Stoppen speen 2,5 jaar

Zal eerst eens een middagslaapje proberen zonder speen. Niet benoemen en gewoon 'vergeten' kijken hoe dat gaat. Misschien als afleiding een nieuw knuffeltje mee naar bed. Dat steeds eens vaker proberen overdag. Knuffeltje voor de troost momentjes in de auto of bij vermoeidheid geven.. zo steeds een beetje afbouwen.

Hi mama! Hier hetzelfde scenario.. hij verheugd zich nu zelfs nog op zijn middagdutjes omdat hij dan z’n speentje in mag. Ik zal hem laten stoppen met 3 jaar. Zijn spraak is nu dan ook best goed en wordt steeds beter. Ik noem het dus regelmatig op om hem hierop voor te bereiden.

Het is zeker slim om nu te gaan stoppen. Het gebit kan zich idd nog herstellen (maar hoeft niet). Hoe langer je wacht met stoppen, hoe groter de kans dat je dochter afwijkende mondgewoonten ontwikkeld. Kan nu ook al maar als dat zo is dan hersteld het gebit niet vanzelf. En als je daar niks aan doet kan dat op latere leeftijd heel vervelende gevolgen hebben. Dus nu stoppen en ik zou adviseren om alle topjes van de spenen af te knippen. Dan is ie niet lekker meer en laten veel kinderen hem vanzelf links liggen. Succes!!!

Ik lees mee... hetzelfde hier. Hier komt binnen een paar weken een tweede kindje aan dus we gaan nu zeker niet stoppen, maar ik voel ook angst voor het moment dat we wél gaan stoppen. Zo ongelofelijk gehecht aan dat ding, slaapt er met twee ook nog.. één in de mond en één in de hand. Bij wijze van knuffel.

IMH had hier een heel informatief filmpje over: https://www.instagram.com/reel/C_IGhM6IqF_/?igsh=MXQ3czNobTFuM3hpYg==

Drama ga je krijgen. Nu of later. Dus waarom niet nu doorzetten? Ja het is niet leuk en het gaat pittig worden maar met beetje geluk is de rust over een paar dagen, en met pech paar weken, weer terug. Heeft ze geen knuffel waar je mee kan afleiden? Wij hebben speen cold turkey weggehaald en doen nu slaapritueel met knuffel (en sterrenlamp en handkusjes), werkt goed!

Hier gestopt met 2.10 jaar. Wilde er ook echt aan geloven en vond de gedachte ook zo zielig maar wist dat het een keer moest. Het was bijna Pasen en in dat weekend kreeg hij groot bed. De hele week al benoemd dat dan z'n tutje naar de baby paashaas ging (Ja je moet wat verzinnen😂). De tut vervolgens s'avonds met een briefje voor de paashaas neergelegd en naar bed gegaan. Had heel drama verwacht maar enkel wat tranen even en ongemak.. is gaan slapen en sinds die tijd 3x naar gevraagd. Side note mama had het er denk ik moeilijker mee haha!

Wij hadden er ook angst voor maar uiteindelijk heeft hij 1 avond wat gehuild en was het daarna over. Ik zou het gewoon doen, je maakt het nu waarschijnlijk groter dan het is

Jaa ze verheugt zich inderdaad op slaapmomenten mede vanwege het tutje, Ze heeft al 6 knuffels in bed incl haar favo knuffel welke ze de hele dag al meesleept.. ik zou niet weten wat voor alternatief ik nog kan bieden? Een 7e knuffel? En is het wijs om ernaast te gaan zitten en wachten tot ze slaapt of mee ons bed in nemen? Of kan ik het beter op andere manier aanpakken als ze huilt /krijst Ik hoop dat ik het groter aan het maken ben dan wat het is.. maar ik kijk er zo tegenop!

Toen onze dochter zo oud was hebben we gezegd dat als ze 3 jaar is, we de speen dan opsturen naar de arme kinderen! Dit vaak benoemd en ze zei het zelf ook. Op de dag dat ze 3 werd hebben we de spenen in een envelop gedaan en op de post gedaan. (lees: naar beide opa’s en oma’s opgestuurd) 1e avond was idd even verdrietig. Toen benoemd dat ze nu naar de arme kinderen zijn etc. Daarna is ze lekker gaan slapen en de avonden daarna ging het super goed. Ik dacht ook dat er veel meer drama van zou komen, maar uit eindelijk viel het ‘gelukkig’ mee.

Ik zou haar dus wel gaan voorbereiden! Niet abrupt ineens de speen weg!

