Wanneer peuter beter luisteren?

Geen idee hoe lang het duurt, mijn dochter is ook 2,5… Ik merk dat ze beter luistert als ik vooraf heel duidelijk aan haar uitleg wat we gaan doen en wat ik van haar verwacht. En haar wat verantwoordelijkheid en een keuze geven werkt ook goed. Gisteren bijvoorbeeld een stuk gaan wandelen en ze wilde met de loopfiets mee. Standaard loop ik dat ding dan na 100 meter te dragen en daar had ik geen zin in. Dus de keuze: het hele stuk zelf fietsen of in de wagen. Ze kiest dan zelf voor de fiets en dan gaat het zonder driftbuien! Ze zullen het van ons moeten leren maar vermoeiend is het wel 🙈

Mijn dochtertje is nu 2,5 en ze heeft zo haar momenten. Ik merk als ik haar iets ‘opdraag’ ze snel in een driftbui schiet. Als ik haar een keuze geef binnen mijn grenzen dan heeft ze er bijna geen last van. Voorbeeldje.(ik heb geen zin in die discussies met haar en eindeloze huilbuien in de ochtend) Ze wil nooit uit haar bed komen elke dag drama. Als ik haar gewoon eruit pak is het standaard een half uur krijsen. Keuze 1 raam open maken en uit het raam kijken of het mooi weer is of niet. Keuze 2 haar eigen sokken uitkiezen. Ze vliegt ineens zonder te zeuren haar bed uit omdat ze het idee heeft dat zij bepaald. Probeer haar veel uit te leggen en voor te bereiden op wat komen gaat en ook dat helpt wel. Soms moet ze iets zonder keuze omdat het gewoon moet en niet anders kan en dan probeer ik haar af te leiden. Ze wil niet met de auto naar school maar met de fiets of buggy. Soms moet ze met de auto drama. Dan mag ze kiezen 1x het raam open en dicht of een pop meenemen in de in de auto. Dan is ze in tussentijd weer vergeten dat ze boos was 😬😬 Soms denk ik wel jeeezus wat ben ik aan het doen maar die eindeloze discussies en driftbuien daar was ik helemaal klaar mee. 🫢

Zo doe ik het ook, werkt hier ook echt! En je laatste alinea: heel herkenbaar. 🤣 Ik word ook wel eens vreemd aangekeken door anderen, maar hey: liever dit dan al die drama 😅

Ja maar echt hè. Soms zijn ze lastig te begrijpen, dan denk ik echt hoe dan 🫣 Wil je een appel in je broodtrommel? Ja! Driftbui op het plein bij school, wil een banaaan! Poging 2 wil je een appel of banaan? Appel! Geen driftbui bij school.

Ik geef hem dus echt al heel veel keuzes en dit werkt opzich wel maar zodra we buiten zijn en we naar huis gaan dan wilt hij dat beslist niet, ook een omweg met auto zoeken oid wilt niet werken, hij gaat gewoon liggen, ergens anders heen rennen, sowieso wegrennen om vervolgens te lachen dat ik erachter aan moet rennen, ga ik er niet achteraan is hij ook echt weg (al een keer geprobeerd).. vind het daardoor echt lastig, op zo’n moment denk ik ook echt van jeetje wat een onhandelbaar kind ben je toch ook 😂🫣 trekt alle haren uit mijn hoofd als hij de kans krijgt en dus iets niet wil waardoor ik hem uiteindelijk moet tillen.. vind het echt vreselijk.. thuis gaat het tegenwoordig heel goed maar zodra er ineens bezoek is word hij sowieso al heel baldadig, gaat slecht luisteren en als we dus ergens heen gaan is dit exact hetzelfde, kan gewoon echt nergens heen gaan, dan zeg ik bijvoorbeeld oké we gaan weg maar dan moet je wel luisteren, dan zegt hij ja en het gaat vaak oké tot het moment dat we weer weggaan en dan is het niet eens dat we binnen 5 minuten weg zijn..

Jaaa het is echt super lastig. Zou je hem misschien een taak kunnen geven onderweg tijdens het wandelen zodat hij zichzelf belangrijk voelt? Bijv de tas dragen, de kinderwagen duwen? Of eventueel een kleine beloning als het goed gaat. Sticker als het goed gegaan? Zou hem zeker een consequentie geven als hij wegrent want het lachen geeft wel aan dat hij je aan het uitdagen is. Positief corrigeren kan ook nog wel eens helpen. Ben zelf leerkracht en op openbare plekken doe ik dat vaak bijv: ipv benoemen wat fout gaat het gedrag van een ander kindje/ volwassene benoemen wat je verwacht. Kind wil jas niet aan… ik benoem dan Ooh ik zie dat dat kindje daar heel knap zelf zijn jas aan doet. Wat goed zeg. Mijn dochtertje is er dan als de kippen bij om hem ook aan te doen want hoe klein ze ook zijn, complimentjes ontvangen ze maar al te graag. 🤪

Mijn zoontje is 4 jaar en luistert nog steeds voor geen meter 🫣 Dus ik snap je frustratie Maar ik denk dat het echt per kindje verschillend is want mijn dochter van 15 maanden luistert wel altijd heel erg goed zonder dat ik alles 100 keer moet herhalen..

