Onze dochter van bijna 2,5 heeft echt een levendige fantasie. Ze heeft een grote woordenschat dus hele verhalen tegen haar knuffels, rollenspellen, etc. Erg grappig om te horen.
De laatste weken is ze zelf ook steeds 'iets anders'. Ze is een paar dagen een poes geweest, dan een hond, dan weer een figuur van een tekenfilm, dan weer een auto, etc. Hier is ze de hele dag wel mee bezig dan en ze gaat daar best ver mee. Dan zeg ik: "*naam* doe je schoenen aan!" En dan komt er altijd een reactie als "auto, doe je schoenen aan". Als poes gaat ze niet in bed maar noemt ze het haar mandje. Soms is het best irritant want ze luistert dan eigenlijk pas goed als ik haar ook poes/hond/auto/etc noem (en tja, soms kan ik echt niet bijhouden wat ze dat moment weer is want het wisselt nog al eens 😂).
Eigenlijk heb ik twee vragen:
- herkennen jullie dit van je kinderen en is dat 'normaal'? Ik herken het totaal niet van de kinderen van vriendinnen. Wel allemaal jongens, geen idee of dat verschil maakt?
- hoe hiermee om te gaan? Kan ik meegaan in haar rollenspel of moet ik er juist tegenin gaan? Ik vind het namelijk best lastig dat ze pas wil luisteren als ik haar auto noem, dus ik heb de neiging er tegenin te gaan en de strijd aan te gaan. Maar weet dus niet wat hierin verstandig is?
Bedankt!
Er was hier laatst een heel topic over, met hele interessante tips! Wellicht kun je die ook opzoeken?
Succes hoor! Ik herken het (nog) niet, maar kan me goed voorstellen dat het zoeken is! 🌸
Oh ik volg, mijn zoon van 2,5 heeft ook een gigantische fantastie! Verzint soms dat dingen een bepaalde naam hebben en dan moeten we het vandaag ook zo noemen. Vanavond met het avondeten was hij een hondje en kon hij alleen zijn eten met zijn mond van zijn bordje eten, dat waren zijn brokjes. Ik moest er intern om lachen maar dacht ook: oh help! Hij wilde het ook absoluut niet meer normaal eten 😅
Dus ja, herkenbaar. En weet soms ook niet goed hoe hier mee om te gaan.
Mijn dochter van bijna 3 doet dit ook. Niet in zo'n mate als die van jou, maar zij is af en toe 'moeder' en als ik dan haar naam zeg, moet ik haar echt mama noemen ofzo.
Ik doe altijd gewoon mee en zeg dan bijv 'oke, mama, trek je jas aan'.
Ik zou er geen ding van maken als ik jou was.