Peuter veranderd

Weinig tips helaas, maar wel herkenning. Dochter van 3 jaar en 3 maand doet nu 2 maanden geen dutjes meer en ze is ook echt bezig met de grenzen opzoeken, maar ook erg nabijheid zoeken. Zodra ik haar een klein beetje corrigeer omdat een grens is bereikt, barst ze ook in huilen uit. Heel vermoeiend inderdaad. Ook een kleintje van 6 maanden oud ernaast. Ik weet niet zeker of het vermoeidheid is door het wegvallen van het dutje, de leeftijd van 3 jaar waarin ze bewust grenzen opzoeken of toch een beetje nabijheid moeten zoeken door het aandacht verdelen met de nieuwe kleine. Zeer waarschijnlijk een combi van alledrie. Ik probeer maar een beetje mee te bewegen. Waar het kan, haar op een speelse manier te benaderen. Af en toe toch echt streng zijn en daarna maar even troosten. En hopen dat de fase zo snel mogelijk voorbij is 🤞

HEEL normaal. Combinatie van gewoon peuter zijn, niet goed de balans hebben tussen wat ze zelf wil en kan en verwarring en omgaan met emoties. Wordt vaak versterkt door oververmoeidheid doordat er toch een rustmoment op de dag is weggevallen. Was toch een oplaadmoment die dag een beetje brak en nu kost alles meer energie, de dag is langer en vraagt meer, zonder oplaadmoment. Dit kan bijtrekken als ze er meer gewend aan raken, maar kan ook best even duren omdat ze de energie gewoon nog niet hebben en niet helemaal uit de oververmoeidheid komen. Zorg voor voldoende rust en voorspelbaarbeid. Eventueel nog even een uurtje in de middag in bed spelen/rusten. Ga niet te veel op het negatieve stuk in (kost jullie allebei energie). Hou vol en vast aan wat goed gaat. Het is een fase, niet aan jezelf twijfelen.

Heel herkenbaar, hier ook zo. Precies drie jaar. Heel uitdagend en doet ook echt heel veel gevaarlijke dingen, dat vind ik het ergste. Alleen doet die van ons nog wel lekker een middagdutje. Dus ik denk dat het gewoon de leeftijd is. Is dat bij jullie niet ook een optie? Al is het om de dag? Misschien niet voor haar rust maar voor je eigen rust haha. Ik doe nu sinds kort één ding anders en dat maakt een wereld van verschil: ik heb het bewaren van de ‘lieve goede vrede’ op #1 gezet als prioriteit voor onze dagen samen. En niet het gedaan krijgen van dingen in huis, het op tijd komen voor uitjes, etc. En daarnaast echt extreem veel tijd nemen voor dingen. Dat haalt heel veel druk weg. Was voor ons nodig om onze relatie weer te herstellen, want het was gewoon écht niet leuk meer. En dat heeft op z’n beurt weer heel veel rust gebracht voor haar, waardoor ze weer een stuk minder heftig is. Want het was ook een beetje ‘vuur op vuur’ geworden bij ons. Daarnaast nog strikter geworden. Niet tien keer ‘nee’ zeggen bijv., maar maximaal twee keer. Maar dan wel kalm. Daarna nog een keer ‘moet ik het nu nog een derde keer zeggen’, dan evt de derde keer zeggen en daarna is het klaar, dan zeg ik niets meer. Ook geen uitleg over waarom iets wel/niet, geen discussie voeren.

Bedankt, Ja ik zou haar heel graag nog eens een middagdutje laten doen of inderdaad om de dag maar zodra ze in bed ligt gaat ze kletsen, gillen, spelen en daar wordt dan mijn dochter van 5 maanden weer wakker van waardoor ze alle twee niet slapen😅 het is nu 2x gelukt om haar wel te laten slapen en dan was het samen in ons bed haha. Dus dan moet ik er echt bij gaan liggen. Die prioriteiten stellen klinkt echt goed en ik denk dat ik me ook wel realiseer dat ik dat allemaal moet doen maar het toepassen is gewoon zo moeilijk.. begin de dag gewoon al geïrriteerd en dan denk ik “de dag is nog zoooo lang en het begint nu alweer zo niet gezellig” Heb je tips hoe je dit doet? Ik merk juist doordat ik ga stofzuigen oid ik voor mijn gevoel meer ‘rust’ heb en de dag wat sneller gaat maar aan de andere kant wil ik ook tijd voor haar maken en zelf ook gewoon vrolijk en leuk kunnen zijn tegen haar.

3 jaar is zoveel erger dan de 2 is nee fase! Super herkenbaar. Bij ons vanaf 3.5 helemaal verschrikkelijk. Zo blij nu ze 4 is en naar school is. Ze leeft helemaal op op school. Ze is thuis ook weer veel leuker!

