Schreeuwen in restaurant

Tja, uitdagen hoort echt bij deze leeftijd. Grenzen opzoeken, ze overschrijden, puur om ze te ontdekken. En negatieve aandacht is ook aandacht. Als ze in de super doorgaat met schreeuwen na waarschuwingen, zou ik het negeren, vlot alles bij elkaar rapen en me naar de kassa begeven. Een restaurant is natuurlijk net even anders. Je zou van tevoren kunnen bespreken met haar dat je in een restaurant niet mag schreeuwen, omdat andere mensen dat niet leuk vinden. In het restaurant kan je haar herrinneren hier aan. Verder kan afleiding helpen. Een speeltje, kleurplaat.. Voor nood een filmpje op een mobiel. Ook kan je even naar de toiletten om de situatie letterlijk de doorbreken. Wij kiezen ook altijd een kids proof restaurant uit, en gaan vrij optijd heen zodat het nog rustig is.

Flink streng zijn. Ze is oud genoeg en doet het overduidelijk voor aandacht. Zou echt geen 1.,2,3 waarschuwingen geven,Is alleen maar interessant. Als ze begint meteen de 1e weglopen en zeggen dat ze lekker in dr 1tje mag schreeuwen. Dan schrikt ze wel genoeg om er mee te stoppen👍🏻

Zelf rustig blijven en in jezelf geloven. Ze horen het in je toon, hoe je je voelt. In de derde persoon praten schijnt hierbij te helpen. En ook niet vragend maar juist volledig van jezelf overtuigd (ja dat kan je faken). Zet je kindje niet voor schut, vroeger werd nog wel eens dit gebruikt: 'wat zal die mevrouw wel niet van je denken'. Maar je kan ook achterhalen waarom ze schreeuwt. Je kunt best even je peuter op schoot nemen en uitleggen dat je best wilt luisteren en knuffelen, maar dan met een normale stem (zo laat je alles wat niet mag weg). Schreeuwt ze daarna weer, negeer het in eerste instantie en leg daarna nog eens uit hoe ze je aandacht wel kan vragen. Eerst wacht je niet te lang, dat zijn 2 stappen tegelijk. Het leren wachten komt daarna wel. Ze moet weten dat jij consequent bent en een grens stelt. En dat hoeft heus niet perfect en is nog prima om te buigen. Naar mijn mening is positief benaderen het beste, met af en toe een strenge en rustige 'nee'.

Haar laten schrikken zodat ze stopt? Wat dacht je van haar aanleren op een andere manier te uiten. Anders heb je straks een kind dat emoties onderdrukt en ofwel later losbarst, of zich terug gaat trekken. Kinderen manipuleren niet, dat maken volwassenen er van. Heb twee peuters in huis en ik luister naar ze, we hebben duidelijke consequente grenzen. Streng is niet afschrikken! Je kan streng zijn op gedrag, maar liefdevol en begripvol naar je kindje..

https://www.instagram.com/reel/CsJV9qUrg8v/?igshid=MzRlODBiNWFlZA== Big little feelings op instagram heeft allerlei interessante tips hoe je met peuters kan omgaan. Linkje is naar een video over yelling .

Ja dit voelt voor mij ook het fijnst op deze manier. En is eigenlijk ook wel hoe ik het doe. Het is paar keer gebeurt en het loopt niet uit de hand. Maar ik wil er graag op tijd bij zijn. Ik denk ook wel dat ze zich misschien op zulke momenten even niet gehoord voelt of dat ze even niet genoeg aandacht heeft gehad. Ze heeft een jonger tweeling broertje en zusje. Dus de aandacht moeten we verdelen. Haar wat afleiding geven als kleuren of spelletje lijkt mij ook goed idee.

Aah thanks. Ga ik volgen

Mag ik vragen hoe jij je kinderen dan aan zou spreken als ze gillen/schreeuwen in restaurant? Wat zeg je bv? En wat zijn dan de consequenties? Want dat vind ik dan lastig om te beslissen/bepalen voor onze 2,5 jarige. Ze vindt het allemaal wel grappig om te schreeuwen.

Slechtste advies ooit😂

Afleiden. Nijntje op de smartphone 😅. Oeps.

Nee belonen met schermpjes is top advies😂

Heb ik dat gezegd?

Ik probeer het bij voorbaat te voorkomen door altijd wat leuke dingen mee te nemen. Supermarkt vindt ie superleuk dus dat gaat altijd goed. Maar als het niet goed gaat waarschuw ik 1x en probeer ik samen iets anders te verzinnen en zeg ik ook dat de volgende keer we weggaan, en dat doe ik dan ook! In mijn werk waarschuw ik de kinderen ook altijd 1x en anders ruim ik de boel op en gaan we wat anders doen.

