Peuter mee naar begrafenis

Ik had laatst een begrafenis waarbij er ook een peuter was rond die leeftijd. Stil zijn tijdens de dienst was soms lastig (niet echt storend hoor maar ligt ook aan je kindje) en op het einde op de begraafplaats was ze er helemaal klaar mee (jammeren, huilen, weg willen lopen) Misschien is het een idee om als ‘back-up’ een oppas mee te nemen die je kindje eruit kan halen als het niet meer gaat ?

Oh en heel veel sterkte gewenst! ❤️

Manu Keirse heeft goede boeken geschreven over de dood en de betrokkenheid van kinderen bij deze ingrijpende levensgebeurtenis. Sterkte!

Ik weet wel dat vrienden van ons hun meisje van 3 toen mee hadden naar haar oma’s begrafenis dus, zij speelde toen rustig met blokjes naast de kist, mensen vonden dat toen heel mooi om te zien, hoopvol leven naast de dood zeg maar. Maar ik denk dat het wel ligt aan wat voor familie je hebt en of die daar okee mee is of dat die dat liever niet hebben, het is vaak een wat te lange tijd om al die tijd stil te zitten, en als jullie als ouders je steeds er mee bezig moeten zijn of jullie kind zich wel ‘gedraagt’ leid dat misschien af van je eigen ervaring en jullie willen natuurlijk ook op een goede manier afscheid nemen, dat is voor jullie ook heel belangrijk. Misschien is het een goed idee om het er nu al met je familie over te hebben, hoe zij het voor zich zien? Ik wens je veel sterkte en kracht in de komende tijd in ieder geval!

Wij hebben ons neefje en nichtje mee gehad vorig jaar bij opa en dit jaar bij oma ook. Vorig jaar waren ze 1.5 en 4 en toen hebben ze tijdens de dienst een tekening gemaakt op de grond bij papa en mama voor die ze aan het einde van de dienst samen met een roos op de kist hebben gelegd. Dit was in de kerk. Daarna was er nog een afscheid in het crematorium en dat was echt te lang. Daar was andere oma aanwezig om de kinderen mee te nemen. Ze hebben midden in de dienst toen een handkus op de kist gegeven en zijn naar huis gegaan met andere oma om te rusten en te slapen. Bij oma dit jaar was alleen een afscheid in het crematorium. Wederom zelfde weer een tekening maken. En omdat dit de enigste dienst was hebben ze deze wel volledig uit kunnen zitten. Er was back up maar die was nu niet nodig.

O en heel erg veel sterkte. ⚘ Welke keuze je ook maakt. Maak er 1 waar jullie je goed bij voelen en waar jullie het idee hebben dat dit voor jullie werken gaat. Als jullie al gestrest zijn of het wel of niet lukken gaat dan kan dat al uit werking hebben op je kindje en geheid dat het dan al direct mis is.

We hebben mijn dochtertje (15 maanden) meegenomen naar de uitvaart van mijn oma, met wie ze een hele goede band had. Niet omdat zij het dan zou begrijpen, maar omdat oma dat zo wilde. Tijdens de dienst was ze inderdaad in de war omdat het een hele andere situatie is dan ze gewend was. Helemaal toen ik een stukje voor ging lezen moest ze erg huilen, ook toen ze naar mij toe mocht. Gelukkig was naast mijn familie ook mijn schoonmoeder in de zaal. Die heeft mijn dochtertje mee naar buiten kunnen nemen op de lastige momenten zodat wij als familie toch bij de uitvaart konden zijn. Ik vind dat het erg mooi gegaan is.

Poeh dit is echt persoonlijk. Wij wilde graag zelf in alle rust afscheid nemen van onze grootouder. Wij hebben haar thuisgelaten en een oppas geregeld.

Ik heb mijn dochtertje van toen 13 maanden ook meegenomen naar de begrafenis van mijn oma. Ze had wat moeite met stilzitten en gaf soms een kreetje. Ik kreeg van iedereen te horen dat ze t zo goed had gedaan. Ze is vernoemd naar mijn oma met haar tweede naam en ze hoort er 100% bij. Zelfs het zorgpersoneel en de man die steeds sprak benoemden haar geboorte en bezoekjes aan oma. Doe waar je je goed bij voelt en je bent er niet alleen, maar met je familie.

Het ligt een beetje aan de situatie... mijn zoontje zorgde voor wat 'luchtigheid ' en dat kan ook fijn zijn. Ik heb hem ook bewust meegenomen, hij kwam vaak bij mijn oma en hij was toen 3. Ze krijgen echt al veel mee.

Gewoon niet doen! Ze heeft er echt helemaal niks aan.

