Wat vinden jullie?

Wat gebeurt er als je hem oppakt en troost? Of er bij gaat zitten en troost?

Oh en super pittig hoor. Ook herkenbaar. Maar die twee vragen schoten mij als eerste te binnen.

Dan blijft hij evengoed huilen. Dit kan zo uren duren. En bij alles wat niet goed is zich op de grond gooien, compleet overstuur. Net heeft hij geslapen in de hoop dat het over was omdat hij zo moe was maar na 2 uur wakker gemaakt en hij is alweer een uur aan het huilen. Hij kan goed praten maar wat er is kan hij niet zeggen.

We hebben wel eens gedacht dat z’n bloedsuiker te laag was en hem een ijsje gegeven na 2 uur drama. Het is dus geen driftbui. Maar echt alsof hij er compleet doorheen zit. Ik kan geen 2 uur zo met hem zitten als m’n man werken is ik heb ook de baby. Hij zit nu in de keuken ik ben even weggelopen maar hij zit daar dus heel zielig op de grond, een en al snot en tranen. En zegt af en toe heel zielig mamaaa 😭

Ik weet het gewoon niet meer.. niks helpt op zo’n moment en dit is nu haast 2x per week.

Ik zou zelf het cb of de huisarts inschakelen denk ik. Wat hier goed helpt tegen dingen die mijn irritatiesnaar raken is het beperken met tijd. Onze dochter speelde bijvoorbeeld het liefst de hele dag iemand anders. En dan niet 1 iemand maar wel 5 verschillende mensen. Enfin, vet irritant want ze werd lomp boos als we dr niet bij de naam noemde die ze dan 'was". Nu hebben we gezegd elke dag een kwartier. Dat doet ze gelijk bij t opstaan. Bij het naar bed gaan is ze al aan het vertellen wie ze dan wil zijn. En vanochtend gebeurde het zowaar ineens helemaal niet... Voor het eerst in 5 maanden 😅. (Dat we t beperken met tijd is pas 3 weken).

En een kwartier heeft ze geen besef van dus ja de ene dag is dat 5 minuten en de andere dag een halfuur. Je kunt het proberen? 'Je mag nu een kwartier janken, schreeuwen, jengelen en daarna is het klaar'. Maar goed als er iets achter zit is de huisarts t juiste adres 😊

Ik kan me voorstellen dat er iets achter zit. Wellicht toch de baby, je veranderd al tijdens de zwangerschap natuurlijk. Maar eerst medisch uitsluiten lijkt me verstandig, dus toch via de huisarts. En dan evt vragen naar doorverwijzing voor speltherapie? Lijkt me inderdaad erg vermoeiend! Hier loop ik ook leeg op zulke buien, al kan ik het gedrag vaak wel plaatsen. Soms zeg je dan dingen die niet pedagogisch verantwoord zijn, is heel menselijk ;) Succes!

Geen tips maar ik snap heel goed dat het bloedirritant is! Ons zoontje is een stuk jonger en zijn intense emoties ben ik ook weleens spuugzat! Denk dat dat hartstikke menselijk is. Nu wil ik niet zeggen dat je dit moet doen, maar voor wat meer context: wat gebeurd er als je er helemaal niet op reageert en helemaal geen aandacht aan besteedt? Blijft hij dan eindeloos doorgaan? Wanneer stopt hij? Is hij op zulke momenten alleen te troosten met hetgeen wat hij dan wil, of kan je hem ook afleiden met een filmpje, koekje, tripje naar de speeltuin, helpen met het doen van een klusje, etc?

Misschien ben ik ouderwets dan, maar ik versta mijn kinderen niet als ze jengelen. Dus dan stel ik voor dat ze rustig met me praten of even op de gang gaan zitten tot ze weer rustig zijn. Zeker als je mannetje al een aardige woordenschat heeft. Laat hem maar even kalmeren en dan kan je daarna rustig praten. Als er echt een ritme in zit zou ik kijken of het te doorbreken is met even naar de speeltuin of samen iets in de keuken maken (hobby van mijn jongste) wat extra positieve aandacht voorafgaand aan zo’n bui.

Bedankt voor de tips. Wat het voor mij lastig maakt om streng te zijn is dat het geen driftbui is maar een breakdown. Hij stort volledig in en is onbeheersbaar verdrietig. Hij doet echt door z’n tranen heen z’n best om normaal te praten als ik inderdaad zeg “niet zo miepen, gewoon praten”. Heb zelfs soms gedacht dat z’n bloedsuiker te laag was maar echt symptomen van een hypo zijn het ook weer niet. Dus als hij een soort mental breakdown heeft dan word ik vooral radeloos en weet ik het ook niet zo goed meer. Hebben meer peuters dit? Ik ken het niet namelijk.. Als hij die niet heeft maar wel overprikkeld/ moe is (denken we) dan is het continu dramatisch doen en op de grond vallen en niks is goed. Op de een of andere manier raak ik daar dus wat geïrriteerd van maar ik ben blij dat meer mensen dat hebben.

Ja, alle emoties zijn nog uitvergroot. En lastig te reguleren op deze leeftijd. Het wil soms wel helpen om te benoemen wat je ziet. Bijvoorbeeld; ik zie dat je erg verdrietig bent. Het is ook heel jammer dat papa vanavond als we avond eten gaan eten pas weer thuis is. Zullen we een mooie tekening voor papa maken? Maar vaak moet er dan eerst een hoop emotie uit voor zoiets aankomt. Of je moet ze tussendoor “tot de orde kunnen roepen” Bij mij houd dat meestal in, ik snap dat je verdrietig bent. Mag ik even wat uitleggen alsjeblieft?! En dat soms meerdere keren. Ik heb ook een soort kalender/schema getekend want ze houden erg van structuur maar een week is nog niet overzichtelijk voor ze. Dat je na de bui nog even kan benoemen; vandaag is het die dag, 1 nachtje slapen en dan is papa vrij, dan gaan jullie altijd samen.. etc.