Welke normen en waarden breng jij je kind bij?

Ik stuur onze dochter wel eens naar buiten als ze wil spelen en dan mag ze wel vragen of kinderen buiten willen spelen hoor. Maar zo ‘werkt’ dat in onze buurt. Vragen om ergens te eten niet. Dit heb ik ook nog nooit gehoord. Wel dat kinderen om een snoepje vragen. Mag onze niet doen. Dan krijgt ze niks! Onze dochter mag verder best veel. We hebben niet zo heel veel regels! Maar we hechten veel waarde aan eerlijkheid, altijd groeten en dankjewel zeggen! 😊

Ik denk dat het aan de leeftijd ligt. Ik vind je eerste punt best beleefd, het tweede vind ik wat overdreven. Ik snap het “wacht op een uitnodiging” wel om een ander niet in verlegenheid te brengen, alhoewel ik bij echte kleintjes het zelf ook altijd wel een schattige vraag vindt maar in principe een net opvoedkundig besluit. Het tweede vind ik wel wat gek. Je vraagt immers zelf toch ook aan vrienden of ze het gezellig vinden om te meeten. Ik zou ze vooral leren dat als iemand nee zegt of “dat komt niet zo uit” dat ze dan niet gaan maar-en maar dat gelijk accepteren en respecteren. De vragen zelf zijn namelijk prima, de respons van je kind bij een afwijzing wijst denk ik meer op opvoeding :).

-t bij vind 🙈

Maar.. dan moeten jouw kinderen wachten tot andere kinderen bij jullie aanbellen? Terwijl ze wel graag buiten willen spelen? Joh, stimuleer dit aub, dat binnen hangen tegenwoordig is echt niet gezond hoor! Laat die kinderen elkaar lekker opzoeken 😁

De eerste snap ik. De tweede is voor kinderen lastig. Zo impulsief en zo spontaan als ze zijn. Andere kant zou je kind het ook leuk vinden als er een vriendje of vriendinnetje bij jullie aan belt. Onze dochter is 8 maanden maat opa en oma worden straks met u aangesproken . Daarnaast mag ze gedag zeggen zoals zij dat wil. Geen verplichte kus, maar knuffel, handkus of zwaaien mag. Cadeautjes op momenten dat er cadeautjes gewenst zijn. Verjaardag, sinterklaas, kerst. Maar niet gewoon even om het uitzoeken

Ik ben nog maar eerste keer moeder en mn kindje is nog maar 15 maanden dus wat ik nu ga zeggen is misschien nog een droom maar voor nu weet ik dat ik ga werken dat dat de realiteit word. Vragen is belangrijk. Nee heb je , ja kun je krijgen maar een nee moet dan wel geaccepteerd worden zonder gezeur. Ik heb persoonlijk jaren op uitnodiging gewacht en weet je hoeveel vriendjes ik had op school - NIL En nu begin ik zelf de stappen te zetten want wat blijkt IEDEREEN wacht op uitnodiging…. Tja dan moet iemand die eerste stap zetten en als je dat al van jongs mee krijg geloof ik dat je ook meer zelf verzekerd zal zijn in andere delen van je leven. Geef het altijd aan als je honger of dorst/ naar de wc moet heb ook bij anderen, je krijgt deze gevoelens voor een reden, en daar mag je op in gaan. Manieren zijn standaard, alsjeblieft, dankjewel, u zeggen tot het aangegeven is dat dat niet hoeft. Je bent niet verplicht om ergens te blijven als je dat niet wil ( hebben we niet over school en echte verplichtingen zoals arts enzo natuurlijk) dus bij vriendjes als t niet gaat, mag je weg. Wil je weg bij bijvoorbeeld oma dat mag ook maar dan gaan we ook thuis praten over waarom en wat we kunnen doen om het prettiger te maken. Ik heb nog een hele lijst zo 😅

Ik vind jouw regels helemaal niet raar. Sterker nog, sommige ouders kunnen heel slecht nee zeggen tegenover hun/een kind, terwijl het misschien helemaal niet uitkomt. Ik zou eerder zelf contact leggen met de ouders om playdates te plannen, op een gegeven moment voel je vanzelf wanneer het spontaan kan en bij welke ouders wel/niet.

Wat ik heel belangrijk vind: Niet pesten/discrimineren Iedereen is gelijk, hoe rijk of arm, donker of licht je bent. Help altijd anderen, maar kies ook voor jezelf. Dankbaar zijn en delen (hoeft natuurlijk niet altijd, maar in het algemeen) Ik vind het persoonlijk ‘raar’ dat een kindje überhaupt zou moeten vragen of ze ergens mogen eten of uitgenodigd worden. Als mijn zoontje later vriendjes uitnodigt spreekt het voor mij persoonlijk voor zich dat zij mogen eten bij ons (als de ouders dat ook willen). Ik heb vroeger (toen ik 9/10 was) meegemaakt dat ik dan naar huis werd gestuurd of op de bank moest wachten tot ze klaar waren met eten en zou het daarom al niet fijn vinden om mijn kind tot etenstijd ergens te laten. Vind dat nog wel spannend.

En hoe gaan jou kinderen dan met andere vriendjes spelen als ze het niet eens mogen vragen. Vind dat best een gekke regel

Een vriendin van mij heeft voor; 3 huizen verder wonen 2 vriendjes (6 & 8 jaar) en die komen eender welke dag of wat uur bij hun langs en zeggen dan; wij mogen van mama komen spelen. Ik dacht echt WTF!?!?! Op een keer moesten ze weg dus ze brengt de kids terug, was er zelf niemand thuis zei ze !!!! Waren ze boodschappen gaan doen ondertussen! Eerst durfde ze niets zeggen maar het werd altijd erger en erger en dan heeft ze nee leren zeggen. In het begin kwamen ze dan na een nee een uur later terug met "past het nu dan?" Dus tegen de ouders gevraagd of ze eerst een smsje willen sturen om te vragen of het past want ze vond het erg om elke dag nee te moeten zeggen.

