Toetje (yoghurt) na het eten?

Ik reageerde omdat ik denk dat jouw aanpak het alleen eten van het toetje in de hand werkt. En ik het niet sociaal vind om bij tafel weg te gaan. Tenzij het echt lang duurt, en ze gewoon al goed gegeten hebben. Ik vind het echt jammer om te zien dat sommige kinderen alleen het lekkere opeten, dan weg mogen en niet hoeven opruimen. Terwijl de eetmomenten juist een mooi moment zijn om aandacht te besteden aan sociale skills en gezonde voeding. Als mijn kind na 5 min. geen hap groente heeft genomen, zegt van tafel te willen want klaar, maar wel nog ruimte heeft voor een toetje en appelmoes. Dan neemt ze een loopje met me. Misschien niet helemaal netjes om jouw manier af te branden, maar ik denk dat menig schooljuf het eens is dat je kinderen gewoon leert op elkaar te wachten zolang het lunchtijd is. Ik vind het ook zeer storend met de feestdagen dat kinderen 2 frikandellen pakken en dan van tafel gaan spelen. Terwijl ik mijne dan niet snappen dat ze niet even wachten tot ze hun eten op hebben, want willen ook graag met de lego meedoen. Dat creërt situaties waarin ik moet gaan uitleggen waar zij niet mogen en anderen wel. Qua leeftijd bedoel ik gewoon iedere leeftijd, want hoe ga je dat ineens veranderen als ze 3/4 jaar zijn. Je aanpak is prima voor je, en ik wil ook niet zeggen dat jouw kindje deze skills niet heeft. Maar iemand adviseren dat er helemaal geen grenzen zijn. Tja nogmaals sorry maar dat is niet iets wat je gemakkelijk terug kan draaien. Kinderen moeten ook leren wachten, rekening houden met anderen, gezonde voedingskeuzes leren maken, en helpen afruimen. (Voor de duidelijkheid zonder te dwingen, willen ze niks prima dan niks, even goed een lieve knuffel en dan doen we het samen of niet, maar dus wel aan tafel en niet weg naar de speelhoek)

Ik lees nu dat je man hem ook wat hapjes wil verplichten. Daar zou ik niet in mee gaan. Levert enorm veel strijd op en bovendien een negatieve associatie met eten. Maar misschien kan je het eten wel interessant maken. Ipv borden, 1 grote schaal in het midden voor iedereen. Of als je het hebt, met zn alleen aan zijn tafeltje komen dineren. Hem met koken aan het aanrecht zetten en laten spelen met allerlei rauwe groenten. Het punt is dat niks moet, en je veeeel geduld moet hebben. Geen negatieve aandacht, het echt loslaten. Zeker als hij op andere momenten wel gewoon genoeg binnen krijgt, zit dat wel goed.

Zo doen wij het ook 😊 en als ze slecht heeft gegeten, dan krijgt ze s avonds een fles pap ipv melk. Ze lust alles en is een wisselende eter. Soms eet ze als een bouwvakker en soms slecht 🤷🏼‍♀️ komt vanzelf wel😊

Ik lees hier vaak 'toetje niet als chantagemiddel'. Maar hoe ga je er dan mee om als je kind amper iets eet, en vervolgens wel een lekker toetje verwacht? Als mijn dochter zegt 'mijn buikje zit vol' dan zeg ik 'prima'. Maar dan komt er dus ook geen vraag of ze nog yoghurt wil. 1x gebeurd dat ze dus blijkbaar toch niet vol zat, dan ga ik niet zeggen hier heb je yoghurt, want dan wacht ze de volgende dag wel op de yoghurt ipv groente te eten. Sindsdien zorg ik ervoor dat het toetje niet 'lekkerder' is dan de maaltijd ervoor. Maargoed je kind zal maar enorm van halfvolle yoghurt houden..

Je kindje is 2 en heeft vooral die voedingsstoffen nodig! Dus tja jammer als hij niks eet dan heeft hij dat in elk geval binnen zou ik denken. Wat we wel doen is als hij goed geheten heeft mag hij z’n toetje versieren. Hier is goed eten ook een unicum haha. Dat komt niet omdat we toch wel toetje geven, we vergeten juist heel vaak toetje te bestellen dan eet hij net zo weinig. Het zit er gewoon niet in dus we zijn blij met alles wat hij eet aangezien hij officieel al ondergewicht heeft.

Ik heb een kind dat al een jaar lang geen avondeten wil, maar wel toetjes. Hij eet: poffertjes, pannenkoeken, kibbeling, brood, pap en zuivel. Voor de rest dus niks (en dan bedoel ik ook echt niks). Dus ik heb nu wel ingevoerd dat hij 1 hap moet proeven van het avondeten en dan mag hij een toetje. Dat gaat met strijd en veel praten, maar de laatste tijd lukt het aardig om 1 hap binnen te krijgen. Het is lastig en je kan wel zeggen dat je toetjes niet mag gebruiken als chantagemiddel, en dat hebben wij ook lange tijd niet gedaan. Maar in ons geval gebeurde er dan niets. Hij vond het wel prima dat hij dan geen eten kreeg en ging steeds minder eten. Ook niet de bedoeling. Ik denk dat je gewoon dingen moet uitproberen. Voor elk kind werkt weer iets anders. Ik heb ook geen oplossing en ook geen idee hoe lang dit gaat duren. Maar soms is het geen fase, maar iets dat veel langer duurt. Veel succes iig!

