Peuter straffen slecht?

Bij ons zit onze peuter ook wel eens op de trap. Soms is er geen land me te bezeilen en als ze dan zo boos zijn dan kun je ook niks met ze. Het gaat er wel om hoe je het daarna weer goed maakt. Als je dan niks goed maakt en gelijk weer door gaat heeft het denk ik weinig zin. Even kort zeggen wat je niet goed vond, wat je wel verwacht en sorry zeggen, knuffel, alsnog de zooi opruimen en dan ook weer door. Zo is hoe het bij ons gaat. Ik merk wel dat we het nu ze bijna 3 is weinig gebruiken. Het was echt even een soort fase.

Geen opvoedkundige ofzo hier, maar wij doe het ook zo. Ik probeer het wel te beperken tot maximaal een paar keer per week, en wij laten onze kinderen zo lang op de trap zitten als dat ze jaren oud zijn. Daarna een gesprekje van emoties mogen er zijn maar het gedrag is niet goed zo, en daarna is het ook klaar en gedragen ze zich weer. Als kind nog duidelijk boos is en niet open voor een gesprek dan mogen ze nog iets langer op de trap. En ik probeer ook altijd naar het grote plaatje te kijken, waarom zeuren ze? Waarom dagen ze uit? Hebben ze genoeg aandacht? Hebben ze honger? (Mijn dochter kan echt hangry zijn, net als ikzelf trouwens 😅)

Ik zet mijn dochter ook wel eens op de trap. Daarnaast snappen ze (nog) niet wat zeuren is.... ik zeg dan, stop met vragen. Mama heeft al gezegd het mag niet of het mag als de klok beneden staat. Ook geef ik aan, je mag terugkomen als je niet meer boos doet. Boos zijn kan lang duren, maar boos doenkan snel stoppen.

De ‘juiste’ manier, dat ligt eraan wat je doel is. Er is veel bewijs voor dat straffen met bijvoorbeeld een time out, veroorzaakt dat er door stress niet nieuw gedrag kan worden aangeleerd. Als je straft, leren je kinderen om jou te pleasen. Maar als je niet in de buurt bent of, later, als ze niet per se erg onder de indruk van je zijn, dan gaan ze terug naar wat ze zelf vinden of willen en liegen ze bijvoorbeeld. Dus vanaf deze leeftijd is het eigenlijk al belangrijk om te kijken naar de redenen achter het gedrag en dat aan te spreken. En duidelijke grenzen te stellen, zonder dat je je kind bang maakt met straf.

Pedagogisch wordt vaak aangehouden: een time out duurt zoveel minuten als leeftijd in jaren. Dus een 2 jarige kan 2 minuten time out. Echter is elk kind anders, dus als 5 minuten voor jullie werkt is dat prima. Een time out op de juiste manier, voelt voor mij niet als een straf maar als opvoeden. Dit is een mooi artikel er over https://www.oudersvannu.nl/kind/een-time-out-doen-of-niet~3802085

Persoonlijk geloof ik niet in straf, maar wel in consequenties van keuzes. Op zeuren zou ik bijv. zeggen: "doordat je blijft doorvragen terwijl mama nee heeft gezegd besluit ik dat ik even wat anders ga doen. Jij mag even hier zitten om na te denken wat je dalijk gaat doen zodat je weer verder kan met de dag." Hetzelfde met oversteken. "Je luisterde niet toen mama zei stop, dat is gevaarlijk, nu wil ik dat je in de buggy gaat zitten/mama's hand vasthoud." Elke keuze heeft consequenties. Als je dat vanaf jonge leeftijd uitlegde begrijpen veel kids dat. Althans, dat is mijn ervaring als au-pair. Heb zelf nu een kindje van 20 maanden en als ouders is het soms gewoon even klaar en is nee nee 🤣🙈

Nou ik zal je zeggen. Ik heb zelf ook een zoontje van 2,5. Wij waren in eerste instantie echt pedagogisch verantwoordelijk bezig. "Oooh lieverd waarom je doe dat toch? Ach schatje je mag ons niet slaan. neee poepiee niet weer om niets gaan schreeuwen, kom we gaan iets leuks doen! Sorry maar kind lachte me net niet uit.. hij nam echt een loopje met me en het gedrag werd niet minder, maar juist erger! Ik ben het anders gaan aanpakken. Niks geen poepie scheetje meer. "Als je dit nog één keer doet sta je op de gang!" En daar zit hij dus zo af en toe 🤣 en het werkt een stuk beter! En ook fair tegenover zijn broer die ook geen softe aanpak heeft. En uiteraard verder de dag krijgen ze liefde genoeg. Maar ik ben ook maar mens en ben het af en toe zat 🙃

Hou oud is jouw kind? Mijn kinderen hebben echt niet het geduld om naar zulke lange verhalen te luisteren😂🤣 Vooral de peuter niet. En als ze een bui hebben gaan ze daar al helemaal niet naar luisteren naar wat jij allemaal te vertellen hebt. Ik moet het juist kort en duidelijk houden, anders komt het niet binnen. Maar dat ga je zelf nog wel ondervinden denk ik als je peuter een echte peuter-puber-bui krijgt.

