12 Reacties

één jaar geleden

hij is trouwens bijna 4🤭 in oktober

één jaar geleden

Misschien heb je zelf ook wel eens als je overprikkeld bent of gefrustreerd en iemand komt goed bedoeld (dicht) bij je of geeft advies ofzo dat je denkt “Pff laat me ff met rust, gast”. Ik heb dat soms wel in iedergeval, haha. Denk dat inderdaad nabijheid, misschien noemen “ik ben er voor je” genoeg is. hij komt zelf wel bij je als hij daar aan toe is ☺️

één jaar geleden

Aah niet zo persoonlijk aantrekken hoor. Kinderen bedoelen het nooit persoonlijk. Respecteer op dat moment even zn grens/frustratie en om jullie evt een goed gevoel te geven kan je er later nog even op terug komen met een lekkere dikke knuffel.

één jaar geleden

Ik heb geen eigen ervaring hiermee, maar misschien is het feit dat je erbij bent al voldoende? Misschien heeft hij de knuffel niet nodig? Wat zeg je precies tegen hem?

één jaar geleden

Ah je moet je dit niet persoonlijk aantrekken! Het is ergens juist mooi en goed dat hij voldoende heeft aan je aanwezigheid. Je zoontje is ook een mens met eigen grenzen, vergelijk ze maar eens met je eigen grenzen. Sommige mensen zijn knuffelkonten en sommige niet. Als ik verdrietig, kan ik er ook niet tegen als iemand heel dichtbij komt.

één jaar geleden

Reactie op Rataplan

Misschien heb je zelf ook wel eens als je overprikkeld bent of gefrustreerd ...
Ik denk dat het klopt wat Maartje93 zegt. Ik herken het ook bij mijn zoontje (3). Hij heeft veel persoonlijke ruimte nodig. Soms komt ie echt naar me toe om te stoeien of te knuffelen. En soms wil hij echt niet aangeraakt worden. Je kan hem gewoon vragen waar hij behoefte aan heeft.

één jaar geleden

dank jullie wel. dat stelt me onwijs gerust. het voelt soms ZO rot. 🙈 ❤

één jaar geleden

dank jullie wel. dat stelt me onwijs gerust. het voelt soms ZO rot. 🙈 ❤
Mijn dochter is nog veel jonger maar had laatst ook zoiets. Krijsen ‘s nachts zonder dat ik kon ontdekken wat er aan de hand was. Haar knuffelen maakte het erger en ze duwde me weg. Haar even zelf neerzetten maakte het nog véél erger. Haar op schoot zetten zonder verder aanraken en wat sussende woorden als “ach meisje ik zie dat je het moeilijk hebt” en “ik ben er voor je” zorgde dat ze na een paar minuten toch tegen me aan kwam liggen. Maar het is inderdaad heel rot, je wil zo graag wat doen om het leed wat te verzachten en dat verdriet gaat je enorm aan het hart natuurlijk 💔 ik denk overigens dat nabijheid bieden en laten merken dat je je best doet om te steunen veeel belangrijker is dan of je nou daadwerkelijk “het goede” doet.

één jaar geleden

Ow joh heel herkenbaar! 2 jongens van 15 maanden en 2,5 jaar en beide doen precies wat jij beschrijft ! Maar op schoot en knuffelen zit er helaas niet in!! Heel af en toe en als ze heel ziek zijn! Ik heb het onder de noemer: het zijn jongens weg gezet en voel mij er af en toe onzeker door!!

één jaar geleden

Hier doen we vaak 1 van deze 3 dingen: - of ze komt zelf gelijk naar me toe en zit hoog in haar emotie. Ik neem haar op schoot en dan zeg ik: "laat het er maar uit. Dit maakte je verdrietig/boos/was spannend/je bent moe etc. en dat mag, dus laat het er maar uit. Wil je in m'n handen knijpen? Of wil je schreeuwen? Doe maar, dan voel je je beter. Jij vindt het ook niet fijn om je zo te voelen, dat snapt mama, je voelt je straks weer beter. Mama begrijpt jou." Als het beter gaat, bespreken we wat er gebeurde. Ik vraag of het gaat en of ze een knuffel wil. - of ze komt zelf gelijk naar me toe en zit niet heel hoog in haar emotie. Ik ga de situatie letterlijk verwoorden verwoorden. Stap voor stap wat er gebeurde en hoe ze zich toen voelde en waarom. Ik vraag of het weer gaat, zo nee, dan blijf ik praten, uitleggen wat er gebeurde, waarom het gebeurde. Zo ja, dan vraag ik of ze een knuffel wil. - ze komt niet zelf gelijk naar me toe, maar er is wel iets gebeurd. Dan vraag ik: gaat het, wil je een knuffel? Vaak is het even een knuffel en dan gaat het weer, soms is een knuffel niet eens nodig, gaat ze weer door. Als het heftige emoties waren, dan bespreken we die een paar uur later weer. Bijvoorbeeld tijdens het eten. Dit gebeurde en daardoor voelde jij je zo. Hoe krom het ook is om dat moment (en eventueel weer die emotie) terug naar boven te halen, blijkbaar worden dan de connecties in de hersenen gebouwd om er beter mee te kunnen dealen (ooit gelezen. Ik geloofde het niet en vind het vervelend om te doen, want ze moest eigenijk altijd weer huilen, maar ik pluk er nu toch wel de vruchten van). Dan kunnen ze de volgende keer sneller reguleren (terug naar normaal). Nu heb ik geen verstand van 4 jarigen, want onze dochter is pas sinds april 2. Maar toen ze nog geen 2 jaar was, kon ze al zeggen wanneer ze iets spannend vond. Toen ze net 2 was kon ze zeggen dat iets haar verdrietig maakte. Als ik 'nee' zei op iets, kreeg ik geen huilbui, maar het woordje 'drietig!' waardoor ik kon zeggen: jij mag dit niet en dat maakt je verdrietig, dat snapt mama, maar dit is de reden dat het niet mag. Wil je een knuffel? En dan gaat het weer. Maar 4 jarigen kunnen denk ik al best goed praten, toch? Kun je niet gewoon een paar uur later vragen: weet je nog dat je ballon knapte? Toen was je boos en verdrietig en je schrok van de harde knal, weet je dat nog? Wat kan mama dan doen om jou te helpen? Wil je dan knuffelen? Of op schoot zitten? Of moet mama iets vertellen of stil zijn? Zeg het maar, wat zou jou dan helpen? Ben ik benieuwd of hij zelf misschien een idee heeft.

één jaar geleden

Reactie op claudiapopje

Ow joh heel herkenbaar! 2 jongens van 15 maanden en 2,5 jaar en beide doen ...
lastig is het soms he? maar we doen ons best 😚❤ denk dat verwoorden en er gewoon zijn zodra ze er zelf aan toe zijn al heel goed is. 👍👍🥰

één jaar geleden

Ik heb niet alle reacties gelezen. Maar dit klinkt als mijn man en dochtertje. Die moeten ook 'gewoon' met rust gelaten worden. Ze draaien dan vanzelf bij en komen wel weer bij me langs waar nodig. Heel lastig, aangezien ik echt van het knuffelen ben. Maar je helpt alleen maar, door doen wat hij nodig heeft. Als dat betekend op je handen zitten en wachten, is het jammer voor jouw behoeften... Heel lastig, als je het mij vraagt. Maar naar mijn idee het enige wat je kunt doen.