Schoonouders weinig interesse in kleinkinderen

Hier net zo. Hebbeb mijn ouders 8 jaar amper gezien of gesprkken ze waren alleen druk met me zusje. Nu hebben we een dochter gekregen en appen ze wel 3x in de week. Vind het zo lullig tegenover de oudste

Ik snap dat je je hieraan stoort. Wat ik denk ik zou doen is afstand nemen. Niets meer delen qua foto's, updates e.d. Laat het maar eens vanuit hen komen, en kijk wat er gebeurt. En daarnaast je verwachtingen bijstellen.

Ik herken mezelf hier enorm in. Mijn schoonouders hebben ook vooral (en mijn inziens alleen) interesse in mijn schoonzus en haar 2 kids.. Zo verdrietig voor mijn kids en vriend..

Hier hetzelfde, na een miskraam kreeg ik geen begrip. Verwijten zelfs, terwijl we gedeeld hadden in hoop van steun. Kleinzoon zien ze amper, aan afstand ligt het niet. De twee kinderen van mijn man zijn broers zien ze heel veel en leuke dingen mee. Kwetst me ze niet na mijn zoon inkijken

Ik snap dat je je eraan stoort en het niet begrijpt Ik denk dat je het beste kunt accepteren dat dit is wat het is. Het gaat toch niet veranderen.. Weer gelukkig en geniet van de andere kant van de familie en laat je kinderen daarvan leren. Verspil je energie er niet aan joh, zonde!

Ik snap dat dit heel vervelend is inderdaad! En heel oneerlijk voelt ook. Heel eerlijk zou ik hier niet teveel energie in steken. Geen foto's meer sturen, geen initiatief meer nemen. Je energie steken in mensen die wel interesse hebben in en betrokken zijn bij jouw leven en dat van je kind. Ik zie het zo: ik ben niet verantwoordelijk voor het betrekken van andere mensen bij mijn kind. Wil je een band met mijn kind? Dan moet je daar in investeren (even heel zwart wit gezegd)

Wij hebben hetzelfde met mijn schoonvader. Wil altijd alleen afspreken met mijn man, dan wil hij samen met hem iets gaan doen (wandelen, cafe), en de kinderen en ik mogen niet mee. Als mijn man dan gaat, gaat het gesprek alleen over mijn schoonvader. Wij zijn er klaar mee. We gaan niet het contact verbreken ofzo, er is geen wrok ofzo, maar we gaan ook niet meer trekken aan iemand die niet wil. En als mijn schoonvader een dagje met mijn man op pad wil, dan moet ie maar accepteren dat de twee kinderen ook mee gaan. Die horen ook bij zijn zoon, dat heeft hij maar te accepteren. Intussen doet hij met 8 van de 9 kleinkinderen hetzelfde, alleen de oudste is "zijn grootdochter", die mag mee met van alles en nog wat, en krijgt cadeaus om het minste en het geringste. Tsja. Dan niet. Wij zijn dankbaar dat mijn eigen ouders en mijn schoonmoeder (zijn gescheiden) wel betrokken en geïnteresseerd zijn, en dat is voor ons genoeg. Die worden dus ook begroet met enthousiasme en knuffels, en als opa binnen komt staat mijn dochter achter m'n benen. "Ze is wel verlegen he!", "ja, bij mensen die ze niet zo goed kent wel ja"

Je kunt niet veel anders dan je verwachtingen bijstellen, hoe verdrietig ook. Juist om niet steeds teleurgesteld te raken. Overigens had ik vroeger ook een opa en oma aan één kant die niet naar ons omkeken en zelfs structureel mijn makkelijke naam fout spelde. Andere kleinkinderen kregen veel meer aandacht en spullen. Ik heb daar als kind nooit zo’n last van gehad, het is wat het is. Als volwassene denk je nu “gek eigenlijk”.

Herkenbaar! Soms denk ik: verwacht ik teveel? Juist omdat mijn ouders zo betrokken zijn. Ze bieden hulp aan voor je het vraagt en vragen regelmatig foto’s of filmpjes omdat ze dat zo leuk vinden. Mind you: ze passen elke week dag op en zien haar vaak nog wel 1 of 2x per week even. Schoonouders zijn vlak, afstandelijk. Ze zullen haar nooit op schoot nemen of even met haar spelen. Als we oppas vragen dan zeggen ze ja. Maar meer uit gevoel van verplichting voelt het, dan dat ze er plezier in hebben en/of een band willen opbouwen. Oh en slaapjes? Of even op tijd eten ivm bedtijd gaat er echt niet in. Ik zou zo graag willen bespreken met hen, of even expliciet maken. Maar partner wil niet. Ondertussen merk ik dat ik ook ‘afstand’ neem. Ik stuur niks, vraag niks, ben niet attent. Zij houden geen rekening met ons? Ik dan ook niet met hen. Maar toch, het steekt! Onze dochter is zo lief en leuk!

Ik herken dit heel erg. Ook hier schoonouders met 0,0 interesse in ons kind. Nooit langskomen, bellen of vragen hoe het met haar gaat. Vooral schoonmoeder is erg ongeïnteresseerd. Als we haar dan zien heeft ze het continue over haar andere kleinkinderen. Daar is ze zeer betrokken bij en gek op. Ik heb het losgelaten. Dochter krijgt alle liefde en aandacht van mijn familie. Ik zie het zo: dochter komt niets tekort, schoonouders komen wat te kort. Namelijk ons super leuke meisje. Ik toon bijv. zelf ook geen interesse meer en ga ook weinig langs. Waarom zou ik? Dan niet🫠 De mensen die wel moeite willen doen verdienen alle tijd en aandacht. De rest kan van mij stikken.

