Wel sinterklaas vieren, maar met de wetenschap dat hij niet bestaat

Ik lees mee, sta er precies in zoals jij! Een collega vertelde een keer hoe haar broer het aanpakte. Zij maakten er een fantasierijk spel van. Het kind wist dat het allemaal niet echt was maar werd uitgenodigd om mee te doen met het spel waarbij iedereen doet alsof Sinterklaas echt is. Kind vond het superleuk, werd niet voorgelogen en hield het geheim voor zich

Ik lees mee ! Ik sta er ook zo in. Mijn oudste is 4 bijna 5 jaar. Ik kies m’n woorden zorgvuldig uit zodat ik in theorie niet lieg maar het begint alweer te spelen in huis dus ervaring en tips zijn welkom !

Wat ze op sommige plekken doen is dat ze laten zien hoe sinterklaas wordt aangekleed. Ik respecteer uiteraard wel je keuze en rede, maar waar je wel echt voor moet waken is dat je kind straks alle kinderen uit zn klas gaat rondbazuinen dat t allemaal niet echt is...want daar doe je dan meer kwaad mee dan je misschien verwacht. Misschien niet te vaak melden dat het nep is en zo in die periode, maar meer in de periode ervoor (zoals nu) als het nog niet zo leeft (geen idee of dat werkt hoor)

Hoihoi! Mijn vriend is heel zijn leven gelovig opgevoed waarbij ze geen Sinterklaas en Kerstmis vierden, hij zelf is niet gelovig maar is wel van het principe ´waarom zou je liegen tegen je kind dat iemand anders dingen koopt?´. Ikzelf heb wel altijd alle feestdagen met alles erop en eraan gevierd, het is niet iets waar ik veel belang aan hecht maar ik vond het wel altijd gezellig met de familie en de cadeautjes natuurlijk. We zijn nu in verwachting van ons eerste kindje en we hebben gezocht naar een middenweg, ik zou het erg vinden dat ons kind later in het klasje niet kan meepraten de dag na Sinterklaas/Kerstmis over wat ze allemaal hebben gekregen. Dus gaan we gewoon zeggen dat wij de cadeautjes kopen. Mijn vriend heeft vroeger ook nooit mogen zeggen tegen andere kindjes dat de Sint en de Kerstman niet bestonden en dit heeft hij altijd goed gedaan dus daar maken we ons geen zorgen over. We krijgen op onze visie veel commentaar en ze verdedigen de standaard traditie en blabla. Maar ieder zijn ding, wij zijn samen akkoord met deze visie en het gaat over ons kindje en onze opvoeding. Veel succes ermee, maar zolang jij en je partner achter deze keuze staan komt het zeker goed!😊🥰

Wij vieren het met alles erop en eraan en volgen de kinderen gewoon. We vertellen geen grote fantasieën. Ze mogen wel geloven. Oudste is nu 4 en denkt dus wel dat hij bestaat zonder dat wij het er thuis echt over hebben. Ze vraagt ook zeker nog niet of hij wel of niet bestaat. Wanneer ze er naar gaat vragen gaan wij er wel eerlijk over zijn dat het gewoon een feest is maar dat sinterklaas net zoiets is als een unicorn. Ik denk dat als je al vroeg wil dat je kind niet gelooft je het er wel die over zal moeten hebben omdat ze anders wel mee gaan met de meute. En de vraag echt/niet echt kan dus echt wel paar jaar op zich laten wachten

Zelf deden en doen wij het anders, maar wij hebben overburen die het op deze manier hebben aangepakt. En eigenlijk vind ik die heel mooi. Zij hebben hun kinderen verteld over het feit dat Sinterklaas echt bestaan heeft e.d., en dat wij nu elk jaar dat feest vieren om hem te herdenken en om zelf ook mensen blij te maken en te delen. Iets in die trant. Zelf hebben wij onze oudste het 2 jaar geleden verteld adhv. het boek "Sinterklaas voor grote kinderen". Daar wordt eigenlijk ook op die manier het verhaal uitgelegd en viel bij onze oudste toen heel goed. Ik zou zelf, als je vanaf het begin van de opvoeding eerlijk wilt zijn, dit boek als ruggesteun gebruiken :)

Wij staan er hetzelfde in. Geen idee hoe dat aan te pakken, maar toen kwam ik een artikeltje tegen en zo willen we het hier gaan aanpakken: https://kiind.nl/sinterklaasfeest-zonder-liegen/ We gaan waarschijnlijk pas beginnen als ze naar school gaat, want eerder dan dat krijgt ze er gewoon niets van mee.

