Wat waren bij jullie kinderen de symptomen van autisme?

Niet met mijn eigen kindje meegemaakt maar wel heel dicht bij.. kindje ontwikkelde zich ‘normaal’ en begon rond de 1 jaar met de eerste woordjes.. met 2.5 jaar helemaal gestopt met praten.. maakt vanaf de geboorte weinig tot geen oogcontact..

Mijn nichtje was van baby af aan zeer snel overprikkeld, had naar 1 huiltje en dat was direct paniek (niet eerst zachtjes jammeren oid). Ze was eenkennig, altijd al geweest. Praten vanaf 1,5jaar enkele woordjes en liep 'pas' met 2,5jaar. Contact maken met andere kinderen lukte niet. Ze had veel angsten, bang om achter gelaten te worden, bang voor andere mensen etc. Nu is ze 10 en qua zelfstandigheid loopt ze nog ver achter. Zelf omkleden of een broodje smereb lukt bijvoorbeeld niet. Er zijn wel wat verbeteringen in contact met kinderen naar tegen haar juf praat ze bijvoorbeeld niet. O

Er is een algemeen topic over autisme 😀. Hier zijn de opvallend heden : - snel overprikkeld van sociale dingen, als baby al extreem. - met 18 maanden kleuren sorteren - extreme driftbuien van een uur. Hij is dan onbereikbaar voor ons. - extreme behoefte aan duidelijkheid. - slecht tegen veranderingen kunnen. - bijzondere fascinaties/obsessies hebben. Bijvoorbeeld de klok maar dit benoemt hij overal en constant dan. 60x per dag is geen uitzondering. - heel snel dingen zelf willen doen. - eigenlijk vooral heel veel kleine dingen die opzich niet erg zijn maar alles bij elkaar wel lastig pakket. Te veel om op te noemen. - qua ontwikkeling loopt hij goed. Liep met 10 maanden. Praten was wel stuk later, ging van de een op andere dag 3 woord zinnen gebruiken😅. Maar hij wordt in augustus 3 en vind z'n woordenschat prima .

Heej zit je zelf in een situatie ? Het is allemaal Ook zo afhankelijk van de leeftijd. Kan je kindje goed horen etc . Hier leek het alsof hij doof was ( gehoortest was goed ) Reageer slecht op naam Spraak taal ontwikkeling erg langzaam op gang Geen samenspel, niet echt geïnteresseerd in andere

Snel overprikkeld raken, extreme behoefte aan duidelijkheid en slecht tegen veranderingrn zoals jij t benoemt. Betekent dit gelijk dat een kind autistisch is? Mijn dochter van 2 heeft het namelijk moeilijk mee sinds verhuizing en geboorte van haar zusje.

Mmh ben geen expert natuurlijk 😜 ik denk dat snel overprikkeld zijn en behoefte aan structuur bij vrijwel elke persoon met autisme aan de orde is. Maar dat wil niet zeggen dat andere dat niet kunnen hebben. Als dat je enige 2 punten zijn (en is dat altijd al of nu een periode?) Zou ik er niks achter zoeken. Hier is nu we zeker weten dat het ass is, meer punten. Bijvoorbeeld geen inlevingsvermogen en fantasie hebben. Hij kan zich dus ook letterlijk geen seconde vermaken omdat hij het simpelweg niet kan. Constant verduidelijking vragen wat resulteert in 60x per dag dezelfde vraag/zin te zeggen. En zo zijn er nog een hele lijst met dingen😅 het is pas ass als je een x aantal score hebt. Je kan Google op cosos test daar heb je een uitgebreide vragenlijst die je zelf kan in vullen en kijken of je je zorgen moet maken😊

Kleine aanvulling hierop: het is een spectrum, en wat voor de een een autismetrek is kan een ander helemaal niet hebben. Mijn man en ik hebben beiden ass en zijn juist heel fantasierijk (we kunnen daar dan wel weer in doorslaan en in een hyperfocus komen). Onszelf vermaken konden wij dus als kind juist supergoed want er gebeurde al genoeg in ons hoofd 😅 Ik kan mij heel goed inleven in mensen, al is dat bij mij gebaseerd op een rekensom in mijn hoofd en niet echt altijd gevoel (wat voor een buitenstaander hetzelfde lijkt, maar veel meer energie kost). Het is inderdaad afhankelijk van een heleboel verschillende factoren die in meer of juist mindere mate aanwezig/afwezig moeten zijn. En je zorgen maken zou ik sowieso niet te snel doen. Heel erg veel mensen kunnen prima functioneren met autisme, al helemaal met wat aanpassingen.