Zoals ik het lees gaat het niet om ergens aanbellen en dan vragen of ze komen buitenspelen, maar aanbellen en dan vragen of ze bij die mensen binnen mag spelen. Dat vind ik nogal een verschil. Ik zou dat zelf ook niet willen. Wat wij hopen bij te gaan brengen: - dankjewel en alsjeblieft zeggen - “u” zeggen tegen oudere mensen, tenzij iemand aangeeft “je” prima te vinden - alles is bespreekbaar. Dus zit je ergens mee, bespreek het met mij of met je vader - niet pesten/buitensluiten van andere personen Pfoe, en verder.. nog geen idee eigenlijk. Voor mijn gevoel wijst het meeste zich ook wel vanzelf.

Oh hou op hoor… vreselijk! Mijn schoonzus heeft ook zulke buren. Die kinderen vind ik sowieso vreselijk brutaal. Die zeggen gewoon: ik wil een boterham met hagelslag. Of: ik wil een snoepje. En het toppunt was dat ze de kinderen bij m’n schoonzus dropte en een van die kinderen (toen haar moeder weg was) tegen mijn schoonzus zei: mijn papa en mama zijn een coronatest doen bij de GGD. Bleken ze corona te hebben 🤣.

Ik sluit me aan bij de reacties waarin gezegd is dat iets vragen juist heel goed is, waarbij “nee” ook een antwoord is. Ik denk ook wel dat ouders ook prima “nee” kunnen zeggen tegen je kind als daar spelen nu niet uitkomt. Zelfde geldt voor vragen of je mag blijven eten. Zolang een vraag met respect gesteld wordt en je kind kan/ leert omgaan met een “nee” zou ik het nooit onbeleefd kunnen vinden. Mijn overtuiging in de opvoeding is dat bijna alles mag, zodra mijn kinderen beleefd zijn, rekening houden met anderen en geen gevaarlijke dingen doen (even grofweg samengevat). Daarmee doel ik niet op “alles krijgen” qua speelgoed, eten etc overigens. Maar vooral in belevingen, dingen doen. Of dat in de praktijk uit gaat komen moet nog blijken 😀, vooral omdat ik zelf zo niét opgevoed ben. Bij ons waren er veel regels waarvan ik me achteraf afvraag waarom die er eigenlijk waren. Bij mijn vriend mocht haast alles maar hij en zijn broers en zussen zijn totaal niet verwend, heel sociaal en rekening houdend met anderen. Dus ik zie dat dat prima samen kan gaan.

Ik denk dat ik het niet goed verwoord heb, buiten spelen mag altijd en kindjes ophalen ook. Anders zou ze nooit kunnen spelen. Ik bedoel dat ze niet mag aanbellen en uit zichzelf vraagt; “mag ik bij jou binnen spelen?” Kinderen ophalen om buiten te spelen stimuleren wij juist heel erg en gebeurt hier gelukkig ook veel ☺️

Ik denk dat ik het niet goed verwoord heb, buiten spelen mag altijd en kindjes ophalen ook. Anders zou ze nooit kunnen spelen. Ik bedoel dat ze niet mag aanbellen en uit zichzelf vraagt; “mag ik bij jou binnen spelen?” Kinderen ophalen om buiten te spelen stimuleren wij juist heel erg en gebeurt hier gelukkig ook veel ☺️

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het super gezellig als er vriendjes en vriendinnetjes mee eten. Die zal ik ook nooit wegsturen en als het uitkomt zal ik zeker vragen of ze blijven eten. Maar ik vind het onbeleefd als een kind zelf vraagt of hij of zij bij ons mag eten. Wij willen daarom ook niet dat onze kinderen dit uit zichzelf vragen bij iemand thuis.

Ze mogen uiteraard vragen of ze komen spelen, maar niet aanbellen en vragen “mag ik hier spelen?” Ze kunnen naar buiten of ze kunnen vragen of ze zin hebben om te spelen. En dan kunnen ze ter plekke afspreken; bij jou of bij mij? Maar niet aanbellen en vragen; mag ik bij jou binnen spelen? Dat vind ik iets anders.

Maar als er bij jou aan de deur kindjes komen die vragen mogen wij hier spelen en jou kindje vind dat super leuk. Dan zeg je nee?? Ik snap het niet helemaal..

Iets vragen is juist goed. Ook als je honger hebt! Hoe vaak ik wel niet bij anderen om een boterham vraag 🤣 en of ik nog een koffie mag.. nee hoor vind dat heel normaal. Ook vragen om te spelen vind ik een skill die juist aangeleerd moet worden. Zullen we samen spelen? Bij mij of bij jou? Uiteraard moet dit ook door de ouders worden goedgekeurd, evenals het eten. Ook met nee moeten kindjes leren om gaan. Ik denk bij normen en waarden eerder aan: - iedereen is gelijk aan elkaar en je behandelt iedereen met respect. Mens, dier en natuur. - pesten en discrimineren is verboden - deel dingen met elkaar - geef aan een ander zonder er iets voor terug te verwachten Dit soort dingen leer ik mijn kindje hoewel hij pas 1,5 is.

Ik zeg geen nee, als mijn kinderen daar zin in hebben. Maar het zit me altijd dwars als kinderen dit zomaar komen vragen. Het ligt er ook wel aan wie het vragen, als het kinderen zijn die echt vaak over de vloer komen en die echt dikke vriendjes zijn, vind ik het anders dan wanneer het iemand is waar ze af en toe mee spelen. Dus de mate van vriendschap speelt ook wel mee