Dank voor jullie reacties! Mijn familie laat het aan ons. Ben eigenlijk vooral nieuwsgierig of jullie kindje er wat aan had of juist niet? Onze dochter ziet opa niet veel, maar praat wel elke dag over hem. Vind het dan gek als ze dat niet op een of andere manier af kan sluiten straks?

Is dat uit eigen ervaring?

Voor ons is een begrafenis een afsluiting maar voor een kindje heeft dit nog geen betekenis. Mensen die haar veiligheid zijn verdrietig zien kan wel invloed op haar hebben. Ik zou mijn zoontje niet meenemen maar een ander moment maken samen met bijvoorbeeld oma erbij. Samen naar mooi stukje natuur gaan en een tekening voor opa maken die vast maken aan een ballon en zo opa uitzwaaien bijvoorbeeld. Van te voren uitleggen wat jullie gaan doen, dit samen met haar voorbereiden een moment samen van maken en klaar. Heel veel sterkte

Bij mijn vaders uitvaart vorig jaar waren mijn kids (14,10 en 10) mee. De kindjes van mijn zusje (6 en 4) ook. Uiteindelijk heeft m’n nichtje van 4 de hele tijd bij mij en mijn man op schoot gezeten omdat mijn zus eigenlijk geen ruimte in haarzelf had om er voor iemand anders te zijn. Voor ons werkte dit dus prima zo. Nichtje was wel heel erg ontdaan van de emotie van alle volwassenen en daardoor zelf erg verdrietig. Ik denk dat je moet bedenken of je er a) naast je eigen verdriet wel voor je kindje kunt zijn. En b) of het voor je kindje echt een afsluiting gaat zijn zoals je dat als volwassene doet of dat het alleen maar meer pijn en onrust met zich mee gaat brengen. Sterkte in ieder geval.

Ik heb zelf op 4-jarige leeftijd m'n opa verloren. Mijn familie heeft er toen voor gekozen om een kleine dienst te doen voor de kinderen en later zijn wij meegegaan naar de begrafenis. We hebben alles mogen zien en meedoen en het was niet traumatisch daardoor voor mij en de andere kleinkinderen. Laat het kind het proces meemaken, leg het uit en ze komen zelf vaak ook met vragen. Misschien er ook voor zorgen dat als het te veel wordt, je ook even ergens anders tijdens de plechtigheid kunt zitten met je kleine.

Ze zal het waarschijnlijk niet begrijpen en ook niet iets kunnen afsluiten, maar ik denk ook niet dat het haar zal traumatiseren. Als jullie het fijn vinden dat ze erbij is, zou ik het gewoon doen. Het is en blijft haar opa. Wij hebben ons zoontje ook (als enige van alle echte kleine kleinkinderen) mee genomen, hij was toen 15 maanden. Wij vonden het erg bijzonder en fijn dat hij er bij was, maar is ook een makkelijk mannetje en stoort niemand en heeft zeker geen last gehad van verdrietige mensen. Met 2,5 krijgen ze natuurlijk wel wat meer mee. Ik zou indd wel een backup regelen die haar eventueel kan halen als het allemaal te lang duurt of je het zelf toch vervelend vindt. Ons zoontje werd overigens juist wat later gebracht door de back up, en zij hield hem ook vaak vast op momenten dat wij dat niet konden (spreken, mensen begroeten etc)

Bij de uitvaart van mijn oma ook onze dochter van toen 1,5 meegenomen. Een kleintje geeft ook wat vreugde in het verdriet. Bij ons veel reacties gehad dat de mensen het leuk/fijn vonden dat zij er ook bij was. Voor mij was de motivatie om haar mee te nemen: ze voelt toch aan dat wij verdriet hebben, dan kan ze net zo goed de hele dag mee lopen en ervaren. Verdriet en dood hoort ook bij het leven.

Precies wat jij zegt! Ze zal het wel aanvoelen en het hoort bij het leven.

ligt aan je familie en type dienst denk ik. Wij hebbem in onze familie informele uitvaarten waarbij het huist bij hoort als een kindje speelt, huilt of bijv vraagt of opa in de kist ligt en dan gewoon het eerlijke antwoord krijgt. En ook gehad dat neefje vroeg waarom mamma huilde, ook gewoon geantwoord omdat mamma verdrietig is omdst opa dood is. Volgens mij leren kinderen zo dat blij zijn normaal is maar dat het ook normaal is verdrietig te zijn. Zo weet een kindje dat het zijn/haar emoties ook mag tonen bij verdriet. Maar als de familie liever een rustige stille dienst heeft is dat anders, of bij urenlange kerkdienst ijkt me dit ook lastiger voor een kindje. Sterkte in deze fase .