"Stomme mama!"

Echt? Dat kwam dus echt niet in mijn hoofd op. Mijn zoon heeft met zijn 4 jaar al meer dingen naar mijn hoofd geslingerd dan ik in mijn hele leven naar dat van mijn ouders. Daarom ben ik ook zo stomverbaasd altijd denk ik. Wij hadden het lef niet.

Oh dat zijn echt wel heftige.. ben benieuwd wat me nog te wachten staat dan Mijn zoontje (bijna 3) zegt steeds 'jij bent een piemot' om vervolgens hard te lachen. Hij weet echt niet wat hij zegt en dat die kinderen eigenlijk piemel zeggen, die link is ook niet gelegd😆

Ja best heftig hè. En dan zit zoon nog op een nette dorpsschool in een keurige wijk 😅 Een vriendin werkt op een basisschool in een beetje een achterstandswijk in de stad. Ik wil niet weten wat daar voorbij komt, als ik haar verhalen wel eens hoor...

Dit komt ook vaak vanuit kinderen waarbij ouders weinig tot geen grenzen hebben of kinderen met oudere broers en zussen. Ik hoor dit ook steeds vaker en mijn zoontje is 5 en gaat naar groep 2. Ik zeg er dus alleen op dat ik het raar vind dat hij zulke woorden zegt en dat het niet netjes is. Hoe meer ik erover zeg, hoe erger het wordt. “Gelukkig” is het de afgelopen weken vooral piemel, plassen, poepen of pis. Niet ideaal maar hoort zoals ik online lees, wel een beetje bij deze leeftijd. Hoop dat het snel voorbij trekt🤣

Als mijn zoontje van 6 (en ook inmiddels zijn broertje van 3 😳) zijn middelvinger opsteekt. Zeg ik ‘Ooohh, wat een mooie middelvinger!! Die is écht práchtig!!’ 🥰

Dit vind ik oprecht niet respectvol 😐 Je kunt je zoon van 6 gewoon uitleggen dat hij dat gebaar niet maakt. Als het mijn zoon zou zijn zou ik hier een punt van maken (één keer en niet meer). Dit vind ik van een heel andere orde dan zeggen ‘je bent stom en je mag niet op mijn feestje komen’

Toen je puber was niet? Oh hoe vaak ik (ik was wel een intense puber en m'n vader was net zo koppig als ik, dus hij daagde me ook uit) wel niet m'n heb gezegd dat ze dood mogen neervallen. Lijkt me ook bijzonder pijnlijk voor ouders om je kind als puber te zien strugglen met het leven, richting volwassen worden. Er komt echt zoveel op pubers af tegenwoordig.

Nee toen ook niet. Wellicht is het wel eens gebeurd, maar ik kan het me niet herinneren en zeker niet vaak. Er waren wel ruzies, maar schelden of nare verwensingen haalden we echt niet in ons hoofd.

Heel herkenbaar. Hier is dat ook, precies diezelfde dingen. Dan hak ik je doormidden maar ook anders schop ik je dood 🤷‍♀️. Ik weet echt niet waar zoon en vrienden het vandaan halen. Kan me niet voorstellen dat dat thuis gezegd wordt bij een van hen. Het is wel zo dat ze niet dom zijn. Ze horen allemaal spannende verhalen over ridders die draken verslaan, daar wordt nog wel eens een van doormidden gehakt. Of op school sprookjes of andere spannende verhalen. Ze doen dan naar mijn idee elementen uit verhalen bij elkaar mengen en komen dan op dit soort uitspraken. Soms moet ik er ook wel erg om lachen. Mijn zoon zegt de hele tijd ‘o mijn godsnaam’ (wij zijn niet gelovig, anders is het misschien minder grappig). Hoe ie eraan komt geen idee maar als ie dit weer zo zuchtend zegt en geergerd zijn hoofd in zijn handen verbergt… dan heb ik het soms echt niet meer.

Serieus, wat heftig. Mijn 6 en 4 jarige zeggen dit echt niet. Nog niet althans 😅

Oh hier ook niet hoor. Boos en verdrietig mocht je zeker zijn, maar schelden is een no go. Ik gooi er even een Gerda uitspraak in: ik denk echt dat tegenwoordig ouders veel losser zijn, minder consequenties en iets te veel gentle parenting toepassen. Dat het kind iets te veel wordt geprijst ipv kaders wordt meegegeven... en dan bedoel ik niet dat een kind nooit wat zal/ mag zeggen.. maar, meer dat er niet kaders worden gegeven wat je wel kan zeggen en wat niet en waarom vooral

Nog een Gerda hier. Ik snap ook dat niet willen straffen niet zo goed. Als een volwassene iets fout doet wordt hij/zij ook gestraft. Wij stoppen allemaal vriendschappen met mensen die ons uitschelden, pijn doen etc. Waarom je kind dat dan niet al jong leren dat woorden en daden consequenties hebben? Lijkt mij een stuk beter.

