Waarom houden jullie het bij 1 kind?

Wij kregen die vraag toevallig of we na deze zwangerschap nog meer kinderen zouden willen als het lukt. Ons antwoord is ja maar diegene die het vroeg houdt het wel bewust bij 1 kindje. Waarom: - er zijn al teveel mensen op de wereld - angst om aandacht niet te kunnen verdelen - zelf hele slechte band met haar zus en ziet zelf de positieve kant van broer/zus hebben dus niet - traumatische bevalling en durft het niet nog eens aan Redenen waar ik mij in kan vinden als je het zelf zo beleeft. Zelf vind ik het ook gek dat 2 kinderen de norm lijkt te zijn, 1 vinden mensen gauw zielig en 3 of meer vinden mensen al gauw erg veel. 😅

Ik heb dus nog echt geen idee. Ik heb verschillende redenen om het bij 1 te laten. Maar hoe ik het straks voel als ze er eenmaal is, geen idee. Dus we houden het wel "open". Maar redenen voor 1 op dit moment: - broertjes en zusjes lijkt leuk maar is geen garantie dat ze met elkaar kunnen opschieten (zelf ook, niet dat ik ruzie heb met m'n zusje maar zie er niet de meerwaarde van in tijdens de opvoeding). - makkelijker qua meenemen, aandacht, tijd voor jezelf.. de hort op, spontaan kunnen zijn.. - ik ben tot 20 weken misselijk geweest, vind ik aardig lange tijd om je rot te voelen, je weet het nooit bij een volgende 🤷. - ligt er ook helemaal aan wat voor een kindje ons eerste kindje wordt.. en je weet maar nooit wat de tweede voor een kindje wordt, ik bedoel als in druk, veel aandacht of makkelijk etc.. - huis is te klein voor twee omdat ik dan wel per se twee slaapkamers voor ze wil (ook omdat als ze het niet goed met elkaar kunnen vinden.. dus vandaar echt een must, een eigen slaapkamer) Maaaaar, Mochten we voor ons gevoel nog niet compleet zijn, mochten we toch een groter huis gaan willen voor onszelf.. is ons eerste kindje een makkelijk kindje.. kan het ook straks allemaal veranderen 🤷.

Om verschillende redenen (ik spreek even voor mezelf, maar mijn lief deelt veel dezelfde bedenkingen): - ik kan mijn aandacht héél moeilijk verdelen, maar echt héél moeilijk - met 1 kind is er nog genoeg ruimte voor rust en wat ‘alleen-tijd’, iets waar ik enorm veel nood aan heb - de dynamiek is nu perfect en het lukt maar nipt om alles te bolwerken (huishouden, werk,…) - onze zoon is al sinds de geboorte vrij makkelijk en past quasi perfect bij ons op vlak van ‘leven’, en dat een tweede keer meemaken is geen garantie - ik vind ons huis te onpraktisch voor een gezin met twee kinderen, we ergeren ons nu al rot - verstand absoluut boven hart wat kinderwens betreft (al heb ik momenteel nog steeds geen wens voor een tweede) - door mijn ASS en ADHD is de chaos soms enorm, en mijn lief heeft ook ASS, dus we willen niet nog meer chaos

Ik zou zelf enorm graag 2 willen, maar zoals het nu lijkt gaat die er niet komen. Zit nu al maanden in een postpartum depressie (en dat is echt enorm heftig) en heb een zware bevalling gehad. Nou kan ik me wel over die bevalling heen zetten, maar die depressie durf ik denk ik niet nog eens aan. En daarnaast, heb nu een makkelijk kindje, maar weet niet of ik het aankan als nummer 2 wel een nachtbraker is. Met name door de ppd. Door de ppd zal het vanaf de zwangerschap ook spannend zijn, niet meer zorgeloos en wordt je begeleidt. Aan de andere, als de wens wel heel sterk is, lijkt die begeleiding me erg fijn. Maarja, dankzij de ppd nu, en de angst voor de nachten wat ik daardoor heb, durf ik dat zoals het nu lijkt echt niet aan. Mijn kindje slaapt nu namelijk al door sinds week 6 en huilt amper. Hij is nooit vaker dan 1 keer in de nacht wakker geworden (nadat ik overgestapt ben op flesvoeding na 1 week)