Ik doe het ook precies zo met mijn dochtertje van 2,5! *Keuzes geven, zo krijgt het gevoel dat zij mag bepalen. Kiezen uit 2 opties inderdaad. *Afleiden. En afleiden kan veel verschillende manieren. Als ze bijvoorbeeld zomaar een driftbui of huilbui heeft ga ik daar geen aandacht aan schenken (ow oops het heeft geen effect op mama) en ga ik eigenlijk gewoon iets doen of zeggen waardoor ze gelijk afgeleid wordt. Dat kan zijn dat ik zomaar een ballon pak en opblaas of heel enthousiast wijzen naar iets buiten of op tv Ooooh wat is dat nou!

Oh dit is zo herkenbaar. Dat noemen ze dan een ‘strong willed Child’. Ik heb er minimaal zo eentje. De jongste is 15 maanden dus moeten we nog even afwachten 🤪. Maar mijn zoon was/is net zo. Inmiddels is hij 5 jaar en het gaat echt veel beter. Zoals jij het beschrijft was het hier ook met een piek tussen 3,5 jaar en 4 jaar. Hij heeft nog steeds een heel erg sterke eigen wil en ik kan soms echt zuchten dat niets zonder gedoe/gezeur gebeurt maar hij luistert sneller en de driftbuien zijn weg. Ook dat van dat bezoek is heel herkenbaar. Publiek maakt het erger 😝. Kan soms jaloers zijn op van die brave rustige kindjes. Maar eerlijk is eerlijk hij heeft het van geen vreemden. Ik ben zelf ook erg slecht met autoriteit. En wat ook is: als hij iets leuk vindt, dan is hij ook razend enthousiast en dat is dan ook zo prachtig om te zien. Het is gewoon een temperamentvol kind en heeft zeker ook zijn mooie kanten.

@TS Vind jouw zoontje het misschien leuk om in de winkel mee te helpen? Winkelmandje vasthouden? En weer naar huis gaan auto instappen wil m'n dochtertje ook wel eens niet maar dan zeg ik de we thuis een appeltje gaan eten of gaan kleien (benoem iets wat je zoontje heel graag doet thuis) maar dat we dan wel nu moeten gaan! Soms noem ik namen van kindjes uit groep van het kinderdagverblijf en dan zeg ik bijvoorbeeld Julien gaat nu ook naar huis met zijn mama en Nina zit ook nu in de auto/op de fiets op weg naar huis. Ik merk dat het haar motiveert op de een of andere manier. Je kunt het allemaal proberen!

Hier werkt ook echt voorbereiden op wat je gaat doen. Dus toen hij een keer eerder naar bed moest voor z'n dutje, omdat we in de middag weg moesten, zijn we direct dat bij het opstaan 's morgens al gaan benoemen. Als we ergens zijn en we willen gaan, zorgen we dat het op tijd wordt aangekondigd, zodat hij weet waar hij aan toe is en dat het niet uit de lucht komt vallen dat we gaan. Maar ik gok dat je dit zelf ook al hebt geprobeerd, dus ik vind het lastig. Ik snap je helemaal hoor. Ik doe ook soms iets niet omdat ik gewoon geen zin heb in drama die dag. Op een goede dag blijf ik rustig en kan ik het prima hebben, maar op een slechte dag heb ik geen geduld en word ik snel boos en dat werkt averechts. Wij hebben onze oudste ook een keer op de gang gezet omdat hij z'n broertje van toen een paar maanden een klap had verkocht. Dat heeft zo'n indruk gemaakt dat we er nu maar mee hoeven dreigen en hij werkt mee. Vast niet pedagogisch verantwoord, maar het werkt wel. Er zijn gewoon grenzen en als ie daar overheen gaat, zitten er consequenties aan. We geven wel waarschuwingen eerst. 'Als je dit nog een keer doen dan... En dan ook echt doen wat je zegt (wel realistisch), anders merkt hij ook dat het loze dreigementen zijn. Het blijft lastig