Ooh heerlijk, die kreeg ik laats ook, ga jij maar bij de buurman een bakje koffie drinken 🙈 ik vroeg wie moet dan voor jou taart zorgen? Oma 😅 daarna toch huilen.. En nu roept ze elke keer als ze boos is, jij mag voor de taart zorgen hoor 😊

Denk je nou serieus dat ik dat niet gedaan heb? Laat me raden, je moet nog door die fase? Je gaat zelf merken dat ze het dan alleen maar leuker vinden om te doen. Na 100x uitleggen ben je dat wel zat hoor!! Als ik er nu een geintje van maak. Kan hij zijn lachen niet meer inhouden en verdwijnt de middelvinger meteen. Sinds ik dat zeg, doet de oudste het eigenlijk bijna nooit meer. Nu zegt hij het tegen zijn broertje als hij de middelvinger van hem krijgt. En weet je wat? Nu hij dat terug kan zeggen… lokt die middelvinger geen ruzie meer uit, maar schieten ze samen in de lach! Heerlijk toch? Opvoeden kan ook met luchtigheid en humor. Succes met de opvoeding 💪🏼

Ja soms zijn het ook grappige dingen. Zoon zei hier een tijd Whát the (heck, maar dat liet hij weg) happened? Hij was toen 3 of net 4. En dan keek hij er ook heel verschrikt bij. O my goooood is ook een tijdje langsgekomen. Ook beide dingen die hier niet gezegd worden, dus ze pikken echt wel snel dingen elders op. Ik vind het, ook al vind ik niet altijd leuk wat hij zegt, wel heel knap hoe hij het op de juiste manier weet te gebruiken 😅

Gelukkig snapt hij heel snel dat iets niet netjes of lief is om te zeggen en duurt het nooit lang dat hij zulke dingen zegt. Hij is eigenlijk heel onschuldig nog, maar ook een van de jongsten op school, zit met 4 straks in groep 2 en doet graag mee met oudere kinderen. Dus hij herhaalt gewoon, zonder dat hij echt snapt wat hij zegt of dat het geen leuke dingen zijn. Ik herken aan de manier van zeggen vaak zelfs van welk vriendje het komt. Ik ben dan ook vooral geschokt om dat hij het oppikt en andere kinderen dus zulke dingen uitkramen, niet zozeer om het feit dat hij het herhaalt.

Mijn dochter roept dit ook weleens als ze boos is, niet leuk om te horen. Toch weet ik dat ze het niet meent en daardoor raakte het mij niet. Tegenwoordig zegt ze ook altijd achteraf; mama ik vind je niet stom, maar ik was boos.

Ja precies. En soms komen dingen ook uit verrassende hoek. Mijn zoon had het een tijd veel over oorlog. Mijn moeder nam gelijk aan dat hij dat wel ‘van tv’ zou hebben want die kinderen van tegenwoordig hè 🙄 Maar dat bleek uit een verhaal op school te komen. Sowieso hebben ze ook Oekraïense vluchtelingen in de klas dus ze weten echt wel wat meer over dingen dan alleen maar geweld ‘van tv’. Laatst zei de moeder van een vriendje dat haar zoon de laatste tijd steeds zei ‘anders geef ik je een bak sla’ en dat ze daar niets van snapte. Dat kon ik uitleggen dat kwam van ons. Er was een oud kinderboekje voorbij gekomen met een plaatje van ouderwetse billenkoek. Mijn man had uitgelegd hoe dat soms vroeger ging en noemde de woorden ‘een pak slaag’. Mijn zoon heeft dat geïnterpreteerd als een ‘bak sla’ (dat vindt ie heel vies 😂) en dit omgevormd tot een in zijn ogen vreselijk dreigement. Ze hebben inderdaad vaak echt geen idee dat leidt tot schokkende maar soms ook heel grappige situaties.

🤣 Zoon zou een bak sla ook echt een vreselijke straf vinden. Misschien kan ik het eens opperen als hij weer eens niet luistert 😁

Ik heb wat advies nodig merk ik! Onze zoon (4 jaar) zegt de laatste weken ook erg vaak: “Stomme mama” of “stomme papa” tegen ons. Of: “Ik vind jou super stom!” Nu vond ik dat eigenlijk niet zo erg, ik trok het me niet aan en zei dan iets van: “En ik vind jou heel lief.” Of ik probeerde het met hem te hebben over hetgeen waarom hij ons stom vond op dat moment. En ik dacht, hij mag mij best even stom vinden als hij dat zo voelt. Echter, begint hij nu ook opa’s en oma’s stom te noemen en vandaag werd ik aangesproken door de juf, dat hij ook lelijk had gedaan tegen een ander kindje en dat de juf hem hierop aangesproken had, dat ze dit niet meer wil horen. Nu voel ik mij een beetje een falende moeder 😅. En ik vraag me af: hoe zouden jullie dit aanpakken? Toch zeggen dat hij ons niet (meer) stom mag noemen? En daarmee ook anderen uiteraard niet. Ons mag hij best stom noemen vond ik namelijk, maar nu hij ook anderen stom gaat noemen; dat is niet de bedoeling.. Ik dacht er goed aan te doen, dat hij zijn gevoel mag uiten bij ons en dat dus mag zeggen. Maar ik wil niet dat hij zo tegen anderen praat. En dat is natuurlijk heel verwarrend voor een kleuter.. Sorry voor het warrige verhaal!!