Tips voor een mama

Wat zwaar, dit is inderdaad moeilijke periode om doorheen te komen. Heb je zelf afschakel momenten ? Qua eten hebben we de fase niet met driftbuien gehad, maar wel met 'niks anders willen eten dan een boterham'. Ik heb daar heel eerlijk geen aandacht aan gegeven omdat ik zelf altijd vond dat de eettafel een gezellige plek moet zijn. Zeker als ze dadelijk kletsen dan is dat het punt dat ze vaak over de dag vertellen. Na een tijdje gaan ze vanzelf weer dingen proeven en stopt het. Vind je het zelf lastig als hij bij jullie ligt ? Anders is dat wel een optie dat jullie even zelf kunnen slapen en resetten. Slaapt hij in een ledikantje of in een peuterbed? Als hij nog in een ledikantje ligt zou je misschien eens over kunnen naar een groot bed en dat met hem uitzoeken. Zelf heb ik altijd het idee dat ze met een driftbui zelf niet weten wat ze met zichzelf aanmoeten. Dus ik ben eigenlijk altijd blijven troosten en ze bij me pakken tot ze rustig werden. Daarna sloeg het dan ook vaak om. Ik vind dit altijd lastige adviezen geven omdat ieder kind en ieder gezin anders is. Wat bij ons werkt, werkt of past misschien niet bij jullie. Dit is in elk geval hoe wij ermee om zijn gegaan. Heel veel sterkte en zorg dat je ruimte houdt voor jezelf en je partner!! (Overigens heb ik altijd sterk mijn twijfels bij moeders waar altijd alles goed gaat..)

Qua eten herken ik dit wel. Onze dochter van bijna 2 eet ook ontzettend slecht, voornamelijk het avondeten. Als het eten haar niet zint gooit ze het over de tafel heen. Eigenlijk het enige dat ze wel wil zijn aardappelen en een stuk vlees. Groente laat ze ook staan. Wij gaan de strijd niet meer aan. Als ze honger heeft eet ze wel. Driftbui? Dan gaat het eten weg. Wel krijgt ze nog een toetje zodat ze wel iets binnen krijgt.

Inderdaad even een pittige fase 😅. Wat betreft eten: zolang hij goed groeit hoef je je (aldus het consultatiebureau) geen zorgen te maken. Ik denk dat er allemaal wel herkennen dat je dat rationeel wel weet, maar dat je toch nét dat extra hapje naar binnen wil krijgen. Of überhaupt een hapje, zoals bij Noah 😅. In elk geval: maak er geen strijd van, dat is voor jou stressvol en voor Noah wordt het eetmoment dan misschien ook geforceerder dan je zou willen. Wat betreft het slapen: als jullie allebei een andere aanpak hebben dan kan dat natuurlijk, maar realiseer je wel dat het voor Noah dan onduidelijk is wat er nu “verwacht” wordt en vooral; wat hij zelf kan verwachten. Dit zijn wel gemengde signalen. Ik spreek uit ervaring 😊. Wij hebben op een gegeven moment echt een gesprek met elkaar gevoerd van: ZO gaan we het aanpakken. Precies hetzelfde dus en dus echt geen nacht anders. En echt, het werkte. Wel met geduld en gebroken nachten, maar die calculeerden we in. Je weet dat het even investeren is. Wat wij deden is dat wij om en om een nacht deden. Dan wist je ook wanneer je “dienst” had (haha) én wanneer je lekker door kon slapen. Dat vond ik mentaal echt wel fijn. Denk dus echt dat de grootste kans om het slaapprobleem te doorbreken is dat jullie samen in overleg moeten 😅. Succes!!!