Ik bedoelde ook dat dat zo is bij m'n zoontje, was mischien niet helder verwoord. Maar bedoelde wel te zeggen dat niet bij iedereen hetzelfde uit. En je niet gelijk ass hebt als je een autistisch trekje hebt.

Wat interessant . Mag ik vragen hoe oud je man en jij waren toen jullie gingen praten ?

Van mijn man weet ik het niet. Zelf sprak ik eerder dan gemiddeld, en met al snel 'moeilijke' woorden. Mijn motoriek was daarentegen lang minder goed dan gemiddeld. Ik bewoog altijd houterig.

Lieve mama’s, Denken jullie met mij mee? Ik heb vermoedens dat mijn dochter autistisch is, maar weet daarentegen ook veel te weinig om te kunnen beoordelen (voor zover dit lukt vanwege haar jonge leeftijd) of het daadwerkelijk gaat om autisme. Wellicht maak ik mij ‘onnodig’ zorgen. Daar heb ik namelijk ook een handje van ;) dus bij voorbaat excuses als ik iets verkeerd zeg. Mijn dochter wordt eind sep 2 jaar. Kan inmiddels het volgende: - ⁠reageert goed op haar naam - ⁠doet goed oogcontact wanneer er met haar wordt gesproken - ⁠kon lopen toen ze 13/14 maanden was.(wel heeft ze de kruipfase geskipt) - ⁠kan aardig wat woordjes voor haar leeftijd. - ⁠Speelt spelletjes als kiekaboo, verstoppertje, thee zetten, haar babypop verzorgen - ⁠Lacht om grapjes - ⁠kan gevarieerd spelen. Speelgoedkeuken, ijscokar, lego’s, puzzels, etc - ⁠Ze eet goed. Lust groente, vis en fruit. Vind alles wel lekker - ⁠wijst met haar vinger - ⁠speelt met poppen Echter, zijn er wel dingen die bij haar opvallen wat mijn vermoedens doen versterken: - vaak moeite met veranderingen. Onlangs (3 maanden geleden) verhuisd en sindsdien nog altijd moeite met in slaap vallen en doorslapen. Wel moet ik daarbij zeggen dat ze op hetzelfde moment ook een zusje bij heeft gekregen. - ⁠in een drukke omgeving, raakt ze overprikkeld en heeft ze een time-out nodig - ⁠wel terughoudend met spelen met andere kindjes. Zou dit kunnen door leeftijd en omdat de simpelweg nog niet weet hoe ze moet leren spelen en delen? Ze gaat namelijk niet naar kdv/psz. Naast ons, altijd door opa’ en oma’s verzorgd. - ⁠Best eenkennig en snel bang voor vreemden als we buiten op pad zijn - gevoelig voor harde of abrupte geluiden. Geluid van Fohn, stofzuiger, speakers die ineens te hard aanstaan, vindt ze maar niks. - ⁠vaak driftige buien. Sindskort hebben wij dit gemerkt. Kan dit door haar 2 jarige leeftijd komen? (Veel willen, maar simpelweg nog niet kunnen?) - ⁠heel nieuwgierigs, alles willen zien en doen - ⁠temperamentvolle karakter. Altijd haar zin willen hebben en harde aanpak schijnt niet te werken. En zodra het ook niet snel genoeg gaat, schreeuwt of huilt ze :( - ⁠Op straat probeert ze iedereen te groeten door tr zwaaien en hallo te zeggen, maar zodra ze in de buurt komen, wordt ze weer bang. Wellicht komt het wel allemaal los zodra ze volgende maand naar psz/kdv gaat en met andere kindjes speelt, maar voor nu heb ik wat tips en adviezen nodig. Ik vind het namelijk niet erg als ze autisme heeft, ik wil alleen de juiste handvaten hebben zodat ik mijn dochter beter kan begeleiden/opvoeden. Ook las ik iets met hoogsensitief en strong willed kid, maar nogmaals, ik hoor graag jullie mening/verhalen, zodat ik zelf kan nadenken welke stappen ik moet nemen.

