Schuldgevoel dreumes

Hey gefeliciteerd met je zoontje! Ik herken het wel. Onze dochter heeft tijdens de bevalling ook gelogeerd. Ik werd ingeleid op dinsdag, op woensdag bevallen en pas laat naar huis. Ze is wel even op bezoek gekomen en donderdag gelukkig bij ons thuis. Alleen die dinsdagavond toen ze al sliep, werd ik onverwachts met onze baby opgenomen voor 2 weken. Ik heb haar niet eens gedag kunnen zeggen. Ik had het daar ook heel moeilijk mee. We videobelden veel en ze kwam gelukkig elke dag mee met mijn man en dan aten we met elkaar. Maar vreselijk dat gevoel… Om het positief te eindigen… ze is altijd super lief geweest voor haar broertje en ook voor mij. Nooit gehuild of geklaagd en ook daarna niet. Voor mij was het dus gelukkig moeilijker dan voor haar.

Zeker herkenbaar! En dan is mijn zoontje gewoon grotendeels thuis geweest. Maar wat heb ik gehuild, het gevoel dat ik ons perfecte gezin verpest had. Dat ik alles had veranderd omdat ik zo graag nog een kind wou etc... Echt zo'n overweldigend gevoel en ontzettend vervelend. Maar ik kan je zeggen, dat trekt weg. Zo vlak na je bevalling zit je nog bomvol hormonen. Nu een paar weken later ervaar ik het helemaal niet meer zo! Komt goed :)

Ik herken het. Ik voelde me enorm schuldig naar de oudste, dat ik hem geen onverdeelde aandacht meer kon geven. Dat hij uit logeren moest. Maar bedenk dat uit logeren gaan ook leuk is voor die kleintjes. Bij opa en oma wordt je dochter waarschijnlijk helemaal in de watten gelegd. En het is tijdelijk. Het is alleen voor de tijd dat je zelf nodig hebt om zelf weer een beetje je draai te vinden. Daarna kan je het weer "inhalen" door ook weer 1 op 1 quality time met haar te hebben.