spanning mama en papa

Dochte, september 4 jaar, ik help ook met eten, ik laat haar eerst zelf eten, zodat ik ook warm kan eten. Als ik klaar ben ga ik helpen, anders kan het eten soms erg lang duren. Misschien kan je voor het wakkerworden een slaaptrein gebruiken. Die hebben een lampje wat groen wordt als het laat genoeg is om uit bed te komen. Kan je steeds met 10 minuutjes iets oprekken misschien? Ga samen in gesprek, ik vind de punten die je noemt niet raar. Misschien heeft hij een andere grondslag waardoor hij tot deze andere inzichten komt. En over YouTube, zijn toch vast afleveringen van iets wat hij niet irritant vind, wellicht kijken wat acceptabel is voor jullie beiden.

Wat lastig zeg! In de voorbeelden die je geeft is niet echt een goed of fout denk ik, maar wel een verschil van mening. Misschien kunnen jullie eens een goed gesprek hebben over welke normen en waarden en regels jullie echt belangrijk vinden en je dus ook willen overbrengen op je zoon. En dan daarin een soort compromis zoeken. Het enige waar ik het écht niet mee eens ben is dat je je zoon te vaak zou knuffelen.. wat mij betreft kan je je kind nooit teveel knuffelen. Daar wordt hij geen mietje van, maar een sterke jongen die zich veilig voelt

Heb je al keer gesprek hierover gehad op een rustig moment? Dat lijkt mij de eerste stap

yup, hier al vaker over gehad op een rustig moment. dat beiden opvoedingen oke zijn en we elkaar hierin vrij moeten laten. maar hij vindt dat wij op 1 lijn moeten zitten, maar wil geen compromissen sluiten. als ik niet aansluit bij zijn manier, denkt hij ons kind hem alleen maar streng vindt en straks niet leuk meer zal gaan vinden. maar hij is niet van plan te veranderen. hij moest gistermiddag zijn brood huilend op eten van mijn vriend. ik zei al hij is ziek maar mocht me er niet mee bemoeien. gister avond heeft hij alles eruit gejaagd. Dan zeg ik nou kijk ik snap wel waarom hij zo moeilijk deed. Dan zegt mijn vriend dat ik geen excuses mag verzinnen voor het gedrag van ons kind en ik mag hem dan niet verdedigen.

Hea, wat sneu. Het maakt het wel erg lastig als er niks bespreekbaar is en er geen compromis gedaan kan worden. Misschien nogmaals aangeven dat je het zo heel lastig vind. Op 1 lijn zitten qua opvoeding is denk ik erg handig, maar dan wel op een manier dat je er beiden achter kan staan. Beterschap voor je zoontje! Moeder voelen soms heel goed aan als een kindje ziek wordt.

ik heb dit topic ook echt niet aangemaakt om alleen maar te klagen over hem, eerst deed hij dit eens per dag. maar de laatste weken is dit makkelijk 4 x per dag en ik sta op een punt dat ik geen idee meer heb hoe ik hiermee om moet gaan en ik continue bang ben dat hij weer boos wordt om dingen. en vroeg mij af of dit normaal is op deze leeftijf van het kind of dat dit meer aan ons ligt.