Wij hebben een peuter puber in huis van bijna 3 en doen niet aan straffen. Ik geloof er niet in om dezelfde redenen als eerder ook al zijn besproken. Een peuter kan letterlijk niet z’n eigen emoties reguleren en heeft hier een volwassene voor nodig. Als ze een driftbui krijgen ontstaat er kortsluiting in hun hersenen. Tijdens een periode van veel ontwikkeling (peuter puberteit bijvoorbeeld) worden er veel nieuwe paden gevormd in de hersenen, waardoor er eerst meer kans is op kortsluiting. De peuter heeft een rustige volwassene nodig om met de emoties en gevoelens te dealen. Daarvoor moet je juist niet poepie schatje, maar je moet er fysiek zijn. Geef een knuffel of wees aanwezig. Als je je kind afzondert, kan het hierdoor onnodig lang duren. Kan je kind op een verkeerde manier leren dealen met emoties (wegstoppen, andere manier van uitten). Verder zijn de grenzen bij ons thuis op voorhand duidelijk. Wees consequent in wat je zegt. Als je dit doet, dan gebeurt er dit - voordat het gebeurt. En doe dit dan ook. Anders ben je onbetrouwbaar, waarom zou je dan luisteren, als wat de volwassene zegt niet waar is. Jij bepaald of het voor jou de goede manier is. Voor ons zou het niet de goede manier zijn. Soms kan het wel een oplossing zijn om als ouder even op de gang te gaan staan om te dealen met je eigen emoties die zo’n woede aanval oproepen, voordat je dealt met die van je kind. Want aan een gefrustreerde/boze/verdrietige ouder hebben ze niets. Als dat gebeurt, bespreek dit ook met je peuter. Vooral bespreek het naderhand met je kind, als jij en kind rustig zijn. In peuter taal. Geef je kind woorden voor de gevoelens. Mijn kind zegt nu soms zelf al dat bij boos is bijvoorbeeld en dan kunnen we er van te voren over praten.

Dat schrijf ik ook al in mn berichtje 😉. Dit werkte heel goed voor de kids waar ik au-pair geweest ben. (11 stuks, 1 van 0, 3 van 3, 1 van 4; 2 van 6; 2 van 8 en 1 van 11. Maar voor mijn dochter (1,5) is voor nu vaak ook nog nee is nee het meest effectief. Afleiden of ff laten en dan doorgaan 😉. Maar dat stond allemaal al in het einde van mn berichtje haha

Wij doen het ook zo. Wij dachten ook eerst straffen daar doen wij niet aan, zielig en daar leren ze niks van. Tot de oudste 2 slecht sliepen (zomer met hoge temperaturen van 40 graden) en toen hebben we om advies van het cb gevraagd. Die gaven aan zet ze op een saaie plek en dan tot ze stil kunnen zijn dan mogen ze het nog eens proberen. Zo leerde ze ook goed te gaan slapen, want dat staat dan in verband met die stijl. De eerste paar keer mag je de deur snel open doen als ze ook maar even stil zijn zodat ze weten: oh ik ben stil dan mag ik terug. Nu doen we het nog steeds maar wel langer dan 1 minuut. De oudste daagt graag uit dus dan moet hij op de gang tot de rust is wedergekeerd (15 min ongeveer). Bij een derde keer vragen we de oudste dan maar even op de eigen kamer of buiten te spelen. Dus ik denk dat het juist goed is zoals je het doet. En je hebt er later nog ve voordeel van doordat ze het kennen en vrijwel altijd respecteren.

Wij doen dit ook hoor. Even uit de situatie halen, dan is duidelijk dat dit niet de bedoeling is. Lange verhalen komen toch niet binnen op dat moment. Als het afgekoeld is dan even over hebben en klaar. Ik vind juist dat je duidelijkheid geeft dst dit de grens is. We waarschuwen wel eerst dat iets niet de bedoeling is en waarom. Daarna even de trap. Werkt prima, gaat in fases ene keer weer wat vaker en dan eeer hele tijd niet.

