Wat te doen met 4,5 jarige die leest?

Wat voor soort onderwijs krijgt je kind? Regulier? Ik geef zelf les op een Montessori school en heb regelmatig kinderen rond die leeftijd die beginnen met lezen. Daar ga ik dan gewoon mee door op hun niveau en interesse. Soms doe ik ook tafels, deelsommen of bewerkingen tot 10.000 met kinderen die veel interesse hebben in rekenen. Ik zou er dus niet zomaar vanuit gaan dat de leerkracht het niet door heeft, tenzij het een onderwijsvorm met ‘alleen spelen’ als visie heeft. Je kunt altijd tijdens een gesprek aangeven dat je kind dit thuis laat zien, of hij dat in de klas ook doet.

Ik zou denk ik toch het gesprek met school aangaan. Vragen of de juf/meester het ook ziet en welke opties zijn hebben tot extra aanbieding. Ik lees voor meer tips ook even mee. Mijn zoontje is deze maand 3 geworden, maar die kan nu ook al 5 woordjes lezen (en alle letters fonetisch uitspreken). Toevallig vorige maand een rondleiding/aanmelding op de basisschool gehad en toen meteen al gevraagd naar opties. De directeur vertelde dat de school zeker aanbod heeft voor wat meer uitdaging. Dus ben daar heel blij mee, ookal gaat hij dus nog niet naar school.

Hij zit op een reguliere school. Grote school met 5 kleuterklassen 1/2. Ik ga er niet zomaar vanuit dat ze het niet doorhebben, maar ken mijn kind ook. Hij kan in passiviteit gaan zitten als de uitdaging ontbreekt. Heb eerder een oudergesprek gehad waarbij ik compleet nieuwe dingen leek te vertellen, dus het gevoel is niet ongegrond. Antwoord wat ik kreeg: “maar we verwachten niet dat een jongste kleuter dit kan”. Snap ik.. maar hij laat dit zien, dus zou het fijn zijn als je dan je verwachtingen wat betreft dit kind dan wel bijstelt. Ga na de kerstvakantie zeker eens even in gesprek.

Ik zou deze vragen aan de leerkracht stellen. Jouw kind is zeker de eerste niet, dus de school heeft hier absoluut ervaring mee. Het lijkt me goed als de school op de hoogte is. Als je met een open houding naar de leerkracht stapt met de vraag hoe nu verder, dan kun je samen op zoek naar het beste voor jouw kind. Goed om ook meteen te vragen wat je thuis kunt aanbieden en dan kunnen zij alvast gaan nadenken over wat ze op school kunnen bieden. Hoeven ze nu niet meteen een antwoord op te geven. Maar als je het zo formuleert lijkt dat me een prima opening voor een fijn gesprek. Wat betreft voldoende uitdaging kun je ook nadenken wat je in de vrije tijd kunt bieden. Ik zou dan denken aan fysieke activiteiten, zoals zwemles of peutergym, of iets muzikaals zoals peuterdans of iets sociaals zoals scouting.

Hmm, dat is ook geen fijn gevoel als je compleet nieuwe dingen verteld. Zeker even in gesprek gaan en kijken wat de opties zijn. Misschien zijn er wel beginnende leesgroepjes in groep 2/3 waar hij aan mee kan doen. Versnellen zou ik zelf wel altijd mee uitkijken, dat is sociaal-emotioneel gezien bijna nooit een goede stap.

Absoluut dat ik het open aan wil gaan. Wil gewoon boven alles een blij kind dat op z’n plek zit. Kind heeft ook buitenschools voldoende uitdaging op sociaal/fysiek gebied. Zwemles, dansles en nog een teamsport. Goeie ideeën dus, haha. Maar zover zijn we al. 😊

Het kan ook goed zijn dat hij deze dingen thuis in zijn vertrouwde omgeving wel laat zien maar op school nog niet. Zeker ook dat broekplassen kan goed een teken zijn van spanning oid. Kortom, geef het nog wat meer tijd en kijk het eens rustig aan. Feit blijft dat hij het op school nog niet laat zien. Mijn gevoel zegt dat dat niet perse is omdat hij niet voldoende uitgedaagd zou worden maar meer omdat hij zich nog niet 100% op zn gemak lijkt te voelen. Maar mocht je dit totaal niet herkennen dan zou ik deze vragen vooral stellen aan zijn leerkracht.

