Prikkelbare peuter, vind zwangerschap lastig

Als ze straks samen aan het spelen zijn is dit het allemaal waard. Hoef jij je niet schuldig over te voelen. Komt vanzelf goed, geef het tijd.

Ik denk dat je het al super doet en niet heel veel meer kunt doen! Aandacht, luisteren, woorden geven aan wat hij voelt...

Ik herken deze fase wel bij mijn peuter (bijna 3) toen ik was minder lang zwanger was (nu bijna 35 weken). Wat bij ons goed werkte is eigenlijk wat jij al doet; emoties erkennen en er laten zijn. Verder hebben wij hem zoveel mogelijk betrokken bij alles; mee naar echo’s, een oefenpopje gegeven, met hem praten over het grote-broer zijn en vooral supervaak benoemen/laten merken dat we veel van hem houden en dat altijd blijven doen. Verder zal zoiets altijd ingrijpend zijn voor een eerste kindje en zullen we ook echt wel een terugval hebben als de baby er is en zij moeten dealen met een gedeelde eerste plaats (en veel gehuil 😅). Ik kreeg nog wel een mega goede tip van een vriendin; als de baby er is (en die ligt gewoon chilll te slapen in de box ofzo) dan kun je hardop tegen de baby zeggen ‘jij moet nu even wachten, ik ga nu even spelen met (oudste kind)’ dit om goed de balans te houden gezien het oudste kind waarschijnlijk ook veel gaat moeten wachten

Ik hoop het echt.. voel me zo schuldig🥺 misschien klinkt het echt erg maar ik ben bang dat hij hier iets aan gaat overhouden. Heeft te maken met mijn eigen jeugd(ik voelde me altijd buitengesloten). Uiteraard pakken we het anders aan

Ja bij ons ook! Op het begin was het prima en helemaal niets aan de hand maar hoe groter mijn buik hoe meer hij het moeilijker vind. Een oefenpopje is wel echt eenngoed idee! Waar heb je dat gekocht? Had je zoontje ook veel driftbuien? Hoe zijn jullie daarmee omgegaan? Soms gaat het echt te ver en ik wil het woordje “nee” niet keer op keer gebruiken… omdat ik denk dat het dan juist averechts gaat werken. Dat is indd ook echt een hele goeie tip! Die neem ik zeker mee!