Peuter slaat baby

Hmm slaan is hier wel een no go eerlijk gezegd. Hoe dan ook! Het zal zo zijn dat het te maken heeft met emotie regulatie ed maar 1 ding is heel duidelijk hier, slaan doen we niet. Praten lijkt me dan ook een vrij 'softe' reactie. Denk niet echt dat hij op die manier de link snel gaat leggen dat het gewoon domweg echt niet mag! Ik weet niet hoe je normaal dingen aanpakt die echt niet mogen? Misschien dan dezelfde aanpak gebruiken daarvoor? Sorry zeggen en een kusje geven is achteraf altijd goed om te doen! Maar alleen praten en sorry zeggen gaat in het echte leven ook niet werken.. denk ik;-)

Hier zou dat echt een no go zijn, ik zou echt hem héél streng toespreken en boos in de gang zetten, hierna zou ik rustig met hem praten en uitleggen dat wanneer hij iets niet leuk vind of spannend hij dit mag benoemen maar dat we niet slaan, dit doen wij nu ook bij ons zoontje van 2,5, moet zeggen dat het echt heel veel stukken beter gaat, hij heeft haar nooit echt geslagen maar als hij mij bijvoorbeeld sloeg of mijn man of wie dan ook deden we dit en dat werkt goed.

Ik zou toch wel even boos worden als mijn dochter dalijk onze andere dochter slaat hoor ..

Wellicht heb je iets aan de instagram pagina van big little feelings. Zij behandelen veel vraagstukken, oa dit. Ik heb daar zelf erg veel aan gehad.

Tijd om eens flink streng te zijn en boos te worden. Maar daarnaast: krijgt hij nog wel eens alleen aandacht? Doen jij of partner wel eens met hem alleen? Of gaat alle aandacht naar zusje?

Ik denk dat ik niet duidelijk genoeg ben geweest. Ik word WEL boos als hij haar slaat, dat is absoluut niet de bedoeling en wordt ook niet getolereerd. Maar hij lijkt het niet te snappen. Hij raakt vervolgens boos en gaat zichzelf slaan. Als hij rustig is praten we erover maar het gebeurd keer op keer dus het lijkt zo niet te werken. Dat is eigenlijk waarom ik advies vraag.. zijn er andere dingen die mensen gebruiken om hun kindjes hier mee te leren omgaan

Twee ochtenden per week zijn we alleen met hem. Als zij ‘s middags 2,5 uur in bed ligt en ‘s avonds nog een uur voor hij naar bed gaat. Dus ik durf wel te zeggen dat ik daar echt voor waak

Heb je hem dan ook even apart gezet om dan even tot rust te komen? Ik zie namelijk aan mijn zoontje als hij iets niet mag dat hij al op een bepaalde manier aan kom lopen, dan zet ik een strenge stem op en zeg ik: ik zou nu héél goed opletten met wat jij gaat doen! En dan zie je hem alweer indimmen, slaat hij alsnog of word hij alsnog boos dan zet ik hem in de gang en zeg ik dat hij mag gaan afkoelen en roepen als hij weer rustig is

Dankjewel! Ga ze gelijk volgen 😘

Ja! Ik zie helaas niet altijd op voorhand dat het gebeurd. Maar laat hem inderdaad afkoelen want hij hoort toch niets als hij overstuur is. Mijn probleem zit er meer in dat het dus een paar dagen later bijvoorbeeld weer zo ver is. Zoek misschien ook ervaring van andere of dit een fase is, hoe zij uiteindelijk dit duidelijk hebben gemaakt. Ondanks dat hij al zoveel snapt en begrijpt denk ik oprecht dat hij niet weet hoe met dit gevoel om te gaan.

Ik word ook boos, vraag vooral advies over hoe om te gaan met het jaloerse gevoel.

Het hielp wel bij ons om positieve momenten te creëeren. Bijv.. kijk dit cadeautje heb je van je zusje gekregen. En zeggen ohh jij bent echt groot, kijk zusje nog baby. Ga je mama helpen? Ga je baby helpen?

Dan ben je met hem alleen. Maar krijgt hij dan ook echte één op één aandacht? Ga je wel eens alleen met hem weg bijvoorbeeld om iets gezelligs te ondernemen?

Ja dat doe ik. Krijg het idee dat ik mezelf moet verantwoorden of ik wel genoeg tijd voor mijn kinderen heb, terwijl ik advies vraag over zijn jaloerse gevoelens. Ik onderneem van alles met hem. Van samen spelen in monkey town, gaan lunchen, tot rondjes fietsen buiten en gewoon kroelen en met de auto’s spelen. Zoals ik al zei, daar waak ik echt voor.