Nee, dat heeft mijn voorkeur ook niet tenzij het echt nodig blijkt. Gaf ik al aan he? Sociaal emotioneel vind ik hem een 4,5 jarige. Mooi gemiddeld. Wel een sterke focus, goed begrip, hulpvaardig. Maar dat is meer karakter denk ik ook.

Ik kijk het wel al een tijdje aan.. van April. En eigenlijk nooit dat ik van school wat terug hoor dat ik herken. Plassen kan zeker spanning zijn, maar ook vraag om aandacht. Dus dat is even lastig bepalen. Ga zeker in gesprek met school.

Hmmmm los van het lezen heb je volgens mij sowieso geen fijn gevoel bij deze leerkracht. Is het probleem dan vooral dat je je zorgen maakt dat je kind niet wordt gezien? En/of dat je jezelf niet gehoord voelt? Ik zou het ook erg lastig vinden als ze op school en heel ander beeld hebben van mijn kind dan ikzelf. Maar dat zou ik dan eerst aankaarten voordat je specifiek op het lezen ingaat.

Vooral dat hij niet gezien wordt. Voor mezelf denk ik dat het wel meevalt. Heb zelf nog opties over om in te zetten. Zoontje is zelf afhankelijk van onze keuzes en kan nog moeilijk voor zichzelf opkomen in dit opzicht. (Ook karakter hoor. Niet alleen zijn leeftijd). Het aankaarten zal ik ook doen op basis van het algehele beeld. Zal het lezen daar als voorbeeld in benoemen. Ben echt geen mens dat daar heel defensief uit de doeken gaat staan doen wat hij allemaal al kan en dat ze “beter” moeten kijken. 😅😊 Want ik geloof meteen dat mijn zoon op school anders doet/is dan thuis. En dan maakt het het van alle kanten lastig om goede verwachtingen te hebben. Voor leerkracht, ouder én kind zelf.

Mijn dochter heeft hetzelfde en is ook van april. Ze zit nu in groep 2. Want ze mocht ook niet door naar groep 3. Overigens weten wij van onze oudste dat groep 3 sociaal gezien ook wel opeens heel anders is. Zij speelt veel met 7/8 jarigen meisjes. Maar 6/7 jarige jongens zijn wel net even andere koek. Groot en en ook wel redelijk mondig bij ons op school 😆 Ze heeft nu in groep 2 nog wel naar haar zin. Ze werkt met werkboekjes en waar met Sinterklaas kinderen een verlanglijstje overschreven van het bord moest zij er dan zelf eentje maken. Maar ze was echt nog niet klaar geweest voor groep 3 want haar motoriek is ook nog niet goed genoeg. En dat is wel nodig voor die schrijfletters en het aan elkaar schrijven. Dat begint nu wel beter te worden. Onze dochter zit ook op regulier/klassikaal onderwijs, in klas van nu 21. Maar na de vakantie gaan ze starten met verdieping voor haar omdat ze daar nu ook tijd voor vrij kunnen maken. Ze gaat origami doen, meer met Engels, andere werkboekjes, meer met ruimtelijk inzicht doen, de plus spelletjes. We dachten eerst nog na de kerstvakantie naar groep 3. Maar doordat een jongetje bij de oudste in de klas heeft gedaan toch niet. Die is na 1,5 jaar nog steeds niet echt onderdeel van de groep. Hij is ook gewoon stuk kleiner dan de meeste jongens en zelfs meisjes in de klas. Onze dochter nu in groep 2 - loopt sociaal gezien ook heel erg voor. Ze speelt niet voor niets met 6/7 jarigen. Ik zou het voor je zoontje opbrengen in een gesprek. Maar als hij het op school niet zo laat zien dan is hij er blijkbaar nog niet aan toe dingen te laten zien in een andere sociale setting. Dat zou ik zelf een belangrijk teken vinden. Hij kan ook nog verdiepingen halen uit bijvoorbeeld de mentor rol die leerlingen in groep 2 vaak hebben naar leerlingen uit groep 0 en 1. Dus op andere manieren een verdieping halen uit de kleuters.

