Peuter maakt dingen stuk bij de gastouder

Ik denk dat het beter is om te onderzoeken wat de reden achter het gedrag is. Op welk moment doet hij dit? Kan je zoon dat gevoel wel op een andere manier kwijt? (Mag hij dat?) Heb je wel eens op een rustige manier met hem besproken dat je geen dingen kapot mag maken? Op een ander moment dan als het net is gebeurt. Ziet hij dit misschien veel in z’n omgeving? Straffen heeft weinig zin, dan gaat ie in angst leven ipv dat er naar zijn behoefte geluisterd/gekeken wordt. Als je straft, voelt ie zich nog minder gezien en wordt het gedrag erger. Net zoals gedwongen sorry zeggen, ik geloof daar niet in. Je kan beter hem meenemen en dat jij sorry zegt. Anders leert hij het nooit te menen. Heeft hij misschien meer uitdaging nodig? Is er net een grote verandering geweest? Ik zou eerst naar de opvoeders kijken en daarna pas je zoon gaan straffen. Kijk waar z’n behoefte ligt.

Wat verwacht je precies van een 3 jarige? Die kan echt nog niet de consequenties inzien van tikken met een hamertje. Nu is het helaas een telefoon, maar het had ook iets onschuldigs kunnen zijn. Ik zou uitleggen waarom sommige dingen niet kunnen of dat je verdrietig wordt wanneer er spullen kapot gaan, maar straffen vind ik persoonlijk niet op zijn plaats. En wat betreft de gastouder: is dit niet gewoon ondernemers risico? En anders zal ze de spullen van haar eigen kinderen apart moeten houden.

Dit kun je op de inboedelverzekering declareren. Maar wat er al gezegd is, dit doen kinderen en ze overzien niet de consequenties van iets. Wat ik hier wel doe als bijv eettafel ondergetekend wordt door de 3 jarige laat ik merken het niet leuk te vinden en dreig soms met dat we dan van zijn spaarpotgeld een nieuwe moeten kopen omdat deze spullen duur zijn en van papa en mama. Misschien ook wel niet pedagogisch verantwoord maar dat helpt wel. Later op een rustig moment bespreek ik het vaak nog een keer dat mama dat echt niet leuk vindt en of hij dat alsjeblieft niet nog een keer wil doen. Dan bevestigd hij en zegt soms sorry.

Precies jouw laatste zin. Dat is een stukje ondernemer risico en ik denk dat ze er ook voor verzekerd is. Hoe sneu ook voor haar kind, maar dan moet je de mooie spullen maar niet bij de gastkinderen zetten is mijn mening. Bij een opvang had je ook niet voor de kosten hoeven opdraaien Een peuter heeft echt het besef nog niet van de waarde van geld. We zien 't nu bij onze dreumes. Waarom mag je wel op de speelkussens klimmen, maar niet op de bank. Waarom mag je met de hamertje tik hamer wel op de hamertje tik slaan, maar niet op een telefoon. TS, het enige wat helpt is de waardevolle spullen niet onbeheerd achter laten bij je peuter en onderzoeken op welke momenten hij gaat slopen. Vaak is 't een teken van onmacht, is hij moe, heeft hij trek, krijgt hij geen 'aandacht' oid, waardoor 't misschien wel een vorm van aandacht oplevert. Succes ermee 🍀

Dit zou jij niet hoeven te betalen. Zij heeft een bedrijf en is neem ik aan verzekerd en anders is het haar risico niet te verzekeren. Verder is het gewoon even pech en 100x zeggen, het is een peuter. En als dit nu de fase is even extra allert zijn. Speelgoed met hamertje even weg, kwetsbare dingen zo verre dit kan buiten bereik. En dan na tijdje weer kijken of het goed gaat. Net als lopen met vallen en opstaan gaat gaat het (met sommige peuters) ook zo met leren dat dingen niet kapot mogen, grenzen opzoeken/overgaan en er van leren.

Wat een fijne reacties zijn er al en het geeft mij weer een hele andere kijk op de situatie. Ik snap jullie en sta helemaal achter de manier waarop jullie dit zullen aanpakken. Maar ik ben bang dat we die stadia al lang voorbij zijn. Praten helpt niet/ maakt geen indruk. En hij doet het dus echt expres!

Ja ik voel me schuldig dat mijn kind steeds dingen sloopt. We zijn verzekerd maar dit leek ons makkelijker. Maar misschien toch overwegen… Mijn man zegt al gelijk vanavond geen tv kijken. Dat hoeft voor mij ook niet. Straf is misschien een te groot woord. Maar hij moet toch leren dat dit echt niet kan? Tuurlijk gaan dingen perongeluk of te enthousiast in zijn spel. Maar dit is expres. Kijken hoe ver hij kan gaan… De gastouder is aardig streng en consequent in dingen. Dat is mijn zoontje niet echt gewend vanuit huis. Misschien dat daar is achter schuilt

Op deze leeftijd is hij nog niet goed in staat om straf te koppelen aan zijn gedrag. Dus het zou eigenlijk meer recht doen aan jullie gevoel dat er vergelding moet zijn, dan dat het opvoedkundig wat bijdraagt. Op het moment dat iets gebeurt, kan je nog een soort logische consequentie doen. Maar zoveel uur na de gebeurtenis heeft dat geen enkele zin. Ik zou onderzoeken waarom hij dit doet en consequent en rustig duidelijke grenzen stellen. Schreeuwen, boos worden, straf etc kan zo’n kind op die leeftijd niets mee.

Sinds wanneer vertoont hij dit gedrag? Is er ergens iets veranderd? Ik denk dat hem vanavond straffen geen nut heeft. Hij is dan allang vergeten wat hij gedaan heeft en ziet oorzaak en gevolg dan niet meer ben ik van mening

Ik zou vooral heel consequent zijn. En als hij iets doet wat niet mag en iets gaat stuk helpen met opruimen en sorry zeggen tegen diegene. En niet pedagogisch verantwoord ik word echt weleens boos. Met 3,5 jaar weten ze bepaalde dingen echt wel.

Plus straffen helpt niet als 't op een andere locatie is. Als je wat wilt, moet je dat direct na een voorval doen. Zij is ook verzekerd he, het is haar bedrijf... Misschien lullig, maar jij kan er niks aan doen dat hij bij dat fietsje kon komen