PTSS, paniekaanvallen en kalmeringstabletten

Hmm moeilijk!! Ik ben van mijn ptss afgeraakt (of zo goed als - laat mij niet schrikken of je krijgt een klop 🙈). Ik ben vooral in therapie geweest en lang aan mezelf gewerkt. Het is moeilijk he! Qua medicatie kan ik je niet helpen..

Ik gebruik deze voor een angststoornis. Ben ook lang in therapie geweest en nam ze wel niet dagelijks zoals jij maar enkel bij aanvallen. Ik heb het afgebouwd en mij helpt het om te denken ‘als het echt echt nodig is dan neem ik een kwartje of een halfje’ alleen al die gedachte stelt mij gerust. Tot nu toe als ik het moeilijk krijg heb ik het nog niet genomen, eraan denken helpt al voldoende. ik heb mezelf een soort mantra aangeleerd dat ik dat tijdelijk niet nodig heb dat ik sterk genoeg ben dat baby me helpt. Verder doe ik goed mn oefeningen, ik doe yoga en mindfulness (ook midden in de nacht als ik het dan moeilijk krijg) en om in slaap te vallen of door de nacht kijk ik vaak een programma dat mij gerust stelt zoals friends. Het staat de hele nacht op meestal en vaak zie ik grote stukken niet maar het helpt mij telkens ik wakker word om niet in foute gedachten te gaan. Veel succes ik weet dat het niet makkelijk is maar als je zwanger bent komt er een soort oerinstinct inje naar boven met de tijd, zeker eens je hartje hoort en je je kindje voelt, het maakt je veel sterker dan je denkt!!

Ik zelf heb ptss gehad maar na een heel lang en zwaar traject kan ik zeggen dat ik het grotendeels achter me heb gelaten en gebruik dus ook geen medicatie meer. Ik stond tijdens mijn zwangerschap aangemeld bij de pop-poli dit kan ik je echt aanraden(ik weet niet hoe goed de band tussen jou en je psychiater is en hoeveel hij/zij afweet van zwangerschap icm ptss? De pop poli is hier in gespecialiseerd) . Als ik het nodig had gehad konden ze medicatie voorschrijven(dit is mij van te voren al verteld dat ik daar ten aller tijden om mocht vragen, de gehele zwangerschap door, juist omdat die rust zo belangrijk is) het is niet helemaal onschadelijk voor de kleine maar zou geen nagevolgen hebben alleen 24 uur observatie omdat hij dan zou moeten afkicken de eerste 24 uur zijn het meest cruciaal, en mij is echt benadrukt dat de kans dat hij er echt last van zou hebben hele klein is, maar wel erg kin trillen enzo door het afkicken. Het idee dat die optie er was heeft mij wel geholpen. Tijdens de zwangerschap toch wel zwaar gehad en heb veel gehad aan de steun van de pop poli. Ook nu onze kleine man er is mag ik nog een half jaar onder controle blijven als ik dat wil. Ik geef borstvoeding dus met medicatie is dat ook een ding, maar ze kijken echt met je mee wat wel kan, de gezondheid van de kleine gaat voor, maar jouw eigen gezondheid wordt ook echt niet vergeten. Paniek aanval heb ik alleen in de laatste weken van de zwangerschap gehad (en tijdens de bevalling, maar hier heeft. Mijn man echt heel erg goed in gehandeld, ik kan niet tegen onverwachte aanrakingen en tijdens 't persen hielden ze ineens m'n benen vast ter ondersteuning dus ik raakte compleet in paniek) ik heb er heel veel over gepraat tijdens de zwangerschap vooral met m'n man en met de psycholoog van de pop-poli (kon altijd bellen voor een extra consult) Overleg met je psychiater of je eventueel andere medicatie kunt krijgen en spreek je angsten uit dat je zonder die medicatie niet kunt slapen, want die slaap ga je zeker nodig hebben het laatste trimester. Heel veel sterkte en succes.

Ik vond het idee dat ik die pillen bij me had ook erg geruststellend. Ik heb kortdurend last gehad van paniekaanvallen. In die tijd studeerde ik zelf ook voor gedragstherapeut en wilde mijzelf van die angsten afhelpen. Mij hielp het om de pillen een keer niet mee te nemen, zodat ik mezelf aan leerde dat ik mezelf ook rustig kon houden zonder de pillen. De momenten dat ik ze niet meenam liet ik steeds frequenter voorkomen en langer duren. In het begin was dit een heel onveilig gevoel voor mij, maar uiteindelijk heeft het me wel geholpen. Ook aan het begin van mijn zwangerschap was ik angstig dat mijn angsten zouden terugkomen. Het had namelijk te maken met een gebrek aan zuurstof en laat kortademigheid nu ook een symptoom zijn van de zwangerschap. Ik probeerde mezelf dat erg op het hier en nu te richten en niet naar de latere periodes te kijken. Achteraf gezien zijn deze angsten niet reëel gebleken, want ik kan nog prima ademen. Dit geeft mij weer zelfvertrouwen. Nu zijn mijn paniekaanvallen wellicht niet te vergelijken met die van jou, maar ik dacht wie weet heb je er iets aan.

Ik heb zelf geen ervaring met het slikken van de tabletten, maar werkgerelateerd ervaring met gebruik van benzodiazepines. 1mg Lorazepam is niet een heel hoge dosering. Afhankelijk van hoe lang je het al slikt is het ook goed mogelijk dat je lichaam al aan deze dosering gewend is. Heel veel van je angstregulatie doe je sowieso overdag al zelf en je hebt vast al veel kennis over hoe jouw angstreactie werkt. Je zou in hele mini stapjes kunnen afbouwen. Bijvoorbeeld eerst naar 3/4 van het tablet. Je hebt de tijd, dus daar zou je bij wijze van spreken ook 4 weken over kunnen doen. Dan naar een halve en dan naar een kwart. Tegelijkertijd kijken waar de winst nog te behalen is zonder medicatie, hoe je kunt ontspannen. Miss met muziek/podcasts/kopje thee en goede slaaphygiene voordat je naar bed gaat. Lijkt nu mogelijk nog een ver van je bed show dat je daardoor in slaapt kunt komen... Helaas is het ook zo dat zwangeren sowieso slechter en lichter slapen. Het is heel begrijpelijk dat het spannend is het los te laten, want je slikt het natuurlijk niet zonder reden en het heeft je wat opgeleverd Je mag er ook op vetrouwen dat het kunt!!

Oh zie nu dat het topic 2 jaar oud is haha. Wat zijn jouw vragen FEH?

Hoi, ik ben GZ-psycholoog en behandel mensen met o.a. PTSS. Ben je al aangemeld bij de POP-poli? Je mag altijd van alles vragen!