Vind het vooral knap dat ouders hun peuter van nog geen 2,5 alleen op de gang kunnen zetten en dat die dan kalmeert. Dat gebeurt hier echt niet hoor. Zodra je hier de verbinding met de peuter verbreekt, heb je een bijna driftbui te pakken. Ons zoontje is ook bijna 2,5 en dochter ook 8 maanden. Zoontje slaat haar ook wel eens. Ik reageer niet direct op hem, maar op onze dochter. Vraag of het gaat, kijk of ze iets heeft, knuffel haar even en ga juist daarna pas naar onze peuter. Ik leg uit dat je absoluut niet mag slaan, dat dat pijn doet en dat we anderen geen pijn willen doen. Hij mag z’n zusje kusjes geven, aaien, speelgoed brengen, samen spelen, maar geen pijn doen. Bovendien heb ik goed gekeken wanneer hij gaat slaan, dat is vaak wanneer hij moe is/wordt, of zelf juist heel enthousiast en druk aan het spelen is. Dus op die momenten hou ik hem sowieso goed in de gaten. Als ik het aan zie komen geef ik hem een taak. Hij mag iets gaan schoonmaken, iets stofzuigen, was in de wasmachine doen, tafel dekken, whatever. Iets in huis in ieder geval. Ik focus erop dat hij een grote jongen is, al kan helpen in huis en dat grote jongens andere kindjes geen pijn doen. Dat werkt hier in ieder geval erg goed. Dat betekend niet dat hij haar nooit meer slaat of pijn doet, maar het is wel al een heel stuk minder.

Dankje!! Jouw reactie is heel herkenbaar voor mij en daardoor super fijn! Merk dat ik soms ga twijfelen of alleen mijn zoontje zo is of dat het normaal is, want op de gang zetten kan ik hier ook echt niet doen. Bedankt voor je tip over de momenten , ik ga daar eens op laten om het te proberen enigszins te voorkomen! ❤️

Ach ik hoop dat dit ons bespaard blijft, maar weet dat die kan er in zit! Hier ook een dochter van 2,5 en ook alles is van haar. Dat is wel echt passend bij de leeftijd. Ik dacht dat ze met 2 jaar een échte peuterpuber was, geen idee dat dat nog veel heftiger kon worden 7 maanden later! Ik denk dat je het goed doet om er met hem rustig over te praten. Zo doen wij het ik🤷🏻‍♀️. Hij ziet dan ook in dat het anders kan (kusje geven). Ik denk dat wij het lastig vinden, maar ik denk dat ze het zelf nog veel lastiger hebben! Ze zijn natuurlijk super groot en willen alles zelf doen. Maar niet alles kan, lukt of mag. De grenzen opzoeken is nu echt een dingetje. Ze wil voor het slapen springen op bed en niet omkleden. Eerst werden we geïrriteerd en dan komt het al snel op ‘nee mag niet’. Gisteren anders gedaan. Ik zei; we hebben 5 minuten en dan kan je heeeel hard springen! Nou, springen als een gek en samen liedjes zingen. Het ging nog niet van een leien dakje, maar een stuk minder weerstand met omkleden. Weet niet of je hier iets mee kan, anders is het een hart onder de riem😅. Het is een fase…!

O ja! Doet hij een middagdutje? Zonder dutje is het veel erger hier

Doen jullie ook quality time met hem alleen zowel je evt partner als jij zelf?

Ah super bedankt voor je reactie! Het is ook zo dat hij aan het peuterpuberen is denk ik, hij had eerst in andere dingen ook driftbuien. Gelukkig leer je er inderdaad op een creatieve manier weer mee omgaan, maar dit ligt gewoon bij mij zelf ook gevoeliger omdat het natuurlijk ten nadelen is van zijn zusje. Haha dat hele naar bed gaan is ook een ding hè 🥲 intussen hier erachter dat deur op een kiertje en zelf nog wat aanrommelen goed werkt. Althans, deze week hahaha wat het volgende week weer brengt zien we dan weer. Heel erg bedankt voor je reactie, ik vind het al fijn om te horen dat ik niet alleen ben! En ja hij slaapt nu dus niet meer, eigenlijk heel vroeg om zonder dutje te gaan maar hij slaapt nu al 4 aaneengesloten weken niet. Kan wel in bed worden gelegd maar gaat gewoon echt niet slapen