Wij vinden 1 kindje al vrij pittig, ik denk dat 2 te druk is voor ons. Ook vinden we beide dat niet ons hele leven moet draaien om kinderen, we houden ook van onze eigen tijd. Dat hebben we hard nodig naast werk, huishouden, kind, gezin, vrienden, familie etc. Daarnaast zijn we vrij makkelijk met ons kindje, maar kunnen niet goed omgaan met te veel chaos en prikkels 😂

Ons eerste kind werd een tweeling. Gelukkig hebben wij de vraag niet (meer). Het gevoel van makkelijk weggaan of even me-time is wel volledig weg! Ik word soms voor mijn gevoel opgeslokt door die kinderen. 1 ding is zeker, het blijft bij 1 zwangerschap hier🙈

We houden het bij 1 kindje voor meerdere redenen. Dit is wel allemaal erg persoonlijk, ik veroordeel niet als anderen een andere mening hebben. -ik vind dat zowel mama als papa alsnog zichzelf moeten zijn en niet alleen maar 24/7, 365 dagen per jaar in de rol van moeder en vader moeten treden. Er moet ook me time voor jezelf zijn en voor je vrienden en hobby’s. Hoe meer kinderen, hoe lastiger dit wordt (lijkt me). - we willen ons kindje alle aandacht en tijd van de wereld geven, maar hiernaast zijn we beide erg ambitieuze mensen en hechten we veel waarde aan onze carrière. Dit willen we niet laten varen door het nemen van kinderen. -zowel mijn man en als ik hebben een zus, maar hebben daar absoluut geen band mee. Een zus of broer, zie ik de nut niet van in. Ik heb hele goede vriendinnen die me 100x beter kennen dan mijn zus.

Dit zijn ook onze redenen 😊. Ik zie veel mensen met meerdere kinderen kort op elkaar die echt geleefd worden door de kinderen. Mij niet gezien.

Ik sluit me volledig bij jou aan TS. Ik vind eentje al zoveel gedoe, laat staan een tweede er nog bij. En nu hebben wordt het slechte slapen net iets beter, dan krijg je een tweede en begint het weer van voren af aan. Nee mij nie bellen… En sowieso zwanger zijn en zo’n (terror) bevalling zit ik ook niet nog een keer op te wachten. Daarbij was mijn zwangerschap alles behalve gepland dus eentje is écht genoeg. 😅

Dat laatste klopt zo erg! Mijn zoontje is vier maanden en mensen vragen al wanneer de tweede komt. Niet óf maar wanneer. Heb ook al meerdere keren gehoord dat ik na nummer twee dan klaar ben. Alsof je twee kinderen moet krijgen 1 of 3 kinderen mag niet meer?

Waar bemoeien mensen zich toch zo mee😵‍💫 Het is hun zaak niet en je kan iemand er ook hard mee kwetsen. Geniet lekker van je kleine man en of de toekomst nog een kleine brengt of niet ziet men vanzelf wel!

1 met de reden voor mn eigen gezondheid En zodat we Camilo alle aandaccc het kunnen geven die hij verdient.

Ja tenzij je nog een jongetje krijgt, dan mag je wel blijven proberen voor een meisje! Van elke soort minstens 1! Mensen😫

Nou echt he, wij kregen ook al de opmerking: je ouders zijn al opa en oma van een jongetje, geef je ze dan een kleindochter?

Ik ben zelf enig kind, en wou dan ook maar gewoon 1 kindje. Momenteel ben ik zwanger van ons meisje, maar ik heb 2 pluskindjes. Ik zie ze graag, maar moet echt nog altijd wennen aan het idee dat er meerdere kindjes zijn. Om de volgende redenen. - ik wil m’n kleintje alles kunnen geven wat ze nodig heeft - het constante ruzie maken en de jaloersheid is echt vermoeiend. - ik hou van mijn eigen ruimte - ik heb echt alle kwalen, dus een tweede voor mezelf is echt een no go.