Oja, ook omdat daarin het kindje betrokken wordt en bij de "club van grote mensen" hoort die "het geheim kennen". Dat maakt het makkelijker om het geheim te houden denk ik :) Want idd, het zou wel heel sneu zijn als hij er andere kindjes sip mee maakt die wèl fors geloven.

Poeh lastig! Ik begrijp wel wat je zegt hoor. Ik zou het liefst ook niet liegen hierover en wel mijn kind laten genieten van alle leuke dingen die eraan zitten, maar ik zou wel bang zijn dat ze het dan aan leeftijdsgenootjes gaat vertellen. Ik vind de reactie van Seilennas wel een goeie, klinkt als de ideale middenweg.

Grappig, mijn vader die heeft net zoals jou best lang geloofd en was daarna ook echt zo teleurgesteld en vond het vreselijk dat zijn ouders zo tegen hem gelogen hadden. Ik ben opgegroeid met de wetenschap dat Sinterklaas niet bestond. Maar ik zag hem toch echt, dus ik geloofde deels dat hij bestond. Ik denk niet dat je aan een kind kan vragen om het niet te vertellen aan andere kinderen, dat lijkt me erg lastig en daarbij wil je misschien niet 'geheimpjes' aanleren. Dat is aan jou uiteraard. Dat gezegd te hebben, ik schreeuwde van de dalen dat Sinterklaas niet bestond. Hier waren andere ouders niet blij mee. En de andere kinderen geloofde er niet minder om. Maar het gaf wel een hoop commentaar richting mijn moeder, die dan best nonchalant antwoorde dat zij haar kinderen niet ging voorliegen. Zelf gaan wij hier geen Sinterklaas vieren om diverse redenen. Mijn man en ik hebben al jaren geleden een alternatieve feestdag ervan gemaakt waarin het verhaal van de aanverwante volksfeestdagen en de transformaties hierin, in terugkomen. Daarbij vind ik de overtalligheid in (nieuwe) cadeaus heel intens. Dit neemt niet weg dat mijn kind later gewoon overal mee mag doen. Ditzelfde geld zo ongeveer ook voor de kerstman. Mijn man is Amerikaans, en we gaan dus ook niet de kerstman een bestaand leven geven. Maar ook daarin mag hij leuk meedoen. En ja, ik denk niet dat je kan tegenhouden dat een kind het niet gaat zeggen tegen anderen. Dus als je voor je principe kiest, dan denk ik hoe dan ook dat je moet rekenen op tegenreacties want je wijkt immers af van het 'normaal'.

Hoi, mijn ouders hadden dit ook, maar mijn vader speelde jarenlang sinterklaas in ons dorpje en op mijn basisschool. Mijn ouders vertelden dus ook dat mijn vader zich verkleedde en dat er ook kindjes zijn die dachten dat het echt was. Mijn eerste keer Sinterklaas op de basisschool was ik nog 1 dag 3 (6 december jarig) en toen riep ik blijkbaar heel hard dat het mijn vader was wat voor veel verwarring zorgde bij m'n klasgenootjes en boze ouders opleverde 😂. De jaren daarna snapte ik heel goed dat het ook een geheim was voor andere kindjes. Vond het ergens ook heel stoer dat ik betrokken werd bij een grote verrassing.