Wij zijn gestopt met de speen toen hij 2,5 was. Een paar maanden daarvoor al eens benoemd dat we de speen bij de ooievaars gingen brengen (kan in dierenpark Amersfoort), daar was hij het echt totaal niet mee eens. Daarna nog een paar keer benoemd en toen het zover was de speen meegenomen. Hij heeft hem zelf in het bakje gedaan en daarmee was het klaar. Wij konden onze zoon op die leeftijd echt heel goed uitleggen dat de speen dan echt weg was èn er geen speen meer terug kwam.

Wij zijn met 2,5j gestopt met onze zoon! Hij gebruikte hem eigenlijk alleen met slapen, en in de auto met verre reizen, maar ineens merkte ik dat hij steeds vaker naar boven liep en troost zocht met zijn speentje. Ook stonden zijn voortanden wat apart, dus ik kreeg het ineens in mijn bol en vond dat die speen weg moest. Ik heb 2 dagen terloops laten vallen naar hem dat hij een grote jongen was en dat hij dus wel zonder speen kon (was hij het uiteraard niet mee eens) toen heb ik uit het niets aan hem gevraagd of hij een ijsje wilde. Daar had meneer wel trek in. Naar hem benoemd dat hij dan wel even z’n speen weg moest gooien! Dus meneer keek vertwijfeld maar liep wel naar boven om z’n speen te halen. Toen hij voor de prullenbak stond nog meer twijfel, maar hij gooide hem er toch in. Toen hem gewoon een ijsje gegeven en gedaan ofdat het de normaalste zaak van de wereld was en het dus niet groot gemaakt. (Ondertussen hing manlief ondersteboven in de prullenbak om de speen te redden mocht hij grote drama ontwikkelen). Bij het naar bed gaan heeft hij er meerdere keren naar gevraagd, elke keer antwoordde ik, tja maar jij hebt hem weggegooid! Je bent nu grote jongen, je hebt hem niet meer nodig. Spenen zijn voor baby’s. En direct afleiden met een boekje ofzo. En natuurlijk kreeg ik wel eens het antwoord, neeee ik nog baby! Mama nieuwe kopen! Gewoon gezegd dat ik dat niet kon doen. Verder geen drama’s gehad. Nu na 3 maanden begint hij nog wel eens over een speen maar ik zeg nu gewoon, ja die had jij ook hè! Maar die heb je nu niet meer nodig! Jij kan zonder! En dat antwoord lijkt voor hem voldoende

Mijn dochter van 2,5 was heeeel erg verslaafd aan de speen. Ze had 'm echt het liefst heel de dag in. Daar wilde we dus vanaf. Paar weken gezegd: als je zoveel tut dan gaat de speen kapot.. uiteindelijk een gat erin geknipt. We hadden echt een hoop drama verwacht. Maar het ging eigenlijk heel goed. De speen zat nog wel aan d'r knuffeltje, maar ze gebruikte het dus niet meer. Ze heeft er niet eens om gezeurd

Herkenbaar verhaal. Mijn dochter van toen 2 jaar en tien maanden was ook heel erg gehecht aan haar speen, gebruikte hem alleen met slapen. Ze haalde er echt rust en troost uit. Op het kinderdagverblijf sliep ze ineens een middagdutje zonder speen, omdat ze die daar niet lekker meer vond (zat een klein gaatje in). Ik wist niet wat ik hoorde, maar leek me een goed moment om te gaan stoppen met de speen. We hebben haar een week lang voorbereid met het boekje van Bobbi en daarna de speen op de post gedaan. Vond ze allemaal prachtig en had er ook echt zin in. Eerste avond was het even lastig dat de speen echt weg was maar ging ze toch slapen. Hier werd het helaas met de dag erger. Ze was oprecht zo verdrietig dat ze haar speen niet had, tot aan het hysterische aan toe. Ik heb toen na een week een machouyou voor haar gehaald en die gebruikt ze nu nog steeds (net drie geworden). Haar tandjes zijn echt al beter gaan staan en het geeft haar net dat stukje extra geruststelling. Dus wij kiezen voor een geleidelijke overstap van de speen naar helemaal geen speen :)

Hier zijn wij met de speen echt cold turkey gestopt. Haar gebit stond ook in een rondje en vroeg op elke “dood” moment om haar speen. Ik zag er echt als een berg tegen op. Vreselijk! Maar speen begraven samen en uit eindelijk kwam er een lolly uit. Zelfde middag naar de speelgoed winkel gegaan en mocht ze wat uit zoeken. Tot zo ver ging het goed. Tot het avond werd. Ze heeft zich letterlijk in slaap gehuild maar ben er de hele avond bij blijven liggen. Dat was de heftigste avond. Daarna 2 dagen er om gevraagd maar uitgelegd dat spenen voor baby’s zijn en dat zei een grote meid is. Uiteindelijk viel het mij zoooooo mee. Ze heeft er een paar keer na gevraagd en binnen een kleine week was ze de speen al vergeten. Heel veel succes!!