Bedankt allemaal voor de tips! ‘Helaas’ doen we echt al heel veel, beloningen ertegenover zetten, we bereiden hem altijd voor, gaan ook niet uit het niets was, dat heb ik dan al minstens 2 uur van tevoren gezegd, dit werkt wel heel goed voor hem. Ook als we bij de kinderboerderij zijn en ik bereid hem voor dat we straks weggaan, maar dan is het heisa (op het moment dat we weggaan) We doen ook echt wat we zeggen, juist inderdaad om te laten merken dat hij niet alles kan en mag en dat als we iets zeggen dit ook menen. Laatste keer het ritje naar huis vanaf de kinderboerderij heeft hij 45 minuten lang een driftbui gehad, continu op de grond liggen en krijsen met dat hij naar de kinderboerderij weer wilde. Ik probeer hem dan af te leiden door leuke dingen thuis te benoemen en willen doen maar dat maakte allemaal niks uit.. Zo lastig, jammer dat ze zonder handleiding komen 😂🤭🤭

Oef wat herkenbaar. Bij ons zoontje werd het vanaf 4 jaar eindelijk iets beter. Heel soms heeft hij het nog vooral als hij ergens mee zit. Laatst bij monkey town nog dat we weg gingen uur op de grond gekreist en mij getrapt als ik hem wilde pakken. Maar dit is nu incidenteel en niet meer elke keer. Het is echt pittig, maar het wordt vanzelf (langzaam) beter. Hoort echt bij de leeftijd, sommige kindjes hebben nou eenmaal een erg temperamentvol karakter.

Het lijkt er dus op dat hij langer daar bij de activiteit wil blijven en niet mee naar huis wil. Ook al is hij goed voorbereid. Waarschijnlijk is het inderdaad wachten tot hij er eindelijk niet meer zo'n heisa van maakt. Zou je misschien nog bijvoorbeeld bij de kinderboerderij, samen een foto kunnen maken die hij dan aan papa kan laten zien? Iets wat heel leuk was daar of van een nieuw dier bijvoorbeeld. Mijn dochter wordt daar namelijk wel enthousiast van, ik denk omdat je het gevoel van wat je daar had nog even vast kan houden tot thuis.

Benoem je ook dat zijn emoties er ook mogen zijn en dat je begrijpt dat hij boos of verdrietig is? Dat maakt de bui nu niet perse korter maar dan leert hij wel dat zijn emoties er mogen zijn! Uiteindelijk kan dat een bui verkorten. Je zou eens kunnen kijken op Instagram bij kleinegrotemensen. Die deelt mooie tips en heeft soms masterclasses over peuters! Afleiden leidt ook af van de driftbui en de emoties waardoor een driftbui dus ook langer kan duren. Hier laten we mijn dochtertje toch altijd even razen en soms, niet altijd, duren buien dan wel korter.

Pittig hè? Heel herkenbaar hoor jouw verhaal. En ik altijd maar denken waarom zijn ze allemaal zo lief en zoet… en zet die van ons de boel op stelten ☺️. Hier gaat het nu een stuk beter (bijna 2,5). Dreumestijd was echt chaos. Echt altijd van je wegrennen en regelmatig driftbuien. Wij zijn ooit op een afstand achter hem gebleven zonder dat hij ons kon zien, maar hij keek niet om of om. Hij is totaal niet bang om kwijt te zijn, lijkt het. Wij hebben hem sinds een paar weken geleerd te stoppen. Hij begrijpt dus nu dat stop inhoudt dat hij ook echt moet stoppen. De gastouder doet dit ook, en daar werkt het ook top. Ik geloof dat het echt beter wordt, maar je zit nu met jouw kindje in een heel pittige tijd. 🍀

Zo te zien doe je al veel dingen die hier worden genoemd en voor ons ik werken. En inderdaad, benoem je de emotie en dat die er mag zijn? Onze zoon van 2,5 jaar kan ook heel boos worden, maar volgens mij is dat voor onmacht. Het is ook niet niks als de hele dag voor jou wordt bepaald wanneer je wat doet en dat je dan weggaat bij de kinderboerderij waar je het naar je zin hebt 😅 Dat denk ik altijd maar en dat geeft mij en daarmee ook mijn zoon veel rust lijkt het. Ik zeg dan, ik zie dat je boos/ verdrietig etc bent. Het is ook heel vervelend dat we nu weg moeten/ dit of dat. Dan aai ik hem en dan zie ik hem worstelen met die emoties. Die mogen er dan even zijn en dan is het meestal snel over. Wellicht nog iets om te proberen.

Weer een toppunt van schaamte.. controle bij de kno, onhandelbaar , hij vond het niet vervelend, had hem goed voorbereid dat er naar zijn oortjes werd gekeken, om vervolgens een kind te hebben die wegrent, de deur bij de arts opendoet (toen we binnen waren) op knopjes drukt, gaat liggen in het ziekenhuis omdat hij nog geen mickey mouse ballon kreeg, ik ga echt zo voorlopig niet meer weg. Ben hem op dat soort momenten echt zat en verlies echt mijn geduld ermee