Verlatingsangst 2.5 jarige peuter op bed

Waarom denk je aan verlatingsangst? Is ze in paniek, oprecht bang? Of lijkt ze niet te kunnen of willen slapen? Mijn dochter is ongeveer even oud en was hier ook een tijdje drama met slapen. Bij ons bleek dat het middagslaapje too much was. Dat zijn we gaan afbouwen en sindsdien slaapt ze goed s avonds. Maar goed, kan bij jullie natuurlijk anders liggen!

Bedankt voor je reactie. Ja ze wil niet dat we weg gaan.. ons dochtertje slaapt al vanaf 2 jaar niet meer 's middags dat wilde ze toen niet meer en sliep verder altijd heel goed door.

Wij hebben hetzelfde gehad de afgelopen maanden maar het heeft bij ons toch echt heel erg te maken gehad met dat zij zelf wilde gaan bepalen. Als huilen niet werkte bedacht ze wel 100 andere (en best slimme moet ik zeggen) redenen om ons bij haar te hebben of om dr kamer af te komen. Het beste werkte toch doorzetten en haar dan elke keer bij de hand te nemen, niks anders te zeggen dan 1x; jij moet nu slapen, haar weer in bed te leggen, aai over de bol en weg te gaan. Vaak stond ze dan 2 sec later weer naast haar bed maar doorzetten, doorzetten, doorzetten. Deze methode is voor ons het kortst om haar te laten slapen in plaats van constant mee te gaan in troosten of andere dingen die zij ons liet doen haha (nog een verhaaltje, wat drinken, etc, etc, etc)

Volgens mij is verlatingsangst iets wat veel eerder speelt dan met 2.5 jaar. Ergens tussen 8 en 14 maanden. Denk dus niet dat het het is. Misschien is het inderdaad dat ze voelt dat er iets anders is of dat er iets te gebeuren staat vanwege je zwangerschap. Er gaat over een paar maanden natuurlijk ook veel veranderen voor haar. De tips voor in bed leggen die hier al zijn besproken zijn heel goed denk ik. Heel veel succes. Kindjes die niet willen slapen is een nachtmerrie. Sterkte

Hier ook ineens (hij is 2 jaar en 2 maanden). We dachten dat het ook was omdat hij niet wilde dat ik wegging van zijn kamer. Nu lijkt het vooral te komen omdat het weer vroeg donker wordt en hij het donker ineens eng vindt. Langzaam went hij er weer aan, hij zegt nu elke keer "ikke slapie" en mama beneden. We bevestigen dit als er toch iets is gaan we even naar hem toe. Dat werkt hier nu heel goed.

Mijn dochter is wat jonger, wordt volgende maand pas 2, maar vertoont al wel ander gedrag dat ik wijt aan de komst van haar broertje (ben 28 weken zwanger): ze is opeens zelf heel vaak een 'keine baby', en zegt dan 'baby dietig' (verdrietig) of doet alsof ze een slapende baby is en dat wij dan moeten troosten of knuffelen. Ben benieuwd of dit een voorteken is of dat ze het nu al uit haar systeem aan het werken is. Ik deel dit omdat ik denk dat kindjes dondersgoed weten dat er iets aan de hand is waardoor zij minder aandacht krijgen en doen wat in hun macht ligt om toch de aandacht te krijgen die ze willen. Dus veel blijven knuffelen, liefde tonen en uiten en accepteren dat het voor haar nu al wennen is dat ze niet meer het middelpunt is van jullie aandacht.

Ook heel herkenbaar. Sinds onze tweede er is wil onze dochter ook zeker een paar keer per dag baby zijn (of ze speelt de mama), kruipen door de kamer, speen van de baby in haar mond, veel getild (heul handig als je net bevallen bent) en gewiegd worden, babystem opzetten. Dat mag ze helemaal volledig doen en we gaan helemaal mee in het fantasiespel met onze volle aandacht, alleen merken wij bij onderstaand slaappatroon dat we echt voet bij stuk moeten houden als het gaat om uit bed komen