Oh ja, een leuk trucje met eten dat bij onze zoon van 2,5 helpt (dus wel wat ouder) is dat elke hap een diertje is. Kost wel wat tijd om elke keer een nieuw diertje te verzinnen 😂 maar hij eet ineens een stuk beter 😆

Lastig he? Jeetje wat een moeilijke fases gaan we soms door! Wat betreft eten: ik bied altijd alles aan en “hij moet maar zien” wat hij ervan maakt. Ik houd de maaltijden gezellig en ga geen discussies aan over eten. Niks anders aanbieden idd, maar ik let wel op wat ik maak (hij is gek op broccoli dus dat eten we regelmatig, hij haat rijst dus dat eten we stukke minder vaak). Ook kwa fruit doe ik altijd divers aanbod. Hij zit nu aan mandarijn, aardbei en framboos. Als hij iets niet wil is dat prima. Avond eten gaat er soms geen hap in, maar hij krijgt altijd een toetje. Dan gaat hij nooit met een lege maag naar bed én hij vind het lekker waardoor we de maaltijd positief afsluiten. Betreft slaap moeten jullie echt op 1 lijn komen. Wij houden aan: eerste x huilen pamper verschonen, hierna huilen = elke 10 minuten troosten en terug leggen. Consequent handelen (welke manier dan ook) is belangrijk. Als je zoontje weet wat hij kan verwachten is het voorspelbaar en zal hij mogelijk minder zoeken naar wat jullie gaan doen. En wat je beschrijft is echt heel passend bij de leeftijd! Fases fases fases 😞 het word ook weer beter 😘

Wat ontzettend zwaar voor jullie, maar ik heb wel bewondering voor hoe je erin staat. Aan je verhaal te lezen ken je je zoontje door en door en heb je een goed moedergevoel waar je op lijkt te vertrouwen. Ik heb het idee dat je aanpak en ideeën juist heel goed zijn om door deze fase heen te komen. Ik ben zelf nu bijna moeder, maar ik heb lang als nanny gewerkt bij verschillende gezinnen en werk nu in de kinderopvang. Uit mijn nanny tijd heb ik echt ontzettend veel ervaring opgedaan met dit soort situaties, omdat je bijna 24/7 met de kinderen bent. Dus je ziet alle kanten. Kinderen hebben rond de 2 vaak driftbuien, omdat ze zich nog niet goed genoeg kunnen uiten. Als jij hem alles toch uit probeert te leggen denk ik dat je heel goed bezig bent. Misschien heeft hij het soms ook gewoon nodig om even uit te razen. Kinderen kunnen zich nog niet altijd goed uiten en dan is huilen soms een uitlaatklep. Als volwassenen heb je het soms ook nodig om eventjes te razen en te huilen. Dit kan ook opluchting geven. Als er maar iemand is die je naderhand opvangt en troost als je eraan toe bent. Qua eten zou ik er juist zo min mogelijk druk op leggen. Aanbieden wat jij wilt en wordt het gegeten ,dan wordt het gegeten, zo niet, dan niet. Wordt het eten op de grond gegooit dan zeg je "ik merk dat je niet wilt eten, dus dan zet ik het weer weg" Je zou er wel voor kunnen kiezen om na het avond eten een yoghurt of zo aan te bieden. Dan heeft hij altijd iets in zijn buik voor het slapen. Een toetje is namelijk geen beloningsmiddel. Ik denk persoonlijk dat dat niet bij elk kind werkt. Met slapen is het denk ik wel belangrijk dat jij en je vriend op een lijn zitten. Ik ben zelf ook een voorstander van op de kamer troosten en niet van de slaapkamer af gaan. Er zijn ouders die het samen slapen helemaal niet erg vinden, maar als je weet dat je in de toekomst wilt dat hij in zijn eigen bedje slaapt, zou ik nu niet beginnen met iedere avond in jullie bed. Het is een moeilijke lijn tussen je kind in een moeilijke periode troosten en begeleiden en daarbij je eigen grenzen stellen. Ik denk ook niet dat kinderen altijd iets bewust proberen. Kinderen herhalen patronen vaak. Dat is hoe ze leren en in hun hoofd de wereld leren begrijpen. Hoe jij als volwassenen daarop reageert bepaald hoe hun de connectie gaan leggen in hun hoofd hoe dingen werken. Dus als hij in de nacht wakker wordt en hij is overstuur, maar jij laat wel zien dat je er voor hem bent, dan weet hij dat hij altijd op jou kan rekenen. Je leert hem omgaan met de situatie door om de zoveel minuten te gaan kijken en die periode te rekken. Het is heel zwaar, maar probeer vooral met je man afspraken te maken hoe jullie de situaties aan gaan pakken. Op een lijn zitten is denk ik het belangrijkste in deze situatie.