Ik zelf ben wel iemand die hoopt dat mijn kind héél lang gaat geloven, deed ik ook en heb toen nog een jaar langer mijn ouders wijsgemaakt dat ik nog geloofde. Ik vond en vind het geweldig😂 Maar ik werk zelf in de kinderopvang en zie hierin de verschillen hoe ouders ermee om gaan. Ik zou als tip geven om het er niet te vaak over te hebben met je kind en vooral niet tijdens sinterklaas zelf. Als ie er naar vraagt, kan je natuurlijk je verhaal vertellen over dat het nep is. Maar ik zou het bijvoorbeeld benoemen als een 'fantasie' spel, en ook zeggen dat andere kinderen dus in dit fanatasie spel geloven en hij erbij moet helpen om die kinderen te laten blijven geloven. Dan heeft hij een héle belangrijke taak en word ie wel nog mee genomen in de fantasie. Je ziet dat kinderen die het op deze manier horen, toch stiekem een beetje vergeten dat het nep is dus meegesleept worden,máár wel in hun achterhoofd hebben dat het dus nep is. Zo verklein je de kans wel dat ie het doorverteld. En blijft er ook een soort magie omheen hangen voor hem.🤗 Soms zie ik ouders die bijna dagelijks wel vertellen dat het nep is, maar de kinderen nog te jong zijn om het echt te begrijpen. En dan juist in de war raken doordat ze elke dag horen het is nep en dan op een kdv niemand daar met een woord over praat en allemaal het spannend vinden. Die kinderen gaan dan vaker juist de hele tijd roepen dat het nep is. En dat is niet leuk voor het kind zelf maar ook verwarrend voor de andere🥺

Overigens is het als klein kind soms ook lastig om waarheid van fantasie te onderscheiden dus ik heb volgens mijn moeder rond de Sinterklaastijd zelf ook nog vaak gedacht dat ie echt was.

Ik begrijp wat je zegt over dat je liever niet liegt tegen je kind, alleen hiermee dwing je hem wel te liegen tegen andere kindjes.

Poeh wat lastig hè! Ik weet nog van mijzelf dat ik doodsangsten uitstond voor (zwarte) Piet en Sinterklaas. Ik was zo bang dat ik weken van te voren al in bed plaste en moest spugen. Het laatste jaar dat ik geloofde liep over de week voor 5 december mijn koorts op tot 40 graden. Toen hebben mijn ouders het verteld. Mijn dochter is een gevoelig meisje en mijn man en ik kunnen ook allebei slecht tegen spanning. We gaan haar dus vertellen dat er vroeger een meneer was, Sinterklaas en zijn vriend Piet, die cadeautjes mee nam. Dat is al heel lang geleden en nu verkleden mensen zich als Sint en Piet en doen een toneelstukje zodat wij ook een feestje kunnen vieren, net als toen. Wij, opa en oma, oom en tante kopen de cadeautjes. Zij mag dan helpen met cadeautjes kopen voor de anderen. Er is ook een heel leuk boekje over de geschiedenis van Sinterklaas (weet even niet hoe het heet) maar daar staat ongeveer hetzelfde in.

Een jongetje op mijn basisschool geloofde vanwege andere redenen niet in Sinterklaas. Hij kon het dus niet voor zich houden en had het daar wel lastig mee

Wat soms gedaan werd tijdens mn stage in groep 1 (dus kinderen van 4 jaar, heel wat jaren geleden overigens. Werk inmiddels al een tijd in het voortgezet onderwijs en dan heb je dit soort vragen niet haha) Soms helpt het om niets te zeggen als een kind iets vraagt, bijv: "Juf, is Sinterklaas echt?" "Wat denk jij?" "Ja" "Waarom denk je dat?" "Ik krijg soms cadeautjes" "Welke cadeautjes heb je gehad?" En dan zijn ze hun eerste vraag echt alweer vergeten. Je kunt natuurlijk ook hetzelfde doen als ze "nee ' antwoorden, vragen waarom ze dat denken en dan daarop doorgaan. Weet natuurlijk niet hoe je daar tegenover staat, maar dat zou een keuze kunnen zijn.

Ik sta er hetzelfde in, heb een ontzettende hekel aan bewust liegen en heb altijd de kinderen verteld dat het niet echt is, maar een spelletje. Dat Sinterklaas niet bestaat. Nooit een probleem geweest, en voor kinderen is die scheidslijn inderdaad zo dun, dat ze op school nog volledig meedoen in het ‘geloven’ en thuis vol trots kunnen vertellen dat het allemaal niet echt is.

Hai hai, het klinkt een beetje hard maar je projecteert jouw oude zeer op je kindje. Ben hiervan bewust en dan een beslissing maken. Ik laat mijn kindje lekker meedoen met het sprookje

Ja, en als je een fijne tijd hebt gehad dan projecteer je dat ook weer op je kind door het kind mee te laten doen. Zo kan je verschillende perspectieven innemen en diezelfde redenatie volgen met een andere uitkomst.