Herkenbaar hoor! Hier alleen nog wel een slaapje 🙃 Is vooral de leeftijd, en HET IS MAAR EEN FASE 😂😂 Maar wat belangrijk is, is wel streng grenzen aangeven. Hier werkt 1) keuzes geven (ga je zelf lopen, of ga ik je tillen), 2) 123 tellen en als hij bij 3 geen actie ondernomen heeft, doe ik het (okay ik ga je tillen). Dit ontaardt regelmatig in een krijsbui, maar ons ventje probeert echt met bijna alles de grens op te zoeken en als we niet streng zijn, wordt hij alleen maar vervelender 😬 Afhankelijk van wat er aan de hand is, krijgt hij wel een tweede kans met dingen, behalve als ik het echt niet wil (bv slaan met een voorwerp - voorwerp gaat meteen in time-out). Meestal heb ik een heel leuk kind, maar ik moet daarvoor wel constant streng zijn 🥲

Hier viel ook precies op die leeftijd het slaapje weg. Ook net een grote verandering omdat ze toen van de crèche naar de Kindergarten overging (we wonen in Duitsland). Dus ik weet niet hoeveel het de vermoeidheid was en hoeveel de leeftijd en verandering. Maar we hebben echt een paar pittige maanden gehad. Nu is het een half jaar later. Ze is ons nog steeds aan het uittesten en haar eigen willetje kan flink irritant zijn. Maar het explosieve randje is ervanaf, zodat we er allemaal beter mee kunnen omgaan (en ik zie mijn dochter weer terug achter dat ondeugende koppie...😅)

3 jaar is geen leuke leeftijd. Biedt evt een rustmoment in de middag aan. Zorg verder voor duidelijkheid en structuur. Hoe voorspelbaarder hoe beter. Het piepen al vanuit bed herken ik. Ik heb hierbij geleerd dat het komt door alle overgangen. Het is licht, de deken gaat eraf, de pyjama moet uit etc etc etc. Er zijn heel veel stappen die al beginnen bij het opstaan. Hier ging het beter toen we bij het wakker worden eerst een momentje rust inbouwden. Even samen op de grond een knuffel en daarna pas naar de badkamer. Scheelde hier een hoop gehuil en gezeur waardoor we de tijdswinst daarvoor wel kwijt konden voor een moment rust. Bedenk verder dat je kind zichzelf ziet als een genie en jij extreem dom bent. Jij saboteert elk geniaal plan met jouw domme plannen. Ga dus vooral niet in discussie, want dat ga je niet winnen zonder een hoop gekrijs en gedoe en een halfuur later (met geluk want kan ook 5 min zijn) weer een meltdown. Laat ze zelf nadenken over het plan (met wat ondersteunende vragen vanuit jou) en tot de conclusie komen dat iets niet kan of onhandig is. Zorg verder voor beperkt speelgoed. Meer speelgoed staat vaak gelijk aan niet tot spel komen. Het zijn ook enorm veel keuzes en dat is gewoon teveel als de emmer al vol is. Haal iets van “zolder” wat ze al even niet heeft gezien. Gegarandeerd dat ze ermee gaat spelen. Zie overigens ook je dag als een emmer die volloopt door elk dingetje wat ze moet doen waar ze geen controle over heeft (want het moet), niet wil of zich niet gezien voelt. Die emmer kan je weer laten leeglopen door even op de grond met haar te zitten. Niet praten, maar gewoon een knuffel. Bedenk ook dat dit de drukste maanden van het jaar zijn en ze hier enorm veel spanning door kunnen ondervinden. Beperk ook de schermtijd en biedt dit niet aan op het moment dat ze mentaal al moe is.

Ohja, wat newmommy zegt was hier ook een gamechanger: Wij doen ook rustig aan in de ochtend. Eerst samen een boekje lezen, als ze wil draag ik haar zelfs vanuit bed naar de bank. Na gezamenlijk verhaaltje vindt ze het vaak prima om zelf verder te bladeren terwijl ik ontbijt maak. En na het ontbijt is het humeur nog beter en kunnen we aankleden (daarbij moet ik niet de fout maken om over de Kindergarten of omkleden te praten voordat het ontbijt op is 😂)

Haha dit doen wij ook - in slaapzak zet hem ik op de bank (idd geen opvang of omkleden benoemen 😂) en dan boekje lezen eerst en daarna eten. En als ik merk dat zijn ochtendhumeur zakt dan pas gaan beginnen met het omkleden 😆

Hier ook een peuter van 2 jaar en 10 maanden en een baby van 3 maanden en een vergelijkbare situatie wat betreft het dutje. Wat hier helpt is om een rust moment in te bouwen. Nou hebben wij een stuiterbal die echt niet even rustig op de bank zitten als je dat vraagt, dus ga ik standaard na de lunch met de peuter in de kinderwagen en de baby in de draagzak een flinke wandeling maken. Soms valt de peuter in slaap, soms niet, maar dan heeft hij even wat rust gehad. Zelf kan ik dan ook even ‘mentaal’ uitrusten, doordat ik niet continu hoef te praten.

Als een hoop tips en herkenning zie ik. Wat hier helpt als rustmoment sinds het middagdutje er af is, is smiddags na de lunch op de bank zitten met een luisterboekje of kinderliedjes. De Zappy podcast is nu favoriet . En qua zelf spelen, dat verschilt natuurlijk ook erg per kind maar hier helpt het om soms eerst even 10 minuten met volle aandacht mee te spelen om hem op gang te helpen en dan iets anders gaan doen in dezelfde ruimte. Dan speelt hij vaak wel beter door dan als hij zelf moet beginnen met spelen.