Dankje wel ♡ altijd zo sneu om die kleintjes zo ziek te zien

Wat een lastiger situatie! Onze zoon is ook 3,5 en m’n man en ik hebben volgens mij nog nooit zo erg gebotst als nu. We beseffen goed dat we nu echt aan het opvoeden zijn. In het algemeen ben ik de “softie” en hij de “strenge” vader. Dit betekent niet dat ik alles goedkeur wat m’n zoon doet of dat m’n man niets leuks doet met hem, integendeel. We hebben soms erge ruzies gehad, maar we kwamen door de ruzies erachter dat wij niet weten van elkaar wat onze intentie is geweest als we een bepaald gedrag lieten zien tegenover. We zagen alleen de uitkomst van elkaar en we bestempelden dat allebei als “fout” van elkaar. Ook beseffen we dat ons verleden ook een erg grote rol speelt bij hoe we denken over de opvoeding. Als ik je topic en je reacties lees, is je vriend best stug. Stug in de zin van dat hij niet wil afwijken van z’n mening en geen tegenspraak duldt. Zou het misschien helpen om gewoon te vragen waarom hij bijv denkt dat het niet goed is om jullie zoontje vaak te knuffelen? Dat je aangeeft dat je graag een compromis wil sluiten, maar dat je daarvoor z’n beweegredenen goed wil begrijpen. Ik vond m’n man soms onnodig streng, maar later besefte ik mij dat hij niet streng is, maar consequent. Ik heb toegegeven dat ik misschien toch te beschermend ben geweest tegenover onze zoon en dat ik me nu besef dat ik zijn leven juist ga bemoeilijken zo en dat ik ga proberen net als hij consequent te zijn. Sorry, het is een heel onsamenhangend verhaal geworden zo. Ik hoop dat je je niet alleen voelt en veel stellen hier tegenaan lopen. Hoop dat jullie eruit komen!

Sorry ik denk dat ik iets feller van mening ben dan de andere reacties die ik hier lees. Jouw gedrag: je bent moeder. Dit doennnn moeders. Oa over het troosten doe je omdat dat 1. heel normaal is dat je je kind troost, en 2. omdat de natuurlijke hormonen/emotie van een moeder anders torenhoog schieten. Echt met alle respect, maar het klinkt alsof je vriend een probleem heeft. Iedereen komt wel eens op bepaalde punten niet overeen met de mening of opvoeding van hun partner. Maar dit klinkt meer als alle respect en begrip moet van 1 kant komen, en je moet zijn weg volgen. Je bent beiden een individu, met allebei een andere vorm van opvoeden. Op 1 lijn liggen zoals hij het noemt is iets heel anders, dan dat jij hem moet kopiëren en doen wat hij zegt. Deze man had aan mij een verkeerde. Vreemd ook, vind ik dit gedrag, alsof ie een soort van jaloers is. Was hij voor jullie een kind hadden ook zo? Want ik vind dit niet bepaald normaal gedrag van een vader.

Ik vind deze manier van communicatie niet passen in een gezonde relatie. Ja, je kan en mag van mening verschillen en een andere kijk hebben op de opvoeding, maar dit hoor je niet op deze wijze te uiten. Ik zou deze houding van je vriend dan ook niet langer accepteren, zeker niet in het bijzijn van jullie kind. Dat zal hem geen goed doen. En wie laat zijn kind nou huilend onder dwang een boterham eten? Dat valt gewoon onder mishandeling. Ook de andere voorbeelden die je noemt zorgen ervoor dat mijn nekharen rechtovereind komen te staan. Snapt jouw vriend eigenlijk wel hoe een kind in elkaar zit?

Als ik dit lees, vind ik dit geen prettige manier van communiceren. Jullie opvoedstijl ligt ver uit elkaar, en daar moet je over kunnen praten. Je zegt dat je niks zegt over zijn opvoedstijl, maar ik denk dat je juist wel met hem in gesprek moet over zijn opvoeding, en jouw visie op opvoeden. Je kan allebei anders zijn, maar wel binnen bepaalde grenzen. Ik zou deze manier van communiceren en van opvoeden niet accepteren. Als ik eerlijk ben, vind ik het niet oké om tegen je kind te zeggen (en al helemaal niet waar het bij is) dat hij een mietje wordt/is, omdat je hem knuffelt. Dat vind ik juist een taak van de ouder: alle liefde geven die je hebt. En daar horen voor mij oneindig veel knuffels en kusjes bij. Uberhaupt je kind een mietje noemen kan niet. Daarmee kleineer je je eigen kind. Ook het niet mogen troosten van je kind, omdat het huilt om wat voor reden dan ook. Dat vind ik ook onderdeel en een voorwaarde van een veilige basis. Kom voor jezelf op. Je doet namelijk niks raars in je opvoeding. Je klinkt juist heel liefdevol. :-)

