Onze dochter van 2,5 is deze jaarwisseling panisch geweest voor alle vuurwerkgeluiden. We wonen vrij rustig, maar er was wel een carbidveldje in de buurt waar wat dof gedreun van kwam, en rond 31 december kwam daar wat meer geknal van ander vuurwerk bij.
Ze heeft niks traumatisch meegemaakt zoals vuurwerk dat vlakbij haar ontplofte. Ze vond het gewoon meteen al vreselijk. Elke knal zorgde voor zeker 30-45 minuten hard huilen, jammeren, opgetild willen worden, en allerlei "regressie"-gedrag: babygeluiden maken, niet meer praten, gevoerd willen worden, hele dagen met een knuffel in haar mond lopen, etcetera. Nu 5 dagen later heeft ze er nog steeds last van ondanks dat het vuurwerk gestopt is, en wil ze nog steeds niet slapen zonder extra dekentjes rond haar bed, white noise, deur wijd open, allemaal dingen die eerder niet nodig waren.
Hebben anderen ervaring met deze angst? Was het het jaar erop ineens beter of kunnen we beter vluchten volgend jaar? Hoe kunnen we het beste omgaan met dit gedrag?
Ik probeer haar veel te troosten maar raak nu af en toe ook wel ongeduldig van het "babygedrag". Het is niet iets wat ik wil blijven belonen, maar ik wil ook niet dat ze zich nog verder onveilig voelt.
Tips en ervaringen zijn welkom!