Als ik dit zo lees is het puur de leeftijd en wat ze gewend is qua omgeving. Herken veel van mijn zoontje en daarbij is echt 0,0 vermoeden van autisme. Bedenk ook dat de diagnose ook echt pas op latere leeftijd kan worden gesteld nu gewoon heel veel kindeigen is. Daarnaast is het ene kind met autisme het andere niet. Probeer dus weg te blijven van labels, maar kijk naar waar je kind behoefte aan heeft en beweeg daarin mee. De algemene handvatten die ze hanteren voor kinderen met autisme zijn overigens voor de meeste kinderen zeer goed om toe te passen (denk aan communicatie en de 3 R’en).

Klinkt als een prikkelgevoelig kindje. Dat is een eigenschap die veel voorkomt bij kinderen met autisme (vandaar ook de associatie), maar ook net zo goed bij kinderen die geen autisme hebben. Ik lees verder geen kenmerken, eerder dingen die niet wijzen op autisme dus ik zou je niet teveel zorgen maken. De wereld laten ontdekken op haar tempo en vertrouwen dat ze de juiste stapjes wel zet.

Dit klinkt voor mij als een hele normale (bijna) 2 jarige. Ze is nog super jong. Samen spelen/leren delen komt echt pas vanaf 2 jaar, bij veel kinderen nog wat later. Zeker als ze niet veel andere kinderen om zich heen gewend is. Ze moeten nog heel veel leren op deze leeftijd, ik lees niets verontrustends in je berichtje. En mocht je over een tijdje toch nog twijfelen, dan kun je dan altijd nog verder kijken.

Twee jaar is echt nog wel heel erg jong voor een diagnose @mommyofmina . Natuurlijk zijn er uitzonderingen maar vaak gebeurd dit pas veel later. Je schrijft dat er ingrijpende dingen zijn gebeurd (verhuizing, zusje). Dat soort ‘life events’ hebben veel impact op een kind en dan is het niet gek dat ze een periode lastig in slaap valt. Ook het moeilijk vinden om samen te spelen kan een leeftijdsding zijn, maar ook idd het gebrek aan ‘ervaring’ hierbij doordat ze niet naar een opvang gaat met andere kinderen. Mijn advies (als pedagoog) is; niet teveel in hokjes als ass denken, maar juist te kijken naar wat ze nodig heeft. Je schrijft ook over een harde aanpak en ik weet natuurlijk niet precies wat jij daar specifiek mee bedoelt, maar een kind heeft vaak bv wel echt duidelijkheid nodig. Leg je uit waarom iets niet kan en erken je daarbij haar gevoel? (Zonder dat je opeens gaat toegeven natuurlijk. Kinderen hebben ook grenzen en een ‘nee’ nodig!). Mochten er uiteindelijk toch echt tekenen van autisme uitkomen, zou je tegen die tijd altijd nog stappen kunnen zetten. Al wordt er vooral op scholen steeds meer ingezet op hoe ze het kind het beste kunnen helpen ipv er een stickertje op te plakken. Voor nu lijkt ze gewoon veel duidelijkheid en nabijheid nodig te hebben, het is niet niks voor zo’n meisje wat er de afgelopen tijd is gebeurd (hoe leuk ook, het heeft impact!) en dan komt de psz/kdv er ook nog aan. Ik denk dat het hartstikke goed voor haar is, maar ook daar zal ze aan moeten wennen.

