Slaan schoppen en knijpen

Mijn dochter kan zelf niet uit haar stoel klimmen (stokke) en als ze echt niet ophoudt zet ik haar daarin, in de gang. Tot ze ophoudt. Ik heb ook wel eens teruggetrokken aan haar haar of gebeten (natuurlijk niet te hard)🫣 zodat ze begrijpt hoe vervelend het is. Dat werkte wel😂

Is er een reden dat ze opeens dit gedrag vertoont? Is er iets veranderd voor haar, hoe klein dat voor jou ook kan lijken? Alleen het gedrag aanpakken neemt niet de onderliggende oorzaak weg. Ik zou daar dus eerst naar kijken.

Hier hetzelfde. Eerst een aantal weken rustig uitgelegd dat dat niet mag en pijn doet. Werkte niet. Toen aantal weken slaan en schoppen mag alleen tegen dit kussen. Werkte een paar keer. Toen au roepen en "boos" worden. Werkte ook niet. Heb gelezen dat wat voor reactie ze krijgen, ook al is het alleen een boze blik of nee, stimuleert om door te gaan. Dus genegeerd en na een week of 6 was het klaar. Het komt ( meestal) voort uit frustratie omdat ze niet weten hoe ze zich moeten uiten en niet weten wat ze met hun emoties moeten doen

Dus je past een alternatieve versie van vastbinden toe, of doet haar terug pijn? Ik hoop dat je begrijpt dat dit echt niet onschuldig is en geen gezonde, volwassen manier is om je dochter te begrenzen?

Het is een fase. Hier is het inmiddels alleen nog af en toe slaan. Vaak uit frustratie, maar soms ook om een reactie te krijgen. We zorgen dat ze niet nog een keer kan slaan en zeggen duidelijk, maar zonder schreeuwen, dat doen we niet. Hebben ook time-outs op de trap geprobeerd, maar dat vond ze alleen maar grappig. Als ze ons test op een reactie, veranderen we het slaan in aaien en reageren daar heel positief op. Het is soms best lastig om rustig te blijven, maar we merken dat het duidelijk zijn en er niet teveel aandacht aan geven het beste werkt.

@ Doppiej: dr Becky en dr Shefali zijn misschien interessant om te volgen / op te zoeken. Ik heb even een korte samenvatting van hun beiden in jouw situatie gevraagd aan ChatGPT, kijk maar of je er iets mee kunt: Zowel Dr. Becky Kennedy als Dr. Shefali Tsabary benadrukken een bewuste, verbindende manier van opvoeden, waarbij grenzen stellen hand in hand gaat met veiligheid, empathie en leiderschap van de ouder. Hier is hoe je vanuit hun visie om kunt gaan met een 2-jarige die schopt of slaat: --- **1. **Blijf kalm en leidend (Dr. Becky & Dr. Shefali): > "Mijn kind heeft me nodig als veilige kapitein, juist als haar gedrag uit de bocht vliegt." Stop het gedrag liefdevol maar duidelijk: Pak zachtjes haar hand of ga tussenbeide en zeg rustig: "Ik laat niet toe dat je slaat. Ik zorg voor veiligheid." Houd je toon kalm maar stevig. Je dochter voelt jouw energie en zoekt houvast in jouw leiderschap. 2. Erken de emotie, niet het gedrag (Dr. Becky): > "Alle gevoelens zijn welkom, niet al het gedrag." Zeg bijvoorbeeld: "Je voelt je boos/verdrietig. Dat mag. Je mag me dat vertellen met woorden, niet met je voeten/handen." 3. Zie het gedrag als communicatie (Dr. Shefali): > "Kinderen spiegelen wat in hen leeft, niet wat ze expres willen doen." Vraag jezelf af: Wat probeert ze me te vertellen? Is ze overprikkeld, moe, machteloos, op zoek naar verbinding? Misschien helpt het om haar na een uitbarsting dicht bij je te nemen en te zeggen: "Zullen we even zitten samen? Je had het moeilijk hè." 4. Herhaal en oefen alternatieven (beide): Help haar met zinnetjes: "Als je boos bent, kun je zeggen: ik vind dit niet leuk!" Speel overdag in op situaties met poppen of knuffels waarin je “oefent” met boos zijn zonder slaan. Hier is een concrete stap-voor-stap uitwerking wanneer je 2-jarige dochter je slaat en niet luistert, geïnspireerd op Dr. Becky en Dr. Shefali: --- Situatie: Je dochter slaat je (bijvoorbeeld in je gezicht of op je arm) en blijft het doen als je "stop" zegt. --- Stap 1: Blijf rustig en stevig aanwezig Wat jij doet: Grond jezelf: adem diep in. Je blijft kalm en krachtig, ook al voel je boosheid of schrik. Wat je zegt (rustig, laag in toon): > "Stop. Ik laat niet toe dat je slaat." (Eventueel terwijl je haar hand zacht maar stevig tegenhoudt of afstand creëert) --- Stap 2: Zet een fysieke begrenzing Wat jij doet: Ga op haar ooghoogte. Pak eventueel haar hand of arm zacht vast of zet haar even op een veilige plek. Wat je zegt: > "Ik zorg dat we veilig zijn. Ik laat niet toe dat je me pijn doet." --- Stap 3: Benoem haar emotie zonder oordeel Wat jij zegt (bijvoorbeeld): > "Je voelt je boos (of overstuur/frustratie). Dat is oké." "Je mag boos zijn. Maar je mag me niet slaan." --- Stap 4: Bied een alternatief Wat jij zegt: > "Als je boos bent, kun je zeggen: 'ik wil dat niet!' of stamp op de grond." Laat het zien of oefen samen. --- Stap 5: Houd ruimte voor herstel Wat jij zegt (als ze gekalmeerd is): > "Je was boos, en dat was moeilijk. Ik ben er nog steeds. Jij bent niet slecht. We oefenen samen." --- Belangrijke reminders voor jou: Herhaling is normaal. Een 2-jarige test veiligheid en zoekt begrenzing. Ze heeft jouw kalmte nodig. Niet als straf, maar als anker. Gedrag = communicatie. Vaak is er overprikkeling, vermoeidheid of een behoefte aan verbinding.

