Peuter kondigt aan dat ze ‘‘s nachts gaat huilen

Ik denk dat je conclusie kan kloppen. Ik dacht gelijk dat het misschien jaloezie zou kunnen zijn, de baby huilt namelijk ook snachts en krijgt dan aandacht... Ze lijkt het wel te kopieren..

Als het echt testen is, is het onbegrijpelijk dat zij zichzelf zo teistert door letterlijk elke nacht urenlang non stop te huilen en dus amper te slapen. 😖

Kinderlogica is volgens mij een ding wat nog niemand ontcijfert heeft....😅

Ze is inderdaad jaloers denk ik... En door het dutje overdag misschien ook teveel energie hiervoor... zou 'm skippen en kijken wat ze doet

Er is een kersverse baby in huis. Dat is ook voor jullie peuter intens. De balans in t gezin is veranderd en wellicht heeft ze jullie steun nu extra nodig, ook snachts. Zo'n zusje/broertje krijgen is nogal wat.... is het geen optie dat jij of je partner voor de baby zorgt en de ander voor de peuter? Bijvoorbeeld samen slapen?

Hebben wij ook aan gedacht. En sinds de geboorte hebben wij expres heel goed gelet op het verdelen van de aandacht. Ze komt oprecht niets te kort, we pakken om en om 1 op 1 tijd met haar en doen ook veel samen met zijn allen. Het slaapprobleem begon overigens voor de geboorte al.

Het gaat niet alleen om de aandacht verdelen denk ik. Een zusje/broertje krijgen is een levensveranderende gebeurtenis die veel indruk maakt... Daarnaast kunnen met 2.5 jaar ook 'angsten' ontstaan, zoals bang in het donker, bang voor monsters. Noem t maar op... Er kan echt vanalles zijn waardoor ze jullie momenteel meer nodig heeft snachts..

Ik snap het. Het blijft lastig om dit te raden, aangezien ze niet zegt waarom ze zo huilt en ten tweede alles altijd direct oké is als wij de kamer inlopen (soms dus zelfs lachen).

Misschien een onpopulaire mening maar als je weet dat alle 'slaapvoorwaarden' goed zijn en kind in principe nergens last van kan hebben, zou ik (op één keer na) dit gedrag negeren. Dit uiteraard wel met kind bespreken. Natuurlijk, een baby in huis is levensveranderend. Maar ik heb het idee dat kind dit inmiddels meer als spelletje ziet , dan dat er echt wat aan de hand is.

Ik ben het hiermee eens. Ze weet wat ze doet want ze kondigt het zelf aan. Dus ik zou het ook negeren. Ik deed dit vroeger ook (ik huilde en zodra ze mijn kamer opkwam stond ik te lachen, was ze beneden begon ik weer opnieuw) en mijn moeder kreeg destijds ook als tip, tv harder zetten en negeren. Na 3 dagen was het over. Klinkt hard maar ik heb er ook niks aan overgehouden.

Denk ook dat het te maken heeft met de komst van de baby. Herken het deels, onze peuter was ook 2,5. Het brengt nogal wat veranderingen met zich mee. Hier besloot hij zelf te stoppen met het middagdutje.. En kwam hij wel 100x uit bed in de avond, waren we totaal niet van hem gewend. Dat ze dat dutje nodig heeft snap ik wel, als de nachten zo kort zijn. Ik zou toch dat middagdutje skippen of inkorten tot een powernap van een half uurtje ofzo. Net genoeg om het tot de avond te redden, zonder dutje evt wat eerder naar bed, zodat ze moe genoeg is voor de nacht. Daarnaast; hier werd het een spelletje, zo klinkt het bij jullie ook. Want ze kondigt het aan en gaat lachen als jullie komen. Hier hebben we tegen hem gezegd, we komen 1x bij je kijken, daarna gaan papa en mama naar beneden. Het is tijd om te gaan slapen. We komen niet nog een keer als je weer uit bed komt. En dat dus ook niet gedaan. Dat was één dramatisch avond.. en ik vond het zoooo moeilijk om hem te laten huilen (was tijdens de kraamweek). Maar hij is uiteindelijk zelf weer in bed gekropen en gaan slapen. Daarna was het over en ging hij weer gewoon slapen. Dus wellicht ook duidelijker grenzen stellen..

Mijn dochter is 4 dus echt wel stukje ouder maar die was ook elke nacht wakker, uiteindelijk een stickerkaart gemaakt met 6 vakjes, en als die vol zou zijn zou ze cadeautje krijgen. Na 5 stickers vertelde ze vol trots tegen oma: nog 1 nachtje dan mag ik weer roepen ‘s nachts 🫣 Het kan dus ook echt een stukje gewenning zijn wat doorbroken moet worden. Laten huilen met een newborn in huis zou ik zelf niet doen, die fase is al keipittig voor een kleintje, maar misschien iets met een beloning? Zeker als ze al zo slim is😄 En misschien een slaapschaap/ nachtlampje zodat ze weet wanneer het nacht is? Sterkte, ik hoop dat ze het gauw doorheeft♥️

Ik zou denk ik ook gaan voor de strategie van negeren. Op een (relatief) rustig moment duidelijk uitleggen dat jullie vanaf nu als ze 's nachts roept nog één keer komen kijken om zeker te zijn of alles oké is, en daarna niet meer. Leg de reden van niet meer komen kijken NIET bij de baby! Dus niet 'we zijn heel moe doordat we 's nachts ook voor de baby moeten zorgen' oid.