Hoi allemaal,
Ons zoontje die bijna 2,5 is, wil al een aantal weken niet meer alleen slapen.
Hij ligt nu dus bij mij in bed.
Vader en ik zijn sinds 5 maanden uit elkaar, wonen nog wel samen door de krappe huizenmarkt, maar slapen apart. Opzich gaat het prima thuis tussen ons, alleen soms wat sneller irritatie en discussie.
Nu ligt onze peuter bij mij in bed, en wil eigenlijk niet in slaap vallen zonder dat ik bij hem lig. Ergens frustreert mij dit ontzettend, want zo ''hoort'' het niet. voorheen kon hij gewoon zelfstandig, in zijn eigen kamer/bed, in slaap vallen.
Anderzijds denk ik, ach, hij zal vast niet bij mij liggen als hij 12 is. Als ik hem in zijn eigen bed leg, of in die van mij, alleen. Dan gaat hij echt keihard huilen, half paniek en blijft roepen om mij en echt armen omhoog als ik in de buurt kom.
Wat moet ik doen? Mijn ex vind dat ik hem maar gewoon moet laten huilen.. maar onze peuter geeft echt niet gauw op... Ben dus ook ergens bang dat hij de spanning/verandering thuis voelt en dat hij daarom zo enorm naar mij toetrekt.
Dit is namelijk niet alleen met slapen, maar hij heeft met alles een voorkeur voor mama. Papa is prima, maar als mama er is, het allerliefst mama. Ergens denk ik, ja stom, misschien heb ik zelf de gewoonte in stand gehouden.. Maar ik wil hem de liefde geven die hij blijkbaar nodig heeft?
Ik hoor graag jullie mening hierover..
Ik had mn dochter 2x mee genomen naar bed toe, toen ze niet in slaap kwam savonds. En toen ze smiddags haar middagdut niet wilde doen en ik even moest liggen. Uiteindelijk wel in eigen bed in slaap laten vallen. Nu de 3e keer wilde ze haar eigen bed niet meer in en perse bij mij in bed. Toen d8 ik, pff ze is echt heel slim. Heb haar ook niet meer bij mij in bed gedaan, omdat ik niet wilde dat t een gewoonte werd. Door die 2 keer, heb ik een week strijd gehad, met haar eigen bed. Daarna is ze weer in haar bedje rustig gaan slapen. Ze weten het zo ontzettend goed. Ik denk dat het even doorzetten is. Ze weten je zo om de vingers te winden met wat ze wel en niet mogen.
Klinkt als mijn verhaal alleen dan heb ik het langer toegelaten (als in zo'n 4 maanden tot het me echt opbrak). Uiteindelijk kleine stapjes gedaan richting alleen slapen. Dus eerst samen in kinds 1 persoonsbed, toen op matras naast het bed, toen op stoel in de kamer wachten tot kind sliep. En uiteindelijk wakker de kamer uit en op gang blijven wachten tot kind sliep. Bij elke stap uitgelegd en voorbereid dat kind te groot was om samen in 1 bed te slapen, paste niet in bed etc. Zo was er geen gehuil/gekrijs/gedram.
Kind word nog wel wakker in de nacht, dus nu bezig met kijken voor slaaptrainer met lichtjes oid.
Succes
Wij hebben een hele lange periode gehad dat ons zoontje in de avond/nacht weer wakker werd en niet meer in z'n eigen bedje wilde slapen.
Hij was toen 2j3m denk ik en dat heeft totaal wel een week of 5 geduurd.
Wij hebben er maar tijdelijk aan toegegeven, want niets anders hielp.
En opeens was het weer over🤷🏼♀️