Lieve mama's, Wij verdenken ons zoontje van 23 maanden van autisme en zijn er inmiddels achter dat mijn man vermoedelijk autisme heeft ook. - Ons zoontje maakt heel weinig oogcontact - luistert heel soms naar zijn naam, meestal niet niet -loopt vaak op zijn tenen en fladdert, - praat nog 0, brabbelt ook niet tot nauwelijks. -verstaat en begrijpt wel veel. - heel knuffelig maar enkel met mijn man en mij - geen interesse in zijn broertje van 8 maand - fascinatie voor deuren - handleiding - Veel slaapproblemen - erg eenkennig - moeilijke eter De gehoortest was bij hem goed en wij worden als het goed is doorverwezen binnenkort naar een infant team. Verder proberen wij ons veel te verdiepen, maar alsnog soms voel ik mij onwetend en zou ik graag meer contact willen met moeders die in hetzelfde schuitje zitten zegmaar

Super fijn dat je hierin kunt meedenken met mij! Dankjewel! Met harde aanpak bedoel ik dan met ‘nee is echt nee’ zeggen. Ik merk dat ze daar veel moeite mee heeft en hierdoor vaak driftig/ boos/ of verdrietig van wordt (omdat ze haar zin niet heeft gekregen). Ik probeer daarom altijd niet direct het woord nee te laten vallen, maar leg mijn dochter altijd uit waarom ze iets niet mag, maar zelfs dat lijkt ze niet te accepteren. Ik vermoed dat dit een combinatie is van grenzen opzoeken + gewend om verwend te worden door opa’s en oma’s. Mijn man en ik werken beide 4 dagen, dus ik kan me voorstellen dat het voor haar ook heel ingewikkeld is om te begrijpen dat er verschillen zijn qua opvoeding tussen ouders en opa’s en oma’s. Ik vraag me dan ook echt af of dit te maken heeft met haar leeftijd (twee is nee-fase) of iets anders. Duidelijkheid, ritme en structuur is iets wat ze nodig heeft, maar ik lees ook vaak dat dit voorkomt bij kinderen met Autisme. Maar elk kind heeft behoefte aan structuur en duidelijkheid denk ik dan? De life events heeft haar zeker niet goed gedaan, dus wij proberen haar in deze tijd ook extra veel te knuffelen en op te tillen, want dat wilt ze ook graag. Zeker omdat ze ziet dat haar zusje ook vaak opgetild wordt haha

Ja, rust, ritme en regelmaat is goed voor elk kind. Het ene kind is er enkel gevoeliger voor als je hier een keer van afwijkt. Met 2 jaar was ons engeltje ineens veranderd in een klein monster met driftbuien. Vooral de “nee” was drama. Mijn ervaring is dat je het woord “nee” moet vermijden en uitleg niet boeit, want in hun hoofd zit dat ze x willen en het boeit eigenlijk niet of het wel of niet kan of mag, want dat gaat tegen hun plan in en de uitleg geeft enkel kortsluiting. Hier hielp bevestiging en een halve uitleg. In plaats van: “nee, de deur blijft gewoon dicht”…..”jij wil graag de deur open doen -volgt meestal een bevestigende ja- dat snap ik wel dat is ook heel leuk. Maar oh jee dan wordt het hier heel erg koud. Dat is niet handig. Daarom laten we de deur dicht. Wat we wel kunnen doen is….” En vaak moet je wat vaker weer terug naar het begin van erkennen dat je ze hebt begrepen en dat je het snapt.

Je klinkt als een hele lieve moeder met veel geduld! ☺️ Toch wel fijn om te horen dat wij niet de enige zijn die dit meemaken. Ons dochter wordt eind volgende maand 2 en ik vind dit oprecht een moeilijke fase in combinatie met het zorgdragen van ons newborn (2 onder 2). Sinds de komst van haar zusje, vertoont ze ook een extreme claimgedrag richting haar vader. Wat achtergrond informatie: mijn man heeft de afgelopen 9 maanden grotendeels de zorg gedragen voor mijn oudste dochter vanwege mijn vele ziekenhuisbezoeken door complicaties. Alles is 'papa oppakken, papa knuffelen". Dit is alleen maar erger geworden sinds haar zusje geboren is. Dus wij horen graag tips/adviezen hoe we uit deze vicieuze cirkel kunnen komen. Wij willen haar zeker tegemoet komen (iets meer knuffelen) , omdat de ingrjpende situaties (verhuizing en zusje erbij) toch wel erg veel is voor zo'n kleine. Maar aan de andere kant, moet ze ook leren omgaan met de nieuwe situatie en dat zusje ook net zo goed zorg nodig heeft.