Verschil in gedrag bij mama en papa

Niet helemaal wat je zoekt maar als korte, makkelijke oplossing zou ik zijn stem opnemen als hij zegt dat ze moet gaan liggen, dit kan je dan bij de babyfoon afspelen als hij niet thuis is 🫣 is het eerste waar ik aan moest denken

Oeeehhhh slim!!! Thanks haha, had ik echt nog niet aan gedacht.

Misschien een tip om het anders te bekijken? Doordat je inconsequent bent weet je dochter niet wat ze aan je heeft en dat levert stress op. Dus door consequent te zijn help je haar uiteindelijk juist naar minder stress en minder huilen. Dat kan natuurlijk ook door altijd toe te geven 😊. Of door duidelijk grenzen te stellen. Wat jijzelf fijner vindt

Kinderen gedragen zich het slechtst bij degene bij wie ze zich het vertrouwdst voelen. Helaasssss voor vele mama’s!! Hier ook hoor. Ze luisteren een stuk slechter naar mij dan naar mijn vriend. Denk ook dat mannen al gauw strenger overkomen omdat de een zwaardere stem hebben. Blijf consequent en geef niet toe zou ik zeggen!

Zeker herkenbaar. Deze fase hebben wij ook gehad. Bij mijn partner (ook vrouw) weinig aan de hand, bij mij was het raak! Helemaal hopeloos!

Je zegt het zelf al: je bent minder consequent. Probeer in je houding ook zelfverzekerd over te komen en je daar aan te houden. Je gaat slapen PUNT

Ook even geen tips maar herkenning, ik ben regelmatig echt de boeman (boemama dus haha) en papa moet er dan echt bijkomen bij naar bed brengen bijvoorbeeld. Het is erg vervelend en lastig in de praktijk en ik krijg ook regelmatig te horen dat ik stom ben weg moet etc. Het is moeilijk om het niet persoonlijk te nemen maar na een periode hiervan volgt er meestal ook wel een periode waarin ik weer iets meer gewenst ben. Soms weet ik er ook geen raad mee mee en denk ik dat het komt door de bevalling (traumatische bevalling en ik was daarna heel lang niet bij hem) maar dan hoor ik ook wel weer verhalen van anderen bij wie het ook zo gaat. Dus lastig waar het nou aan ligt. Met consequent zijn heeft het volgens mij niet zoveel te maken. Bij die van ons werkt heel strak vasthouden aan iets echt enorm averechts. Goed licht off topic misschien 🤔 maar hopelijk helpt enige herkenning je 💓

Heel veel herkenning. Mijn dochter is nu bijna 18 maanden en mijn man kan haar veel beter naar bed brengen dan ik. Nu gaat het een paar keer weer goed. Maar als ze dan eerder wakker worst dan moet mijn man het doen. Anders zit ik de hele avond boven. Hij krijgt haar zo in slaap en kan der weer zonder huilen wegleggen. Bij mij is het gelijk paniek als het ook maar lijkt alsof ik haar wegleg. Maar ook overdag. Ze is bij mij veel aanhankelijker dan bij mijn man. Geen idee waar het aan ligt, want ik reageer ook echt niet op elke huil. Oké, ligt eraan welke huil, want ik herken ze allemaal. Maar soms kan het niet. Geen idee waarom ze dit heftiger doet bij mij dan bij mijn man. Goeie hechting? 😅😅

Dank voor het delen van de herkenning dames. :)

Hier ook herkenning, alleen wisselt het hier wel. Zoontje heeft net een tijdje achter de rug dat hij bij mij meteen rustig ging liggen en redelijk snel sliep, maar inmiddels is dat weer gewisseld. Nu kruipt hij bij mij zn bed uit terwijl ik erbij lig (heeft vloerbed) en blijft bij mn man rustig liggen en gaat slapen. Geen idee waar het door komt, maar hopelijk stopt het snel, zeker aangezien hij de laatste 1.5 week elk uur wakker wordt.. Het niveau dat hij op zn kamer is en wij via de babyfoon iets zeggen dat indruk maakt hebben we helaas nog niet bereikt haha 😂 Denk dat kleintjes vooral nog veel geborgenheid zoeken en dat je dochtertje misschien weet dat ze dat bij jou eerder kan regelen? Man en ik hebben hierin allebei geen ruggegraat dus vandaar dat zoontje hier nog een eens wisselt denk ik.

Heel herkenbaar, terwijl hier mijn partner minder consequent is. Toch gaat de peuter bij hem sneller slapen. De baby daarintegen sneller bij mij. Niks aan te doen...

Ik heb dit ook gehad tussen de leeftijd van 9 tot 12 maanden. Exact hetzelfde. M’n man bracht haar zonder moeite naar bed maar als ik haar bracht was ik 2-3 uur bezig. Hij nam het 9 van de 10x over als het niet ging maar als hij er niet was moest ik wel. En dan duurde het dus echt 2-3 uur. In mn armen ging ze slapen maar in bed wakker, staan, huilen, krijsen alles. Na 3 maanden zat ik er helemaal doorheen, wist niet meer waar ik het zoeken moest. Wat deed ik nou toch verkeerd?? Tranen met tuiten gehuild. Ik had van alles geprobeerd. Laten huilen, met en zonder timer, erbij blijven zitten, handje vast, op schoot, op een afstand zitten. Niks hielp. En het rare, overdag was er niks aan de hand. Ging het gewoon goed. Probleem zat hem in de avonden. Uiteindelijk tussen kerst en oud en nieuw een slaapcoach laten komen. Ik maakte de afspraak met haar en op de dag dat ze kwam voelde ik zooooo’n rust. Heerlijk! Zij stond op de gang, ik bracht m’n dochter naar bed en wat denk je? Na ruim 3 maanden ellende sliep ze binnen 10 minuten! Ik zei tegen die slaapcoach nou dit heb ik sinds begin september niet meer meegemaakt. We hebben die avond 2 uur lang gepraat (over de zwangerschap, bevalling, m’n traumatische kraamzorg en m’n postnatale depressie).. wat bleek bij mij het geval (vermoedelijk)? Ik was gespannen, voelde constante zenuwen. M’n dochter voelde mij zo goed aan dat zij er onrustig van werd. Die avond voelde ik rust en dat straalde ik uit. En dat voelde zij en dus liep ze direct. Na die avond voelde ik dus een bepaalde rust en sindsdien ging het naar bed brengen steeds beter en na een tijdje niks meer aan de hand. M’n dochter is 16-12-2020 geboren. Depressie was iets voor de zomer voorbij. Begin september begon de ellende met naar bed brengen, tussen kerst en oud en nieuw kwam de slaapcoach, daarna ging het heel goed.. Nu wordt ze volgende week 3 en durf ik te zeggen dat het allemaal een fase was (ik heb er een hekel aan als mensen zeggen ‘het is een fase’ dus kun je nagaan haha. En onthoud: je bent te geen faalmoeder!

Ja hoor! Ik gaf heel lang bv (tot 16 maand) en zoontje wil t liefst extra lang knuffelen als ik m naar bed breng. Doet papa het, dan is het doei doei en lekker slapen. Soms moet hij ook nog wel eens terug en op dagen dat ik nog ergens in huis ben roept hij vaak alsnog om mij! Wij zien het per keer aan en meestal geef ik m ook maar gewoon z’n zin. Ookal is hij al 2, hij wil nog zoveel liefde en aandacht van ons ontvangen.