Ik ben geen persoon die maar 1 kindje wilt.. as we speak ben ik zwanger van de 2e, ik hou ook erg van het sociale leven. Ik hou van op vakantie gaan. Terrasje pakken. Met een vriendin de stad in. en dat lukt nu zeker ook wel! En met de 2e zal ik daar ook niet bang voor zijn dat dat niet kan of moeilijk gaat. Wij willen er zelfs 3/4.. ja het is heel veel werk en zal nog wel paar jaar in de pampers zitten. Maar daar heb ik het voor over. Straks als ze groter zijn kun je gezellig met hun kletsen kun je met je dochter naar de stad kun je met je zoon naar voetbal. Of komen al je kindjes langs voor kerst of een zondag lunch. Lijkt me zooooo gezellig! Die eerste jaren zijn pittig, niemand gaat dat ontkennen ook niet ouders met 1 kind. En nee het is geen garantie dat ze goed met elkaar opschieten, maar mijn moeder is enigs kind en ondanks dat ze altijd met vakantie een vriendinnetje mocht meenemen heeft ze zichzelf altijd wel eenzaam gevoeld thuis, en tot de dag van nu zegt ze alsnog dat ze heeeel graag een zus of broer had gehad. Misschien sta ik er daarom ook zo in. Maarja iedereen moet zelf weten! En wil je er 1 dan hou je het bij 1, maar dacht ik deel mijn mening van de andere kant eventjes waarom ik er juist voor kies om het niet bij 1 te laten. ❤️❤️

Wij hadden vooraf sowieso altijd al geroepen dat als we het geluk mogen hebben om zwanger te raken, het er ook bij 1 blijft. Nu we het ervaren met onze kleine meid weten we het ook redelijk zeker. We vinden beide onze eigen tijd heel belangrijk. We zien bij mijn schoonzus met 2 zoontjes dat ze altijd bezig is met de kinderen en ze word er geen leuker persoon door. Een eigen leven heeft ze eigenlijk niet. Ook merken we dat het qua ruimte in huis niet praktisch is, we hebben een grote verbouwing gedaan en van 4 kamers 2 gemaakt. Dus er zal dan iemand naar zolder moeten. Daarnaast vinden we onze eigen tijd belangrijk en een broer/zus hebben betekend niet dat de band ook goed is. Met mijn broer en vrouw hebben we heel goed contact. Maar mijn zus, zijn zus en broertje spreken we amper. Als laatste punt vond mijn man het hele bevallen en de kraamweek echt een hel 🤣 en wil hij dat nooit meer meemaken. Wij hebben gelukkig een heel makkelijk meisje die met 3 weken doorsliep, maar geen garantie dat dat bij de tweede ook gebeurd.. Zo zijn het voor mij genoeg redenen om geen tweede te nemen. Tenzij er ooit een ongelukje gebeurd natuurlijk 😅

Hahaha is moest heel erg lachen om deze opmerking. Het is namelijk heel erg waar wat je zegt.

Ja juist jouw redenen staat mij tegen om voor een tweede te gaan. Die tropenjaren onderschatten mensen vaak. Ik zie het overal om me heen en daar hebben wij geen zin in. Twee is gewoon meer gedoe, meer gesleep om ergens heen te gaan, langer in de luiers, sport en clubjes keer twee. Ik word al moe als ik eraan denk 🤣.

Klopt het gaat ook zwaar zijn, daar ben ik al bewust van. Maar ik vind dat het hebben van een kind/ meerdere kinderen het zware overweegt! Ik kan onze dochter ook af en toe achter het behang plakken nu, en loop ik soms te vloeken als ik een kinderwagen heb zware boodschappen en een kind die niet luistert hahaha. Maar als ze lacht maakt alles goed en straks heb ik 2 mooie lachjes 🥰😍