Wij straffen niet, maar hebben een redelijk meegaand kind. Wat bij ons echt heel goed werkt voor het zeuren: zeggen hoe ze het wel kan vragen. Door het voor te doen leert ze haar normale stem en de juiste woorden te gebruiken. Ze pakt het heel snel en goed op.

Ik doe dit zelf ook, maar niet als straf zeg maar. Dus aangeven ik zie dat je boos bent en daardoor hard gaat gillen. Gillen mag niet in de woonkamer, dus dat mag je even op de gang doen. Mag je daar even alles eruit gillen. Als je weer klaar en rustig bent, kom je dan weer naar me toe? (: Dan kleed je t anders aan en voelt het niet als echte straf. Tenminste, dat idee heb ik dan. (;

Is een time out ook echt een straf? Als de emoties zo sterk zijn kan je vaak niet meer met iemand, laat staan een kind, in gesprek. Dan is een time out nodig om weer overzicht te krijgen over de situatie en die weer op te nemen en bespreken? Ik vind het ook wel goed te leren dat je soms even uit een situatue moet stappen. Als volwassene moeten we dit soms ook.

Excuus😂 Ik was nog niet zo lang wakker. Heb de helft overgeslagen zo te zien 🫣😂

Ik geloof niet perse in gentle parenting. Een vriendin van mij doet dit met haar zoontje. Bijv. Dat kind is 2 rent zo de weg op. En dan zegt ze doodleuk oh nee dat moet je niet doen is heel gevaarlijk .. ja net alsof dat kind dat snapt😂 Half jaar later doet hij het nogsteeds… Wij zijn soms best streng voor onze zoon die inmiddels de 3,5 nadert. Ik heb hem nog nooit echt een time out gegeven omdat het tot nu toe niet nodig is. Hij zeurt wel eens van mag ik een koekje.. en daar blijft hij dan in hangen. Maar daarop reageer ik vaak nee we gaan zo eten of soms mag hij het natuurlijk wel. We zijn consequent in dingen die hij mag doen en niet mag doen. Maar wij hebben ook wel eens besproken wat we doen als we en time out moeten geven. De trap of de gang. Mijn vriend zei eerst wil je naar bed toe maar hierbij heb ik hem proberen uit te leggen dat hij bed dan als iets negatiefs gaat zien en dat is niet de bedoeling 😅

Mij is verteld mijn peuter soms een time out te geven door haar een minuutje op de trap te zetten. Als ze daarna nog huilt of niet rustig is, is de time out wel voorbij. Deze kinderarts gaf aan dat ze er altijd op langer termijn iets van opsteken. Vooral niet vergeten dat ze echt nog heel jong zijn.

Hoe doe je dat met ondeugend gedrag waarbij dus geen sprake is van een driftbui? Mijn dochter is net 2 en ben eigenlijk net wel aan het denken om een time out te beginnen gebruiken, zodat ze weet dat ze niet telkens opnieuw hetzelfde moet proberen. Bijvoorbeeld iets uit de kast pakken, slaan op de tv enz. Dat zijn dingen die ik niet kan afpakken ofzo om ervoor te zorgen dat ze dat niet meer doet. Voelt dan een beetje lullig om 5x te moeten zeggen nee en haar weg te halen, ze gaat gewoon lachend terug.

Ik doe het in ieder geval niet op deze leeftijd omdat ze nog zoveel moeten leren. Als bijv de peuter is mis doet (bijv broertje slaan) dan zeg ik: jij toont dat je niet braaf kan samenspelen, dus het speelgoed gaat weg/jij gaat weg van het speelgoed en je broertje. Dit resulteert dan in een grote driftbui, waar ik echt aanwezig moet zijn, anders krijgt de peuter echt angst dat ze achter gelaten wordt. Daarna toon ik hoe ze handjes bij zichzelf kan houden volgende keer of mij roepen als de baby haar lastig valt. En dan kan ze zelf kiezen hoe ze het goed gaat maken. (Knuffel, sorry, kus…) Een heel proces maar: Elke “slechte” actie geeft een consequentie Ik ga je hierbij helpen Dit kan je volgende keer anders doen Als er iemand anders bij betrokken is maken we het goed. En dit werkt voor ons. Het alleen laten (bijv op de trap) gaat hier echt niet, en ik weet ook niet of ze op die manier handvaten krijgen om volgend keer beter om te gaan met bepaalde emoties.