Qua driftbuien: hoe meer ik wil dat het stopt, hoe pittiger ik het vind. Als ik energie heb ga ik er gewoon naast zitten en wachten tot het klaar is en dan knuffelen en uitleggen, dan is t ook veel minder vaak en korter. Vind t vaak moeilijk aan te sluiten bij de belevingswereld van een 2jarige, maar als dat lukt gaat t steeds beter. Kiind heeft daar soms leuke artikelen over. En ook het boek wat je wilde dat je ouders gelezen hadden hielp me inzien waarom ik de driftbuien zo moeilijk vind en waarom ik ze voorbij wil, en wat daarvan het effect op de kleine is. Qua eten, jeetje lijkt me ontzettend pittig voor jullie. Cb zei ooit, kan goed dat er een tijd komt dat je kind alleen maar koolhydraten, of juist vlees of juist groente/fruit wil eten. Dat geeft niet. Maak er geen strijd van, een kind heeft reserves en wordt er niet meteen slechter van. En ze gebruiken het als middel voor controle over hun leven. Dat hielp mij te ontspannen. Maar kan niet uit ervaring spreken, onze dame eet best oké! Inmiddels bied ik altijd meerdere dingen aan en mag er één (of 2) worden weggelegd als de rest opgaat en dat gaat prima nu. Maar das meer voor later gok ik. Sterkte ermee! Qua slapen: pas goed op jezelf en zorg dat je uitrust, dan kan je het beter aan en beter consequent blijven. Bij ons helpt soms een nachtje logeren ook heel goed als een soort reset ofzo, slaapt ze daar ineens supergoed, en wij ook, en daarna slaapt zij beter bij ons en heb ik meer energie om te troosten en consequent te blijven. Maar daar moet je zelf ook achter staan en een fijn logeeradresje hebben. Met mijn partner vind ik zelf ook een enorme uitdaging. Meestal helpt t mij eerst ergens stoom afblazen en dan op een rustig moment dat hij er ook open voor staat samen praten, zonder oordeel (moeilijk..) en samen opvoedtips/boeken zoeken (of ik zoek en stuur verschillende dingen door en kiezen we samen waar we voor gaan. Maar dat is echt heel erg work in progress🙈 Succes!! Ik hoop dat er verbetering komt en dat je t toch ergens kwijt kunt. Vriendinnen zijn er toch niet alleen voor t goeie als t goed is, en t is niet jouw schuld dat je kindje pittig is, wie weet kunnen ze wel heel veel steun bieden. Zij zullen vast ook pittige tijden hebben maar misschien op hele andere vlakken.

Hoi, het is pittig soms, je hebt al veel goede adviezen gehad dus ik wil even iets toevoegen aan je opmerking over je vriendinnen. Ik heb een vriendin bij wie het allemaal wat minder makkelijk met de kinderen gaat. Ik laat haar gewoon praten, als ze advies wil mag. Je ei kwijt kunnen is heel fijn. Ik weet niet of je vriendinnen goed kunnen luisteren. En wie weet hoor je hun sores dan. Iedereen heeft wel eens wat. Ik denk wel eens als ik iets zie gebeuren bij haar thuis, "dat had ik anders gedaan." Maar dat denk ik ook wel eens van mezelf 🤣. Bij zo'n moment van mezelf moet ik dan toch even voet bij stuk houden bij wat ik heb gezegd 😋. Anders ben ik ook weer niet concequent. En ik merk wel dat consequent zijn echt bergen verzet. Verder wat betreft mijn vriendin. Ik zeg ook altijd dat wij nu gehoorzame kindjes hebben. Maar de puberteit.... who knows 🙄. Misschien zit mijn vriendin er dan juist rustig bij en heeft zij gehoorzame pubers en zit ik met mijn handen in het haar 🤯😁 Nog een eettip, wij moesten onze tweejarige in eetmodus zetten 😮‍💨. 6 rozijnen op zijn bord en dan at hij de rest ook 🤷‍♀️. Maar als die 6 rozijnen er niet lagen ging hij niet eens aan tafel. Stukje soepstengel werkte ook. Wij omschreven het maar als dat hij 'aangezet' moest worden... nu is hij bijna 4 en liggen die rozijnen er allang niet meer 😁.