6 Reacties

vorige maand
Heel herkenbaar haha... Ik zelf zou zeggen dat de combinatie van jullie aanpak de beste is. Als jullie zoon echt grenzen over gaat vind ik dat hij aangesproken moet worden (rustig maar duidelijk) maar in het algemeen zou ik rustig blijven en er vooral niet bovenop zitten. Wij stellen niet iets uit omdat we niet willen dat hij leert dat hij dan met dat gedrag kan bepalen dat het later moet, dus je moet vooral heel veel geduld hebben.... Haha

vorige maand
Als onze zoon bijvoorbeeld geen luier aan wilt, omdat hij naar beneden wilt om te spelen. Dan leg ik rustig uit: We gaan toch een schone luier aan doen, daarna mag je weer beneden spelen. Kom maar liggen op je rug. En soms moet ik het een paar x herhalen, maar eigenlijk werkt dat hier altijd goed (is natuurlijk niet altijd leuk en praktisch, want soms wil je even door maar dat lukt in deze fase niet altijd)

vorige maand
Ik heb hier net een topic over gemaakt, ik loop met partner tegen hetzelfde aan. Onze peuter is heel heftig.. en gaat die ook slaan. Ik ben echt makkelijker en rustig, maar partner niet en kan snel echt stem verheffen en iedere x bij alles op de trap zetten, zo denkt hij dat hij snel leert. Nou niet dus.. maar ja in iedergeval bij ons is t gewoon iedere dag zoveel discussies door opvoeden van hoe of wat.. heel lastig

vorige maand
Hier ook een kindje in de peuterpubertijd! Gelukkig is het iets wat erg normaal is en soms ook erg grappig kan zijn. Je hoeft niet helemaal precies het zelfde te handelen als ouders, als de grote lijn maar het zelfde is. Dwars er tegen in gaan is m.i. iets wat je als uitzonderint doet. Soms negeren we bepaald gedrag om te voorkomen dat je de hele dag een 'agent' lijkt. Ook probeer ik te zeggen wat hij wel mag ipv wat hij niet mag en hem keuzes te geven uit twee opties. "Loop jezelf naar boven of zal ik je tillen?" Of als hij geen zin heeft in een schone luier: "Wil je liggen of staan? Welk voetje eerst?" Of ik vraag of hij me wil helpen en hij een paardje in een boekje wil opzoeken bijvoorbeeld. Ook helpt het hier om dingen aan te kondigen. "Even spelen en dan gaan we naar boven". Afleiden werkt hier ook meestal nog steeds! Ook wat speelser dus, zoals jij dat aangeeft. Choose your battles! Is schreeuwen een no go voor jullie, dan kun je daar op reageren. Middels een grapje kan natuurlijk ook. Mij helpt het om te onthouden dat de regie bij mij ligt en ik daarmee veiligheid bied. Soms handel ik streng, wanneer onze peuter een ander kindje duwt bijv. Dat is echt even een thema hier.
Het is een zoektocht! Een leerzame tijd! Succes

vorige maand
Reactie op moedervan1D
Ik heb hier net een topic over gemaakt, ik loop met partner tegen hetzelfde ...
Onze peuter slaat soms ook, maar ik moet wel zeggen dat ik dan altijd zie dat er sprake is van overprikkeling (na een opvang dag, te laat op, na een feestje) Hier helpt hem om hem op iets anders te laten slaan 馃槄 Dus dan zeg ik: Ik vind dat niet fijn, ga maar even lekker op de bank of de stoelen slaan. Merk dat die energie er dan gewoon even uit moet haha

vorige maand
Geduld en kalmte zijn hierbij wel de handigste eigenschap. Ik houd altijd aan dat een nee nooit een ja wordt. Bij dingen die echt moeten zoals tandenpoetsen en verschonen, geduldig maar streng. Dingen als eten minder streng want je bepaald al wat je aanbied, dan hebben ze zelf evt keuze en bepalen de hoeveelheid. Qua kleding mogen ze wat mij betreft ook zelf kiezen tenzij te koud (soms is ervaren ook een optie). Opruimen zet ik ook altijd door ook al is het jengelen, wel samen. Schreeuwen accepteer ik niet (is wat anders dan huilen), dat gaan ze maar even op de gang doen ofzo, als het echt nodig is. Maar ik probeer dan altijd te benoemen wat w茅l de bedoeling is en niet wat niet mag. Kindjes horen de 'niet lang niet altijd. En gaan dat juist harder schreeuwen of door met gedrag. Dus minder vaak nee en stop, maar meer 'we doen het zo' 'je mag ..' 'wat wel kan ..' 'dat doen we als ..' 'nu gaan we ..'. En dingen als 'het is bedtijd, welk boekje kies je uit?' Zo voorkom je een beetje het protest. Volgende stap is 'het boekje is uit, welke knuffel leg je in je bed'. 'Welk liedje wil je zingen voor konijn?'. Ook spelenderwijs en afleiden dus. Vaak nog even over de dag hebben. Als ouder geduld en tijd hebben, levert je echt wat op.