"Stomme mama!"

Volgens mij is je reactie wel normaal toch? Hoef je geen spijt van te hebben. Kindjes horen niet zo te praten met ouders, anders leren ze er niet van...

Ik hoorde laatst ook voor het eerst "mama niet lief" van mijn peuter. Ik wist ook niet hoe ik moest reageren. Het deed me wel pijn🥹. Ik lees mee.

Joh, hoe vaak ik dat wel niet geroepen heb als kind. Meende het nooit! Je mag inderdaad wel gewoon aangeven dat dat respectloos gedrag is van je kindje maar verder niet veel van aantrekken. Dat meende ze echt niet.

Wacht maar tot de pubertijd 🙈

Ik snap je reactie wel hoor, het raakt je toch als zoiets gezegd wordt. Als je spijt hebt van je eigen reactie mag je altijd sorry zeggen. 😊 Leert je kind ook gelijk dat sorry zeggen niet erg is, en mama ook maar een mens is. In het moment zelf precies zo reageren hoe je wil, lijkt me heel lastig! Want zo'n opmerking raakt jou ook. Ze voelt zich kennelijk wel heel veilig bij je, als ze zich zo durft te uiten, dus dat is iets moois. Ik denk trouwens dat je op het moment zelf niet zo veel tegen haar hoeft te zeggen. Zelf even diep ademhalen, bedenken dat ze jou als persoon niet stom vindt, maar wat je op dit moment doet (net als dat wij ons kind geen vervelend persoon vinden, maar hun gedrag soms wel). Als het bij jou gedaald is kun je er daarna misschien even over praten.

Ohh ja de eerste keer doet pijn 🤣🤣 maar er zullen er nog meer volgen. Ik zeg soms wel eens ik vind jou wel lief! Ook als ik boos op je bent vind ik je toch lekker lief!

Oh dit is een mooie zeg! Mooi voorbeeld van onvoorwaardelijk 🥰

Zie het andersom: jouw vierjarige voelt zich veilig genoeg bij jou om dit te zeggen en hiermee te experimenteren. Leg het rustig uit waarom je boos werd en je er beide van kunt leren

Ik zeg wel eens: je mag het best stom vinden wat mama nu zegt/doet. Of je mag het best stom vinden dat dit/dat niet kan/mag. Maar dan hou ik nog steeds heel veel van jou. En verder 'negeren'. Ik vind mijn man ook wel eens stom....

Hoezo niet? Op dat moment voelen ze dit zo, ze vinden mama stom, dat mag een kind dan toch ook uiten? Vind het een beetje gek idee dat een kind dit niet tegen zijn ouders zou mogen zeggen.

Goh ja, die vliegt me regelmatig om de oren. Nou, bedankt zeg ik dan meestal. Het is gewoon een manier om met hun emoties te dealen. Ik vind er niet teveel van. Bespreek boosheid pas altijd later, als alle gemoederen bedaard zijn.

Ik moest ook even wennen aan deze fase toen mijn oudste vier werd. Stomme mama werd al snel gevolgd door ‘jij mag niet meer in mijn huis wonen’ en ‘zoek jij maar een ander huis’ (bedankt thema Kinderboekenweek 😅). Na de eerste schrik had ik even tijd te bedenken hoe ik wil reageren en kon ik het zien als een poging van hem om duidelijk te maken dat hij het niet met me eens is. Heb hem uitgelegd dat ik het niet leuk vind om te horen. En verder laat ik het nu meestal voorbij gaan. Ik zie het voor wat het is. Hij vindt iets niet leuk, hij het oneens. Het gaat over de situatie en niet over mij. Zo probeer ik het soms ook terug te geven en er niet te zeer op in te gaan. Als ie echt overstuur is en ik duidelijk zeg dat ik het niet leuk vind om te horen zeg ik wel altijd ook dat ook als we boos zijn of het oneens zijn ik hem altijd lief vind. ‘Ik jou niet hoor mama!’ ‘Ik vind jou nooit meer lief’ Zegt ie dan. Om vijf minuten later als ie weer moet lachen te zeggen ‘o ja toch wel. Ik vind jou toch wel lief’ Zijn wereld is nog klein, ze kunnen zich nog niet zo genuanceerd uitdrukken. Kijk goed wat ze bedoelen en neem het niet te zwaar op 😘

“Ik gooi je in de prullenbak” “jij moet in de gevangenis” “ik vind jou niet lief”, hoor ik meestal haha. Ik probeer er altijd heel luchtig op te reageren “je mag me even niet lief vinden hoor, ik vind jou wel lief” , “bah als je me in de prullenbak gooit dan ga ik stinken! Dan heb je een stinkende mama!”, “gezellig, ga je dan mee naar de gevangenis? Of kom je op bezoek?”

Ik zeg altijd ik vind jou niet stom en verder negeer ik het. Als hij in z’n boosheid zit dan dring ik toch niet echt tot ‘m door.

Heel normaal….gewoon weer een fase! 😅 Negeren en hopen dat het snel voorbij is.

Ik heb eens gehoord van de “oh”-reactie. Maar ik weet niet goed vanaf welke leeftijd die handig is. Wat je doet, is heel neutraal “oh” antwoorden en er verder geen aandacht aan geven. Maar uitleggen dat het niet mama, maar het gedrag van mama is dat ze niet lief vinden kan ook een mooie zijn denk ik!

Ik had van de week voor het eerst; "Ik ga tegen juf vertellen dat jij een stomme mama bent!" Ik zei, oke dat mag je natuurlijk vertellen. Vertel je dan ook dat ik stom ben omdat je je broertje niet mag duwen? "Nee, echt niet. Dan vind ze mij denk ik stom."

Ik kan er wel om lachen. 'stomme mama? haha. 'maar wat vind je stom dan?' en natuurlijk even uitleggen dat iemand stom noemen niet aardig is. Ik probeer het te begrijpen en zeg bijv. 'oh dus je vind het stom dat het van mij niet mag, niet mij stom, maar dat ik nee zeg vind je stom'. Want dat is het uiteindelijk vaak, wat je doet vinden ze stom.

Oh ja die van ons van vier zegt regelmatig;’ als ik dit niet mag, dan mag jij niet op mijn feestje komen!!’ 😂😂 Is goed lieverd.

Hahaha benieuwd wie het feestje betaalt 🙈