Peuter wilt niks

Herkenbaar hoor. Het is een pittige fase. Wat hier toch het meest hielp is echt keuzes geven. Maar ook echt dingen zelf laten doen. En erg prijzen als iets dan lukt. Bijv. Bij het aankleden: pak jij een broek uit de kast? En aan tafel zelf boterham laten smeren. Sommige kindjes zijn hier heel gevoelig voor. Omgekeerde psychologie werkt hier ook goed. Al weet ik niet of dit helemaal pedagogisch verantwoord is 🫣. Soms als m’n peuter mee moest naar de winkel zei ik: ik ga even boodschappen doen. Jij mag niet mee … je raad het al, dan willen ze natuurlijk heel graag mee 😆.

Soms moet je een stukje toneel spelen. Al is het maar zeggen, oh wat kan jij boos kijken. Of wauw wat goed gedaan. Heel overdreven en onnatuurlijk, maar hier helpt het wel om haar even uit de negativiteit te halen. En soms, voornamelijk met naar bed gaan, begint ze te schoppen en te slaan. Dan leg ik dr in bed en ga ik even naar beneden tot 100 tellen. En begint het ritueel weer van voor af aan. Zodra ze ligt gaat babyfoon op stil, als ze echt huilt hoor ik haar wel, maar verder even rust

Herkenbaar. Hier werkte ook gewoon niks. Dus was "choose your battles" sommige dingen mogen niet en andere dingen, toe maar. Was erg ongezellig en heel veel strijd en woedebuien. 1 vakantie ook paar keer op pint gestaan naar huis te gaan toen ze 2 was en om 8 uur s ochtend al 10 woedebuien hadden gehad. Proberen te negeren en je door de dag slaan (als niks werkt). Piittig en niet leuk, maar bij ons was het helaas niet anders.

Als je echt al alles geprobeerd hebt zoals je aangeeft, is het uitsluiten van fysieke oorzaken ook nog een idee. Bij ons begonnen op die leeftijd de oorontstekingen, buisjes en slecht horen door de oorontstekingen. Het is moeilijk luisteren als ze je niet kunnen horen natuurlijk! De oren was bij ons de oorzaak, maar het zou ook nog buikpijn of wat anders kunnen zijn. Misschien ook helemaal niet iets fysieks hoor, dat het gewoon een fase is 😊

Slaapt de peuter goed? Als het echt met álles zo is en niks werkt krijg ik bijna het gevoel dat er een lichamelijke oorzaak achter zit? Bv heel vermoeid?

Wat hier het beste helpt op haar 'moeilijke dagen', is vooral géén keuzes geven en de noodzaak benoemen wat er gaat gebeuren, en vooral niet vragen of ze dat wil. Dus geen 'zullen we even billen verschonen?', nee, 'kom we gaan nu je billen verschonen want je hebt gepoept'. Klaar, optillen, neerleggen, huphup. Niet 'zullen we lekker buiten in de tuin met water spelen?', maar 'kom het zonnetje schijnt, we gaan buiten spelen'. Deur open, schoenen aan, en naar buiten gooien 😅. Van de week wilde ze niet weg bij de speeltuin terwijl het over 5 minuten keihard zou gaan regenen. Ze begon wel te mopperen maar als ik echt met een serieuze stem zeg 'kom meissie we moeten nu echt echt gaan huphup, mama heeft het koud en het gaat zo regenen'. Kind in de wagen gooien en weg naar huis. Ze begrijpt dan gewoon dat het klaar is en dat zeuren geen zin heeft. U get the point 😊. We geven haar ook wel degelijk vaak keuzes hoor, maar dat hangt af van hoe de vlag erbij hangt. Soms merken we dat ze in dr hoofd ontzettend druk of warrig is, of gewoon zeurderig wakker wordt en overduidelijk weer veel te veel geleerd heeft 's nachts. Dat zijn dagen waarop we dus vooral geen keuzes bieden en geen vragen stellen, want dan wordt ze helemaal loco. Hoop dat je hier wat aan hebt! Hier thuis lijkt het de gouden uitvinding van de eeuw te zijn..

Ik zou geen discussie aangaan. Niet eten? Oké dan niet. Als ze trek krijgen gaan ze vanzelf wel eten

Ja heel goed, zowel middagdutjes als 's nachts doorslapen!

Bedankt voor jullie reacties! Ik lees dat de een zegt echt geen vragen stellen, en de ander zegt juist wel. Het is ook gewoon uitproberen denk ik. De ene dag zal het andere misschien ook meer helpen dan het andere. Ik ga jullie adviezen allemaal in ieder geval eens uitproberen!

