind zelf niet een klap tussen z'n oren te geven 🤭 maar hem duidelijk maken dat pesten niet kan, daar vind ik persoonlijk niks mis mee.

Als de kinderen zijn zoals ts ze omschrijft zullen ze waarschijnlijk niet erg onder de indruk zijn. Dat kan ook averechts werken. Ik zie dat helemaal misgaan ook. Zowel gepeste als pesters moeten goed begeleid worden hierin. En op het schoolplein moet er beter opgelet worden. Bijvoorbeeld ouders inzetten. Vast vrijwilligers voor te vinden die dit af en toe willen doen.

Ik ga niet met een glimlach Goedemorgen, wil je aub niet meer pesten ? Zeggen. Iets minder vriendelijk. En moeders daar problemen mee heeft jam er dan. Als het niet goedschiks kan dan maar kwaadschiks

Bah bah

Natuurlijk, als je dit denkt dat dit helpt zou ik het zeker doen. Wie weet is het ook net het zetje wat er nodig is. Hier heb ik ervaring met zoon die weleens in gevecht/ruzie kwam (adhd en stotteren...). Van beide kanten bleek het verhaal dan vaak net even anders te zijn als zoon het vertelde. Als ik dan een appje kreeg van een ouder dat hij erge dingen had gezegd gingen we er even met z'n allen over praten en was het eigenlijk altijd een over en weer van woorden. Maar ook als hij een trap of iets had gekregen bleek dat hij dan te lang aan het uitdagen was. Hij is het type makkelijk slachtoffer omdat hij zich makkelijk laat opjagen en door die ervaringen moet ik er ook echt bovenop zitten dat hij bij de ander niet de grens opzoekt (hij is bijna 11 nu).