Zou het een optie zijn om het toetje als tussendoortje te geven? Bijvoorbeeld om 4 uur? Misschien erbij uitleggen dat hij nu alvast zijn toetje krijgt, zodat hij dan straks voldoende plek heeft voor het avondeten. Je moet dan alleen wel consequent zijn en dus savonds geen toetje meer geven. De optie is dan avondeten of niet eten...

Prima dat jij jouw keuzes maakt in opvoeding, en de dingen doet die bij jouw kinderen passen. Maar om nou van de rest van de wereld te verwachten dat ze het precies hetzelfde doen, zodat jij met de feestdagen geen discussie met jouw kinderen hebt over wat jij sociaal vindt…dat vind ik niet zo sociaal 😅. Ik zie het voldoen aan sociale normen overigens ook als iets heel anders dan het hebben van social skills. Hier gaat het anders en dat werkt in ons gezin. Dus geen advies (net als NITU die ook alleen maar beschreef hoe zij het doet), maar een beschrijving. Hij komt er na even spelen vaak weer bij zitten. Niet omdat het moet, maar omdat hij het wil. En zo niet dan vind ik het ook prima. Het is een kind, hij heeft nog een heel leven om aan tafel te blijven zitten vanwege sociale normen (die ook nog eens niet in alle culturen zo zijn overigens). Juist met de feestdagen waarbij er veel kindjes zijn, dan stuur ik hem van tafel om lekker te gaan spelen en zijn social skills te ontwikkelen. Zodra ik ga opruimen komt hij vaak aanrennen om te helpen, dingen in de vaatwasser zetten vindt hij geweldig. ‘Ikke helpen mama!’. En hier eet hij dus (na een paar weken alleen maar toetje) weer als een bouwvakker ook nog de helft van mijn groente. Ook niet omdat het moet, maar omdat hij het wil. Dus hij is juist prima in staat om zelf gezonde keuzes te maken, ook al is hij pas 2. Als peuter met een babyzusje heeft hij engelengeduld, hij heeft de afgelopen maanden heeeeeel vaak moeten wachten vanwege zijn zusje, en doet dat hartstikke knap. En again, als dat niet zo was geweest ook prima. Lastig, maar prima. Ik zie hem niet als kleine volwassene maar als peuter.

Is hij altijd een slechte eter geweest? Onze zoon had het ineens, bleek dat z'n amandelen zo groot waren dat het pijn deed met eten.. Na een reduktie ging het eten als een speer!

Dankje MBB85; ik had het niet beter kunnen verwoorden, precies zoals het hier ook gaat (inclusief kleine baby 🤣 en het helpen na het eten), en hoe wij er ook in staan 😁 En, heel eerlijk, als ik weet dat er een (lekker) toetje komt, hou ik ook ruimte over om daar nog van te genieten na mijn groenten en vlees. Ze eet haar overige maaltijden prima, groeit goed. Ik zou daarnaast niet weten waarom je aan tafel moet blijven zitten tot iedereen klaar is 🙈 Mijn jongste dochter eet heel langzaam, daar hoeft de oudste echt niet op te wachten als zij klaar is met eten. Vaak komt ze er na even spelen weer bij zitten en dat is gezellig, maar het 'moet' absoluut niet.

Ik zou inderdaad verwachten van een vriendje dat kom spelen en mee-eten, dat hij niet van tafel gaat tijdens het eten. Dat mogen ze op de peuter/kleuter school ook niet. Heeft weinig te maken met kleine volwassenen, is immers maar een half uurtje en prima voor kindjes van 2-4 jaar. Ze kunnen ook gewoon handen wassen voordat ze aan speelgoed zitten. Helaas al meerdere keren meegemaakt dat ik op een verjaardag er achteraan moet 'rennen' met een doekje.

Ik heb de reacties niet gelezen dus misschien is het al gezegd. Ik vermoed dat hij te overprikkeld is om nog te kunnen eten. Heb je al geprobeerd om in de middag warm te eten? ‘S avonds gaat avondeten vaak moeizaam nu ze dan moe zijn van de hele dag (ook al komen ze net uit bed). Als dat helpt dan kan je als het beter uitkomt het avondeten verder naar voren verplaatsen. Ik zou het toetje niet inzetten als onderhandeling oid. Het is onderdeel van de gehele maaltijd. Ook als je kindje hopelijk straks weer goed eet kan je kindje na een paar happen “vol” zitten van het avondeten, maar ruimte hebben voor het toetje. Dat is dan niet berekenend oid, maar je hersens die een seintje geven dat ze genoeg hebben van een bepaald soort voedingsmiddel. Een toetje is ook makkelijk te eten en heel “standaard” waardoor je dit ook kunt eten als je hoofd nergens naar staat.