Onze dochter (juli 2019) ging voor de zomervakantie ook ineens lezen. Toen was ze dus ook nog 4. Ook rekenen kon ze al als een beginnend groep 3er. Het rekenen ging gelijkelijk dus dat niet aangekaart. Het lezen wel even op school gemeld. Gelukkig is ze een heel speels kind. Als de juf vraagt of ze een werkje wilt doen, zal ze dat netjes doen. Als je haar vrije keuze geeft, gaat ze veel liever spelen. Bij ons op school hebben ze een extra uitdagingsklasje voor kleuters waar ze dan 1 uur per week heen kunnen. Mevrouw speelt liever en gaat dus niet Ze gaan na de vakantie ook met een leesklasje beginnen. Daar mag ze meedoen en heeft ze zin in. Ben benieuwd of ze ook enthousiast is als het zover is. Kort samengevat qua lezen en rekenen loopt ze ver voor, maar ze vermaakt zich uitstekend met spelen. Ik oefen thuis ook niet tenzij op haar verzoek en dat is nu ook niet zo heel vaak. Ik heb me zorgen gemaakt over lezend nog meer dan een jaar kleuteren, tot nu toe onterecht

Ik heb nu een leerling van januari waarbij moeder zegt dat hij leest en goed kan rekenen. Terwijl ik hem al een half jaar uitdaag en hij cijfer 13 nog niet kan herkennen en nog niet kan hakken en plakken. Ik heb een hele slimme klas waarbij ongeveer de helft voor einde van groep 2 al kan lezen (zichzelf aanlerend) dus aanpassen aan de groep is het niet. Maar mogelijk wel zwaar onderpresteren. Het is een hele ingewikkelde casus die ik, als leerkracht, praktisch niet zelf opgelost krijg. Ik zie hem echt wel en daag hem uit, maar hij pakt niets aan. Dus wij geen externe hulp inschakelen om mee te kijken. Het klinkt of jouw zoon of zijn veiligheid nog zoekt of ook zijn dingen niet laat zien. Ga inderdaad het gesprek aan. Maak eens filmpjes van het lezen en rekenen. Heb ik ook aan moeder gevraagd. Kan de leerkracht dan ook laten zien. 'kijk, laten we eens doen wat je thuis ook laat zien!'. Dat werkt ook voor de 'geloofwaardigheid'. Niet dat dat nodig zou moeten zijn, maar soms is het helaas nodig

Ik heb ook wel meer kindjes in de klas gehad die al goed konden lezen en/of rekenen. Ik keek dan heel erg individueel wat er nodig was. Met lezen en schrijven konden ze bijvoorbeeld ook naar de schoolbieb, of een soort werkstukjes maken. Of ik bedacht bepaalde korte projecten, liet ze veel smart games spelen of een mentor-rol voor een jongste leerling. Daarnaast fijn als een specialist (meer/hoogbegaafdheid) mee kan kijken en denken en uiteraard ouders: waar wordt hij thuis blij van? In mijn ervaring is het zelden een goed idee om zo'n jonge leerling vervroegd door te sturen en is een stevige kleuterbasis nooit weg. Maar er zijn uitzonderingen die er toch doodongelukkig van worden om nog langer bij de kleuters te blijven of bij wie je er verstandiger aan doet om bijvoorbeeld groep 3 over te slaan. Bij rekenen vind ik dat overigens een groter gevaar, want vaak zijn dat meer trucjes of dingen die ze goed hebben onthouden, dan echt volgens de juiste stappen rekenen en dan lopen ze alsnog een keer vast...Broek plassen denk ik nu vooral aan de drukke decembermaand, maar ik weet niet hoe lang dat al speelt?