Haha mooi beschreven. Als jij het zo ziet.

Geniaal , helemaal niet aan AI gedacht. Kan ik wel wat mee. Dank jullie voor de ervaringen!

Die van ons deed dit rond die leeftijd ook. Ging voor het eerst naar de peuterspeelzaal, zag het daar andere kindjes doen en nam dat over. Wat bij ons eigenlijk heeft geholpen is gewoon duidelijke communicatie. Eerst een duidelijke Nee. Dat gaf voor ons een grens aan. Daarna aangeven dat schoppen, slaan en knijpen niet lief is. Als alternatief aangeven dat knuffels kusjes en high fives wel lief zijn. Eventueel nog erbij vermelden dat als ze mama pijn doet, mama daar verdrietig van wordt en moet huilen. Dit heeft bij ons heel erg geholpen. Ze zoekt de grens op. Kijkt hoever ze kan gaan en bij ons hielp het dus duidelijk een grens aan te geven.

Zo zie ik het ook. Dit lijkt me alles behalve effectief. Soms begrijpelijk, want ze kunnen het bloed onder je nagels vandaan halen

Mijn zoontje doet dit af en toe ook. Er zijn al hele goede tips gegeven. Maar ik merk zelf dat m’n zoontje dit op bepaalde momenten doet, vaak zijn dit momenten waarop mijn zoon moe is of graag contact met mij wil maken, maar ik me vooral afsluit, door op mijn telefoon te zitten of iets dergelijks. Ik heb hem nu ook geleerd dat hij dan kan vragen of ik mijn telefoon weg wil doen of met hem wil praten. Dit maakt het aanzienlijk minder. Misschien goed om te kijken op welke momenten je kindje dit doet! Voorkomen is beter dan genezen.

Ze haalt niet het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik deed het op een rustige manier, niet uit woede.

Helemaal mee eens. Je gaat je kind niet mishandelen maar terug doen wat zij doen werkt direct. Laat de moeder maffia maar komen. Als "nee dat mag niet" 100x niet werkt gaat het de 500e keer ook niet werken.

Opvoeden is werk van lange adem. Die short cuts gaan zich op de lange termijn wreken hoor