Ze is oud genoeg? Een kind van 2,5 is helemaal niet in staat zelf emoties te reguleren. Dus eigenlijk zeg je: succes met al je gevoelens waar je nog precies 0 woorden aan kan geven. Ik ga je er niet mee helpen. Daardoor zitten we nu met een hele generatie vol mensen die hun gevoelens niet kunnen uiten laat staan er woorden aan kunnen geven.

Hier sluit ik me helemaal bij aan! @topicstarter, is het een idee dat je haar een klein tasje/rugzakje geeft waar ze dan wat kleins om mee te spelen in kan doen? Hier werkt dat met onze 2 jaar/3mnd goed. Als hij dat gaat blèren dan is zn tas even de grootste afleider: had jij je tas niet mee, wat zit er allemaal in? En doooor haha.

Oh en ja absoluut niet pedagogisch verantwoord, maar een filmpje helpt hier ook wel. Stel dat het serveren gewoon echt lang duurt, kan ik niet van hem vragen stil op een stoel te zitten. Dan zeg ik altijd: kijk jij even lekker bing tot het eten komt, dan gaat de tijd sneller voorbij. Als het eten er dan is, gaat de telefoon weg. Maar dat zijn dan meer momenten waarin zijn geduld onder het diepte punt gaat. Het is bij ons geen beloning voor het gillen haha. Iedereen blij.

Ik heb nog geen 2 jarige hoor, die van ons is nog wat jonger. Maar wat als je er nou een spelletje van maakt? "Oo, gaan we schreeuwen?! Kom, gaan we ff naar buiten, lekker gillen". Ff samen in een parkje of weet ik t wat in de buurt is lekker gillen, mama doet gewoon mee. Klaar?! Dat was fijn he!! Ok, zullen we dan nu weer normaal praten en boodschappen doen samen / hapje gaan eten? .. misschien zit ik er helemaal naast hoor, maar om het niet negatief te benaderen zou het misschien kunnen helpen? En dan gaat de schreeuwfase vanzelf wel weer voorbij. Bij ons hielp het iig in de gilfase, even meegillen, maar ons zoontje is wel een stukje jonger moet ik zeggen

En de komende generatie die denkt dat alles om hun draait en ze constant hun zin krijgen klinkt geweldig 🙈

Persoonlijk vind ik het niet oke om een kind van 2,5 mee te nemen naar n restaurant als het niet gewoon aan tafel kan blijven zitten zonder te schreeuwen. En aangezien de meeste kinderen van 2,5 je geen plezier doet met aan tafel zitten, wachten totdat er eten komt, dan netjes eten en daarna wachten totdat je ouders klaar zijn, lijkt me het een beter plan om ze gewoon nog niet mee te nemen. Dat komt later dan wel. En mensen die een 2,5 jarige hebben die dat wel kan, geniet er intens van! Mijn zoon van 2 gaat dus niet mee uit eten. Omdat het sowieso drama wordt. Rond willen lopen, overal aanzitten en speelhoekjes zijn sowieso not done wat hem betreft. Hij bekijkt liever de keuken, of alles buiten het restaurant. Dat geeft stress bij ons, onrust bij hem en ongetwijfeld zitten mensen er omheen zich ook kapot te ergeren. Dus wie heeft hier plezier van? Niemand zou ik zeggen.... Supermarkt is n ander verhaal. Dat moet soms gewoon. Maar dan is schreeuwen ook echt niet oke. Ik denk dan ook dat je duidelijk en helder bent. Twee waarschuwingen en dan klaar. Op deze manier ziet ze dat t duidelijk is. Jij houdt je aan je afspraak. Dat is helder voor een kind. Daarmee houdt het niet zomaar op. Maar ik geloof in de al oude wijsheid: de aanhouder wint!! En wat betreft uitprobeergedrag van dreumesen. Ze zijn aan het onderzoeken waar de mogelijkheden en waar de grenzen liggen. Ik kan iets maar klopt dit met wat er van mij verwacht wordt? En als ik het nog 86 keer doe, krijg ik dan steeds dezelfde reactie? Na 86 keer hetzelfde horen is er bij iedereen de lol af maar weet de dreumes wel, oke dit is dus de bedoeling en dit is de reactie. Dan is dat duidelijk en wordt er n nieuwe grens gezocht. Reuze irritant op sommige dagen... Maar meestal denk ik dan maar, voor je 16 bent is t waarschijnlijk wel over. Of ja, dan zitten we in de volgende dram fase😅 Gelukkig heb ik dan kunnen oefenen😉

Maar er worden toch wel grenzen gesteld? Niemand zegt: laat je kind lekker schreeuwen en geef haar wat ze wil. Dat is zo'n misvatting van zachtaardig/liefdevol opvoeden: t is niet "alles mag".