Ik had me ook op het ergste voorbereid en op een vrijdag avond besloten door te pakken in een weekend waarin we niks gepland hadden. Zoon was 2j3m. Had daarvoor het boek de lumies zoeken een speen gekocht en dat verhaaltje al een paar keer met hem gelezen. Zonder problemen gaf hij z'n speentjes af (was ook echt gehecht aan z'n speen, ook overdag). Eerste avond wat moeite met in slaap komen en om zijn speentje gevraagd. Volgende dag 1x om gevraagd en klaar! Het is me zoooo meegevallen. Het enige wat we daarna een poosje hadden was dat hij wat bozig/huilerig en vroeger wakker werd. Speentje bood natuurlijk ook troost en dat was ineens weg. Maar dat ging ook weer over 😊

Onze knul was verknocht aan zijn speen (met slapen en lange autoritten). We hebben een tijdje terloops laten vallen dat hij een grote jongen is en als hij zijn speen kwijt is wij geen nieuwe meer konden kopen (die ‘bestaan namelijk niet meer voor grote jongens’). Verder hebben we een boekje over een otter die z’n speen niet meer nodig heeft best vaak voorgelezen. En toen kwam t idee om straks met Sinterklaas z’n speen mee te geven in z’n schoen ofzo. Dus heel erg vrede mee dat jij nog 3/4 maanden z’n speen zou hebben. En ineens, midden in de nacht terwijl hij ziek naast mij lag in bed zei hij ‘ik ben een grote jongen en ik hoef geen speen meer’ Die heb ik toen natuurlijk gelijk goed weg gelegd😳 hij heeft er nog wel eens om gevraagd/gezegd dat hij toch geen grote jongen was, maar eigenlijk was dit t wel. Het kan dus ook ineen spontaan heeeeel goed gaan, spontaan en maanden voordat Sinterklaas er is😉

Ons zoontje (2 jaar en 10 maanden) was ook erg gehecht aan zijn speen. Hij kreeg het alleen met het slapen, als je zijn speen was vergeten werd hij dan echt boos. Mijn vriend en ik durfden eigenlijk ook niet te stoppen met de speen, wij zagen ook allemaal beren op de weg. Maar opeens zei hij dat zijn speen kapot was, terwijl er niets met de speen was. Dus wij meteen gezegd dat wij de speen maar moeten weggooien en van hem moesten wij nieuwe kopen. Wij hebben toen gezegd dat wij geen nieuwe kunnen kopen, want ze verkopen die speen niet meer. Nou eerste avond zonder speen, hij heeft een uur gejammerd / gehuild en om zijn speen gevraagd. Tweede avond heeft hij een half uurtje gejammerd. Derde avond vroeg hij weer om zijn speen en hebben wij gezegd dat de vuilniswagen de speen al heeft meegenomen. Toen sliep hij meteen zonder te huilen. Vanaf toen vroeg hij er ook niet meer om. Hij heeft overigens alle nachten doorgeslapen. Wij dachten dat hij mooi de speen was vergeten, totdat hij weer naar de opvang ging waar hij nog wel een middagdutje doet. Toen hij in bed lag, vroeg hij aan zijn juf om de speen. Gelukkig hadden wij ons verhaal bij de overdacht met haar gedeeld, dus zij gaf ook aan dat de vuilniswagen de speen heeft meegenomen. Toen reageerde hij oké en ging slapen. Het viel ons dus echt reuze mee!

Oh herkenbaar ik lees even mee. Dochter word in september 3 mega gehecht aan de speen. Alleen ik bedoel heeft ze hem in. We zijn al eens bijna een week gestopt. Maar we zaten elke avond tot half 1 met haar te knoop huilen schreeuwen zeuren. drama. Wat ik lees dat het met uurtje huilen gedaan is Nee zeker niet.. en we hebben inmiddels een tweede erbij dus het drama kon ook niet meer door gaan. Ze had echt moeite om zonder in slaap te vallen. Dus ik volg ook even mee . En sorry als het demotiverend leest🫣