Ik zou het gesprek aangaan met school en dan kijken wat je voelt bij die reactie en vanuit daar verder handelen. Eigen verhaal/ervaring: Hier een zoon van bijna 4,5 jaar. Wij hebben bij het intakegesprek de ontwikkelingsvoorsprong al aangegeven (en mede daarop ook de school gekozen). Hij is eind augustus gestart en na de eerste week werd al aangegeven dat het al duidelijk was dat hij veel verder is. Hij heeft direct een extra uitdaging aangeboden gekregen (1 op 1 muziekles met de muziekleraar. Echt super leuk). Hij is vervolgens geobserveerd, wij hebben een vragenlijst moeten invullen en de orthopedagoog is erbij betrokken. En in de tussentijd deed hij af en toe al mee met groep 2 (hij zit in een combinatieklas). Eind november hadden we weer een gesprek. Conclusie is dat hij op alle vlakken behoorlijk voorloopt en hij tikt met alles de 'boxjes' van hoogbegaafdheid aan. Maar gezien de leeftijd en geen officiële onderzoeken mag er nu alleen nog gesproken worden van een ontwikkelingsvoorsprong. Hij zou eigenlijk nu naar groep 2 kunnen en na de zomer naar groep 3 (dus in 1 jaar groep 1 en 2), maar dat willen we niet. Hij geniet namelijk ook enorm van spelen en buitenspelen. Hij gaat nu 2 keer per week naar een plusklas en 1 keer per week mag hij lezen. Bij elke les wordt er gekeken of hij dat met groep 1 of met groep 2 meedoet. Daarnaast hebben ze nog extra lesmaterialen, smartgames en kunnen de leerdoelen van groep 3 erbij gepakt worden. De kans is aanwezig dat hij later wellicht wel nog gaat versnellen. We houden korte lijntjes met school en bekijken per keer of het leerplan moet worden bijgesteld. Voor ons staat voorop dat zoon plezier moet houden in school. En uiteraard willen we dat zijn potentieel wordt gezien en benut en dat hij niet gaat onderpresteren. Tot nu toe zijn we erg blij met de school en de leerkracht. Die volgt ook extra cursussen m.b.t. hoogbegaafdheid. En zoon vindt het helemaal geweldig op school. Mijn man luistert veel podcasts over hoogbegaafdheid. Daarin herkennen we al veel. En we proberen op die manier te weten welke valkuilen er zijn. Vrienden hebben een kind die hoogbegaafd is en inmiddels puber. Daar zijn veel dingen niet op de juiste manier opgepakt op de basisschool en dat is gewoon heel sneu. We hopen dat, voor zover mogelijk, te voorkomen. En "zo'n slim kind" hebben is soms ook best lastig naar de buitenwereld toe. Wij zijn namelijk heel trots dat hij bepaalde dingen al kan, maar zijn leeftijdsgenootjes (en bijvoorbeeld ook neefje van 6) zijn nog niet zover en dan wordt onze trotsheid al snel als opscheppen gezien. Mag ik ook gewoon trots zijn dat hij al kan lezen, schrijven en rekenen? Andere ouders zijn dat toch ook op hun kinderen? Die van ons is alleen wat sneller/eerder. En dan heb ik het nog niet eens over de uitdagingen die een slim/(hoog)begaafd kind met zich meebregen. Lang verhaal kort: als jouw zoon inderdaad voorloopt en dit niet wordt gezien, kan (en ik zeg kan) dit later echt nog wel vervelende gevolgen hebben. En je verhaal en reacties zo lezend lijk je zelf wel te zien wat je zoon allemaal al kan. Ik zou het dus niet meer op zijn beloop laten en open het gesprek aan gaan. Succes!

Zeker een gesprek aanvragen. En misschien ook filmpjes tonen. Ik ben zelf leerkracht en weet dat sommige kinderen op school doen alsof ze het allemaal niet kunnen. Omdat ze geen ‘zin’ hebben in moeilijker werk. Het kan bij kinderen voorkomen dat ze hier faalangstig voor zijn. En met uitdaging kan je falen. Dus dan maar vermijden Het sociale aspect is ook wel echt belangrijk om in de gaten te houden

Hoe weet je dan of het faalangst is of gewoon lekker willen spelen? Wat natuurlijk ook gewoon mag op die leeftijd?

Ik zou 'm bij kinderen in de klas laten waar hij leuk mee kan spelen. Je zegt dat dat zn eigen leeftijd is, dus dan zou ik het zo laten. Ik vind het belangrijker dat ze zich op hun gemak en blij voelen, dan ultiem gestimuleerd worden tot hun maximale kunnen.

Ik heb het toch nergens over ultiem stimuleren? Dat m’n zoon op z’n plek zit vind ik het allerbelangrijkst. En gezien zijn sociaal emotionele ontwikkeling (waarvan ik denk dat die dus gewoon leeftijdsadequaat is) heeft versnellen absoluut niet de voorkeur. Waar ik wel voor wil waken is dat ik geen onderpresteerder krijg, wat ontstaan is door onderprikkeling. Want ik ken mijn kind: weet ik het al? Lean back and don’t participate. Thuis zegt hij dan wel: dat weet ik al, dat weet je toch? Maar op school weet ik dus niet of hij zulke dingen durft te zeggen. Ik heb geen idee wat voor dingen ze inzetten op school voor kinderen die wat meer aankunnen (plusuurtjes, extra taakjes, zonnenwerkjes). Dus wil dat gewoon graag exploreren. Eens te meer omdat ze groepsoverstijgend werken (dus alle kleuterklassen bij elkaar) en ik geen idee heb hoe de begeleiding of het toezicht en terugkoppeling daarbij is naar stamgroepleerkrachten. Werk zelf in het onderwijs, maar vind het voor m’n eigen kind on(der)wijs lastig om te bepalen wat nu goed is.