Je kind teveel knuffelen? 🥺 Ik dacht eerst het zal wel een verhaal worden van een erg softe moeder en een vader die het probleem niet zo ziet. Maar je doet niks geks, ik zeg het niet snel, maar jouw man is echt een hork. Hoe is hij zelf opgevoed? Soms kan je daar nog een oorzaak vinden... ik voer mijn 4,5 jarige nog heel regelmatig hoor, gaat veel sneller 😅

Ik vind je vriend een ontzettende zeiksnor

Het zou zomaar eens kunnen dat zijn achtergrond of eigen opvoeding ermee te maken heeft. Zou het helpen als jullie eens samen uit eten gaan of een dagje er tussenuit gaan en dit dan bespreken?

Eet je kind expres zo langzaam of is er een reden voor? Als die v ons dat doet en we zeggen we gaan zo dan moeten we het eten helaas hierlaten is het zo op hoor! Ga dan ook niet zitten voeren want hij kan het perfect zelf

wat een klootzakken. sorry dat ik het zeg. wegwezen zou ik zeggen

klootzak*

Oef ik schrik hier echt van. Wat is jouw vriend ontzettend autoritair, niet alleen naar je zoon maar ook naar jou. Echt niet oke. Misschien interessant om eens op in te lezen, want zoals je vriend doet kan echt schadelijk zijn. Het is dus niet dat jouw gedrag niet oke is, maar dat van hem. Je kunt prima consequent zijn en je strak aan de regels houden zonder autoritair te zijn (zoek maar eens op autoratief opvoeden). Ook helpt het best wel te weten wat je wel een niet van een 3,5 jarige kan verwachten qua ontwikkeling. Voor mij klinkt het alsof je vriend vroeger ook zo is opgevoed en niet weet hoe het anders zou moeten. Dan mag hij echt met zichzelf aan de slag. Want dit is echt echt heel erg niet oke. Ik bedoel, te veel knuffelen??? Serieus?

Wat naar voor jullie! Je vriend klinkt best wel toxic en ongepast dominant. Het is prima om soms anders te denken over de opvoeding, maar daar kun je ook compromissen in vinden en niet alleen maar wat je vriend vindt. Als je zoontje een keer YouTube wil kijken moet dat toch kunnen? En je kind uit bed halen als hij wakker is, is heel normaal? Toxic noem ik omdat hij die gekke opmerking maakt over teveel knuffelen. Dat kán simpelweg niet eens teveel. Hoe houd je het vol met iemand die zulk raar gedrag vertoont?

Ik lees helemaal niets geks aan jouw manier van opvoeden.!! Hoe jouw vriend tegen de dingen aankijkt is echt bizar.. Te veel knuffelen? Wauw.. Hij heeft weinig kaas gegeten van een veilige hechting van kindjes. Mss helpt het dat je informatie opzoekt en aan hem laat lezen.. En hoezo moet jij je aanpassen aan hem omdat hij anders als de 'slechte' ouder wordt gezien? Dat zegt eigenlijk al genoeg; zijn houding is niet oké, en dat weet hij wss dan diep van binnen dus ook.. En om even concrete reactie te geven op een aantal voorbeelden; onze dochter van 5 is ook een vroege vogel en is meestal tussen 6 en 6.30u wakker. Wij hebben vanalles geprobeerd om haar langer te laten slapen/in bed te laten, maar bij sommige kinderen valt dit simpelweg niet te 'trainen'.. Als je zoon huilt dat iets niet mag; je kunt daarin consequent en duidelijk op een liefdevolle manier aangeven dat hij bijv. Echt niet nog een koekje krijgt. Je kunt zeggen dat je snapt dat hij dat heel graag zou willen, maar dat het antwoord echt nee blijft. Op die leeftijd is het soms echt een rámp als ze iets niet mogen, alsof de wereld vergaat.. Maar naar mijn mening kun je heel consequent en duidelijk zijn, zonder daarbij 'bot of hard' over te moeten komen; Nee is nee lieverd, en daar mag je best even verdrietig over zijn maar dat verandert mijn besluit niet.. Hopelijk snap je een beetje wat ik probeer te zeggen..