Even een hele andere inkijk, wie weet heeft iemand er iets aan… Ik at als kind ontzettend traag, slecht en weinig. Mijn ouders hebben overal om hulp gevraagd omdat ik graatmager was. Tevergeefs… Ik kreeg geen toetjes want mijn bord was nog niet leeg, mijn broertje en zusje wel. Ik mocht niet van tafel om te spelen want mijn bord was nog niet leeg, mijn broertje en zusje wel. Het eten op mijn bord werd ondertussen kouder, waardoor ik nog minder at. Alle druk erop werkte averechts, eten werd iets heel negatiefs voor mij. Jaren later (toen ik tiener was) verhuisde we en kregen we een nieuwe tandarts. Zij vroeg zich oprecht af hoe ik kon kauwen, want mijn tanden en kiezen kwamen helemaal niet op elkaar. Een beugel gekregen en daarna ging eten ineens super! En ondanks mijn weinige proef-ervaringen als kind, lust ik nu alles! Mijn moeder heeft zich hier heel erg schuldig over gevoeld, uiteraard niet nodig ze wist dit niet. Ons dochtertje is nu 1,5 en zie dat ze exact hetzelfde gebit heeft/krijgt als ik. Ze eet harde en grote dingen ook heel slecht. Wil het dan altijd in water of soep dippen om het zachter te maken. Maar het is echt niet dat ze het eten niet lekker vindt (ze vindt vrijwel alles lekker), en het is ook niet dat ze geen trek heeft. Ik verwerk de gezonde voedingsstoffen daarom maar in haar zachtere en vloeibaardere maaltijden. Want ik wil de strijd die ik als kind had niet voor haar. Ze begint de ochtend met 250 gram havermout met pastinaak of wortel, appel, noten, pitten en zaden erdoor. Tussendoor maken we samen een smoothie met boerenkool of spinazie, zaden en allerlei soorten fruit (drinkt ze liefst drie bekers van). In de middag twee/drie volkoren boterhammen zonder korstjes met avocado/humus/pindakaas/banaan/huttenkase. Tussendoor een muffin met rode biet, pompoen, courgette of iets dergelijks. In de avond proberen we altijd een normale maaltijd aan te bieden. Sommige hap-slik-weg maaltijden gaan prima (macaroni, nasi, etc) maar bijvoorbeeld een stronk broccoli en aardappels eet ze nauwelijks. Ze krijgt sowieso een toetje (kwark, yoghurt of huttenkase). Altijd een hit als avondeten: 200 ml soep met allerlei groenten en een volkoren boterham. Vanaf welke leeftijd zou een beugel zin hebben? 3, 4? 😜

Herkenbaar, maar ik maak er geen strijd van. Ik at als kind heel slecht en vond niks lekker en nu eet ik alles, dus ben daar niet zo bang voor. Ik moest altijd net zolang aan tafel zitten totdat m’n bord leeg was en ik was zo eigenwijs dat ik een uur bleef zitten zonder een hap te nemen, dus dat werkt alleen maar averechts. Bij ons moet onze dochter wel alles proeven en dat doet ze ook, maar meestal stopt het dan naar 1 hap. Wat wel heel goed werkt is tussen de middag warm eten, dat doen wij eigenlijk op alle dagen dat ik niet hoef te werken. Dan is ze minder moe en heeft ze ook meer trek. En daarnaast eet ik 3 a 4x in de week een maaltijd die zij lekker vindt (soep/pasta/stamppot).

Ik zou erop vertrouwen dat als je zoontje een gezond, actief en levendig kind is, dat hij zelf wel aangeeft als hij echt honger zou hebben. Eten als beloning, straf of forceren heet volgens mij geen enkele zin en waarom? Als hij normaal groeit, waarom zou hij dan iets verplicht worden? Maar als je echt wil dat hij eet, geloof ik zelf wel in creatief zijn: leg bijv elke avond iets op zijn bord waarvan je weet dat hij dat heel lekker vindt of zelfs de yoghurt samen met zijn eten. Dan is het geen toetje meer en haal je het uitkijken naar dat speciale ding weg. Of doe samen overdreven hoe lekker die worteltjes wel zijn, of steel iets uit zijn bord omdat je toch zo jaloers bent op zijn lekker eten. Laat hem in de winkel het eten kiezen en betrek hem bij het koken. In zeg maar wat.

Ik ben blij dat mijn peuter op een kdv zit waar de kindjes die klaar zijn met eten wél al lekker aan het rondrennen zijn als ik hem kom halen, terwijl de langzame eters rustig de kans krijgen op hun tempo te eten 🙃. No way dat ze daar met 2 tot 4 jarigen een half uur aan tafel blijven zitten tot iedereen een keer klaar is. En ook blij dat ze ook altijd yoghurt na krijgen, ongeacht of ze hebben gegeten of niet. En offtopic: handen wassen voor je speelgoed aanraakt? Ik bevind me denk ik tussen alleen maar loedermoeders, dat heb ik namelijk nog nooit iemand zien doen 😆.