Uit je slof schieten

Mijn dreumes van 19 maanden heeft een temperamentvol karakter. Ik vind het zo lastig om hiermee om te gaan, vooral omdat ik zelf een rustig persoon ben. Ze kan zoooooveel zeuren, en dat ook lang volhouden. Ze wilt heel vaak een snack, knijp fruit oid en als ik uitleg dat ze er al een heeft gehad wordt ze BOOS. Gillen, huilen, rollen op de grond. Ik kan hier niet goed tegen. Ik merk dat ik zelf ook boos wordt als ze na 5 minuten nog steeds niet luistert. Soms lijkt het net alsof ik tegen een muur praat. En ja, dan schiet ik uit mn slof. Ik schaam me dood achteraf 😔 zij gilt, ik verhef mn stem, niemand is blij achteraf. Of ze is lief een doosje rozijnen aan het eten. Ineens vliegen die rozijnen door de kamer. Vind ik niet fijn dus ik vraag of ze die wilt opruimen. Dan zegt ze doodleuk 'nee' en loopt dan weg 🥲 Of zoals vanmorgen zaten we een boekje op de bank te lezen, begint ze me ineens te schoppen. Ik heb uitgelegd dat schoppen niet lief is en dat dat pijn doet, gaat ze lachend door. Ik kan niet meer tellen hoevaak ik het woord 'stop' heb gebruikt. En echt, ik probeer uit te leggen waarom ze geen speelgoed van de tafel mag slaan maar ze heeft er 0 boodschap aan. Als ik het afpak dan wordt ze dus weer enorm boos. Ongetwijfeld herkenbaar. Hoe doorbreekt iemand dit? Hoe zorg je dat je niet meegaat in het gedrag? Bij ons beneden is het klein en bestaat alles uit 1 ruimte, ik kan me ook niet even afzonderen om tot rust te komen.