Slapen in eigen bed (2 jaar)

Heb je de mogelijkheid om een peuterbed in jullie slaapkamer erbij te zetten? Wellicht een goede tussenstap qua nabijheid

Dat niet, maar we hebben in het verleden wel eens haar ledikantje op onze kamer gezet, alleen wilde ze dan alsnog bij ons in bed.

Een familiebed maken? Dat kan door een eenpersoonsbed op gelijke hoogte aan jullie bed vast te maken. En dan ook een extra hoofdkussen en dekbed erbij. En zelf oordopjes in doen wanneer zij erbij komt?

Hier staat tijdelijk m'n zoontje z'n peuterbed terug naast mijn bed, ertegenaan . In het begin wilde hij alsnog in het grote bed kruipen. Maar daar konden we wel over praten en nu blijft hij in zijn bedje, en is het goed als ik hem bijvoorbeeld even een handje geef op hand op z'n rug leg, en dan zo weer in slaap vallen.

Veel herkenning! Ik werk in de kinderopvang en heb regelmatig de vraag van ouders met precies deze vraag. Het is erg lastig, want je hebt je kindje eerst geleerd dat wiegen en nabijheid met slapen eigenlijk hoort bij het slaapritueel. Wat niet erg is, veel ouders doen dit in het begin want je kindje heeft je nodig. Logisch als ze nog zo klein zijn en pas geboren, uiteindelijk is het wel de bedoeling dat ze zelf gaan slapen natuurlijk. En dat gedeelte is moeilijk want ja je kindje gaat even huilen of mopperen en dat is best moeilijk snap ik wel! Vaak is dit ook bij hun eerste kindje en tenzij je dit dus al wist omdat je al een kindje hebt of bijv er op je werk al mee te maken heb gehad. Pak je dit als ouders eerder op. Maar dat gedeelte zijn we al voorbij en dat kan gebeuren, je bent echt niet de enige. dus dan pakken we het anders aan en ook dit komt goed! Je zegt dat nu sinds ze 1 is ze zelf in slaap valt. Maar eigenlijk doet ze dat niet zelf. Want ze doet dat dus alleen met een van jullie ernaast .. wat dus resulteert dat als ze tussendoor wakker word ‘s nachts ze jullie mist. Ze denkt dan meteen waar is papa/mama? Ze zoekt dus die geborgenheid eigenlijk omdat ze dat gewend is. En ze probeert ze het op die manier omdat ze weet dat ze dan bij papa en mama mag slapen. Je kindje valt dus niet ‘zelf’ in slaap. Dat gebeurd pas als jij haar in bedje legt na het slaapritueel en de deur dicht doet en zij zelf zonder een van jullie in slaap valt. Dan valt ze zelf in slaap. Het enige wat je nu kunt doen is haar alleen in slaap laten leren vallen in haar eigen kamertje en als het nodig is ‘s nachts naar haar toe gaan als ze wakker word (licht niet aan doen, gewoon de kamer laten zoals het is toen ze nog sliep) en doorzetten. Niet uit bedje halen maar een handje geven. Of aaien over haar hoofdje. Je kan iets zeggen zoals papa en mama zijn dichtbij. Of papa en mama slapen in hun eigen bed en .. (naam kindje) ook in je eigen bed. Je laat zo weten dat je dichtbij bent en je bied geborgenheid. Daarna loop je rustig weg en laat je haar even. Dit zou je wel vaak moeten toepassen en je partner hetzelfde. De eerste keer dat ze begint te mopperen kun je best wat tegen haar aan praten. Maar hoe later het word hoe vaker ze gaat roepen. Bied je eigenlijk alleen je geborgenheid en loop je weer weg. Voordat ze in slaap valt, zo leert ze dat ze niet jullie nodig heeft om in slaap te komen. Want dat kan ze zelf. Zodra ze echt zelf in slaap kan vallen zonder papa of mama erbij. Zal ze als ze ‘s nachts wakker word (tenzij er echt iets aan de hand is) zelf ook weer in slaap kunnen vallen. Zonder dat jullie erbij zijn wat dus zorgt dat jullie ook aan je nachtrust toe komt. Tip: een knuffeltje kan extra geborgenheid bieden, je hebt ze ook met hartslag zoals bijv een otter. Dat kan misschien wel helpen. Omdat ze ook jullie hartslag is gewend als ze bij jullie tussen jullie in slaapt! Het zal niet van de een op de andere dag ineens zo zijn dat ze zelf in slaap valt zonder jullie of een hele nacht doorslaapt. Maar dit is iets wat haar is aangeleerd, namelijk: als ik ga slapen zijn papa en/of mama bij mij. Dit draai je dus om in: ik kan zelf in slaap vallen, als ik papa of mama nodig heb dan zijn ze dichtbij. Het is heel lastig en zorgt idd voor nog wat slapeloze nachten, probeer consequent te blijven. Je partner doet hetzelfde als jij. En zo wissel je af, zodat ze ook weet dat dit zo gaat als papa haar een keer naar bedje brengt. Dan weet ze waar ze aan toe is als het bij jullie beide dezelfde aanpak geeft. Je kan beter nu even doorzetten dan dat je er niets mee doet, als het zelf niet lukt kun je altijd een slaapcoach inschakelen. Maar vaak lukt het ouders ook gewoon samen! Want als je dit zo laat en ze is oud genoeg voor een peuterbedje dan slaapt ze niet meer in der eigen bed maar alleen maar bij papa en mama. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Tenzij dat is wat je zelf als ouders zijnde fijn vind en wilt natuurlijk. Heel veel succes🥰

Wat een fijne uitgebreide reactie! Ik ga het aan mijn partner laten lezen en kijken of we hiermee aan de slag kunnen 😊

Ja hopelijk lukt het jullie dat zou ontzettend fijn zijn. Dan kunnen jullie ook weer lekker slapen ‘s nachts 😊

Update: ze is in slaap gevallen terwijl ik een kamer ernaast de was aan het vouwen was. Ik moest nog wel zingen, maar acht, het is al een stap!