Schoonmoeder is ook niet echt betrokken, maar is voor mijn man ook nooit echt een betrokken moeder geweest. Als ze er is, is het best gezellig, ietwat ongemakkelijk, maar dat is dus hooguit 2-3x per jaar (zitten ook maanden in buitenland, zijn destijds niet eerder teruggekomen voor de geboorte, laat staan voor verjaardag). Op haar manier doet ze haar best, ze vind kind best leuk, maar echt een oma zal het nooit worden. We weten dat. De fase van teleurstelling en verwachtingen minderen hebben we al gehad voor we aan kinderen begonnen.

Ik lees verschillende tips. Maar om het even van een afstandje te bekijken. Je mist hun initiatief, dan kun je zelf minder energie er in steken maar word je daar gelukkig van? Blijf gewoon delen want jij wilt het beste voor je kindje. Dat ze niet reageren zoals jij hoopt is rot maar zoals je zegt dat is hun gemis, verlaag je er niet naar want dan zit jij met een rot gevoel omdat je niet zo bent. Geen interesse voelt heel rot maar uit ervaring weet ik dat dit soms ook komt door dat er vertrouwen is. Mijn schoonouders lijken minder voor ons te doen omdat we het gewoon echt goed hebben en alles lekker loopt, ze zijn trots en willen niet zichzelf opdringen wat over kan komen als dat ze het anders zouden doen. Ik heb altijd geleerd behandel iemand zoals je zelf behandeld wilt worden. En ik denk dat dat best kan helpen. Jij doet jouw best en dat is het beste wat je kunt. Met de cadeautjes kun je misschien afspreken dat je de kinderen namens opa en oma iets laat uitkiezen. Hebben wij laatst gedaan bij mijn achterneefje. Ik kon niet op zijn verjaardag zijn dus mocht hij op mijn kosten op zijn vrije dag naar de speelgoedwinkel. Van mijn ouders hoorde ik later dat hik van mij het leukste cadeau had gehad omdat hij die zelf mocht kiezen 🤣 Lang verhaal kort, doe wat jij denkt dat goed is en probeer verwachtingen en hoop wat los te laten. ❤️

Hier ben ik het mee eens. Bij ons wordt ook door de ouders vrij weinig gevraagd naar hoe het met onze kleine dame gaat. Doet soms pijn maar ik zou het niet op zijn beloop willen laten door niets meer te delen of te organiseren. Ik ben dan bang dat mijn dochter vergeleken met haar neefjes en nichtje helemaal een mindere band met opa’s en oma’s zal hebben en dat gun ik haar absoluut niet. Wel heel veel herkenning dus helaas.

Wij hebben een soort mix tussen dit en het bemoeierige. Ik ben zwanger van de eerste en aan de ene kant wordt er vrij weinig interesse getoond maar aan de andere kant zijn ze dan wel gepikeerd als we iets niet vertellen. Bij de geboorte van hun andere kleinkind is er heel duidelijk gezegd dat ze absoluut niet op gaan passen want ze hebben het te druk. Te druk met leuke dingen doen, vakanties en dagjes uit. Dat je niet structureel op wilt passen is hartstikke prima maar om zo duidelijk te laten merken dat je meer waarde hecht aan dat soort dingen dan aan je (klein)kind vind ik best gekke prioriteiten. Wij gaan dus niet eens vragen om op te passen, zelfs als ze zouden willen vind ik het niet fair dat ze dan onderscheid tussen hun kinderen maken. Daarnaast zijn mijn ouders wel heel betrokken, die zien we sowieso wekelijks en zij willen graag gaan oppassen. Maar waar ze dus weinig interesse tonen proberen ze wel vaak hun zin en visie door te drijven over opvoeding etc. Hoe kan je nou commentaar leveren op een kind wat je vaak maar eens in de maand ziet? Sinds een aantal jaar is ook alle hulp die we vragen te veel gevraagd, terwijl hij eerder wel altijd op de stoep stond om te helpen. Als klap op de vuurpijl hebben we ook al gezeik gehad na het aankondigen van de zwangerschap omdat stiefmoeder bang is “geen oma te mogen zijn”. Waar ze het vandaan heeft snap ik nog steeds niet. Maar ze gedraagt zich in ieder geval niet echt als oma dus ze doet het helemaal zelf 😂

Dag lieve dames, Triest om te horen dat ook veel van jullie hiermee te dealen hebben. Een groot gemis voor deze grootouders in mijn ogen. Zij missen juist die mooie kleine en soms grote momenten met hun kleinkinderen en hebben dit niet eens in de gaten. Ik denk inderdaad dat het goed is dat je altijd bij jezelf blijft en ermee omgaat op een manier die goed voelt voor jou. Dat kan voor ons allemaal verschillend zijn. Ik wil jullie heel erg bedanken voor het meedenken, de tips en het delen van jullie ervaringen. Wellicht kan dit een plek zijn waar we af en toe even kunnen spuien over de schoonouders want dat kan ook al erg opluchten en de situatie draaglijker maken. En tips zijn zeker welkom wat mij betreft. Verwachtingen hebben wij ook niet echt meer inmiddels. Toch geloof ik ook altijd wel weer in ‘hoop doet leven’ en mensen die een nieuwe kans verdienen. Ik probeer er ook maar niet te zwaar aan te tillen want er is heus nog wel wat interesse/het zich gedragen binnen de minimale normen😜 en wie weet groeit de betrokkenheid nog als er straks nog een kindje bij komt. Maar ik verwacht niks 😆. De tip van het cadeau zelf laten uitzoeken vind ik wel een goede, dankjewel! Dat gaan we volgend jaar doen, dit keer heb ik zelf al wat besteld. Sterkte met de schoonouders allemaal! Ze weten niet hoe zulke leuke kinderen ze missen!😇