Wel goed om daar naar te kijken inderdaad. Ik vraag hem wel eens of hij "auw" heeft, maar dan zegt hij nee. Verder zie ik niets opvallends fysiek... ik vrees dat het een fase is en dat hij echt een pittig karakter heeft. Hij moet nu leren dat ongewenst gedrag niet ervoor zorgt dat hij krijgt wat hij wilt, maar dat besef zal vast nog even duren?

Ik denk dat een kindje van 2 al zeker dat besef heeft!

Hoe lang het duurt hangt er vanaf hoe snel de consequentie op het gedrag zit. Heftige consequentie direct op het gedrag hebben ze heel snel door (bijvoorbeeld iets heets aanraken weten we in 1x dat ze het niet meer moeten doen). Je kunt kijken of je meer consequenties kunt laten gebeuren. Nee zeggen tegen eten? Geen eten en dus honger tot het volgende eetmoment. Maar dat moet wel bij je passen, want daar moet je echt consequent mee omgaan

Het maakt denk ik uit welke vragen je stelt. In die fase werkte voor mij vaak open vragen nog niet, maar enige keuzevrijheid is wel belangrijk. Dus ik geef ze beperkte opties en vraag daarbinnen wat ze willen. Bijvoorbeeld niet "Wil jij een broek pakken?" maar "Welke broek wil je, de gele of de blauwe?" Hier werkte dat best een tijd goed. Uiteraard gaan ze op een gegeven moment zeggen "IK WIL HELEMAAL NIKS" maar dan zijn ze ouder en werken weer andere dingen. En je noemt best veel dingen die je hebt uitgeprobeerd. Weet niet in welk tijdsbestek je dat hebt gedaan, maar ik denk dat bijv voorspelbaarheid creëeren je echt wel een langere tijd moet doen om het te laten werken. Dus een paar dingen goed en consequent inzetten, ipv elke week iets anders. En ik heb niet heeel veel met opvoedboeken maar vond 'how2talk2kids' ondanks de vrij bespottelijke titel verrassend praktisch en goed!

Keuzes geven werkt bij onze peuter niet echt, ze kan gerust tegen beide opties nee zeggen (en dat volhouden). Zelf doen werkt dan weer wel vaak. En voor ons dus loslaten 😅 Zo heeft ze af en toe kleren aan die ik toch echt niet zelf zou uitkiezen, smeert ze zelf haar boterham (en zichzelf en de tafel) en slaapt ze nog met luier (terwijl ze best zonder kan).

Heel herkenbaar hoor. Hier een peuter van ruim 2.5 jaar (augustus 2021). Hij kan ontzettend lief en zorgzaam zijn, maar je kunt ook de hele godganse dag strijd met hem hebben. Hij kan, net als wat jij beschrijft, een enorme stempel op de sfeer in huis drukken. Als hij moe is is het allemaal wel erger en zijn de dagen pittig en lang. Naar buiten gaan is vaak wel het enige wat echt werkt om hem uit z’n heftige humeur te halen. Hem binnen de mogelijkheden laten helpen in het huishouden is meestal ook wel een methode om hem wat beter gestemd te krijgen. Ik laat hem dan bijvoorbeeld helpen met de was doen, z’n zusje verschonen en aankleden (luier aangeven en spulletjes verzamelen bijvoorbeeld). Verder weinig tips, vooral veel herkenning 😅. Hang in there!

Slaapt hij genoeg? Ook nog tussen de middag?

Dit ervaar ik ook een beetje op deze manier inderdaad!

Merk namelijk dat dat bij ons echt een mega verschil maakt op de dag en de dagen erna

Misschien heb je wat aan deze podcast aflevering! https://open.spotify.com/episode/5hhBx9d8cv19o9vNfysZq6?si=jLsEvw_OTuaWvgnnoz81Ow

Oh lastig hoor! Mijn zoontje kan soms ook totaal niet meewerken. Wat dan soms helpt is gewoon je eigen ding doen en dan hardop commentaar geven: 'zoooo, mama staat nu op. Even kleren aan. Mama doet nu een mooie broek aan. Mama gaat een lekkere boterham voor zichzelf smeren. Hmmmmm Mama vindt pindakaas heel lekker!' Etc etc. Vaak komt mijn zoontje dan achter mij aan en zegt dan 'ik ook!'. Vanavond ook. Ik: wil je een boekje lezen? Hij: 'nee!'. Ik zeg: dan ga ik zelf even een boekje lezen. Ik pak een voorleesboek en ga het hardop op bed lezen. 'Mama, wacht op mij!!!!!!'. 😂 Als het niet werkt ben je tenminste voor jezelf opgeschoten.😅 Tip 2: mijn zoon doet zo lasyig als hij moe is. Is jouw zoontje niet moe? Eerder naar bed?